คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำที่1 : ปีกสีแดง
The wings of seven colors ตำนานปีก7สี
บทนำที่1 : ปีกสีแดง
มีตำนานหนึ่งได้กล่าวเอาไว้….ผู้ที่ได้ครอบครองปีกทั้งเจ็ดจะมีพลังในการสยบเทพ มาร อสูร หรือแม้กระทั่ง พระเจ้าผู้สร้างโลก… แต่ละปีกนั้นมีสีสันที่แตกต่างกันไป รวมไปจนถึงลักษณะและหน้าที่ในการใช้งาน… สมัยกาลครั้งหนึ่งก่อนจะกำเนิดโลกมนุษย์ ในยุคที่เกิดสงคราม เทพ มาร อสูร สงครามของทั้งสามโลกนี้ส่งผลกระทบรุนแรงมาช้านาน มหาเทพจำต้องใช้ปีกทั้งเจ็ดแยกพิภพของทั้งสามโลกออกจากกัน เพื่อหยุดยั้งการสูญสิ้นของโลก โลกจึงได้ถูกแบ่งแยกออกเป็น 7 พิภพ หรือที่เรียกกันอีกชื่อหนึ่งว่า 7 มหาโลก เพื่อลดการปะทะของทั้งสามเผ่าพันธุ์ เเละใจกลางของโลกทั้ง 7 นั้นก็คือ...โลกมนุษย์
และเมื่อเวลาผ่านไปหลายพันปี มหาเทพก็ได้หายสาบสูญไป… 7 มหาโลกได้ถูกเชื่อมต่อกันอีกครั้งในบางโอกาส พิภพ เทพ มาร อสูร เริ่มมีการสงครามขนาดหย่อม ส่งผลให้พิภพมนุษย์ ที่ขั้นระหว่างโลกทั้ง 7 กระทบกระเทือนตามไปด้วย
มีข่าวลือมากมาย บ้างก็ว่ามหาเทพได้สิ้นลงแล้ว ปีกทั้ง 7 ได้กระจายไปอยู่ตามมหาโลกทั้ง 7 บ้างก็ว่าปีกทั้ง 7 เป็นเพียงตำนานเล่าขาน มหาเทพเป็นจอมมาร บ้างก็ลือกันไปต่างๆ นาๆ
ปีกที่มหาเทพมีนั้นเป็นการแบกรับภาระของทั้ง 7 โลกเอาไว้ หากไร้ซึ่ง 7 ปีกสวรรค์นี้แล้วไซร้ ภาระของ 7 มหาโลกก็จะไร้ซึ่งผู้แบ่งแยก….
. พูดมาถึงตรงนี้พอจะเข้าใจบ้างหรือยังล่ะ!!
“เอ๋…!?” เธอเอียงลำคออันบอบบางเล็กน้อย ปอยผมดำยาวสนิทของเธอเอียงตกลงมาจากบ่า ในตาสีม่วงเข้มจ้องมองมาทางผม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ก็บอกไปแล้วไงเล่า!!!!! ว่าไอ้ปีกที่เธอเห็นเนี่ยมันไม่ใช่ปีกมาร!! จะไปพาเธอกลับได้ยังไงเล่า!?” เฮ้อ…ผมเถียงกับแม่นี่มานานเท่าไหร่แล้วหนอ….
“ค…คือว่า!? ยังไงก็ช่วยพาฉันกลับโลกมารด้วยค่ะ! ก็คุณพาดิฉันมาเองนี่คะ!!” เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าสีขาวของเธอจะดูสวยงามมากถ้าไม่นับรวมเขี้ยวประหลาดที่โผล่พ้นปากออกมา ราวกับตระกูลแวมไพร์ล่ะนะ
เฮ้อ…. ผมเริ่มจะเคยชินกับการที่พูดอะไรแบบนี้ออกไปแล้วสิ พวกคุณเธอที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพยายามจะสื่อออกไปก็มีอยู่ไม่น้อย อย่าว่าแต่โลกมนุษย์เลย กระทั่งโลกอื่นๆ ก็มีพวกที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยอยู่ด้วยเหมือนกัน
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า….
