ประธาน vs. ยัยตัวร้าย<<>>รักวุ่นวายของนายประธาน

ลำดับตอนที่ #4 : โกหก

“ตกลง“ แบงค์เอ็งงคิดรึป่าวเนี่ย…ตอบได้เร็วมาก


กรี๊งงงงงงงงงง~

“เอาล่ะมันถึงเวลาที่เราต้องแยกย้ายกันแล้ว….หวังว่าพวกนายจะรักษาสัญญานะ“ มิ้นพูดขึ้นแล้วเดินจากไปพร้อมกับมิวสิก

“เฮ้ยไอ้ฟิวส์วันนี้ไปเวย์ไออากันป่ะข้าันัดน้องมิกกี้ไว้ว่ะ“ อะไรวะพึ่งได้เบอร์น้องเค้ามาเมื่อวานเอง

เวย์ไออาคือร้านอาหารครับแต่ว่ามีผับขนาดเล็กอยู่ข้างใน


“แล้วเอ็งจะชวนข้าไปเป็นกว้างขวางคอแกทำไมล่ะ“


“เอาน่า…ไปกะข้าเหอะ“ ดูมันทำหน้า


“เออ ก็ได้“


“พีีฟิวส์คะ…พี่แบงค์คะ ครูหน่อยเรียกพบค่ะ“ เรียกอีกละ…เบื่อว่ะ


“ครับ“


“เอ่อ…พี่ฟิวส์คะ“


“อะไรครับ“


“จีจี้ขอเบอร์พี่ฟิวส์หน่อยได้ป่าวคะ“


“อ่าครับ 086374****”


“ขอบคุณค่ะพี่ฟิวส์ แล้วจีจี้จะโทรหานะคะ ^0^”     


- -* << หน้าไอ้แบงค์

-_- << หน้าผม

^0^ << หน้าน้องจีจี้


ครืดดดดดดดดดดดดดดดดด~

“ขออณุญาติครับ“ ผมเป็นคนมีมารญาติครับ (สะกดถูกป่าวอ่า)

“เชิญ....พวกนายรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับสองคนนี้มั้ย“ ครูหน่อยชี้ไปทางเมย์กับเอินที่นั่งร้องไห้อยู่

“ครูหน่อยครับขอพวกผมคุยกับเค้าเป็นการส่วนตัวได้ป่าวครับ“ *0*สีหน้าอ้อนวอนครับ

“เชิญ“ อุ่ยท่าทางครูเค้าจาอันแฮปปี้นะเนี่ย

    **นอกห้องปกครอง**

“เมย์ เอิน…เจ็บรึป่าวครับ“ ดูมานนน

“เจ็บค่ะ…เจ็บมากด้วย“ เฮ้อ….ผู้หญิง ก้องี้แหล่ะ

“วันนี้พวกพี่จะไปเวย์ไออากัน“ อ่าวเอ็งจาไปบอกน้องเค้าทำไมล่ะ

“ให้พวกเราไปด้วยได้มั้ยคะ นะ นะ นะ“ เมย์เข้าไปควงแขนแบงค์ แล้วทำหน้าตาอ้อนวอน

“ก็ได้ครับ แต่…” เออ เอาเข้าไปดูดิ๊ว่ามันจะไปถึงไหน

“แต่อะไรหรอคะ“ เอินพูดขึ้นแล้วเดินมากอดแขนผม -*-

“แต่เมย์กับเอินต้องไม่บอกครูนะครับว่าโดนมิ้นกับมิวสิกทำร้าย“ เออความคิดดีเว้ย เอาไปร้อยคะแนน *-*
 
