เล่ห์ร้ายซาตาน - โหลดอีบุ๊กได้แล้วจ้า

ตอนที่ 20 : ตอนที่ 6 เริ่มแผน (2)

เวลาใกล้เที่ยงวันในห้องทำงานของประธานเครือพีเอจี หลังจากที่รองประธานบริษัทได้มาพบโดยผ่านทางเลขาหน้าห้อง ตั้งแต่ช่วงสายของวันเพื่อถกปัญหาบางอย่าง จนถึงตอนนี้เจ้าของห้องยังหาข้อสรุปและเจตนาที่ชัดเจนของคนมาพบไม่ได้

“พี่ว่าน้องนิลเป็นไงบ้าง”

วิศรุตก้มอ่านเอกสารเพื่อเร่งเคลียร์งาน เขาเริ่มเบื่อหน้ารองประธานคนใหม่ สงสัยเหลือเกินว่าวันนี้ไปกินอะไรผิดสำแดง ถึงได้มาคุยด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องตั้งแต่ช่วงสาย ทั้งที่ก่อนนี้ถ้าไม่มีธุระจำเป็นก็ไม่เคยโผล่มาให้เห็น

จัดการเอกสารจบไปอีกแฟ้ม วิศวรุตจึงมีแก่ใจเงยหน้าขึ้นมาถาม...ถามทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดถึงใคร 

“ใคร น้องนิลของนาย”

“ใครล่ะที่พี่ตามมาหลายวัน ทำอะไรอยู่ อย่าคิดว่าไม่รู้นะ” อธิปลากเสียงยานคาง เมื่อคนนั่งหลังโต๊ะกลับไปสนใจกับเอกสารกองใหม่อีก

“แล้วเขาไปเป็นน้องของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้เรียกสนิทสนมอย่างนี้” วิศรุตหงุดหงิดเมื่อรู้สึกว่าน้องชายให้ความสนใจหญิงสาวมากเกินความจำเป็น

“ก็พอตัว”

อธิปตั้งใจยั่วให้โมโหเล่น เท่าที่สังเกต เขาเห็นว่าพี่ชายไม่เคยใช้ความอดทนกับใครมากเท่านิลอุบล แล้วยังมีอาการหวงมากจนผิดปกติ

“ถ้าพี่สนใจนิล ทำไมไม่ทำความรู้จักกันแบบปกติล่ะ พี่ชอบเขาไม่ยากหรอก เมื่อก่อนผมเห็นคนในที่ทำงานมองกันตาปรอย”

จะด้วยความตั้งใจของอธิปหรือไม่ก็สุดจะเดา แต่ทำให้วิศรุตหมดอารมณ์ทำงานในทันที

“ใครมันมอง” เสียงคนถามเข้มขึ้นมา น้องชายยกไหล่เหมือนไม่ใส่ใจ แล้วเขาก็ลุกขึ้น ก่อนตอบสั้นๆ ว่า

“เพียบ”

สิ้นคำนั้น คนที่นั่งหลังโต๊ะทำงานวางปากกาอย่างไม่สบอารมณ์ คิดว่าอยากมองตอนนี้ก็มองไป หลังจากนี้อย่าได้หวัง...มือแข็งแรงผลักเอกสารไปพ้นมืออย่างหงุดหงิด

พออยู่ตามลำพังในห้องทำงาน วิศรุตหมุนเก้าอี้ไปทางโต๊ะด้านข้าง กดเปิดคอมพิวเตอร์แบบพกพา เลื่อนหารูปถ่ายที่ได้จากลูกน้องหลังจากติดตามนานเป็นเดือน จนรู้ว่าเธอเป็นใคร อยู่ในฐานะอะไรในบ้านหลังนั้น

ประธานแห่งเครือพีเอจีมองภาพในจอนิ่งนานเหมือนตกในภวังค์ ใบหน้าเนียนสวยเป็นธรรมชาติ รูปร่างบอบบาง เพ่งมองเธอในหลากหลายอิริยาบถ แล้วให้สงสัยตัวเองว่าทำไมถึงติดใจนัก ความรู้สึกบางอย่างทำให้ไม่แน่ใจ เขาคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องทำความรู้จักนิลอุบลอย่างที่อธิปบอก มันเสียเวลาสิ้นดี หล่อนเป็นได้แค่คู่นอนเท่านั้น แม้แต่เป็นคู่ควงเขายังไม่คิดจะให้ด้วยซ้ำ...อธิปคิดไกลไปอย่างที่เขาเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