ตอนที่ 8 : ปริศนาที่ 8 ถ้ำที่ถูกซ่อน
ปริศนาที่ 8
ถ้ำที่ถูกซ่อน
ร่างบางลุกขึ้นตื่นในช่วงเช้ามืด มือเรียวยกขึ้นจับศีรษะของตนเองแล้วมองออกไปทางด้านที่มีสัตว์ในตำนานอยู่ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วหยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาเขียนตามปกติ
วันนี้ด้านนอกดูวุ่นวายเป็นพิเศษ สาเหตุคงไม่พ้นเรื่องการเตรียมการบูชายัน แน่นอนว่านี้เป็นอีกครั้งที่เซเวียร์ได้เห็นชายในชุดผ้าคลุมสีแดงเพลิงเด่นต่างจากผู้อื่น หากสังเกตดีๆจะเห็นว่าที่ข้อมือของเขามีกำไลสีทองอยู่ด้วย เซเวียร์เดินไปหาลัสเซลเพื่อที่จะถามว่าเธอต้องทำอะไร สิ่งที่ลัสเซลให้เซเวียร์ทำคือฝึกซ้อมสิ่งที่เขาสอนไปเมื่อวานตอนบ่าย ทำให้เด็กสาวมองคนอื่นตาละห้อยเพราะทุกคนต่างมีงานทำกันหมด
ฉึก! ฉึก! ลูกศรปักพร้อมกันสองดอก ดอกหนึ่งปักลงกลางเป้าแต่อีกดอกหนึ่งกลับปักห่างออกไปเล็กน้อย แม้จะไม่ได้เลยออกไปนอกวงกลมสีแดงแต่มันก็ไม่กลางเป้า สร้างความหงุดหงิดใจให้แก่เด็กสาวได้ไม่น้อย ดวงตาสีนิลทอดมองไปทางที่ผู้คนทำงานกันแล้วถอนหายใจ ตอนนี้เธอเริ่มเครียดขึ้นมาบ้างแล้วละเพราะเธอยังหาทางช่วยเจ้าหญิงฟีนิกส์ตัวนั้นไม่ได้เลย
ร่างบางทรุดตัวลงกับต้นไม้แล้วนั่งกอดเข่า มันต้องมีทางออกสักทางสิ โอ้ย! คิดเซ่คิดเซเวียร์ ใช่หัวสมอของเธอหน่อย!!!
“เหนื่อยแล้วเหรอ?” อยู่ๆเสียงทุ้มของเซลัสก็ดังขึ้น เซเวียร์ลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติ
“เปล่า....ค่ะ..พี่เซลัสมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” เซลัสส่ายหน้าก่อนมองลงพื้น เซเวียร์ขมวดคิ้วก่อนมองตาม พื้นดินไม่แม้แต่จะเหลือหญ้าไว้สักต้น ทั้งๆที่ตอนเซเวียร์มาแรกๆมันกลับมีขึ้นเต็มไปหมดราวกับเป็นเรื่องปกติ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการบูชายันจะก่อให้เกิดผลดีตามมาหรือเปล่า แต่ในเมื่อท่านนักบวชพูดแบบนั้นมันก็น่าจะให้ผลดีจริงๆนั้นแหละ ขนาดเขาบอกว่าถ้าเอาก้อนหินมากระทบกันจะทำให้เกิดไฟ มันก็ยังเกิดไฟขึ้นมาจริงๆเลย”เซเวียร์หันมาจ้องหน้าเซลัสแล้วส่งสายตาที่เป็นคนถามให้
“ที่เธอถามฉันเมื่อวานไง” เซเวียร์พยักหน้าก่อนเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
