ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ประธาน vs. ยัยตัวร้าย<<>>รักวุ่นวายของนายประธาน

    ลำดับตอนที่ #2 : นางฟ้าหรือซาตาน

    • อัปเดตล่าสุด 24 พ.ย. 50


    ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมต้องไปคุมที่สวนหลังโรงเรียน
    วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ...เพราะอะไรน่ะหรอเพราะว่าเมื่อคืนผมนอนไม่หลับน่ะสิผมพยายามจะข่มตาให้หลับแต่ว่าทุกๆครั้งที่ผมหลับตา ภาพที่ผมโดนวิ่งไล่ ก็ผุดขึ้นมาทุกทีมันน่ากลัวมากเลยครับท่านผู้อ่าน เพราะผมไม่อยากเจ็บตัวตั้งแต่วันแรก และผมก็ต้องรีบไปจัดโต๊ะทำงานของผมด้วย

    “เฮ้ยไอ้ฟิวส์วันนี้แกมาแต่เช้าเชียวนะเว้ยเอ็งตื่นเต้นหรอ”เออตื่นเต้นมาก…ตื่นเต้นจนกลัว

    “ปล่าวข้าแค่อยากมาเช้าแค่นั้น...แล้วเอ็งล่ะลมอะไรพัดเอ็งมาแต่เช้า ห้าว......”ผมหาวปากกว้าง

    “ปิดปากหน่อยก็ได้เดี๋ยวแมงวันก็บินเข้าปากเอ็งหรอก...แล้วข้าก็มาเช้าเป็นปรกติ”แบงค์พูอย่างไม่ใสใจ

    “ฟิวส์...นั่นฟิวส์ใช่มั้ยฟิวส์ขาแอรี่คิดถึงฟิวส์จังเลย”เสียงแอรี่เอ่อ...แฟนผมพูดขึ้น

    “ฟิวส์ก็คิดถึงแอรี่จ่ะ...ว่าแต่แอรี่หายไปไหนมาตั้งนานล่ะ”ผมไม่เห็นเธอมาโรงเรียนเป็นอาทิตย์แล้ว

    “แอรี่ไปหาพ่อกับแม่ที่นิวซีแลนด์มาน่ะค่ะอ่อแอรี่มีของมาฝากด้วยนะคะอันนี้ของแบงค์นี่ค่ะ...ส่วนอันนี้ของฟิวส์ ็แอรี่ได้ข่าวว่าฟิวส์ได้เป็นประธานนักเรียนจิงรึปล่าวคะ”เธอน่ารักจริงๆ

    “จริงครับแอรี่...เท่ใช่มั้ยล่ะ”ผมเปิดกล่องเล็กๆที่แอรี่ให้ผมมาและสิ่งที่เธอให้ผมคือสร้อยคอที่มีจี้รูไม้กางเขน

    “เท่มากเลยค่ะฟิวส์แอรี่ยินดีด้วยนะคะ...ฟิวส์ใส่สร้อยเลยสิคะ”นั่นเป็นคำตอบที่ทำให้ผมยิ้มได้จริงๆ

    “ครับผมว่าเรารีบไปเข้าเรียนกันเถอะครับแอรี่เดี๋ยวจะสาย....เฮ้ยแบงค์อ่าวไอ้แบงค์หายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย”

    “อ๋อแอรี่เห็นแบงค์เค้าเดินไปตั้งนานแล้วล่ะค่ะ...มีอะไรรึปล่าวคะ”

    “ไม่มีหรอกครับเรารีบไปกันเถอะ”พูดจบผมก็รีบเดินมาทันที

    “ค่ะๆ...ฟิวส์รอแอรี่ด้วยสิคะ”เธอรีบเดินตามผมมา
    ครืด!!!!

    “แอรี่!!!หายไปไหนมาตั้งนานอ่ะ...ไม่เห็นบอกกันบ้างเลยนะปล่อยให้เพื่อนเธอคิดถึงอยู่ตั้งนาน”ยัยกี้เพื่อนสนิท(มั้ง)ของแอรี่ตะโกนขึ้น

    “นี่ยัยกี้เบาๆหน่อยชั้นอายคนอื่นเค้า”แอรี่ทำหน้าตกใจพร้อมกับเดินเข้าไปปิดปากยัยกี้

    “เออเบาก็เบาแล้วแกไปไหนมาล่ะ”ยัยกี้พร้อมกับก้มลงดูหนังสือแฟชั่นต่อไป

    “ไปหาพ่อกับแม่ที่นิวมา...เออชั้นมีของฝากหั้ยแกด้วยล่ะ”แอรี่หยิบกล่องสีเหลืองที่มีขนาดใหญ่กว่ากล่องที่เธอให้ผมเล็กน้อยขึ้นมา กี้รีบคว้ากล่องจากมือแอรี่แล้วเอาไปเปิดดู

