ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : chapter 5 100 เปอร์เซ็นแล้ว
Yoona part
“สวัสี่ะ แม่ออยู่ไหมะ” ยุนอาที่พึ่้อมนรีเสร็็รีบบึ่รถมาที่บ้านอแฟนสาวทันทีเพราะอฮยอนับเ้านัันไว้ั้แ่เมื่อวานว่าะมาิน่าวับุแม่ออฮยอนที่บ้านึ่เป็นโอาสีในารทำะแนนับอนาแม่ะไ้เอ็นูเ้ามาเผื่ออนาอยาแ่าน่าสินสอะไ้ไม่แพ(้ะั้น)
“อ่าวยุนมาแล้วหรือลู อทำอาหารอยู่ในรัวแหนะ”
“ั้นยุนไปหาอ่อนนะะ”ยุนอาวาเป้ไว้ที่โฟาแล้วเินเ้าไปหาอฮยอนในรัว
ภาพหิสาวที่ำลัมัเม่นอยู่ับอาหารหลายๆอย่ารหน้าและใบหน้าที่ออแนวะรำาปอยผมที่ลมาทิ่มาภาพนั้นทำให้ยุนอายิ้มออมาอย่าไม่รู้ัวเาึเินเ้าไปใล้ๆยมือึ้นมาใ้นิ้วเลี่ยผมึ้นมาทัหูให้อฮยอน
หิสาวสะุ้เล็น้อย้วยวามใแ่็้อแ่็้อเปลี่ยนสีหน้าเมื่อพบับใบหน้าอนที่อบวนอบแล้เธอเป็นประำ
“มาถึนานรึยั”
“หึ พึ่มาถึแล้วทำอะไรินเนี่ยเยอะแยะเลย”
“็หลายอย่ามีแ่ออบยุนับแม่ทั้นั่นเลยทำไมหิวแล้วหรอ”ยุนอาส่ายหน้าแล้วใ้มือวารวบเอวอฮยอนเ้ามาหาัวเอ “อะไรอยู่ีๆ็มาอ้อน”
“ป๊าว” ยุนอาทำเสียสูแล้วหันหน้าหนีอฮยอน
“โหทำเสียสูแล้วหลบหน้าแบบนี้โหัว”
“นี่...ทำเป็นรู้ทัน” ยุนอายมือึ้นมาบีบมูอฮยอยเบาๆ้วยวามมั่นไส้
“โอ้ยเ็บนะยุน” อฮยอนับมืออยุนอาที่บีบมูัวเอออแล้วพู่อ “แล้ว็นโหไม่เ่แบบยุนน่ะูไม่ยาหรอบอมาเลยว่า้อ้อนเอาอะไร”อฮยอนี้หน้าอย่ารู้ทัน
“วันนี้ยุนอนอนที่บ้านอนะพรุ่นี้นัับพวพี่แทไว้แ่เ้าอ่ะี้เียื่นแ่เ้าอะ”
“ามใสิใรว่า”
“ให้นอนอย่าเียวหรอ”ยุนอาใ่มือลูบเอวอฮยอนไปมาแล้วยับใบหน้าเ้าไปใล้ๆ
“นี่ทะลึ่!”
“ทะลึ่อะไรเล่ายุนหมายถึะนวให้นี่ิไปถึไหนเนี่ย”
“หรอเื่อายล่ะ”
“หรือะพิสูน์”ยุนอาหาเอาหน้าเ้าไปใล้อฮยอนอีรั้พร้อมพ้นลมหายใอุ่นๆออมา
“พอแล้วเลิเล่นไ้แล้วป่านนี้แม่หิวแย่แล้ว”อฮยอนเบี่ยอหลบแล้วหันไปสนใอาหารรหน้า่อ
“มีอะไรให้ยุน่วยไหม”
“มีั้น่วยยอาหารไปไว้ที่โ๊ะหน่อยสิเนี่ยทำเสร็แล้ว”
“่าุภรรยา”
โ๊ะอาหาร
อาหารมามายที่วาเรียรายอยู่บนโ๊ะอาหารูๆแล้วส่วนให่ะมีแ่ออบอยุนอาและอแม่อฮยอนส่วนอฮยอนเป็นนิน่ายอะไร็ไ้แ่อาหารส่วนให่ะเน้นเป็นผัเพราะเธอเป็นนรัษาสุภาพึ่แ่าายุนอาที่ลั่ไ่ทอและแฮมเบอร์เอร์มาๆเวลาะินึ้อแอบินเป็นประำถ้าอฮยอนเห็นแล้วเี๋ยวมีอนรายนี้ยิ่้อยาๆอยู่
“ินเยอะๆนะยุนวันนี้อทำแ่ออบยุนทั้นั่นเลย”
“อบุะแม่ยุนะินให้หมเลยฝีมืออน่ะอร่อยที่สุอยู่แล้ว”
“แหมปาหวานัเลยนะยุนพูแบบนี้ับลูสาวนเียวรึปล่าวเนี่ย”
“็้อนเียวสิะยุนน่ะรัริหวัแ่นะ”
“แล้วเมื่อไหร่ะมออลูแม่ล่ะ”
“ยุนออนนี้เลย็ไ้นะะแ่อย่าเรีย่าสินสอแพนะะเี๋ยวยุนไม่มี่าย”
“หืมะอลูแม่หรอไ้สิแม่ยให้เลยแบบไม่ิ่าสินสอ”
“แม่!!นี่อลูแม่นะ”
“็ลูแม่น่ะสิแม่น่ะูแลอมาทั้ีวิแล้ว่อไปแม่็ะไ้วาใไว่าถ้าอออาอแม่ไปแล้วะมีนีๆมาูแล”
“โยารยอให้ยุนฟรีๆนี่หรอะ”
“เอ้าไว้ยุนเ้ามาอ่อนแล้วเรื่อสินสอเรา่อยเรีย็ไ้”
“อ้าวุแม่ไหนบอว่าะยให้ยุนฟรีๆไแบบนี้็หลอยุนน่ะสิ”ยุนอาทำเสียอนๆแล้วหันหน้าหนีแม่ออฮยอน
.......................................................................................................50...................