“ที่นี่…ที่ไหน!?” หนาวชะมัดเลย!! อากาศหนาวแบบนี้ เราโผล่มาขั้วโลกใต้รึไง ผมเดินไปมาท่ามกลางพายุหิมะ เนื่องจาก นางฟ้าส่งข่าวมาบอกว่าบริเวณนี้มีการปะทะของมารกับอสูร ความหนาวมันบั่นทอนพลังงานยิ่งนัก
ผมคือผู้สืบทอดมหาเทพอามีน หลังจากที่มหาโลกถูกเชื่อมเข้าด้วยกันเป็นหย่อมๆ ทำให้โลกของเทพจึงต้องส่งกำลังบางส่วนมาช่วยในการหยุดยั้งการปะทะ (ถึงตามความจริงแล้วผมจะคิดว่า เป็นการเข้าไปทำให้มันเป็นสงครามยิ่งกว่าเดิมซะมากกว่าก็เถอะ) ทุกครั้งที่มีการปะทะในจุดต่างๆ จะมีนางฟ้าส่งข่าวมาบอกเสมอ ก่อนที่ผมจะวาร์ปไปยังสถานที่นั้นๆ โดยที่ตัวเองไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าคือที่ไหน
“โฮก!!!” เสียงจากทางด้านขวามือ!? อะไรน่ะ! ผมเดินตามที่มาของเสียงนั้นไป ผ่านความหนาวเย็นของพายุหิมะ
ฟิ้ว!!!!ตูม!!!! แรงกระแทกจากเบื้องหน้าอัดอากาศเป็นรัศมีสีเขียว ผลักตัวผมให้ลอยออกไปจากบริเวณนั้น
“อะไรน่ะ!? ย..อย่าบอกนะว่า…!” ผมค่อยๆ ลุกขึ้นๆ ฝ่าพายุหิมะเดินต่อไป “สงคราม!”
“มารอย่างพวกเจ้าน่ะตายไปซะให้หมด!!!” ฝ่ายอสูรหมาป่าคำราม ระเบิดชนิดสลักห้อยต่องแต่งอยู่ตามขนสีเทาของมัน แรงระเบิดรุนแรงเมื่อตะกี้มาจากมันนั่นเอง
“ฮิฮิฮ่า!! เป็นแค่อสูรแท้ๆ ยังจะมาอวดดีกับฝ่ายมารงั้นเรอะ!?” อ…เอ่อ..อะไรน่ะ ตุ๊กตาหิมะพูดได้งั้นเรอะ!?
“แกว่าใครอวดดีฟระ!!” เจ้าหมาป่าดูท่าจะทนไม่ไหว ปาระเบิดใส่ไม่ยั้ง… เอ๊ะเดี๋ยวสิเดี๋ยว… ตูม…!!!! ตาม!!!! ระเบิดรัวไม่ยั้งแบบนี้ฉันก็โดนลูกหลงน่ะสิ
“เหวอ….!” ผมลอยออกไป เป็นเส้นตรง ตกลงพื้นหิมะขาวโพลน “หนาวจังวุ้ย!!” ชิ ให้ตายสิ! เบื่อหน่ายเต็มทน สงสัยนั่งรอเจ้าพวกนั้นฟัดกันจนเหนื่อยแล้วค่อยเข้าไปกระทืบจะง่ายกว่าแฮะ!!
ฝ่ายมาป่าหันมาทางนี้ “ฟุดฟิด! ฟุดฟิด! ข้าได้กลิ่นเนื้อเทพ!”
“ฮิฮิฮ่า อย่ามาทำเนียนน่า….ที่นี่น่ะโลกมารนะ เทพจะมาได้ไง ปอดแหกก็บอกเถอะเจ้าพวกอสูร” ฝ่ายสโนว์แมน คอยโจมตีใส่หมาป่าด้วยเกร็ดน้ำแข็งแหลมคม
“ไม่!! ข้าได้กลิ่นจริงๆ!” ไม่นะ!! มันวิ่งมาทางนี้ ผมพยายามวิ่งหนีมันทว่า..
