คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กวางน้อยรสหวาน
“รับสมัครแม่บ้านประจำไร่แสงตะวัน จ.ลพบุรี ทำงาน 3 เดือน ด่วน!”
“สนใจติดต่อ บ.ซันฟาวเวอร์ กรุ๊ป โทร.02-694-XXXX”
“ว้าว! น่าสนใจแฮะ กำลังว่างงานอยู่พอดีเลยเรา” จันทร์เจ้าพับหนังสือพิมพ์วันนี้ลงยิ้มพราย
“เผลอๆจบงานแล้วเราขอสมัครทำงานในไร่ต่อเลย” มือบางหันไปหยิบมือถือสีชมพูสดใส รุ่นกระทัดขึ้นมาต่อสายทันที
“สวัสดีค่ะ ดิฉันจะขอสอบถามงานรับสมัครแม่บ้านประจำไร่แสงตะวันค่ะ”
“ค่ะ ค่ะ ยังไม่ได้รับคนเข้าไปเลย เข้าไปสัมภาษณ์งานที่สำนักงานกรุงเทพได้เลยเหรอคะ”
“ค่ะ พรุ่งนี้ 10 โมง อาคารทานตะวันตกลงตามนี้ค่ะ”
“เย้! ขอให้ได้งานนี้ด้วยเถอะ สาธุ๊!” ร่างบางกระโดดลิงโลดด้วยความดีใจ
จันทร์เจ้า เพิ่งเรียนจบเกษตรสาขาพืชไร่และปศุสัตว์มาหมาดๆใฝ่ฝันอยากที่จะตามความฝันของตัวเองด้วยการทำงานอิสระในไร่หรือฟาร์มใหญ่ๆ เพื่อหาประสบการณ์ ในอนาคตเธออยากจะมีไร่เล็กๆที่อบอุ่นเป็นของตัวเอง การสมัครงานไปเป็นแม่บ้านชั่วคราวนี้เธอคิดว่ามันเป็นบันไดอีกขั้นที่จะทำให้เธอสามารถได้เอาตัวเข้าไปคลุกคลีอยู่ในไร่บ้างก็ได้ และเผลอๆหมด 3 เดือนเธอจะขอทำงานในไร่นั้นเลยถ้าเจ้าของไร่ใจดี
อาคารทานตะวัน เป็นที่ตั้งของบริษัทซันฟาวเวอร์ กรุ๊ป ทำธุรกิจเกี่ยวกับการรับซื้อสินค้าเกษตรและส่งออกสินค้าเกษตรเป็นอาคารสำนักงาน 2 ชั้นกว้างขวางตั้งอยู่ในย่านธุรกิจบนที่ของตนเอง จึงทำให้มีอาณาบริเวณกว้างขวางพอที่จะจัดสวนหย่อมและน้ำตกขนาดย่อมๆ ออกแบบทันสมัยตัวอาคารชั้นบนผนังจะเน้นการออกแบบโดยบุกระจกใสกันความร้อน ทำให้เมื่อเข้ามาจึงมีความรู้สึกโปร่งสบาย มีลานจอดรถอยู่ด้านหลังสามารถจอดรถได้หลายคัน
จันทร์เจ้าเปิดประตูกระจกบานใหญ่เข้าไป แอร์เย็นฉ่ำกระทบแผ่ว ช่วยลดความร้อนและอบอ้าวจากบรรยกาศ นอกตัวอาคารได้เป็นอย่างดีทีเดียว
“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาตามนัดสมัครสัมภาษณ์งานที่ติดต่อไว้เมื่อวานนี้ค่ะ” จันทร์เจ้ายกมือไหว้กล่าวสวัสดีเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ด้านล่างยิ้มแย้มเป็นกันเอง
“สักครู่นะคะ ใช่คุณ
“เชิญคุณ
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ยินดีค่ะ”
บรรยกาศภายในตัวอาคารสวยและทันสมัยไม่ต่างจากด้านนอก ทุกอย่างถูกออกแบบได้อย่างลงตัวเหมาะกับการใช้งาน ที่เห็นชัดเจนคือความโล่งโปร่งสบาย จะเน้นสีขาวและกระจกใส จันทร์เจ้าเดินขึ้นบันไดที่เรียบง่ายทันสมัย แล้วเลี้ยวซ้ายก็เจอฝ่ายบุคคล
“สวัสดีค่ะ ดิฉันจันทร์เจ้า แสนดี มาสัมภาษณ์งานตามที่นัดไว้นี้ค่ะ” หญิงสาวพนมมือสวัสดีได้อย่างสวยงาม
