ซาตานร้ายสอนรัก // วางจำหน่ายแล้ว

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย (รีไรท์)

“กรี๊ด ! เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ไม่นะคุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”

          “ทำไมจะทำไม่ได้เล่นตัวนักยังไงวันนี้ก็ไปไหนไม่รอดหรอก” ซาตานร้ายพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดผสมอารมณ์หึงหวงที่เห็นมีหนุ่มๆมาแจกขนมจีบคู่หมั้นสาวของไม่เว้นแต่ละวัน

          “แคว๊ก ! ”มือหนากระตุกทึ้งเสื้อยืดเนื้อดีตัวสวย เผยให้เห็นทรวงอกอิ่มยอดอกสีชมพู ตาคมกริบเป็นประกายแวววาว ก่อนจะฉกริมฝีปากหนาลงไปบดขยี้ภาพเย้ายวนตานั้นอย่างหิวกระหาย

          “อือ คะ คุณคิม” เสียงหวานสั่นพร่า

          “อืม  คุณสวยเหลือเกินยอดรัก”

            “คนสวยจ๋าคนน่ารักโทร.มารับสายด้วยจ้ะ คนสวยจ๋าคนน่ารักโทร.มารับสายด้วยจ้ะ..” เสียงโทรศัพท์มือถือดัง ทำให้ร่างเพรียวบางที่กำลังนั่งเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่างชั้นที่ 14 คอนโดชานเมือง  ต้องสะดุ้งหลุดจากภวังค์ ขยับมือเรียวที่พิมพ์งานค้างอยู่บนแป้นคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค  เอื้อมไปหยิบมือถือแบบพับเครื่องจิ๋วสีชมพูสด มากดรับสายทันทีโดยยังไม่ได้ทันดูชื่อคนโทร.เข้ามา

            “สวัสดีค่ะ ณัชชาพูดสายค่ะ”

            “ว่าไงจ้ะ คุณนักเขียนขายดีทำไมดูเสียงเซ็งๆ” ปาริตาเย้าเพื่อนสาว

            “อ้าวปลาแกเองเหรอตอนนี้เรากำลังเบื่อน่ะ”  

เธอตอบแบบเสียงเนือยๆช่วงนี้เธอมีความรู้สึกว่าไอเดียในการเขียนพล็อตนิยายในสมองไม่วิ่งเอาเสียเลย ยิ่งอากาศที่แสนจะร้อนอบอ้าวพาลทำให้ไม่อยากเขียนหรือทำอะไรเลยด้วย ถ้าไม่ติดว่าจะต้องรีบส่งต้นฉบับปิดเล่มให้ทันงานหนังสือที่กำลังจะมีในอีกหลายเดือนข้างหน้า เธอก็อยากจะหลบไปพักผ่อนไกลๆที่ไหนสักพัก

            “บ่นแบบนี้แสดงว่าเขียนตอนอย่างว่าไม่ออกใช่ไหมล่ะ อิ อิ ”ปาริตาเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่รู้ใจเธอที่สุดพูดดักคออย่างรู้ทัน

            “อือ บทนั้นแหละเครียดจังเหลืออีกแค่ 7 วัน ก็ต้องส่งต้นฉบับให้เจ๊เชอร์รี่แล้วด้วยสิ ยังไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลยตอนนี้” นักเขียนสาวพูดพร้อมล้มตัวลงนอนบนที่นอนถอนหายใจออกมาเบาๆ

            “ก็พอเข้าใจอารมณ์ศิลปินอยู่นะแกและเราก็อยากรู้จริงเลยว่าถ้าแฟนนิยาย ของคุณณัชชา เขารู้ว่าเจ้าของนิยายอิโรติกสุดฮิตที่แสนโด่งดังและขายดี ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยมีเรื่องอย่างว่าเขาจะพูดว่าอย่าไงกันนะ ฮ่า ฮ่า”

ปาริตาหัวเราะชอบใจ เธอไม่เคยคิดเหมือนกันว่าเพื่อนรักเธอคนนี้จะผันตัวเองมาเป็นนักเขียนได้อย่างไร