“ฉันไปช่วยพี่ทำงานได้ไหม?” เซลัสส่ายหน้าเล็กน้อย
“ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกจะเป็นเพราะท่านนักบวชบอกว่าเธอเป็นคนนอกหมู่บ้าน มายุ่งงานจะจะทำให้เสียพิธิ” เซเวียร์หางคิ้วกระตุกครั้งหนึ่งทั้งๆที่ยังยิ้มหน้าตายอยู่ นั้นทำให้เซลัสที่หันมาเห็นพอดีถึงกับเสียวสันหลังวาบ คนนะไม่ใช่วัวกระทิงจะได้วิ่งชนข้าวของเสียหาย! ฉันฟังภาษาแล้วก็แยกแยะออกหรอกน่ามีวิจารณญาณพอ!!! ถึงแม้ว่าจะคิดในใจแล้วตีหน้าสดใสภายนอก แต่เซลัสก็อดเสียวสันหลังวาบไม่ได้อยู่ดี เซเวียร์ลุกขึ้นยืนแล้วปัดดินออกจากกระโปรง เมื่อหันมาเห็นเซลัสส่งสายตาเป็นคนถามมาก็ยิ้มหวานให้
“ไปช่วยคนในหมู่บ้านทำงานก่อนนะคะ” เกียร์หมาถูกเข้ามาใส่แล้ววิ่งออกไปด้วยความเร็วเกือบเท่าตอนที่เธอทำสถิต 100 เมตร ต่อ 4นาที 55วินาที
“งานงอกแล้วไงละเซลัสเอ๊ย!” เซลัสสบถก่อนลุกขึ้นวิ่งตามเซเวียร์ออกไป...แม้ว่าเซเวียร์จะออกไปไกลแล้วตอนที่เซลัสพึ่งลุกขึ้นก็ตาม...
เซเวียร์เดินเข้ามาในตัวหมู่บ้านเธอวิ่งไปตามทางน้ำไหลเพื่อไปให้ถึงน้ำตก ที่ตรงนั้นด้านข้างเป็นที่ๆเขาจะตั้งแท่นบูชายันกัน เธอเดินตรงเข้ามาหาลัสเซลทันที ส่วนลัสเซลเมื่อเห็นเซเวียร์ก็หันมาทักเสียงหลง เซเวียร์ส่งยิ้มเป็นหน้าทัพไปก่อนในตอนแรกแล้วก็ตามด้วยคำขอที่ทำให้ลัสเซลหน้าซีด
“หนูขอช่วยคนในหมู่บ้านทำงานนะคะ” แต่ไม่ทันที่ลัสเซลจะได้ตอบ เสียงทรงอำนาจมากกว่าก็ตะคอกแทรก
“ไม่ได้เด็ดขาด!!! เธอไม่ใช่คนในหมู่บ้านนี้จะให้ยุ่งงานภายในได้อย่างไรละ!!!” เส้นอารมณ์ของเซเวียร์ขาดลงทันทีที่ได้ยิน เธอไม่อยากทำตัวเป็นเด็กเรียบร้อยแล้วละตอนนี้
“คุณก็ไม่ใช่คนในหมู่บ้านนี้เหมือนกันไม่ใช่เหรอค่ะ?! แล้วฉันก็ขอถามหน่อยเถอะคะว่าคุณมีสิทธิ์มายุ่งกับชีวิตของคนอื่นด้วยรึไง?! คุณจับนกฟีนิกส์ตัวนั้นมาแล้วใช้ชีวิตมันเป็นเครื่องบูชายันคุณคิดว่ามันยอมตายตั้งแต่แรกแล้วหรือไง! คุณคิดว่ามันเป็นของเล่นเหรอ? ....หรือว่า คุณต้องการจะกำจัดมันอยู่แล้ว ฉันเห็นนะตอนที่คุณจับมันได้แรกๆคุณพูดอะไรกับมันด้วย” เซเวียร์ร่ายยาวในตอนท้าย และนั้นก็เป็นจุดสังเกตให้คนในหมู่บ้านที่เห็นเหตุการณ์ตอนนั้นถึงกับมารื้อฟื้นความจำกัน เสียงเซ็งแซ่ดังเต็มไปหมดเมื่อเซเวียร์พูดจบ