    “ว้ายตายแล้วน่ารักจังเลยชั้นรักแกที่สุดเลยแอรี่แต่ว่าชั้นคงรักแกไม่เท่าที่ฟิวส์รักแกหรอกจริงมั้ยจ๊ะฟิวส์”คำพูดของกี้ทำให้แอรี่...หน้าแดง
     “ไอ้กี้แกก็...พูดอะไรบ้าๆ”ท่าทางแอรี่เค้าจาเขินจิงๆ(มั้ง)ครับ

     “หรือไม่จริง...”กี้เลิกคิ้วและทำหน้าตาดูมีเลศนัย...พร้อมกับยิ้มเล็กๆที่มุมปากหน้าคล้ายๆกับปีศาจ ที่กำลัววางแผนชั่่วร้ายทันทีที่กี้พูดจบครูก็เดินเข้ามาพอดี

    ช่วงเช้ามีแต่วิชาน่าเบื่ออย่างเช่นภาษาไทย,คณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์และสังคมมีแต่วิชาที่จะทำให้ผมหลับทั้งนั้นยิ่งเมื่อคืนผมนอนไม่เต็มที่ ยิ่งอยากหลับเข้าไปใหญ่่...แต่ผมจะหลับไม่ได้เป็นอันขาดเสียชื่อประธานหมด

     “เฮ้ยไอ้แบงค์ไปกินข้าวกันหิวว่ะ”ทั้งง่วงทั้งหิวโอ๊ยผมอยากจะหล่อตายแต่ไม่เป็นไรหรอกผมรู้ว่าผมหล่อ(น้อย)อยู่แล้ว

     “เออข้าก็หิว”แล้วมันก็ลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าผม

     “อย่ามองหน้าข้าอย่างงั้นดิเดี๋ยวสึกหมด”  ผมพูดออกไปแบบกวนๆ  และเก๊กเต๊มที่

     “สึกก็ดีดิจะได้มีสาวมาสนข้าบ้างเวลาเดินด้วยกันแล้วเอ็งก็เลิกเก๊กได้แล้ว”มันเดินออกไปแล้วไอ้นี่ไม่ค่อยชอบรอคนเว้ย

     วันนี้ผมพยายามกินให้ช้าเป็นพิเศษเพราะผมจะได้ไปที่นั่นช้าๆไงล่ะใครอยากจะไปที่ๆๆตัวเองไม่อยากไปเร็วๆกัน ไอ้แบงค์ที่กินเสร็จนานแล้วนั่งจ้องหน้าผม ผมจ้องหน้ามันตอบไม่ได้พูดอะไร แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อไป

     “ที่นี่อากาศดีจะตายเอ็งจะไปกลัวอะไรมันนักหนาวะ”ผมยักใหล่แต่ไม่ได้พูดอะไรใครจะไปบอกมันล่ะว่าผมฝันถึงที่นี่แล้วก็เลยไม่อยากมา มันมีเปอร์เซนต์เสี่ยงกับการถูกหาว่าปัญญาอ่อนเยอะนะครับ

     “เออ....อากาศมันน่านอนข้าของีบหน่อยดีกว่า”  ว่าแล้วมันก็เดินไปใต้ต้นไม้ใหญ่

     “เออว่ะ”แล้วเราสองคนก็แอบงีบในเวลางาน-*-...คือว่าเวลาพักมันมี45นาทีน่ะครับแล้วตอนนี้ยังเหลืออยู่อีกครึี่งชั่วโมงอย่างน้อยผม คิดว่ามันน่าจะทำให้ผมหายง่วงได้

     20นาที่ผ่านไป(กับสายลม)

     “เฮ้ยไอ้ฟิวส์ตื่นมาดูอะไรนี่ดิ”ผมลืมตาขึ้นมาเห็นไอ้แบงค์มองไปทางทิศตะวันออก(แกรู้ได้ไง...มีเข็มทิศหรอ) เอ่อทิศที่มันมีผู้หญิงสองคนเดินมาน่ะครับ

     “นางฟ้า....”ผมพูดออกมาเมื่อเธอสองคนเดินผ่านไปแบงค์ฉุดผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามสองคนนั่นไ ปสิ่งที่ผมเห็็นคือสองพวกของนักเรียนหญิงฝั่งหนึ่งคือ เธอสองคนนั่นผมคิดว่าพวกเธอน่าจะเป็นมิ้นกับมิวสิกที่อยู่ห้องเดียวกับผมส่วนอีกฝั่งหนึ่งถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นเมย์กับเอินที่อยู่ห้องซี

    พวกเธอคุยและต่อรองกันซักพักผมพยายามจะฟังว่าพวกเธอพูดอะไรแต่ผมคิดว่าพวกเธออยู่ไกลเกินไป ผมจึงลากแบงค์มาที่พุ่มไม้ที่ใกล้ขึ้นโอเคผมได้ยินแล้ว