ถ้าเป็นนักเขียนธรรมดาก็ยังไม่แปลกใจ แต่เพื่อนเธอเป็นนักเขียนนิยายบทอิโรติกที่วาบหวิวที่มีคนอ่านติดเอามากๆเสียด้วย ที่สำคัญยอดขายหนังสือของเธอพุ่งทะลุจนต้องพิมพ์ซ้ำหลายครั้ง ทั้งๆที่ณัชชาไม่เคยมีแฟน ที่สำคัญอ่อนต่อโลกขนาดนี้พูดง่ายๆก็คือเพื่อนของเธอเป็นคนมองโลกในแง่ดีเสมอนั่นเอง

เธอเองก็เคยถามเหมือนกันว่าเธอเขียนบทรักแบบนั้นได้อย่างไร ทั้งๆที่ตัวเธอก็ไม่มีประสบการณ์รัก

ณัชชาก็มักจะตอบแบบเอียงอายทุกครั้งว่าก็ศึกษาจากหนังแผ่นและหนังสืออย่างว่ายังไงล่ะ ทำยังไงได้พอได้เริ่มเขียนมันรู้สึกสนุกและเพลิดเพลินยิ่งเห็นผลงานออกมาเป็นรูปเล่มยิ่งมีกำลังใจ จึงเขียนต่อมาเรื่อยๆ

            “แบบนี้ต้องหาจากประสบการณ์จริงแล้วละแกจะได้เขียนได้อย่างลึกซึ้ง” ปาริตาแสดงความคิดเห็น

        “แกหมายความว่าอย่างไรไม่เข้าใจ ?”

            “อย่าอินโนเซ้นท์สิจ้ะเพื่อนจ๋า ก็ใช้ตัวเราหาคนมาสอนบทรักไงจ้ะณัชชา”

        “มันต้องลงทุนเปลืองตัวขนาดนั้นเลยเหรอแก แล้วใครเขาจะยอมเราไม่ได้รู้จักใครเลยนะ” เสียงปลายสายอุทานด้วยความตกใจ

            “ใช่แล้ว แต่เรื่องนั้นฉันจัดการเองสบายใจหายห่วง นัทแกส่งต้นฉบับทันแน่นอน”

        “แต่เรากลัวนะปลาไม่กล้าหรอก เราไม่เคยยิ่งถ้ามีอะไรกับใครด้วยก็ไม่รู้” เธอพูดอย่างหวั่นใจ

            “ไม่ต้องห่วงคนนี้ปลอดภัยรับรองได้ เอายี่ห้อนางสาวปาริตาเป็นประกัน รับรองว่าเขาจะเป็นครูฝึกที่สอนให้แกเชี่ยวชาญได้ในครั้งเดียวยัยนัท”

            ว่าแล้วปาริตาก็ร่ายแผนการทั้งหมดให้เพื่อนสาวฟัง นักเขียนสาวได้ฟังก็ได้แต่พยักหน้างึกงักผ่านโทรศัพท์มือถือแบบงง งง ถึงคนที่ปาริตาแนะนำมาให้จะเป็นคนที่เธอแอบรักเขาข้างเดียวมาหลายปีก็เถอะ ถึงจะหัวใจพองโตเป็นลูกบอลลูลแต่เธอก็ยังหวั่นใจอยู่ดี

            สองสาวคู่หูณัชชาและปาริตาเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งคู่สนิทกันตอนรับน้องใหม่ที่คณะ เนื่องด้วยมีกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์ให้น้องใหม่รู้จักกันเร็วขึ้น สองสาวยังเรียนเลือกวิชาเอกเดียวกันอีกด้วย เวลาหาตัวเพื่อนสาวไม่เจอ ปาริตาจะรู้เลยว่าจะไปตามตัวได้ที่ห้องสมุด ณัชชามีความสามารถพิเศษที่จะสามารถขลุกตัวอยู่ในห้องสมุดหรือร้านหนังสือใหญ่ๆได้เป็นวันๆ 