“เงียบ!!! บังอาจนัก! เจ้ากล้าเถียงข้าเหรอ!!!” เซเวียร์เลิกคิ้วส่งให้อย่างกวนๆ
“นั่นไม่ใช่การเถียงคะ แต่มันเป็นการถามและให้ข้อสังเกต เขาเรียกว่าการคิดวิเคราะห์แบบใช้สมอง แล้วไม่ทราบว่าคุณอยู่ในยุคไหนเหรอคะถึงใช้คำเรียกแทนตัวเองและผู้อื่นว่า ข้า และ เจ้า ?” เซเวียร์เน้นคำพูดแบบลอยหน้าลอยตา ก่อนจะปรายตามามองชายในชุดคลุมสีแดงอย่างเหยียดหยาม นั้นถึงกับทำให้ชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้า
“เก็บปากของเจ้าไว้ใช้เถียงในยมโลกเถอะนังเด็กไม่สิ้นกลิ่นปากน้ำนม!!!” ลูกไฟไม่ทราบที่มาพุ่งเข้ามาเซเวียร์อย่างรวดเร็ว นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้างแล้วเบี่ยงตัวหลบไปอย่างเส้นยาแดงผ่าแปด
“พอดีว่าฉันเลิกกินนมตอนประมาณสิบสี่ปีเองนะคะ ตอนนี้ก็สิบห้าปีแล้วผ่านมาตั้งหนึ่งปีไม่นึกนะคะเนี่ยว่าจะยังมีกลิ่นนมติดอยู่ ไว้จะกลับไปแปรงฟันมาใหม่ให้ดีกว่าเดิมก็แล้วกันนะคะ” เซเวียร์ยังคงพูดกวนประสาทไม่เลิก และนั้นทำให้คนในหมู่บ้านถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นชายหนุ่มในชุดแดงเพลิงถือลูกไฟขนาดใหญ่ไว้ในมือ เซเวียร์ตะลึงค้าง
ไม่น่าเชื่อ! อย่างนี้หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่าเวทย์มนต์!!! แฟนตาซีเกินไปแล้วนะโว้ย!!! ลูกไฟยักษ์ลอยออกจากมือของชายหนุ่ม มันลอยค้างอยู่สักพักก่อนจะมีลูกไฟขนาดเล็กพุ่งออกมา แน่นอนว่ามันต้องพุ่งเป้ามาทางเซเวียร์ เด็กสาวกระโดดหลบได้อย่างรวดเร็ว แต่ลูกใหม่จะตามมาติดๆทุกครั้งที่ไม่โดนเช่นกัน
...เป็นไฟ...ก็ต้องแพ้น้ำ... จบความคิดเด็กสาวกระโดดลงไปในแม่น้ำด้านข้าง ถึงแม้ว่าไฟนั้นจะแพ้น้ำแต่ถ้าหากเป็นไฟที่มีอุณหภูมิสูงมากก็ไม่แน่เช่นกันเพราะถึงแม้ว่าไฟจะหายไปเพราะน้ำ แต่น้ำในบริเวณนั้นก็กลายเป็นน้ำเดือดชนิดที่ว่าสามารถทำให้เนื้อเธอเปื่อยยุ่ยได้เลยเมื่อโดน
ไม่มีเวลาให้คิดนานว่าต้องหนีไปทางไหน มีแต่ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะหลบพ้น เซเวียร์ต้องการจะหลบขึ้นพื้นดินแต่ด้วยกระแสน้ำที่ไหลแรงมากทำให้เด็กสาวทำไม่ได้แม้แต่จะยกขาขึ้นจากน้ำ สุดท้ายร่างของเซเวียร์ก็ไหลไปตามทางน้ำแม้ว่ามันจะทำให้เธอหลบทันลูกไฟก็ตาม ตอนนี้ที่เธอต้องคิดหนักอีกครั้งก็คือ...น้ำตกข้างหน้า!!!
สงสัยจะไม่รอดแฮะ...
