ตอนที่ 11 : ตอนที่ 2 บัวสวรรค์ (2)
ตอนที่ 2 บัวสวรรค์ (ต่อ)
ไม่ใช่ธันว์คนเดียวที่รู้สึกสะดุดกับการพูดคุยอย่างถูกคอระหว่างนักลงทุนหนุ่มและเจ้าของโรงแรมสาวสวย เพราะภาพนั้นก็สะดุดสายตาของผู้หญิงสองคนที่หลบอยู่ตรงมุมหนึ่งของบูธจัดงานเช่นกัน
“พี่บัวลากหนูมาตรงนี้ทำไม นั่นคุณแม็กซ์เวล หนูอยากมองเขาใกล้ๆ”
เสียงบ่นกระปอดกระแปดของสาวรุ่นน้องทำให้บัวบูชาต้องถอนหายใจอย่างอ่อนระอา
นายหมาป่าล่าเนื้อมีดีตรงไหนนะ ทับทิมถึงยังเพ้อไม่เลิกสักที
“เขาคุยอยู่กับเจ้าของโรงแรมนี้ ทับทิมจะไปมองเขาใกล้ๆ ได้ยังไง เดี๋ยวก็เกะกะพวกเขาหรอก แล้วที่พี่พามาตรงนี้เพราะยังทำใจให้เห็นนายคนนั้นไม่ได้ ถึงเขาจะไม่รู้จักเราก็เถอะ แต่พี่ก็ไม่อยากให้เขาอยู่ในรัศมีสายตา”
“คุณแม็กซ์เวลจะรู้จักหรือไม่รู้จัก หนูไม่สนใจ แต่หนูมั่นใจว่าเมื่อกี้เขามองเราด้วย แต่พี่บัวพาหนูมายืนตรงนี้เสียก่อน ป้ายของบูธก็บังหนูจนมิด เขาเลยมองไม่เห็นหนูกันพอดี”
“โอ๊ย! ทับทิม เป็นอะไรของเรา ถ้าเขาจะมองเราก็ในฐานะตัวมดตัวมอดที่ยังไต่เกะกะอยู่ในที่ของเขา ไม่รู้เมื่อไรจะโดนเผาไล่ที่ ทำไมถึงไม่นึกถึงข้อนี้เอาไว้”
บัวบูชาพูดอย่างสิ้นสุดความอดทน เธอไม่อยากเห็นและไม่อยากอยู่ใกล้นายคนนั้นสักนิด เพราะเห็นเขาทีไรก็พานให้รู้สึกเครียดจนไมเกรนแทบถามหาทุกที
“คนร้ายกาจ”
คำพูดลอยๆ ของสาวน้อยทับทิมทำให้บัวบูชาโล่งอกอยู่บ้าง เมื่อคิดว่าเจ้าหล่อนคงเข้าใจดีแล้ว จึงไม่ลืมย้ำตามไปอีก
“ใช่ จำไว้เลยนะว่านายคนนั้นเป็นคนร้ายกาจ ทับทิมไม่ต้องไปอยู่ใกล้เขา ไม่ต้องให้เขามองเห็นเรานักหรอก อยู่ห่างๆ กันไว้แหละดี มันปลอดภัยกับเรา”
หากถ้อยคำต่อมาก็ทำให้บัวบูชาต้องหันขวับมองอีกฝ่ายนิ่งค้าง
“พี่บัวนั่นแหละร้ายกาจ เมื่อกี้หนูไม่ได้ว่าคุณแม็กซ์เวลสักหน่อย พี่บัวชอบใส่ร้ายเขา เขาหล่อขนาดนั้นไม่มีทางใจร้ายกับเราหรอก”
“ตรรกะอะไรของทับทิมเนี่ย เขาหล่อแล้วจะไม่ใจร้าย จำไว้เลยนะว่าคนหล่อคนหน้าตาดีไม่มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นคนดีหรือคนไม่ดีต่างหาก”
“นั่นละ เขาแค่หน้าตาดี ไม่ใช่คนไม่ดี พี่บัวก็มองเขาใหม่ด้วย”
บัวบูชากลอกตาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ไม่อยากโต้เถียงด้วยอีกแล้ว จึงตัดบทจูงมือเจ้าหล่อนไปอีกทาง เมื่อเห็นป้ายบอกเงื่อนไขของพื้นที่ให้เช่าขายของบริเวณรอบนอกของชอปปิงมอลล์ที่อยู่ติดกับโรงแรมเวียงรวี
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