หญิงสาวชอบอ่านหนังสือทุกประเภทเป็นชีวิตจิตใจ จนเริ่มหันมาสนใจการเขียนนิยายจึงเริ่มหัดเขียนลงในเว็บหนึ่งใน Internet เรื่อยมาจนมีแฟนคลับท่วมท้วน อยู่ๆวันหนึ่งเธอจึงถูกจับผลัดจับผลูเข้ามาในวงการนักเขียนมืออาชีพแบบไม่รู้ตัว

เธอโด่งดังมาจากนิยายอิโรติกแสนหวานและวาบหวิวสุดๆ ซึ่งใครจะเชื่อล่ะว่านักเขียนนิยายอิโรติกสุดฮิตคนนี้เธอยังไร้ประสบการณ์แสนสวาท เมื่อเรียนจบเธอจึงยึดงานนักเขียนเป็นอาชีพประจำทันทีด้วยเหตุผลที่ว่ามันอิสระดี และเธอเองก็อยู่ตัวคนเดียวไม่มีใครอยู่แล้ว เธอเป็นเด็กกำพร้าจึงไม่มีอะไรให้ต้องห่วง

            ความจริงณัชชาไม่ใช่คนขี้เหร่ แต่น่ารักมาก รูปร่างเพรียวบางผิวขาว ติดแต่ตัวจริงจะนิสัยขี้อาย จึงไม่มีชายใดชนะใจและสามารถก้าวผ่านเข้ามาในดวงใจเธอได้เลย ที่มหาวิทยาลัยเธอจะสนิทกับปาริตาเป็นเพื่อนคู่หูที่รู้ใจกันมากหลายครั้งไม่ต้องพูดแค่มองตากันก็เข้าใจกันแล้ว

            “นัทพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ เดี๋ยวฉันจะพาคู่เดทแกไปให้ดูตัวแต่งตัวสวยๆล่ะ”

ปาริตาจอมวางแผน เริ่มเป็นแม่สื่อการจับคู่รีบดำเนินแผนการทันที

            หลังจากวางสายจากปาริตาเพื่อนรัก ร่างเพรียวบางก็นอนกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างครุ่นคิดนึกไปถึงสมัยเมื่อ 6 ปีก่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ปี 3 เธอได้ไปบ้านเทวาลัยของเพื่อนสาวครั้งแรกเพื่อทำรายงานกลุ่มส่งอาจารย์ ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงเชยๆรูปร่างออกจะผอมบางมากด้วยซ้ำ

            “คนนี้ใครเหรอปลา” เธอถามเมื่อเห็นรูปภาพครอบครัวเทวาลัยขนาดใหญ่ติดอยู่ในห้องรับแขก

          “คนไหน? เอ๋อน้าวีร์ทำไมแกสนใจเหรอ”

          “บ้า เราแค่ถามเฉยๆก็คนนั้นพ่อคนนั้นแม่และก็แก เลยสงสัยว่าคนที่ยืนข้างแม่แกน่ะคือใครเท่านั้นเองล่ะย่ะ” ณัชชาตอบแก้เก้อ

          “งั้นก็แล้วไปน้าวีร์น่ะเจ้าชู้จะตายใช้ผู้หญิงเปลืองอย่างอะไร ถ้าแกชอบเดี๋ยวจะอกหักได้นะ”

          “เจ้าชู้มากขนาดนั้นเลยหรือ”

          “ใช่แต่เราก็ยื่นคำขาดนะว่าจะเจ้าชู้อย่างไง ก็อย่านำพาเรื่องไม่ดีเข้ามาวุ่นวายในบ้านเด็ดขาดไม่งั้นเราวีนบ้านแตกแน่ ยิ่งตอนนี้แม่ให้คุณน้าเดินทางไปติดต่องานที่ต่างประเทศบ่อยๆเพื่อดูที่ขยายสาขาโรงแรม เรายังกลัวว่าจะพาแหม่มติดกลับมาบ้านด้วยเลย”