“เหวอ!?...”
หมาป่าตะครุบตัวผมไว้ น้ำหนักมันไม่ใช่เบาๆ จริงๆ เสียด้วย! “ข้าเจอเจ้าแล้ว!!”
“เล่นไล่จับจบแล้วสินะ!”
“อะไรของแกน่ะเจ้าเทพ!!” หมาป่ากำลังจะง้างขากรรไกรและฟันอันเงางามเตรียมหม่ำผมเต็มที่
“ขอยอมรับในฝีมือเล่นไล่จับ สำหรับพวกปลายแถวอย่างแกเลย..แต่ว่านะ!!” คิกๆ เป็นหมาอยู่วันยันค่ำล่ะนะแกเนี่ย “ฉันน่ะเป็นถึงเทพเชียวนะ คงไม่ปล่อยให้สุนัขขี้เรื้อนรับประทานหรอก” ว่าแล้วผมก็ สยายปีกสีขาวโพลนหนึ่งคู่ท่ามกลางกองหิมะ “เทพน่ะมีพลังอยู่ได้ด้วยปีกศักดิ์สิทธิ์…แล้วรู้มั้ยว่ามันทำอะไรได้!”
“เป็นอาหารว่างให้ข้างั้นรึ!!?”
“เปล่า! มันสามารถชำระล้างอัปมงคลได้ไงล่ะ!!” ผมใช้ปีกห่อหุ้มโอบตัวของหมาป่าเอาไว้ ขนสีเทาของมันเริ่มเปลี่ยนกลายเป็นสีขาว
“อาอู้ว!!!!” มันดิ้นทุรนทุรายแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากปีกอาพรสวรรค์ได้ มันหอนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะสลายไป
“เอาล่ะ!! เหลือแค่แกสินะ!?” ผมค่อยๆเดินเข้าไปหามารหิมะอีกตัวซึ่ง อยู่ไม่ห่างมากนัก มันดูไม่กลัวผมเลยซักนิด
“ฮิฮิฮ่า! เหลือแค่ฉันก็ดีสิ จะได้จบๆ กันเร็วๆ ขึ้นหน่อย!” ทันทีทันใด มันไล่ยิ่งกระสุนน้ำแข็ง อย่างไม่หยุดหย่อน
“โหวว!!” ผมบินหนี หมุนเป็นลักษณะโค้ง ร้อยแปดสิบองศาหันกลับมาตั้งท่าจะกอดมันแล้วใช้ อาพรปีกสวรรค์อีกครั้ง
“ย…แย่ล่ะสิ!”
หึๆ สำเร็จมันหนีผมไม่พ้น “อาพร ปีกสวรรค์” โอบคลุมตัวของมันไว้ ทันใดนั้น “โอ้ย!!” แกรก!! ใจของผมหายไปทันที ความเจ็บปวดจากปีกส่งตรงมาถึงกลางแผ่นหลัง
“ฮิฮิฮ่า ลืมบอกไป ฉันน่ะเป็นถึงมารหิมะอุณหภูมิลบร้อยองศาเชียวนะถึงเป็นปีกเทพก็แช่แข็งได้สบายๆ”
บ้าเอ้ย!!! แกรก!! เพล้ง!! “อ๊าก!!!!!!! ปีก!!!!ปีกของฉัน!!!!” ผมล้มหงายหลังลงกับพื้น ทรมานราวกับการที่ถูกหักกระดูกหน้าแข้ง
“ฮิฮิฮ่าจบแล้วล่ะ!!”