     “นี่อีมิ้นแกกล้าดียังไงมาด่่าเพื่อนชั้นฮะ”เสียงแหลม(มาก)ดังขึ้นท่าทางจะเป็นเอิน         

    “ใครด่าแกชั้นก็แค่บอกว่าเพื่อนแกหน้าจืดแค่นั้นเองเออแต่ว่าพวกแกอ่ะแต่งหน้าไม่ขึ้นแล้วอย่าแต่งเลยมันทำให้พวกแกดูหน้าเหมือนลิงว่ะ แต่ชั้นคิดว่าหลังจากแกมายืนด่า ชั้นเนี่ยชั้นขอเปลี่ยนให้พวกแกเป็นชะนีแล้วกัน” 0๐0...อึ้งครับ

     
     “มิ้นแกพูดถูกว่่ะเป็นชะนีคค่อยเข้ากับนิสัยของพวกแกหน่อยเห็นไปยืนร้องหาผัวอยู่หน้าโรงเรียนทุกวันไม่ใช่หรอ”มิวสิก...เธอกล้ามาก0๐0

     “แก...”เมย์ชี้หน้ามิวสิก

     “แกค่นี้ก็ด่าไม่ออกแล้วหรอจ๊ะนังชะนี”พอมิวสิกพูดจบเมย์ก็ถลาเข้ามาตบมิ้นทันทีมิวสิกเลยชกเมย์ที่ท้องน้อยตอบแต่มิวสิก หมัดหนักมากเลยครับแค่หมัดเดียวเล่นเอาเมย์สบลไปเลย

      “ส่วนแกนัวชะนีตัวที่่สอง”มิ้นพูดขึ้นพร้องกับกระโดดทับเอินเอินล้มตอนนี้มิ้นนั่นคร่อมเอินอยู่0๐0นั่่นเธอจะทำอะไรน่ะ

     “อันนี้ฝากให้เพื่อนแกละกันที่ตบหน้าชั้น”มิ้นหยบมีดพกออกมาจากกระเป๋ากระโปรงถลกกระโปรงเอินขึ้นจนเห็นเอ่อ...กางเกงใน-*- แล้วบรรจงใช้มีดกรีดลงที่ต้นขาเอินจะร้องแต่ก็ร้องไม่ได้ เพราะมีมือของมิวสิกปิดอยู่่น้ำตาของเอินพรั่งพรูออกมาตอนนี้ผมแข็งเป็นแท่นศิลาแล้วครับเพราะอึ้ง0๐0

     “ซาตานชัดๆ”แบงค์กระซิบบอกผม

     “เฮ้ยไอ้คนที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้อ่ะออกมาถ้าไม่ออกชั้นจะไปลากแกออกมาเดี๋ยวนี้ล่่ะ”มิวสิกตะโกนผมกับแบงค์เดินออกมาด้วยสีหน้าอึ้งๆ

     “อ๋อนึกว่่าใครที่แท้ก็คุณประธานนักเรียนและคุณผู้ช่วย”มิ้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจที่ถูกจับได้(มั้ง)

     “แบงค์นายรีบพาเอินกับเมย์ไปห้องพยาบาลเถอะเดี๋ยวข้าจัดการกับสองคนนี้เอง”แบงค์พยักหน้าเป็นเชิงรับแล้วพยุงสองคนนั่นไปผม จ้องพวกเธออยูพักใหญ่ก่อที่จะตั้งสติแล้วพูดขึ้น

     “ผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกครูหน่อยแล้วพวกเธอจะโดน”แบงค์วิ่งกลับมาพอดี...เร็วจังวะ  สงสัยมันเอาไปฝากรุ่นน้องมั้ง

     “ถ้าพวกนายเอาเรื่องนี้ไปบอกครูพวกชั้นก็จะบอกครูเหมือนกันว่าพวกนายแอบหลับในเวลางานแล้วพวกนายจะถูกปลดแต่ถ้าพวกนายไม่บอก ครูพวกชั้นก็จะไม่บอก”ผมกับแบงค์ทำสีหน้าครุ่นคิดแล้วจึงตอบตกลง

     “โอเคแล้วพวกผมจะเชื่อพวกคุณได้ไง”แบงค์ถามขึ้น

     ถ้าพวกชั้นบอกครูพวกชั้นจะยอมทำตามที่นายขอห้าอย่างพวกนายก็เหมือนกันถ้าพวกนายบอกครูพวกนายจะต้องทำตามที่พวกชั้น บอกห้าข้อโอเคมั้ยมิวสิกเสนอขึ้น

     ตกลง”แบงค์...เอ็งคิดรึป่าวเอ็งตอบได้เร็วมาก

     

     -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    เย้ ตอนที่สองจบแล้ว

    เปนไงมั่งคะ...สั้นไปป่าวอ่า

    มายแต่งเต็มที่เลยนะเนี่ย

    หนุกไม่หนุกก็บอกกานด้วยนะคะ

    มายยังไม่ได้คิดตอนต่อไปเลย

    ถ้าอยากให้เรื่องเปนยังไงก้อบอกานได้นะคะเดี๋ยวมายจัดหั้ย

    อิอิ    

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×