          ปาริตาบ่นด้วยความระอา วีรภาพเป็นคนรูปหล่อ รวย พ่อตายตามแบบฉบับของสเปคสาวๆที่อยากได้คนสมบูรณ์แบบมาครอบครอง พวกหล่อนจึงต่างเสนอและสนองกันอย่างเต็มที่แต่ก็ไม่สามารถมีคนจับเขาได้อยู่สักคน วีรภาพเป็นคนฉลาดเขาไม่ยอมที่จะเป็นเหยื่อให้ถูกล่า แต่เขาจะเป็นฝ่ายล่าเสียเอง

          และอีกเหตุผลหนึ่งที่เขายังไม่ตกลงปลงใจใคร อาจจะเพราะห่วงพี่สาวและหลานสาวคนเดียวอย่างปาริตา

พูดไปเขาก็ถือว่าเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ของบ้านด้วยเขาต้องรับผิดชอบงานของตระกูลอย่างหนักตั้งแต่อายุเพียง 26 ปี เพื่อช่วยพี่สาวพยุงธุรกิจครอบครัวให้ผ่านพ้นวิกฤตเศรษฐกิจไปให้ได้ หลังจากที่เรียนจบกลับมาจากต่างประเทศชีวิตเขาอยู่แต่กับงานและครอบครัวเท่านั้นการออกเที่ยวเตร่ตามสถานบันเทิงและคบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากันจึงเป็นวิธีปลดปล่อยของเขา

ก่อนจะเดินตามเพื่อนสาวออกไปจากบริเวณนั้น ณัชชาหันกลับมามองภาพถ่ายด้วยแววตาอบอุ่น เธอส่งยิ้มบางๆให้กับคนในภาพที่ดูเหมือนกำลังยิ้มมาให้เธอ ทำไมถึงรู้สึกผูกพันกับผู้ชายในรูปนี้อย่างบอกไม่ถูกกันนะ

            แสงแดดยามสายสาดส่องเข้ามาในห้องคอนโดชานเมือง ที่เธอลืมปิดหน้าต่างไว้ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่วางสายจากปาริตาเธอนอนเล่นคิดอะไรเพลินอยู่ๆก็หลับไป ตากลมโตกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับม่านสายตามองออกไปนอกหน้าต่างชั้น 14 ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ มือเรียวนุ่มเอื้อมไปหยิบนาฬิกาปลุกหัวเตียงมาดูเวลาทันที

“ตายแล้วนี่เราเผลอนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย วันนี้เรานัดยัยปลาไว้ตอนบ่ายสองด้วยสิต้องรีบอย่างด่วนจี๋เลย” ร่างเพรียวบางดีดตัวลุกจากที่นอนวิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ ทำการอาบน้ำอย่างเร่งด่วนจี๋        

            โรงแรมแกรนด์ สยามเทวาลัย สุดหรูใจกลางเมืองหลวงของกรุงเทพมหานครเป็นโรงแรมอันดับ 1 ของประเทศมีสาขาในเครือตามจุดแหล่งท่องเที่ยวใหญ่ๆทั้งโรงแรมรวมไปถึงรีสอร์ทอีกมากกว่า 15สาขา และกำลังเพิ่มการขยายสาขาไปแถบประเทศท่องเที่ยวในภาคพื้นเอเชีย

ด้วยวิสัยทัศน์ที่มองการณ์ไกลของ วีรภาพ เทวาลัย ผู้บริหารหนุ่มและหลานสาวคนเก่งที่เข้ามาดูแลแทนผู้บริหารรุ่นเก่าแก่ คือ คุณหญิงวาสินี เทวาลัย พี่สาวคนเดียวของวีรภาพ เทวาลัย และเป็นมารดาของ ปาริตา อำมาตย์เกรียงไกร ที่วางมือจากการบริหารออกเดินทางท่องเที่ยวไปกับสามี พลตรีอมร อำมาตย์เกรียงไกร ที่ได้ปลดระวางเออรี่ เกษียณอายุราชการทหารก่อนกำหนดเพื่อพักผ่อน ซึ่งตอนนี้ท่านทั้งสองได้พบสถานที่ถูกใจกับภูมิประเทศ อากาศและวิถีชีวิตของผู้คนจึงหยุดพักผ่อนที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ถึงขนาดได้คิดจะขยายธุรกิจโรงแรมไปเปิดที่นั่น