“เดี๋ยว!!! หยุดก่อนค่า!!!!” นางฟ้าตัวน้อยๆ บินโฉบตัดหน้าสโนว์แมน
“อะไรกันพวกเผ่าพันธุ์นางฟ้า งั้นรึ ฮิฮิฮ่า มิน่าล่ะพวกเทพถึงมาโลกมารได้ เพราะพลังวาร์ปของแกนี่เอง!” ปีกนางฟ้าโดนแช่แข็งร่วงลงมายังพื้น ผมฝืนความทรมานใช้ฝ่ามือแบรับเธอไว้
“ปีกของเทพอามีน ได้ถูกทำลายลงแล้ว ตอนนี้คุณตกอยู่ในสถานะเทพตกสวรรค์ค่ะ! กฎถูกกำหนดไว้ว่าเทพตกสวรรค์จะต้องถูกนำตัวไปพิพากษาตามบัญญัติสภาสวรรค์ข้อที่หนึ่งร้อยแปดสิบสอง! ดังนั้นจะให้มาตายที่นี่ไม่ได้ค่ะ!! ขอให้คุณฝ่ายมารช่วยเข้าใจด้วยค่ะ!!” เธอดูไม่สะทกสะท้านต่อความหนาวเย็นที่ปีกเล็กๆ ราวกับแมลงปอของเธอเลย
“นี่เธอ..บ้าหรือเปล่า!? คิดว่าไอบ้าฝ่ายมารพวกนี้มันจะรับฟังแล้วทำตามกฎของเทพหรือไง!?” แย่ชะมัด! ปีกเทพถูกทำลายไปแล้ว นี่เราตกอยู่ในสถานะเทพตกสวรรค์งั้นเหรอ ไม่ตลกเลยนะ!! ถ้าหากปีกของเทพถูกทำลายไปครั้งหนึ่งแล้วจะไม่งอกออกมาอีก นอกจากนั้นจะสูญสิ้นสถานะความเป็นเทพไปทันที หากถูกครอบงำจิตใจก็จะตกไปอยู่ฝ่ายพิภพมาร นอกจากนั้นถ้าพิพากษาให้โดนประหารล่ะแย่แน่ ถึงกลับไปก็ไม่รอดสินะ หึๆ ช่วยไม่ได้
“ฮิฮิฮ่า คิดว่าฉันจะสนใจหรือไงกัน งานนี้จะขอแช่แข็งแกสองตัวให้เป็นหวานเย็นไปเลย!!!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!!”
“หัวเราะอะไรของแกน่ะ!! ไอ้เทพ!!”
ผมหันหน้าไปหานางฟ้าตัวน้อย “นี่เธอน่ะ! จะต้องกลับไปรายงานสถานภาพของฉันให้พวกเทพฟังจนหมดเลยสินะ!!”
เธอยืนขึ้นใช้นิ้วหัวแม่โป้งมืออันเล็กเรียวปาดจมูกของตน “ใช่แล้วล่ะ!!”
“ถ้างั้นผมก็คงไม่ได้เจอกับเธออีกแล้วล่ะ!!” ผมก้าวเดินเข้าไปหา สโนว์แมน
“ฮิฮิฮ่า มาตัวเพรียวๆ เตรียมใจตายสั่งเสียไว้แล้วสินะ!!” พายุหิมะพัดกระหน่ำแช่แข็งครึ่งล่างตัวของผมเอาไว้
“เปล่า!! เตรียมใจที่จะกำจัดแกต่างหาก!!!” ปีกสีแดงค่อยๆ งอกออกมาจากแผ่นหลังซีกซ้ายของผมหนึ่งข้าง
“อ…อะไรน่ะ!!” นางฟ้าดูจะตกตะลึง
“ฮิฮิฮ่า ยังมีปีกซ่อนไว้อยู่อีกหรือ!?”
“มีข่าวลือมากมาย บ้างก็ว่ามหาเทพได้สิ้นลงแล้ว ปีกทั้ง 7 ได้กระจายไปอยู่ตามมหาโลกทั้ง7 บ้างก็ว่าปีกทั้ง7เป็นเพียงตำนานเล่าขาน มหาเทพเป็นจอมมาร บ้างก็ลือกันไปต่างๆ นาๆ แต่ทว่าความจริงแล้ว…!”
“….”