“ตามสบายเลยค่ะคุณจันทร์เจ้า ที่นี่เราอยู่แบบพี่น้องเชิญนั่งที่โซฟาได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ตกลงเราไม่ต้องสัมภาษณ์แล้วนะคะ จากใบสมัครและรูปถ่ายที่ส่งมาทาง mail พี่ตกลงรับหนูเข้าทำงาน”
จันทร์เจ้าอุทานด้วยความตกใจ “ทำไมรับง่ายจังเลยล่ะคะ”
“เมื่อวานพี่อ่านใบสมัครแล้ว mail ใบสมัครและรูปถ่ายน้องจันทร์เจ้าให้คุณช้างเอ่อเจ้านายอ่านก็ตกลงทันที ” มันทำให้เธอรู้ว่าเจ้านายเธอชื่อช้าง สงสัยจะตัวโตเหมือนช้างแน่ๆ
“คืออย่างนี้ค่ะ จากที่คุยกันเมื่อวานหนูจันทร์เจ้าจะต้องไปอยู่ที่ไร่แสงตะวันที่ลพบุรีใช่ไหมคะ และทางนั้นมีปัญหาด่วน คุณช้างจะต้องไปดูแล 3 เดือนซึ่งทางนั้นไม่มีแม่บ้านประจำ”
“ค่ะ”
“งานที่ทำก็ไม่มีอะไรมากแค่ดูแลบ้าน งานบ้านนิดหน่อย และทำกับข้าวให้คุณช้าง”
“แล้วคนอื่นในบ้านล่ะคะ หนูต้องดูแลแบบไหนบ้าง”
“ไม่มีค่ะ คุณช้างอยู่บ้านนี้คนเดียว คนงานและครอบครัวจะอยู่บ้านพักคนงานชายไร่”
“ค๊ะ คะ อยู่คนเดียว” หญิงสาวหน้าเหวอเมื่อรู้ว่าไปอยู่กับเจ้านายเพียงสองคน แต่เจ้านายคงแก่แล้วคงไม่เป็นอะไรมั้ง
“เมื่อเช้าคนทางไร่โทร.มา แล้วคุณช้างจะต้องไปด่วนเย็นนี้ค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่าหนูจันทร์เจ้าก็จะต้องไปที่ไร่วันนี้พร้อมคุณช้าง ไม่อย่างนั้นจะเข้าไร่ลำบากเพราะไม่มีรถประจำทาง” ผู้จัดการสาวทรงประสิทธิภาพ แจกแจงรายละเอียดอย่างคล่องแคล่ว จนคนฟังตาค้าง
“เอ่อ..อ..อ พี่คะวันนี้เลยหรือคะ”
“ค่ะวันนี้ สะดวกไหมคะ”
“กะ ก็ได้ค่ะ แต่หนูยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะคะ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ คุณช้างจะเดินทางตอนเย็นแล้วจะเลยไปรับหนูจันทร์เจ้าที่พักเลย อยู่คอนโดตามที่เขียนในใบสมัครตามนี้ใช่ไหมคะ”
“เอ่อ..ค่ะ” จันทร์เจ้ากลืนน้ำลายตั้งตัวไม่ติดมันกะทันหันเกินไป แต่ก็โอกาสมาถึงตัวไม่คว้าไว้ก็เสียดายแย่ ไร่ในฝันคงจะหลุดลอยไปแน่ๆถ้าเธอปฏิเสธงานนี้
“มีอะไรกังวลหรือเปล่าคะ” สาวใหญ่ถามเมื่อเห็นสาวน้อยเงียบไป
“เจ้านายพี่ คุณช้างเป็นผู้ใหญ่ใจดีค่ะไม่ต้องกลัว ปกติคุณช้างจะดูแลอยู่ที่ไร่ แต่ช่วงหลังมานี่ต้องมาตรวจสอบคุณภาพสินค้าส่งออกด้วย เทียวไปเทียวมาช่วงนี้เลยมาพักที่กรุงเทพฯเลย”
“แล้วทางนี้ใครดูแล หรือคะถ้าเจ้านายของพี่ไม่อยู่ที่กรุงเทพฯ”
“ก็จะมีผู้ใหญ่ที่ไว้ใจได้ดูแล แต่ถ้ามีเรื่องด่วนต้องตัดสินใจก็จะส่งเรื่องให้คุณช้างตัดสินใจ ปกติเราก็จะใช้ Internet เป็นหลักเวลามีเอกสารก็ใช้ mail สะดวกและเร็ว”
“เอ่อ แล้วภรรยา..”