ณ ชั้น 21 ของตึกสูงทันสมัยในห้องผู้บริหารใหญ่ของโรงแรมแกรนด์ สยามเทวาลัย บรรยากาศในห้องมาคุ น่าอึดอัด วีรภาพผู้บริหารหนุ่มกำลังตึงเครียดกับปาริตาหลานสาวสุดสวยตำแหน่งผู้จัดการงานประชาสัมพันธ์และดูแลลูกค้า ที่มักจะมีเรื่องประหลาดมากวนใจเขาไม่เว้นแต่ละวัน และวันนี้ก็เหมือนทุกครั้งแต่อาจจะหนักกว่าทุกครั้งเสียด้วย

            “น่านะคะ น้าวีร์ช่วยลูกปลาครั้งเดียวเองค่ะแค่พรุ่งนี้เท่านั้นนะนะ”

ปาริตาหลานสาวแสนสวยทำเสียงหวานออดอ้อนน้าชายและกำลังใช้มือเรียวนุ่มบีบนวดไหล่กว้างของน้าชายอย่างเอาใจ

            “ไร้สาระน่าลูกปลา น้าไม่มีเวลาว่างขนาดนั้น” เขาโบกมือส่ายหน้าไปมาอย่างรู้สึกรำคาญ

            “แค่ช่วงเย็นจนถึงเช้าอีกวันเท่านั้นรับรอง แล้วลูกปลาจะไม่มายุ่งกวนใจน้าวีร์อีกเลย”

        “นะคะน้าวีร์” เธออ้อน

            ผู้บริหารหนุ่มวางปากกาด้ามหรูลงบนโต๊ะที่มีแฟ้มงานรอเซ็นอนุมัติอีกตั้งใหญ่ ก่อนจะหมุนเก้าอี้หนังแท้ตัวโตราคาแพงหันมาเผชิญหน้าหลานสาวตัวแสบที่ดูยังไงก็ไม่รู้จักโตเสียทีในความคิดเของเขา

        “ไหนลองว่ามามีข้อเหตุผลอะไรทำไมถึงต้องเป็นน้าวีร์ด้วย แต่บอกไว้ก่อนนะว่าน้าวีร์จะไม่รับผิดชอบอะไรใดๆทั้งสิ้น”

            “ค่ะ รับรองด้วยเกียรติของนางสาวปาริตา เรื่องก็มีอยู่ว่า...”

        “เพื่อนสนิทของลูกปลาชื่อนัท ณัชชา ที่เคยไปพักบ้านเราบ่อยๆสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่น้าวีร์ไม่เคยเจอหรอกเพราะไปทีไรก็จะคาดกันทุกที ช่วงนั้นคุณน้าเดินทางไปดูสถานที่ขยายสาขาที่ต่างประเทศบ่อยๆ”

        “แล้วยังไงว่ามาสั้นๆน้ากำลังงานยุ่ง”

        “แหม”

            ปาริตาเล่ารายละเอียดว่าณัชชาเพื่อนสาวนักเขียนคนเก่งของเธอ ไอเดียการเขียนนิยายกำลังตัน เพราะหมดมุขในการเขียนบทอิโรติกสุดฮิตที่เธอกำลังขายดี เธอเลยเสนอว่าจะหาคนมาช่วยสอนบทเรียนเรื่องประสบการณ์แสนสวาทให้ และจะต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น  วีรภาพจึงเป็นบุคคลที่ตนเลือกแล้วว่ามีความพร้อมเหมาะสม

            “โลกมันต้องหมุนกลับแล้วแน่ๆยัยลูกปลา เพี้ยนไปแล้วหรือไง” น้าชายหนุ่มโวยวาย

            “แล้วคนอื่นไม่มีให้ช่วยแล้วรึ บอกตรงๆน้าไม่อยากเสี่ยง”

