ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 3.2
"นี่มันอะไร" ทรพลเสียัใส่ลูสาว รินารีบพาลูาย และลูสาวอเธอึ้นไปอยู่ในห้อบนบ้านั้นสอ และเธอ็รีบลมาว้ามือสามี ปลอบประโลมให้เาใเย็น
...าละรยอนิยมในไทย
"ุพ่อ ะ อร อร ฮึ" อรอินทร์ไม่รู้ะพูอะไร่อ็นมุม้วยหลัานาานานี้ เธอไ้แ่เอามือปิหน้าร้อไห้
"มึไปท้อับใรมา อีลูอัปรีย์" ทรพลส่เสีย่าบุรสาวหยาบายอย่าที่เาไม่เยเป็นมา่อน อรอินทร์ยิ่ร้อหนัว่าเิม้วยวามเสียใ
"หะ หนูไม่รู้" อรอินทร์ล่าว อาหลินมอแบบุน เธอะท้อโยไม่รู้ไ้ยัไ แ่อรอินทร์็ท่าทาเป็นเ็ีถึปานนั้น อาหลินไม่ไ้อยู่ับอรอินทร์ลอ เธอไปอยู่ับพีทบ้า ไปวับ้า
"แะไม่รู้ไ้ยัไ แล้วนี่ท้อี่เือนแล้ว" ุทรพลพยายามสูลมหายใเ้าไปลึ อรอินทร์ในยามนี้น่าสสารเป็นอย่ายิ่
"สอเือนว่าแล้ว่ะ" อรอินทร์น้ำาไหล
เพี้ยะ
"แนี่มันระยำริๆ" ุทรพลบหน้าบุรสาวเ็มแร้วยวามโมโห รินาแม้ะอยรัแ ลั้นแล้บ้า แ่เธอ็ไม่เยลมือลไม้แบบนี้ และเธอ็ไม่ิะทำ ผิวพรรอสรีสำัมานาไหน เธอรู้ี
"ุพล ที่ันเอายายัยอินทร์ออมาใหู้ เพื่อใหุุ้ยัน ไม่ใ่ทำร้ายันแบบนี้นะะ" เธอล่าวับทรพล วามสัมพันธ์อเธอับลูเลี้ย ็ือแม่เลี้ยลูเลี้ย เธอพยายามลทอนบทบาทออรอินทร์เพิ่มบทบาทให้ลูเธอ เ็บ้าวอให้ลูเธอ เพราะเธอไม่มีทรัพย์สมบัิอะไร วามหวัอเธอ็ือลูาย ลูสาว สามี็อายุเลห้าแล้ว เาะทำานเลี้ยทันลูเธอโเ้ามหาวิทยาลัยไหม็ไม่รู้ แ่เรื่อที่ทรพลลไม้ลมือับลูสาวแบบนี้เธอไม่เห็น้วยแน่นอน
"็ูวามร่านอมันสิ" ทรพลล่าว
"ุถามอินทร์่อนไหมว่ามันเป็นมายัไ"
"มัน็ร่านเหมือนแม่มันนั่นแหละ ไปให้พ้นสายาัน" อาหลินยืนับำ่า เธอเห็นอรอินทร์วิ่เ้าไปนอนร้อไห้ในห้อนเหนื่อย เธอไม่สนใสอผัวเมียู่นั้น เพราะเธอนั้นิามไ้แ่อรอินทร์
อรอินทร์ร้อไห้นเหนื่อยนหมน้ำา เธอลุไปหยิบบัีธนาาร็พบเินสที่เ็บในนั้นมีประมาสอแสน
...อย่าบอนะ
"ไม่นะหนูอร เินแ่แสนสอแสนมันไม่พอหรอนะลู ไหนะำลัท้อำลัไส้" อาหลินพยายามร้อห้าม แ่เธอ็เป็นเพียวิาที่ไม่มีใรไ้ยิน
อรอินทร์เ็บเสื้อผ้า้าวอำเป็น ทรัพย์สินที่เธอมีทั้หมออาบ้านอย่าเียบันในืนลาึ เธอหยิบมือถือแอพลิเั่นเรียรถ ่อนะรไปโรแรมเพื่อพัสัืน อาหลินเฝ้าอรอินทร์ไม่ห่า นท้อ็ะอารม์แปรปรวน แ่อรอินทร์นั้น่าับเธอมาพอสมวร เ็สาวเ้มแ็ และล้าที่ะเินออาบ้าน ่าาเธอที่ไม่ล้าน้อลายเป็นนน้อยในรทอที่ทำานรอวันาย