“เจ้านายยังโสดค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงคุณช้างไม่เจ้าชู้ ไม่มือเร็ว เรื่องผู้หญิงไม่มี แต่จะขรึมและดุนิดหน่อยกับคนงานที่พูดไม่รู้เรื่อง ค่อนจะจริงจังกับงาน ลุยงานลงไร่คุมงานด้วยตัวเอง”
จันทร์เจ้าถอนหายใจอย่างโล่งอกเรื่องความปลอดภัยจากพวกมือไว เจ้าชู้ เมื่อได้รับคำยืนยันหนักแน่นจากหญิงสาวตรงหน้า‘อายุขนาดนี้ยังไม่มีเมีย สงสัยเจ้านายเราจะเป็นเกย์แน่เลย หรือไม่ก็เป็นพวกบ้างานไม่สนใจผู้หญิงแน่ๆค่อยยังชั่วหน่อย เฮ้อ’
อีกใจนึกไปก็กลัวเจ้านายนี่ท่าทางจะเป็นผู้ใหญ่เจ้าระเบียบและดุน่าดู หน้าตาคงจะน่ากลัวถึงลงคุมงานในไร่เอง ที่ผู้จัดการสาวพูดมานั้นไม่ได้ทำให้เธอคลายกังวลลงเลย แต่มีความเกรงมาแทนที่ จะทำยังไงดีจะถอนตัวตอนนี้คงไม่ทันเสียดายก็เสียดาย เอานะสู้สักตั้งผู้จัดการการันตรีขนาดนี้
“หนูจันทร์เจ้ากลับไปเก็บของได้เลยนะคะ นี่จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวไม่ทัน”
“เมื่อสักครู่เจ้านายโทร.มาบอกว่าจะไปรอรับหน้าคอนโด ตอน 4 โมงเย็น ตรงเวลานิดนึงนะคะ เจ้านายเป็นคนตรงเวลา และเดี๋ยวค่ำแล้วจะเข้าไร่จะลำบากเพราะค่อนข้างมืด”
“มีอะไรสงสัยอีกไหมคะ นี่เป็นเบอร์เจ้านาย เอ่อ..คุณช้างและเบอร์พี่มีอะไรโทร.หาพี่ได้เลยยินดีจ้ะ” คุณณกานต์ผู้จัดการสาวทรงประสิทธิภาพ ทำงานได้คล่องแคล่วรวดเร็ว จนจันทร์เจ้าที่ยังมึนอยู่ต้องเออออพยักหน้างึก งึก
กลับมาถึงคอนโดจันทร์เจ้ารีบเก็บของที่คิดว่าจำเป็น ด้วยความที่ว่าไม่คิดว่าตนเองจะต้องไปกะทันหันขนาดนี้เลยยังไม่ได้ร่ำลาเพื่อนสนิทเลยสักคน หญิงสาวเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่เสียหมดแล้ว ป้าซึ่งเป็นพี่สาวแม่รับจันทร์เจ้าไปอุปการะเพราะไม่มีลูกเลยรักจันทร์เจ้าเหมือนลูกแท้ๆ คอนโดนี้ป้าได้ซื้อไว้ให้อยู่เพื่อที่ว่าตอนเรียนจะได้สะดวกสบาย จึงไม่มีปัญหาที่จะต้องมาคอยจ่ายค่าเช่า ถ้าจะไม่อยู่สัก 3 เดือนหรือระยะเวลาที่นานกว่านั้น
มือเรียวรีบเร่งเก็บของใส่กระเป๋าเมื่อมองนาฬิกาว่าใกล้จะ 4 โมงเย็นเข้ามาทุกที ของที่นำไปก็มีแค่กระเป๋าเสื้อผ้าใบเดียว กล้องถ่ายรูปดิจิตอลเครื่องจิ๋ว กับNotebook 1 เครื่องที่เธอมักจะใช้ประจำ
“เอ้ๆ ลืมอะไรอีกหรือเปล่าน้าเรา ไปแค่ 3 เดือนเองคงจะไม่มีอะไรที่ต้องเอาไปมาก”