            “น้าวีร์จ๋า เพื่อนลูกปลาคนนี้ปลอดภัยล้านเปอร์เซ็นต์ สะอาด บริสุทธิ์ ผุดผ่อง แน่นอน ที่สำคัญน่าเจี๊ยะมาก เอ่อ..ครั้งนี้จะเป็นประสบการณ์ครั้งแรก ลูกปลาเลยอยากหาครูดีให้ช่วยสอน” เธอทำน้ำเสียงหวานเจี๊ยบออดอ้อนน้าชาย มือเรียวนุ่มบีบนวดไหล่กว้างอย่างเอาใจ

            “นักเขียนนิยายอิโรติก ผู้โด่งดัง แต่ยังเวอร์จิ้นมันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน” เขาทำหน้าไม่เชื่อ

            “น้าไม่อยากเสี่ยง เกิดเพื่อนเราคิดจะจับน้าขึ้นมาจะทำยังไง” วีรภาพคิดว่าผู้หญิงยังไงก็คงเหมือนกันหมดทุกคนตอนแรกบอกว่าไม่ผูกพันแต่พอนานไปก็เกิดการเรียกร้อง ซึ่งเขาเกลียดนัก

            “น้าวีร์ ! คุณน้าดูถูกเพื่อนลูกปลาเกินไปแล้วนะคะ” ปาริตาเสียงเริ่มแข็งโกรธจนหน้าตึง

            “ณัชชาไม่ใช่คนนิสัยแบบนั้น และลูกปลาก็เป็นคนเสนอเธอเอง”

            “ตกลงค่ะถ้าน้าวีร์ ไม่อยากช่วย ลูกปลาจะไปขอความช่วยเหลือจากนายพอลก็ได้ รายนั้นแอบรักยัยนัทมาตั้งแต่เรียนแล้วงานรับปริญญาเมื่อหลายปีก่อนยังอุตส่าห์ขับรถมาแสดงความยินดี มาไกลจากสัตหีบทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งกลับมาจากไปราชการมาเหนื่อยๆ พอลคงจะรับข้อเสนอนี้ด้วยความเต็มใจอย่างแน่นอน”

            พูดจบร่างเพรียวระหงของปาริตาก็หยิบกระเป๋าถือหรูใบสวยขึ้นสะพายไหล่แล้วก้าวเดินอย่างกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้องทำงานของน้าชายทันที โดยที่ไม่รู้ว่าตนเองได้ทำรูปถ่ายใบหนึ่งตกเอาไว้ด้วย เขาส่ายหน้าด้วยความระอากับความเอาแต่ใจตัวเองของหลานรัก

เสียงเคาะประตูหน้าห้องผู้บริการดังขึ้นเชิงขออนุญาต เลขาสาวกำลังจะนำแฟ้มเอกสารมาให้เจ้านายหนุ่มเซ็น พลันสายตาเหลือบไปเห็นรูปถ่ายใบหนึ่งหล่นอยู่จึงหยิบติดมือมาให้เจ้านายหนุ่ม

            “เจ้านายคะ อรเห็นรูปถ่ายใบนี้ตกอยู่ตรงทางเข้าหน้าประตูห้องมีรูปคุณลูกปลาด้วยน่าจะเป็นของเธอนะคะ” เธอพูดพร้อมยื่นรูปถ่ายใบเล็กส่งให้

            “คงจะเป็นของยัยลูกปลานั่นแหละเดี๋ยวผมเอาไปคืนเอง” เขายื่นมือมารับรูปใส่กระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหันไปเซ็นงานให้กับอรอุมาเลขาสาวที่ยืนรอรับแฟ้มงานคืนอยู่

            “วันนี้ผมมีตารางนัดลูกค้า หรือ ประชุมด่วนอีกไหมครับคุณอร”

            “ไม่มีค่ะ เจ้านายเซ็นเอกสารหมดนี่แล้วว่างตลอดค่ะ”

            “ถ้าอย่างนั้น ผมจะออกไปข้างนอกแล้วไม่เข้ามาแล้วนะ” มือหนาปิดแฟ้มพร้อมยื่นคืนให้กับเลขาสาว ก่อนจะหันไปตรวจดูความเรียบร้อยบนโต๊ะแล้วจึงหยิบกุญแจรถก้าวเดินออกไปจากห้องทำงาน