ตูม! และแล้วร่างของเด็กสาวผมดำออกน้ำตาลก็ร่างลงสู่พื้นน้ำด้านล่าง... ชายในชุดสีแดงเพลิงมอตามลงไปแล้วยิ้มเหยียดๆ เขาหันมาหาพูดกับทุกคนที่ยังตกใจไม่หายเมื่อเห็นว่าเซเวียร์ตกลงไปด้านล่างพร้อมกับฟันธงว่าไม่รอดแน่
“จำไว้!!! ใครขัดข้าจะต้องเป็นแบบมัน!” ชายหนุ่มเดินผละออกไปอีกทางพร้อมๆกับที่คนอื่นๆตัวสั่นด้วยกลัว ไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันออกงานทั้งๆที่ยังติดตาและใจหายกับภาพที่เซเวียร์ตกลงไปอยู่
ร่างบางที่นึกในใจไว้แล้วว่าต้องตกลงมา ได้พยายามหายใจเอาอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดก่อนจะดำดิ่งลงสู่ใต้ผืนน้ำ อย่างน้อยเธอก็เคยเป็น(แชมป์)นักกีฬาว่ายน้ำถ้าให้มาตกน้ำตายมันก็อนาถจิตใช่ย่อยนะ... เด็กสาวพยายามจะว่ายขึ้นไปด้านบนถึงแม้กระแสน้ำที่แรงกว่าปกติที่เธอเคยเจอก็จะพยายามกดตัวเธอลงมาด้านล่าง แต่เด็กสาวก็ยังว่ายขึ้นไปได้อย่างไม่มีปัญหา รอบด้านมีแต่หินโสโครกเต็มไปหมดดีนะที่ตอนเธอตกลงมาไม่ได้โดนก้อนใดก้อนหนึ่งกระแทกตายไปก่อน
ขณะที่ร่างบางกำลังจะว่ายโผล่ขึ้นพ้นน้ำดวงตาสีดำก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างจากทางด้านข้างซะก่อนทำให้ต้องว่ายหลบอย่างรวดเร็ว ทำให้หินโสโครกที่อยู่ด้านหลังเธอต้องรับเคราะห์กรรมไปแทน
ตูม!!! เศษหินแตกกระจายไม่มีชิ้นดี เซเวียร์รีบว่ายโผล่ขึ้นไปด้านบนเพราะต้องการเอาอากาศหายใจและยังต้องหลบเศษหินที่แตกกระจายออกมาด้วย เด็กสาวขึ้นไปนั่งบนหินโสโครกก่อนหนึ่งแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าใต้พื้นน้ำมีเงาดำอะไรบางอย่างซึ่งมุ่งตรงมาทางหินโสโครกที่เธอนั่งอยู่
กร๊าซ!!! ตัวอะไรบางอย่างพุ่งขึ้นมาเหนือพื้นน้ำ เซเวียร์ตะลึงค้างพร้อมหน้าที่ซีดลงพอๆกับสีของกระดาษ ตรงหน้าเธอคือสัตว์ที่เหมือนงูห้าหัว เมือกสีดำสนิทเคลือบอยู่ทั้งตัวของมัน ดวงตาสีแดงฉานมองเซเวียร์อย่างกระหายพอๆกับตาของเสือโคร่งที่เซเวียร์เจอครั้งล่าสุด ปากของหัวตรงกลางอ้าออกพร้อมกับไฟที่พ่นตรงมาหาเซเวียร์ ร่างบางกระโดดหลบลงไปที่หินด้านข้างได้อย่างหวุดหวิด
ซวยซ้ำซวยซ้อน! หนีนกฟีนิกส์ปะไฮดราห้าหัวหรือไงวะ!!! แล้วไอ้ตัวนี้ก็ดันเป็นพวกประหลาดอีกต่างหากอยู่ในน้ำแต่ดันพ่นไฟ! นี่ตูหลุดมาอยู่ในนิยายแฟนตาซีเรื่องไหนฟะเนี่ย!!! เด็กสาวสบถในใจก่อนจะกระโดดหลบไปที่หินก้อนอื่น จากการมองคร่าวๆดีนะที่ไฟของไอ้ตัวนี้มันไม่ได้แรงเท่ากับของผู้ชายที่ชื่อฟรายเลอร์ ไม่งั้นก้อนหินละลายหมดก่อนแหงๆ