ร่างบางหยิบผ้าขนหนูแล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำทันที ใช้เวลาไม่นานก็ออกมาพร้อมกลิ่นสบู่และแชมพูกลิ่นกุหลาบป่าหอมกรุ่นที่ชอบใช้ วันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวลายดอกไม้เล็กๆแซมพลอยสีหลากสีเม็ดเล็กๆ กางเกงยีนส์ขาสั้นโชว์ขาเรียวยาว ขับผิวขาวนวลให้ยิ่งดูเด่น ผมยาวสลวยรวบเป็นหางม้าดูทะมัดทะแมง รองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สสีไข่ไก่คู่โปรด ใบหน้าเนียนใสไร้เครื่องสำอาง ตาโตกลมดูเหมือนเด็กสาวซุกซน จันทร์เจ้ามองดูตัวเองในกระจกเห็นว่าพร้อมแล้วจึงยกกระเป๋าลงมารอเจ้านายหรือคุณช้างหน้าคอนโดทันที
Land Rover LRX concept สีขาวรถสปอร์ตคันหรู ป้ายทะเบียนลพบุรี จอดนิ่งอยู่หน้าคอนโด เหมือนรอใครตาคมเฉี่ยวมองปาดไปที่หญิงสาว ถือกระเป๋าเสื้อผ้าและNotebook จึงบีบแตรสั้น 2 ครั้งเบาๆให้สัญญาณ จันทร์เจ้าหันมองตามเสียงเรียกเห็นคนในรถทำมือชี้จึงเดินมาที่รถด้วยสัมภาระมีน้อยจึงไม่ต้องช่วยขน เมื่อเก็บกระเป๋าเรียบร้อยจึงขึ้นมานั่งข้างคนขับแล้วพนมมือสวัสดีอย่างนอบน้อม เหมือนจะฝากตัวกับญาติผู้ใหญ่ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนมารับไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจดีที่ดูมีอายุ ขณะนั้นรถก็เลื่อนตัวขับตรงสู่ลพบุรีทันที
ภายในรถเงียบสนิทมีเพียงเสียงเพลงสากลเปิดเบาๆ แอร์และเครื่องยนต์ทำหน้าได้ดีเยี่ยมไม่มีเสียงดังภายนอกให้รบกวน จันทร์เจ้าลอบมองดูชายหนุ่มที่ใช้สมาธิขับรถนิ่งนานพลางครุ่นคิด เค้าไม่ได้แก่มีอายุ หรือดูดุอย่างที่คิด ถึงจะมีเคราครึ้มช่วงด้านล่างของใบหน้า แต่ก็ยังมองออกว่าผู้ชายคนนี้หล่อเข้มคมสันอย่างไม่น่าเชื่อ ตาคมเฉี่ยว จมูกโด่ง ปากเป็นกระจับได้รูปน่าสัมผัสจันทร์แอบคิดว่าถ้าได้ลองจูบจะเป็นอย่างไรบ้างเนอ
จันทร์เจ้ามัวแต่มองจนอ้าปากค้าง ไม่รู้เลยว่าหน้าตาตัวเองน่ารักบ๊องแบ๊วแค่ไหน ยังจะกลีบปากแดงๆที่อ้าเผยค้างอีกล่ะ
“จะมองหน้าผมอีกนานไหมครับสาวน้อย” เสียงทุ้มเข้มถาม หน้านิ่งยังมองไปถนนข้างแบบใช้สมาธิในการขับรถ
“อะ เอ่อ ขอโทษค่ะ”
“หน้าผมมีอะไรติดอยู่ล่ะ หืม” หันมาถามยิ้มๆมุมปาก
โอใจละลายเวลาเค้ายิ้มช่างหล่อกระชากใจขนาดนี้เธอคิดในใจ “จันทร์เจ้าขอโทษเจ้านายด้วยค่ะ คือแค่กำลังมองว่า..”
