ดอกไม้ที่ปลายฝน โดย อรอิสรา
กวินทร์ ไม่แตะต้องของของคุณตาหรือคุณลุง ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรกันมา
เขาก็เลือกที่จะรักษาสายเลือดที่เข้มข้นเอาไว้ก่อน
แต่เมื่อ นลินี ยืนยันว่าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงของใคร
ดังนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่ของต้องห้ามสำหรับเขา
------------------------
“หนูขอโทษคุณตาด้วยค่ะที่เคยบอกว่าคุณวินทำอะไรหนูไปแล้ว ความจริงเขากับหนูยังไม่มีอะไรกัน”
“มาถึงขั้นนี้แล้ว คุณจะอายไปทำไม”
“คุณพูดอะไร”
นลินีงงเป็นไก่ตาแตก หากกวินทร์ไม่สนใจหล่อน เขาหันไปหาพ่อของหล่อนแทน
“ผมกับครีมเป็นผัวเมียกันแล้วครับ เป็นตั้งแต่เราอยู่ที่เขาใหญ่ ผมขอโทษคุณพินิจด้วยครับ ผมพร้อมจะรับผิดชอบครีม”
นลินีแทบตะกุยหน้าเขา ทำไมเขาถึงทำให้เสียเรื่องได้ขนาดนี้...
“ถ้าลูกสาวของผมไม่ต้องการ ผมก็ตามใจลูกสาว”
“ครีมกับผมรักกันครับ”
กวินทร์ยืนยัน หากมันดูเสียสติมากในสายตาของนลินี หล่อนต้องการดึงเขาให้กลับมาอยู่ในร่องในรอย แต่หล่อนก็ไม่กล้าพูดโพล่งออกไป ได้แต่ถลึงตาใส่เป็นสัญญาณบอกให้เขารู้ตัว
คุณวิน! ฉันไปรักคุณตั้งแต่เมื่อไร
ติดตามนิยายหรือพูดคุยกับไรเตอร์ทางเพจได้จ้า ยินดีรู้จักทุกคนค่ะ ^__^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น