ตอนที่ 6 : ตอนที่ 1 ราชสีห์หรือแค่หมาป่า (4)
ตอนที่ 1 ราชสีห์หรือแค่หมาป่า (ต่อ)
ความคิดของหญิงสาวสะดุดลงเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะใกล้หัวเตียงดังขึ้น เมื่อหยิบมาดูจึงเห็นว่าเป็นเบอร์ที่เพิ่งติดต่อกันเมื่อสัปดาห์ก่อน
“สวัสดีค่ะคุณบัว อ่อนโทร.มารบกวนเช้าเกินไปไหมคะ”
“ไม่ค่ะ คุณอ่อนมีอะไรหรือคะ หรือว่าจะมารับขบวนลูกหมูของแตงหวาน”
ลูกหมูที่บัวบูชาพูดถึงเป็นตุ๊กตาผ้าสีชมพูนุ่มนิ่ม เป็นงานประดิษฐ์โดยฝีมือชาวบ้าน โดยลูกค้าคนนี้ได้สั่งไว้ยี่สิบตัว เพื่อให้หลานสาวนำไปแจกในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เนื่องในวันเกิดครบรอบสามขวบ
“ใช่ค่ะ ไม่รู้ว่าคุณบัวสะดวกไหมถ้าอ่อนจะพาแตงหวานไปรับลูกหมูก่อนวันนัด เพราะวันเสาร์เจ้าตัวมีนัดกับคุณย่าไว้ทั้งวันค่ะ”
“ลูกหมูอยู่ที่ร้านแล้วค่ะ แต่บัวยังไม่เอามาวางหน้าร้าน เพราะจะให้แตงหวานมาเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะเอาออกมาวาง ออร์เดอร์นี้ได้มาเพราะแตงหวาน บัวสั่งทำมาเกินจำนวนอีกเล็กน้อยเพื่อจะลองตลาดด้วยค่ะ”
“ขอบคุณคุณบัวค่ะ ของที่ร้านคุณบัวน่ารักทั้งนั้น คนทำฝีมือดี ทั้งสีและรูปแบบก็น่ารัก ไม่เหมือนงานจากฝีมือชาวบ้านที่อ่อนคุ้นตาเลยค่ะ”
บัวบูชาคุยกับปลายสายอีกหลายคำ ซึ่งล้วนแต่เกี่ยวกับสินค้าในร้านของเธอ
เธอเจอญาณินและแตงหวานครั้งแรกที่ถนนคนเดินเมื่อหลายเดือนก่อน ดูเหมือนว่าลูกค้าสาวจะถูกใจสินค้าในร้านของเธอหลายชิ้น หากคราวนั้นยังไม่ทันได้พูดคุยกัน พลันก็มีบุคคลที่สามแทรกเข้ามาทำให้วงแตกเสียก่อน...คนคนนั้นก็คือพ่อเลี้ยงฉัตรฉาย
ครั้งนั้นบัวบูชายังไม่รู้จักพวกเขา แม้จะคลับคล้ายคลับคลาพ่อเลี้ยงคนดังอยู่ไม่น้อยก็ตาม
หากที่เธอจำได้แม่นยำเพราะยังมีเหตุการณ์ต่อมา เธอได้เจอสองน้าหลานคู่นี้อาศัยอยู่ในห้องพักของณิชาที่เช่าทิ้งไว้
คราวนั้นบัวบูชาถึงกับจับต้นชนปลายไม่ถูก เพราะเพิ่งมีเหตุการณ์ข่มขวัญณิชาหวังให้ย้ายออกไปจากเชียงราช ด้วยมีหลักฐานว่าคนทำเป็นผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องอ่อนๆ แถมมีเด็กผู้หญิงอยู่ด้วยอีกคน ซึ่งพ้องกับสองน้าหลานคู่นี้นัก จึงช่วยไม่ได้ที่เธอจะสงสัยว่าอาจเป็นฝีมือของญาณิน หากก็เป็นณิชานั่นละที่ยืนยันว่าไม่ใช่อย่างแน่นอน เพราะช่วงเวลานั้นญาณินยังอยู่ที่บ้านของพ่อเลี้ยงฉัตรฉาย จึงไม่มีทางที่จะก่อเหตุที่หอพักได้
หากบัวบูชาก็ยังเคลือบแคลงกับความบังเอิญที่แสนประหลาด กระทั่งมีการสืบหาตัวคนทำจนเจอ เธอถึงโล่งใจ เคลียร์ความสงสัยในตัวสองน้าหลานได้โดยไม่มีอะไรติดค้าง
หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าในความโล่งใจนั้นมีความดีใจปนอยู่ลึกๆ เพราะเธอถูกชะตากับญาณิน แถมยังเอ็นดูในความน่ารักน่าชังของแม่หนูแตงหวานเหลือเกิน
แล้วยังมีเรื่องที่นึกไม่ถึงต่อมา นั่นก็คือญาณินได้กลายมาเป็นลูกค้าประจำที่แสนน่ารักของเธอ เจ้าหล่อนยังคงอัธยาศัยดีอย่างคงเส้นคงวา แม้สถานะตอนนี้จะเป็นภรรยาของพ่อเลี้ยงฉัตรฉายที่แสนร่ำรวยแล้วก็ตาม
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ช่วงบ่ายอ่อนจะพาแตงหวานไปรับน้องลูกหมูนะคะ รับรองว่าไปถึงก่อนเวลาที่คุณบัวจะไปเปิดร้านที่ถนนคนเดิน”
เสียงของญาณินปลุกบัวบูชาให้รู้สึกตัว หลังจากเธอปล่อยความคิดไปจนเพลิน
“ได้ค่ะ บัวจะเตรียมไว้รอ”
หลังจากกล่าวลาลูกค้าสาวสวยที่กำลังท้องแก่ บัวบูชาก็ตัดสายสนทนา แล้วจัดการธุระส่วนตัวเพื่อจะลงไปเปิดร้านค้าข้างล่างเพราะเริ่มสายแล้ว
ในเมื่อยังไม่ถึงกำหนดให้ย้ายออก บัวบูชาก็จะใช้ชีวิตในตึกแถวสองชั้นที่จัดสรรไว้สำหรับขายของและอยู่อาศัยต่อไปตามปกติ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