“อยากจูบปากผม” ชายหนุ่มถามขัดขึ้น
“เอ่อ..ทำไมเจ้านายรู้ เอ่อ..จันทร์เจ้าแค่คิดเล่นๆไม่ได้กะจริงจังนะคะ” เสียงติดอ่างหน้าแดงสุกปลั่งเป็นลูกตำลึงสุก
“ผมก็แค่พูดเล่นไปอย่างนั้นเอง ก็เห็นคุณมองหน้าผมจนแทบจะกลืนเข้าไปทั้งตัวอยู่แล้ว” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
“ชื่ออะไรนะเรา ชื่อจันทร์เจ้าเหรอ งั้นผมเรียกจันทร์เจ้าละกัน ส่วนผมชื่อตะวัน เรียกว่าพี่ช้างก็ได้”
“จันทร์เจ้าไม่บังอาจเรียกว่าพี่หรอกค่ะเจ้านาย”
“ผมบอกให้เรียกก็เรียกเถอะน่ะ ไม่ต้องมีข้อแม้” คนตัวโตกว่าดุคนตัวเล็กเลยยิ่งตัวเล็กเข้าไปใหญ่
“หิวไหมจันทร์เจ้า”
“เอ่อ ไม่ค่อยเท่าไร” แต่ท้องเจ้ากรรมดันร้องขึ้นมา โธ่ ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย
“อย่าโกหกเลย เดี๋ยวเราแวะปั๊มข้างหน้าซื้ออาหารกล่องกินไปก่อนละกัน เดี๋ยวจะได้ไม่ถึงที่ไร่มืดเกินไปเราจะได้มีเวลาพักผ่อน” ว่าแล้วก็หักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าปั๊มขนาดใหญ่ข้างหน้าทันที
ร้านสะดวกซื้อในปั๊มขนาดใหญ่มีบริการครบครันทั้งอาหารสำเร็จรูป เครื่องดื่ม ของขบเคี้ยว หรือแม้กระทั่งหนังสือต่างๆหลากหลายให้เลือกซื้อ ตะวันเลือกซื้ออาหารสำเร็จรูปเป็นข้าวผัดกระเพาและข้าวหมูกระเทียม ให้พนักงานอุ่นอาหารให้และเครื่องดื่มเป็นน้ำเปล่าเย็นเจี๊ยบ เขาปฏิเสธที่จะดื่มกาแฟด้วยกลัวว่าจะปวดหัวเพราะนอนไม่พอ
ทั้งสองก็มีความคิดเห็นเดียวกันว่าเอาไปกินในรถเพื่อที่จะไม่เสียเวลาเดินทาง จันทร์เจ้าหน้าหงอเมื่อถูกตะวันบังคับแกมขู่บอกให้จันทร์เจ้าป้อนข้าวให้เขาระหว่างที่เค้าขับรถอยู่ไปด้วย อ้างว่าหิวแต่ไม่อยากเสียเวลาเดินทางเกรงว่าจะไร่ดึกเกินไป
รถLand Rover คันใหญ่เลี้ยวเข้าไร่แสงตะวันก็ 3 ทุ่ม จันทร์เจ้าตื่นตาตื่นใจกับอาณาเขตที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตาเธอไม่คิดว่าไร่แสงตะวันจะใหญ่ขนาดนี้ ชายหนุ่มยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวตื่นเต้นเหมือนเด็กได้ของถูกใจ
“ชอบมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ค่ะ จันทร์เจ้าชอบงานด้านเกษตร เพราะได้อยู่กับธรรมชาติ รู้สึกอิสระเสรี เคยฝันว่าเมื่อเรียนจบแล้วอยากมีไร่เล็กๆเป็นของตัวเอง แต่คงต้องเก็บเงินอีกนานชาตินี้คงจะไม่มีโอกาส” ก้มหน้าตอบเสียงเศร้าๆ
“ถ้าชอบก็มาอยู่ที่นี่สิ”