“ฉันเป็นคนฆ่ามหาเทพ แล้วกลืนกินปีกทั้ง 7 เข้าไปเองต่างหากล่ะ!!” หิมะค่อยๆละลายลง “ปีกสีแดง เป็นปีกไว้สำหรับพัดกระแสลมร้อน ไอความร้อนจากยมโลกได้ถูกส่งผ่านมาโดยปีกนี้ ถ้าของแกมีลบร้อยองศา ของฉันก็คงจะมี หนึ่งหมื่นองศาได้กระมัง!”
“ฮิฮิฮ่า กะอีแค่ละลายหิมะฉันได้หน่อย อย่ามาทำเป็นได้ใจไปนะ ปีกมหาเทพอะไรกันมันก็เป็นแค่ตำนานนั่นแหละ!! เรียกออกมาได้แค่ข้างเดียวแท้ๆ อย่ามาทำกร่างน่า!!”
“จะบอกอะไรให้นะ!!” ผมบินด้วยปีกไอร้อนโฉบเดียวไปโผล่อยู่ข้างหลังมารหิมะ “ไม่ใช่ว่าฉันเรียกออกมาได้ข้างเดียวหรอก!!”
“อ…อะไรกัน…” ส่วนหัวของตุ๊กตาหิมะละลายไปครึ่งใบหน้าจนเสียทรงกลม
“แต่มันมี…แค่ข้างเดียวตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก!!” ผมง้างปีกสยายกว้างราวเมตรครึ่ง “พายุฤดูร้อน Tropical cyclone” สายลมหมุนเป็นพายุมหึมา บริเวณโดยรอบเขตหิมะถูกหลอมละลายเป็นไอระเหย
“อ๊ะ!! เดี๋ยวก่อน!!” ผมสั่งปีกให้หยุดเมื่อสังเกตบางอย่างผิดปกติ
“นี่เธอ!เป็นอะไรรึเปล่า?” ช่างน่าตกใจยิ่งนัก!! ภายในตุ๊กตาหิมะที่ละลายจนหมดแล้ว มีหญิงสาวน่ารักคนหนึ่งกำลังนอนสลบไสล ผมโอบอุ้มเธอด้วยท่าอุ้มเจ้าหญิงราวเทพนิยาย
“นี่คุณเป็น” นางฟ้าตัวน้อยทำท่าทางตกใจเป็นเอามาก เธอบินอย่าลุกลี้ลุกลนหลังจากน้ำแข็งที่เกาะปีกละลายลง
“ถ้าให้ไปโดนพิพากษาน่ะ! ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ!!”
“ฉันจะเอากลับไปรายงานสภาเทพแน่นอนค่ะ!!” เธอทำหน้าจริงจัง
“เฮ้อ…นั่นสิเนอะ!!” ผมถอนหายใจพลางอุ้มเด็กสาวเดินหนีจากเธอ
“ด..เดี๋ยวก่อนค่ะ!!”
“อะไรกันเล่า!! ถ้าหากให้ฉันกลับไปฉันขอหลบหนียังจะดีกว่า ไปรับโทษข้อหาฆ่ามหาเทพล่ะนะ!!”
เธอทำท่าทางคิดหนักเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย “ป..เปล่าค่ะ!? จริงอยู่ที่คุณเป็นคนร้ายกาจที่ลงมือฆ่าท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่ แต่ยังไงคุณก็ช่วยชีวิตฉันไว้อยู่ดี ไม่มีคนเลวที่ไหนเขาใช้อุ้มมือรับนางฟ้าที่ร่วงลงมาอย่างนุ่มนวลหรอกนะคะ! อย่างน้อยก็ให้ดิฉันตอบแทนด้วยการพาคุณหลบหนีทีเถอะค่ะ!!”
“ถ…ถ้างั้นก็ฝากด้วยล่ะ!! ว่าแต่จะไม่บอกพวกนั้นแน่นะว่าฉันหนีไปไหน!?”