ทั้สามนุยันอย่าสนุสนานหยอล้อันไปับมา่าูเป็นภาพทีู่น่ารัเหลือเินเวลาผ่านไปนทุนทานอาหารเสร็
ยุนอาับอฮยอนเินไปเ็บานับอฮยอนส่วนแม่ออฮยอนแยไปอาบน้ำแล้วะเ้านอนเลยอฮยอนับยุนอา็เ่นันพอล้าานเสร็พวเธอ็ึ้นห้อมาทันที
ยุนอาที่ึ้นมา่อน็นอนแมะลที่เียออฮยอนทันทีแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาและนอนเล่นเมอย่าสบายอารม์
“นี่ยุนไปอาบน้ำ่อน่อยมาเล่น” อฮยอนที่เินึ้นมาทีหลัเอ็ร่าสูที่นอนเล่นเมอยู่บนเีย
“เี๋ยว่อนอเล่นอีรอบหนึ่่อนอีนิเียว็ะนะแล้ว”
“ไม่เอาไปอาบน้ำ่อนไม่เหนียวัวรึไ”
“เหนียวแ่ออีแป๊ปนึน๊า...”ยุนอาทำเสียอ้อน
“ไ้ั้นอให้เวลา5นาทีถ้ายุนยัไม่ลุวันนี้นอนโฟา”อฮยอนทำเสียุใส่ยุนอา
“อ็แบบนี้ทุทีใ้ไม้นี้ลออ่ะ”
“ไปไม่ไปนับหนึ่ถึห้าถ้าไม่ไปไ้นอนโฟาริๆ้วย”
“ยอมแล้วๆไป็ไ้”ยุนอาวาโทรศัพท์ลแล้วรีบวิ่เ้าไปในห้อน้ำทันที
20 นาทีผ่านไป
ยุนอาเินออมาาห้อน้ำ้วยุอเวอมสีเทาับเสื้อยืสีาวสะอาาำลัเินเ็ผมแล้วนั่ลที่เีย
“อย่าพึ่นอนนะเ็ผมให้แห้่อนเี่ยวเป็นหวั”
“อืม”ยุนอาอบรับในลำออฮยอนเินไปหยิบผ้าเ็ัวแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
30 นาทีผ่านไป
อฮยอนเินออมาาห้อน้ำเียบๆเพราะสัเว่านที่นอนอยู่บนเียนั้นนอนหลับาพริ้มไปแล้ว
เธอึเินอ้อมไปที่ปลายเียแล้วนั่เ็ผมอย่าเียบที่สุแ่็้อสะุ้เมื่อรู้สึถึอ้อมออนที่เธอิว่านอนหลับไปแล้วลุึ้นมานั่ทำาแป๋วอเธอา้านหลัอยู่
“นึว่าหลับไปแล้วเสียอี”
“ยัหรอยุนรอนอนพร้อมอน่ะ”
“่วแล้วทำไมไม่นอน่อน”
“็เวลาไม่มีนให้อแล้วมันนอนไม่หลับ”
“อืมเี๋ยวอเ็ผมให้แห้่อนยุนไปนอนเล่นรอ็ไ้”
“ไม่เอาอ่ะเอาผ้ามาสิเี๋ยวเ็ให้เ็แบบนั่นเมื่อไหร่ะแห้”
“ไม่เป็นไรแ่เ็ผมเอเี๋ยวมัน็แห้”
“เอาผ้ามา”
“็ไ้ๆ”แล้วอฮอน็้อยอมยื่นผ้าุนหนูให้ยุนอาแ่โยีเวลายุนอาเ้าโหมนี้ทีไรเธอไม่เยัเ้าไ้สัรั้
ยุนอาวาผ้าุนหนูลบนหัวออฮยอนแล้ว่อยยีมันเบาๆ้วยวามอ่อนโยนอย่าที่เ้าอบทำับเธอ
“อ่ะแห้แล้วไปนอนัน”
“เอาผ้าุนหนูไปา่อน”
“้าๆ”ยุนอาทำามที่อฮยอนบออย่าว่า่าย
“นอนัน”
ยุนอาล้มัวลนอนบนที่นอนแล้วึอฮยอนให้ลหนุ่นแนนเออฮยอนล้มัวลนอนอย่าว่า่ายใ้แน้าวาอเอวยุนอาไว้ใบห้าบลที่ไหล่แล้ว่อยๆปิเปลือาัวเอลทำไมไม่รู้เวลาเธออยู่ใล้นๆนี้ถึไ้รู้สึปลอภัยและสบายใอบอุ่นและอีหลายๆวามรู้สึที่ไม่ว่าเวลาะผ่านไปนานเพียใเ้า็ยัเป็นนเิมยัอบอ้อนอบวนอบเอาใอบูแลเธออยู่ประำถึะไม่ไ้ร่าายำยำแบบผู้ายูๆไปเ้าัวผอมบาว่าเธอเสีย้วย้ำแ่ใระไปรู้ว่าไอ้นผอมๆแห้ๆนนี้แหละที่อยปป้อูแลเธอมาลอและเธอ็อยาให้เ้าูแลปป้อเธอแบบนี้ลอไป้วย
บ part yoona
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น