“ค่ะ จันทร์เจ้ากะว่าถ้าครบกำหนด 3 เดือนจะขอฝึกงานในไร่ ก็แล้วแต่เจ้านายจะให้โอกาส”
ตะวันยิ้มน้อยๆ ไม่ตอบเมื่อรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน
บ้านเป็นไม้สัก 2 ชั้นขนาดกะทัดรัดค่อนข้างกว้างขวางน่าอยู่ แต่จันทร์เจ้าเห็นรายละเอียดไม่ค่อยถนัดเพราะค่อนข้างมืด มีเพียงไฟตามทางที่เปิดให้แสงสว่างเป็นจุดๆ ตะวันจอดรถยกกระเป๋าสัมภาระลงมาแล้วเปิดประตูบ้านเปิดไฟ จันทร์เจ้าตะลึงในความทันสมัย จัดรูปแบบได้ลงตัวซึ่งไม่น่าจะมาอยู่กลางไร่ท้องนาแบบนี้ ชายหนุ่มเดินเปิดไฟทั่วบ้านจนสว่าง
“คิดว่าพออยู่ได้ไหม”
“ได้ค่ะสบายมากเลยค่ะ บ้านสวยขนาดนี้เวลาทำงานบ้านคงมีความสุขแน่นอน”
“พี่ดีใจที่เธอชอบ” ตะวันเปลี่ยนสรรพนามพูดเมื่อมาถึง
“มาสิจะพาไปดูห้องของเธอ”
“ค่ะ”
“ทางนี้เป็นห้องรับแขก ด้านโน้นเป็นห้องครัว" ตะวันพาเดินขึ้นบันได้ไปชั้น 2 แล้วอธิบาย "ด้านนี้เป็นห้องสมุดและทำงานเข้ามาอ่านหนังสือที่นี่ได้ ด้านบนจะมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องริมสุดด้านหน้าจะเป็นห้องนอนใหญ่ของพี่เอง 2 ห้องนี้จะเป็นห้องรับรองแขก ส่วนห้องนี้เป็นห้องของเธอ”
ชายหนุ่มผลักประตูห้องที่อยู่ติดกันกับห้องนอนใหญ่เข้าไป ภายในห้องตกแต่งด้วยสีขาว มีเฟอร์นิเจอร์ครบ เตียงนอนใหญ่กว้างน่านอน มีห้องน้ำในตัว หน้าต่างกว้างมีระเบียงเล็กๆเดินออกไปได้มองเห็นบรรยกาศไร่แสงตะวันได้โดยรอบ จันทร์เจ้าตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ได้เห็น จนไม่ทันสังเกตร่างใหญ่เดินมาด้านหลัง ยิ้มที่เห็นคนตัวเล็กดีใจ
“เจ้านายคะ มันไม่ดีเกินไปสำหรับงานแม่บ้านอย่างจันทร์เจ้าหรือคะ”
“พี่ช้าง เรียกพี่ช้างครับ”
“เอ่อ ค่ะ พี่ช้าง”
“ไม่นิไม่เกินไปหรอกพี่เต็มใจให้เธออยู่ แล้วชอบไหมล่ะ หืม”
“ชอบมากเลยค่ะ”
“งั้นขอรางวัลหน่อยสิครับ”
“เอ๋? รางวัลอะไรคะ”
สิ่งที่จันทร์เจ้าไม่ทันคาดคิดก็คือ เขาถือวิสาสะประทับจูบลงมาบนกลีบปากของเธอ จูบอย่างหนักหน่วงแทบจะแผดเผา ชนิดตั้งตัวรับไม่ทัน ปากหนาอบอุ่น เคราสากระคายผิวเล็กน้อย จนจันทร์เจ้าเผลอปล่อยตัวไปกับความเคลิบเคลิ้ม
ความตกใจทำให้ยืนนิ่ง ทำให้คนตัวโตกว่าได้ใจจูบซับความหอมหวานจากปากแดงอิ่ม แขนแข็งแรงโอบรวบร่างบางเข้าไปกอดแนบชิด ฝ่ามือเลื่อนมาเกาะกุมอกที่มีขนาดใหญ่โตเกินตัวไว้เต็มอุ้งมือ ฝ่ามือหนาบีบเบาๆทำให้คนตัวเล็กครางฮือ ปากอบอุ่นจูบเว้อวอนอ้อยอิ่งก่อนจะปล่อยร่างบางอย่างแสนเสียดาย จันทร์เจ้าหน้าแดงซ่าน ปากบวมเจ่อ ด้วยสติที่มึนงง