ตูม! ตูม! หัวริมสองข้างกระแทงขนาบปิดทางออกของเซเวียร์ หินสองด้านแตกกระจายตกลงน้ำ หัวตรงกลางแลบลิ้นสองแฉกของมันออกมา เซเวียร์กลืนน้ำลายเอื้อกอย่างเสียวไส้ และแล้วสามหัวตรงกลางก็พุ่งตรงเข้าหาเด็กสาวทันที
โธ่!~ ขอร้องละ! อาวุธอะไรก็ได้ขอสักอย่างหนึ่งเถอะ! จะดาบจะทวนจะหน้าไม้จะธนูจะโล่หรืออะไรก็ได้ช่วยๆออกๆมาสักอย่างได้ไหมเนี่ย!!! เซเวียร์ค่ำครวญในใจพร้อมหลับตาปี๋แบบกลัวสุดขีด และเหมือนตอบสนองต่อความคิด สร้อยคอรูปจันทร์เสี้ยวสีดำก็ส่องแสงก่อนจะตามมาด้วยโล่เหล็กขนาดใหญ่ในมือบางข้างซ้าย ทวนยาวในมือขวา ส่วนที่เหลือที่เป็นสารพัดของที่เธอคิดกองที่พื้นหิน หัวทั้งสามพุ่งตรงมากระทบกับโล่จนโล่บุบลงมาเล็กน้อย สองหัวที่เหลือสงเคราะห์เซเวียร์ต่อด้วยการพ่นไฟอย่างไม่ยั้งใส่เด็กสาว เหลือเชื่อที่ว่าโล่นี้สามารถกันไฟได้โดยไม่ละลาย
เซเวียร์มองอย่างทึ่งๆ และไม่ทันให้ได้ตั้งตัวอีกครั้งหัวตรงกลางก็พุ่งโฉบลงมา เซเวียร์ตวัดทวนในมือทำให้หัวมันขาดฉับ! แต่แล้วหัวนั้นก็กลายเป็นงูยักษ์ตัวใหม่แทน ถึงมันจะไม่ได้มีห้าหัวก็เถอะ แต่พิษสงมันก็ไม่ได้ต่างจากเดิมเลยสักนิด แถมยังมา “ร่วมด้วยช่วยกันฉก” ใส่เด็กสาวอีกต่างหาก โล่ในมือก็เริ่มบุบมากขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะทะลุอยู่แล้วด้วย เซเวียร์ทิ้งทวนในมือแล้วหันมาจับโล่สองมือแทน หัวงูด้านซ้ายพุ่งชนหินที่เซเวียร์อยู่ทางด้านล่างใต้น้ำเป็นผลทำให้เด็กสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกระโดดหนีไปหินก้อนอื่นตกน้ำอีกครั้ง
ซวยแล้ว!!! เซเวียร์พยายามลืมตาหลังจากเผลอกลืนน้ำไปอึกหนึ่ง
อั่ก! และโดยไม่ทันตั้งตัวไฮดราตัวที่มีหัวเดียวก็ว่ายเข้ามาฉกเธอจากทางด้านหลัง แต่เซเวียร์เบี่ยงตัวออกเล็กน้อยทำให้โดนสีข้างแทน สีแดงของเลือดกระจายตัวออกอย่างรวดเร็ว เซเวียร์เห็นเงาดำลางๆจึงเผลอตวัดมือข้างที่มีโล่อยู่ออกไปข้างๆ ความเหลือเชื่อเกิดขึ้นเมื่อไฮดราว่ายถอยหนี เด็กสาวใช้จังหวะนี้ว่ายขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว
ข้างหลังของเซเวียร์คือน้ำตกนั้นทำให้เด็กสาวปิ๊งไอเดียบางอย่างออก แต่จะหาอุปกรณ์นี้สิจะเอาอะไรดี ภาพปังตอขนาดยักษ์แวบเข้ามาในหัว ยังไม่ทันทำอะไรสร้อยคอของเธอก็เปล่งแสงอีกครั้ง ปังตอขนาดใหญ่ยักษ์ปรากฏอยู่ในมือเด็กสาว แล้วอยู่ๆคมมีดก็ปักลงพื้นหินอย่างแรง