“แล้วทำไมพวกเราถึงบอกไม่ได้ล่ะคะ“ เออว่ะ ไอ้แบงค์ตอบเลยเอ็งฉลาดนักหนิ

“เชื่อพวกผมเถอะ หรือว่าไม่อยากไปกับพวกผม“ ผมตอบแทนไอ้แบงค์เพราะเห็นมันเงียบ

“ก็ได้ค่ะ งั้นเย็นนี้พวกเราจะไปรอที่เวย์ไออาตอนสองทุ่มนะคะ“

“ครับๆ“

     **ในห้องปกครอง**

 “เอาหล่ะพวกเธอจะบอกครูได้รึยังว่าเกิดอะไรขึ้น“

“คือว่าพวกเรา…..”อ่าว อย่าทำตัวมีพิรุธดิครับเอิน

“คือว่าเค้ามาเดินเล่นในสวนแล้วทำของหล่นหายน่ะครับ เค้าก็เลยเดินเข้าไปดูพอดีเจออุษามณีกับอติภานั่งอยู่ก็เลยให้ช่วยหา พวกผมก็ช่วยหาครับ
แต่ว่าแยกกันไปคนละทาง ผมก็ไม่แน่ใจครับว่าน้องเค้าได้แผลมายังไง“ ผมอธิบายละเอียดไปมั้ยเนี่ย.......ได้โปรดเชื่อผมด้วยเถอะนะขอรับ

“คือว่า เ่อ่อ….พวกหนูหกล้มอ่ะค่ะ แล้ว…..แล้ว ตอนที่หนูล้มหนู้คว้าเอินไว้ เรา…เราก็เลยล้ม“ เมย์ติดอ่างไปแล้วครับ

“แล้วแผลที่ขาเธอล่ะ“เลิกถามซักทีซิครับครูหน่อย

“เอ่อ…คือ….ขาหนูมัน……เอ่อ....คือ…หนู....หนููล้มทับเศษแก้วอ่ะค่ะ“ ถ้าครูเค้าเชื่อครูเค้าคงโง่แล้วล่ะครับ โกหกได้เก่งมาก -*-

“โอเค…คราวหลังก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน พวกเธอไปได้“ อ่าวครูโง่นี่หว่า…เอ่อ ล้อเล่นคร้าบ

       **หลังเลิกเรียน**

“ไอ้ฟิวส์!!! เสร็จยังวะช้าจริงๆเลยเองเนี่ย“ อะไรว้า - -* กล้าสั่งประธานนักเรียนเลยหรอเนี่ย หนอย.... เก็บของอยู่โว้ย!!!

“เอ็งเป็นอะไรของเอ็งอีกเนี่ย ไปโกรธใครเค้ามาอีกอ่ะ“  ดูหน้ามันดิ บูดเหมือน monkey's bottom

“จะไม่ให้โกรธได้ไง เพราะไอ้เรื่องเมื่อตอนกลางวันแท้ๆ ข้าเลยอดน้องมิกกี้เลย“ - -* ผมไม่น่าถามเลย

“เอาน่า…แกโทรหาน้องเค้าวันหลังก็ได้นี่หว่า“ เซงกะมันจิงๆ

“เออ ข้าไปละ เจอกันที่เวย์ไออานะเว้ย“ เซงยกกำลังสอง - -** กลับบ้านดีกว่า


ตอนนี้ผมย้ายออกมาจาหอพักที่ผมเคยอยู่แล้วครับ ผมกลับมาอยู่บ้านแทนเพราะว่ามันสบายกว่า มีคนใช้ด้วย  โอเคผมย้ายเพราะผมขี้เกียจ

แต่ช่างเหอะ บ้านผมเป็นบ้านที่ใหญ่พอสมวรเลยครับ เพราะผมรวย ^0^  บ้านผมอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียนมาก ไม่เหมือนหอพักที่ผมเคยอยู่

แต่ว่าผมยังไม่ได้บอกที่โรงเรียนหรอกครับ เพราะว่าเวลาผมไปเรียนสาย ครูก็จะบอกว่าไม่เป็นไรเพราะอยู่ไกล

แต่ว่าตอนเข้าประชุมครูไม่เห็นบอกแบบนั้นเลย....
่



Ladies and jentlemen..en...en...en...   Welcome to 'Way I R'...r...r...r...

แล้วมันจะเอ๊คโค่เพื่อ...

เซงจิงๆ.......หูผมแทบระเบิดแล้วเนี่ยเปิดเบาๆก็ไม่ได้ สงสัยบ้านมันขายลำโพง.....ผมนับแล้วในห้องเล็กๆเนี่ยมีอยูาปามานแปดหมื่นกว่าลำโพง