ตอนที่ 9 : ตอนที่ 1 ราชสีห์หรือแค่หมาป่า (7)
ตอนที่ 1 ราชสีห์หรือแค่หมาป่า (ต่อ)
“ไม่หรอกค่ะ บัวคิดว่าเขาเป็นหมาป่าล่าเนื้อมากกว่า”
สิ้นคำรำพึง บัวบูชาก็ถอนหายใจยาวอย่างต้องการปลดทุกสิ่งที่หนักอึ้งอยู่ในอกให้คลายลง หากลมหายใจก็สะดุดเมื่อได้ยินเสียงเล็กที่ดังตามมาเบาๆ
“ฮู้ว! หมาป่าหรือคะ”
แม่หนูแตงหวานลูกค้าที่น่ารักของเธอยกมือขึ้นปิดปากพลางเบิกตาโต บัวบูชาถึงกับเกิดอาการงุนงง ไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า
“แตงหวานเข้าไปเลือกน้องลูกหมูสิคะว่าเอาตัวไหนบ้าง เสร็จแล้วเราจะพาน้องกลับบ้านกันค่ะ” คนเป็นน้าสาวแก้สถานการณ์อย่างทันท่วงที ด้วยการหากิจกรรมให้แม่หนูแยกไปทำแทนการนั่งฟังผู้ใหญ่พูดคุยด้วยเรื่องที่ยากจะเข้าใจ
“เอาน้องลูกหมูตัวสีชมพูหมดเลยค่ะ”
แตงหวานบอกจบก็วิ่งตื๋อไปยังตะกร้าที่ใส่ตุ๊กตาหมูอยู่จนล้นบนโซฟาตรงมุมห้องที่กันไว้ทางด้านหลังร้าน ซึ่งสามารถรับแขกได้กลายๆ
จนเมื่อได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง น้าสาวของแตงหวานหรืออีกนัยคือแม่บุญธรรมของเจ้าตัวก็ได้บอกกับเธอ
“คุณฉัตรเคยเล่านิทานหมาป่าให้ฟังค่ะ แกเลยติดใจนักหนา พอได้ยินคุณบัวพูดถึงก็เป็นอย่างที่เห็น”
บัวบูชาถึงบางอ้อกับท่าทีของแม่หนูน้อยก็คราวนี้ จะว่าไปเธอก็ไม่คุ้นกับเด็กเล็กนัก เจอกับแตงหวานทีไรก็ต้องมีเรื่องให้แปลกใจกันทุกที หากก็ชอบทุกคราวที่ได้เจอเด็กหญิง
“แล้วคุณบัวจะทำยังไงต่อไปคะ ร้านตรงนี้ก็ต้องคืนเขาแล้ว”
“บัวกำลังหาที่ขายของใหม่อยู่ค่ะ รวมถึงบ้านเช่าด้วย บัวมีของเยอะขนาดนี้คงเช่าหอพักไม่ไหว ตอนนี้ยังคิดไม่ตกเลยว่าจะหาเช่าที่ไหนได้ ระหว่างนี้บัวก็ระบายของในร้านไปด้วย เป็นการลดภาระในการจัดเก็บ ช่วงนี้จึงยังไม่รับของล็อตใหม่เข้าร้าน นอกจากชิ้นเล็กๆ อย่างตุ๊กตาลูกหมูของแตงหวาน”
“ถ้าคุณบัวมีอะไรที่อ่อนพอจะช่วยได้ก็บอกเลยนะคะ อ่อนยินดี”
“ขอบคุณคุณอ่อนค่ะ แค่อุดหนุนของในร้านและแวะถามข่าวคราว บัวก็ดีใจที่สุดแล้วค่ะ”
รอยยิ้มกว้างจนดวงตาคู่งามเรียวยิบหยีบ่งบอกถึงความรู้สึกข้างในของเจ้าของคำพูดได้เป็นอย่างดี ภรรยาคนสวยของพ่อเลี้ยงคนดังแห่งเมืองเชียงราชถึงกับเผลอยิ้มตามอย่างเต็มสีหน้า แม้รู้จักคบหากันได้ไม่นาน หากมิตรภาพงดงามก็เกิดขึ้นในใจของผู้หญิงทั้งสองคน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