“เจ้านายทำอะไรคะเนี่ย!” จันทร์เจ้าเสียงดัง ถึงแม้ว่าจะชอบใจในรสสัมผัส แต่ก็อดโมโหตัวเองที่แอบเผลอไปกับรสสัมผัสไม่ได้
“ก็บนรถเธอบอกอยากจูบพี่ไม่ใช่เหรอจันทร์เจ้า พี่ก็ทำตามความต้องการให้อยู่นี่ไงคะ”
ตะวันมองหน้าคนตรงหน้าเฉย ตามองปากบวมเจ่อ แล้วยิ้ม ปนกรุ้มกริ่ม แบบที่เธอคิดว่ามันน่ากวนโมโหที่สุด
“แล้วพี่บอกแล้วไงคะ ว่าให้เรียกพี่ช้าง ถ้าไม่เรียกพี่จะจูบอีกนะจันทร์เจ้า” ร่างสูงเดินเข้าไปหาทำเหมือนว่าจะทำแบบที่พูดจริงๆ
“ยะ อย่าค่ะพี่ช้าง” คนตัวเล็กถอยหนีจนตัวไปชนกับประตูระเบียงหลับตาปี๋กลัวจะโดนจูบอีก
“ฮ่า ๆๆๆๆ ไม่ต้องหลับตากลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้ พี่ล้อเล่นค่ะ” มือหนายกขึ้นลูบเรือนผมนุ่ม รั้งตัวกลัวมากอดปลอบ คนตัวเล็กที่กำลังร้องไห้โฮ
“เราจะอยู่กันแบบพี่น้อง อยู่ที่นี่ให้สบายใจ ถ้าทำตัวดีจะพาไปเที่ยวในไร่” ตะวันเอาของมาหลอกล่อเหมือนหลอกเด็กให้หายตกใจ
“จริงนะคะ! จันทร์เจ้าจะทำงานเต็มที่ จันทร์เจ้าอยากไปเที่ยวในไร่ค่ะ”
“แล้วงานมีอะไรบ้างคะ”
“หึ หึ จ้า พรุ่งนี้ตอนเช้าพี่ดื่มแต่กาแฟ กลางวันกับเย็นพี่จะกลับมากินข้าวที่บ้าน นอกนั้นก็มีงานบ้านเล็กน้อยๆ เดี๋ยวจะมีป้าติ๋มมาช่วยดูแลตอนเช้า” ชายหนุ่มสาธยาย เล่นเอาคนตัวเล็กงง
“ทำแค่นี้ แล้วพี่ช้างจ้างแม่บ้านทำไมกันคะนี่ ก็มีป้าติ๋มมาทำอยู่แล้วนี่คะ”
“หึ หึ ทำไปเถอะอยากอยู่ไหมไร่แสงตะวันน่ะ”
“อยากสิคะ” คนตัวเล็กยังทำหน้าตาบ๊องแบ๊วสงสัยปนงง
“งั้นก็อย่าถามมากน่า” มือหนาคลายอ้อมกอดแล้วขยี้หัวคนเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่ลืมปิดประตูห้องให้ ทำให้คนที่ยังงงก็คงต้องงต่อไป
“ไหนคุณผู้จัดการบอกว่าเจ้านายไม่เจ้าชู้ มือเร็วไงล่ะค๊า มาถึงก็ออกลายมือไว กะล่อนแล้ว โธ่! จูบแรกของช้านนนน” จันทร์เจ้าทุบหมอนระบายอารมณ์ด้วยความโมโห คิดกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนอนจนม่อยหลับไปจนถึงรุ่งเช้า
ผิดกับคนอีกห้องหนึ่งนอนด้วยความสบายใจบนเตียงนุ่มกว้างยิ้ม นิ้วเรียวลูบริมฝีปากด้วยความอารมณ์ดี “หึ หึ แม่กวางน้อยปากหวานใช่ย่อยเลยนะ คืนนี้เราคงจะนอนฝันดีแล้วพรุ่งนี้เจอกันแม่กวางน้อยรสหวาน”
ความคิดเห็น