“ฉันจะรายงานสถานการณ์ทั้งหมด แต่จะไม่บอกเรื่องที่คุณหนีไปไหนแน่นอนค่ะ!” เธอให้สัญญา มันทำให้ผมอุ่นใจไม่น้อย…
“ถ้างั้นจะพาฉันวาร์…….” วู๊บ!!ปิ๊ง!! เสียงนี้ทำให้ผมใจหายอีกครั้ง
“วาร์ป..ไปไหน..?” โธ่เว้ย!!!!!ให้ไอ้เข้รับประทานเถอะ!! ที่นี่มันที่ไหนฟระ!!!!วาร์ปแบบไม่บอกกันเลย ผมมองซ้ายแล้วขวา หานางฟ้าไม่เจอ บริเวณโดยรอบมีแต่แสงสีต่างๆ ส่งสว่างจากปราสาทสูงตระหง่านเรียงราย ท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรี
“อ…อื้ม!!!” เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อย อุ๊บ หญิงสาวคนนี้มัน (เฮ่ย!!ชิปแล้ว!!เผลอหยิบติดมือมาด้วย!!!!)ผมค่อยๆวางเธอลงกับพื้น “คุณคือ!?” ดวงตากลมโตสีม่วงอ่อนแลดูน่ารัก คมเขี้ยวสองซี่เล็กๆ ที่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็น ผมดำยาวสะท้อนแสงไฟสลัวๆ
“ย…โย่ว!!” ผมพยายามฉีกรอยยิ้มอย่างจริงใจให้เธอ แต่ดูเหมือนมันจะยากกว่าที่คิด เอเดี๋ยวก่อนนะจะให้บอกกับยัยนี่ว่าฉันเป็นเทพมันก็คงจะไม่ใช่แล้วสินะ เอ…จะบอกว่ายังไงดีล่ะ “ฉันชื่ออาเมน! เอาตามนี้แล้วกัน” เฮ่ยเดี๋ยว นี่ฉันจะมาเผลอพูดผิดอะไรกันตอนนี้ฟะเนี่ย….!
“ลิ…ลิลิธค่ะ!” เธอชี้นิ้วมาทางปีกของผม “ปีกสีแดงแบบนั้น…มารแดงหรือคะ!!?”
“เอิ่ม…ไม่ใช่หรอก!?” มารแดงคือผู้เฝ้าประตูพิภพมาร มีปีสีแดงเหมือนกัน แต่ว่านั่นไม่ใช่ผมแน่!! จะให้ไปถือหอก พิทักษ์โลกมารผมคงไม่เอาแน่นอน
“แต่ว่า….เอ๊ะ!!ที่นี่มันคือ!?” เธอมองหน้าผมก่อนจะกรอกลูกตามองไปบริเวณโดยรอบอย่างมึนงง “ไม่ใช่โลกมารนี่คะ!!!”เธอทำหน้าบึ้งใส่ผม
“ก..ก็นั่นสินะ แหะๆ จะเริ่มจากไหนก่อนดีล่ะ!?” ผมยิ้มเฝื่อนๆ ออกไปซึ่งมันก็คงจะไม่ได้ช่วยแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นได้
“ที่นี่คือที่ไหนคะ!?” เธอจ้องมาทางผมด้วยแววตาใสซื่อแต่ช่างแฝงด้วยแรงกดดันบางอย่างจนไม่อาจอธิบายเป็นวจีได้มากนัก
“พิภพมีทั้งหมด 7 โลก ถ้าให้ดูจากสถานที่ทั่วๆ ไปแล้ว…….ปราสาทสูงตระการตาเรียงราย แสงไฟที่ไม่เคยสิ้นสุดในยามราตรี…..พิภพมนุษย์…ล่ะมั้ง!!?”
“ถ้าเช่นนั้นก็กรุณาใช้ปีกมารของคุณพาฉันกลับโลกมารด้วยเถอะค่ะ!!” เอิ่ม…ถ้าผมทำได้ก็ดีน่ะสิครับคุณผู้หญิง….!!
“เอาเป็นว่าฉันจะอธิบาย….ให้เธอเข้าใจกันตั้งแต่ต้นเลยแล้วกัน!!”
จบบทนำที่ 1 : ปีกสีแดง
หลังจากอ่านจบเเล้วผมขอความคิดเห็นหน่อยนะครับ ^^
ความคิดเห็น