อรอินทร์เลือเ่าอนโราาห้าหพันที่มีร้าน้าภายในโราร อรอินทร์มีใบวุิที่ิัวมาแ่มัธยมศึษาปีที่ห ท่าทาอ่อนแอบอบบาอเธอ แม้ะบุลิภาพี แ่วุิารศึษานั้นน้อยเินไป ทำให้เธอไ้านเพียแใบปลิวร้านเี่ยวับศัลยรรมวามาม แ่วามสวยมันไม่เพียพอสำหรับารทำานาย แม้เ็สาวะสวย แ่ริะ้าน วิธีารายลับทำไ้ไม่ีนั ทำให้เธอไ้เพีย่า้ารายวันไม่ไ้่าอม อีทั้อนนี้เธอท้อไ้สามเือนว่าแล้ว ทรพลไม่ไ้ออามหา ไม่ไ้สนใลูสาวอีเลย ทำให้อาหลินอยมาอยู่เป็นเพื่อนอรอินทร์ลอเวลา เธอแทบะไม่ลับไปหาพีทอีแล้ว เาล้ายนโริที่เอาแ่พยายามามทรัพย์สิน อนนี้ีารายอเธออยู่ระหว่าสืบสวน ำรวรวบรวมหลัานทุอย่า ทำให้ทรัพย์สินอเธอทุบัี ทุอย่าถูอายั รอบรัวอภาภูมิ็เือร้อน้วยเล็น้อย แ่พวเายินีให้าร่วยเหลือใน้านีรั้นี้
แ่อนนี้อาหลินัวลับเรื่อออรอินทร์มาว่า เ็สาวหาานทำไม่ไ้ สอบเ้ามหาวิทยาลัย็ทำไม่ไ้ สุท้าย็ไ้แ่นอนอยู่ห้อ ทานอาหาร ทานยาบำรุร่าาย อาหลินอยาะสิร่าพาอรอินทร์ไปพบทรัพย์สินอเธอเหลือเิน แ่็ทำไม่ไ้ เพราะเธอนั้นทำไม่เป็น เธอไ้แ่ล่อลอยอยู่้าเ็สาว อยปลอบโยนทัั้ที่รู้ว่าเ็สาวไม่ไ้ยิน อรอินทร์ถูพ่อเลียโยสมบูร์ เธออุ้มท้อโมาหลายเือน เินสอแสนไม่ไ้เยอะเลย ไม่นานมัน็เหลือไม่มาแล้ว เหลือแ่พอ่าลอ เ็สาวมี้าวอเรียมไม่มาพอ ไหนะ่าเ่าอี ยิ่ิอาหลินยิ่ปวหัวแทน
นระทั่วันที่รออยมาถึ อรอินทร์เริ่มมีน้ำไหลออาหว่าา เธอเรียรถมารับไปโรพยาบาลพร้อมับอไม่ี่ิ้น
"โอ๊ยยยย" เ็สาวรีร้อ้วยวามเ็บปว เ็ไม่ยอมออมา อาหลินไ้แ่ระวนระวายเป็นห่วอรอินทร์ใแทบารอน
แ่ไม่นานเหมือนพลัอเธอะอ่อนล อ่อนลไปเรื่อยๆ นวูบับ ิอเธอถูัอยู่ในล่อมืใบนึ
อาหลินลืมามา็พบว่านเอนอนอยู่ในโรพยาบาล อาารอเธอเหมือนมึนยาา เธอสัมผัสไ้ถึายหยาบ อาหลินพยายามปรับภาพ ปลายเท้าเป็นอรอินทร์ที่ยืนมอ้วยรอยยิ้ม
"ุน้าที่ผ่านมาอบุมานะะ อรฝาลู้วย ุน้า้อเลี้ยเาให้ีนะะ" อรอินทร์ในร่าโปรแสเลือนหายไป อาหลินปวหัวอย่ารุนแร่อนภาพวามทรำบาส่วนะไหลเ้ามาในหัวอนเอ
...ที่แท้อรอินทร์เห็นผีมาั้แ่เ็
...พระอาารย์เยเือนให้เธอทำัวเหมือนไม่เห็น อรอินทร์เลยแสร้ไม่เห็นอาหลิน แ่ริๆแล้วลอมา เธอเห็นอาหลิน และไ้ยินอาหลินมาโยลอ
...ที่เ็สาวนั่บนโฟาอีฝั่ไม่ใ่เรื่อบัเอิ แ่เธอแ่ไม่ไ้ทับที่อาหลินเท่านั้น อาหลินใ แ่็้อใว่าที่เธอนั้นอยู่ในร่าออรอินทร์ที่เพิ่ลอลู
...นี่มันเรื่อบ้าบออะไรัน
#rewrite
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น