หนัก! เด็กสาวคิดแต่เมื่อกลับมาสู่สถานการณ์เดิมคือเห็นเงาใต้ผิวน้ำ เซเวียร์รวบรวมแรงของตัวเองก่อนกัดฟันดึงปังตอขึ้นมาแล้วหันใบมีดขนานกับพื้นทำให้น้ำแหวกออกเป็นทางเล็กๆตามขนาดความกว้างของใบมีด เด็กสาวสอดตัวของตัวเองเข้าไปหลังน้ำตก แต่มือข้างที่ถือปังตอไว้ข้างหนึ่งยังอยู่ด้านนอก
เพียงเสี้ยววินาทีที่เซเวียร์กำลังจะเอาแขนอีกข้างเข้ามา ไฮดราหัวเดียวก็ตรงเข้ามาฉกแขนข้างนั้น เด็กสาวพลิกมือเล็กน้อยทำให้ใบมือคว่ำลงตัดหัวของไฮดราอีกครั้ง ไฮดราขาดเป็นสองท่อนทำให้แขนของเซเวียร์หลุดออกมาจากเขี้ยวได้ ร่างของเด็กสาวหลุดเข้ามาในถ้ำหลังน้ำตกที่ตอนแรกคิดจะเอาไว้หลบเฉยๆแต่กลับมีถ้ำเสียอย่างนั้น ดวงตาสีดำมองทางผืนน้ำตรงหน้า เธอรู้ว่าตัวของไฮดราต้องเพิ่มเป็นสามแล้วแน่นอนแต่ตอนนี้ขอพักก่อนแล้วกัน ปังตอขนาดยักษ์ที่มีความสูงเลยตัวเซเวียร์หายไปราวอากาศธาตุเหมือนกับมันจะรู้ว่าตนเองหมดหน้าที่แล้ว
มองเข้าไปในถ้ำก็มีแต่หินงอกหินย้อย นัยน์ตาสีดำปรือลง เสียงหายใจหอบเริ่มแรงมากขึ้น แขนข้างที่ถูกกัดออกสีม่วงคล้ำๆทำให้รู้ว่าเขี้ยวของมันมีพิษด้วย และแล้วร่างบางก็ล้มลงอยู่ตรงปากทางเข้าถ้ำน้ำตก
แสงสีขาวเล็กๆหนึ่งเดียวประกายอยู่ในถ้ำอันมืดมิดนี้ ลอยตรงไปทางเด็กสาวที่นอนสลบอยู่ แสงนั้นหยุดค้างอยู่เหนือตัวของเซเวียร์ ไม่นานก็มีเสียงแหลมเล็กๆอุทานออกมาอย่างตกใจ
“ตายแล้ว!!! มีคนบาดเจ็บ!”
เปลือกตาบางค่อยๆเผยอขึ้นช้าๆ สิ่งแรกที่เข้าสู่สายตาคือทุ่งดอกไม้กว้างใหญ่ ร่างบางยันตัวขึ้นจากพื้นแล้วมองไปรอบๆอย่างงงงวย แต่ก่อนจะได้ทำอะไรเสียงแหลมเล็กๆก็ดังขึ้นข้างตัวแล้วร่างของเด็กสาวก็ล้มลงไปอีกรอบ
“นี่!!! อย่างพึ่งขยับตัวสิ! เดี๋ยวแผลก็ฉีกอีกหรอกพึ่งจะปิดไปเมื่อกี้นี้เองนะ!!!” เซเวียร์ก็พริบตาถี่ๆ นี่เธอมาเจอกับพวกภูตอีกแล้วเหรอ? ตรงหน้าเป็นร่างเด็ก(มั้ง?)ผมน้ำตาล ตาสีเขียว กลางหลังมีปีกผีเสื้อขนาดใหญ่พร้อมกับละอองแสงสีทองที่ร่วงออกมาอย่างไม่ขาดสาย เหมือนกับผีเสื้อตัวที่พาเธอไปหาผู้หญิง(รึเปล่า?)ผมฟ้า สักพักร่างแบบเดียวกับภูตตรงหน้าเธอก็โผล่ออกมาจากพงหญ้าอีก 4-5 ตน
“ว้าว! ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงก็ฟื้นแล้ว เก่งจังเลย” ภูตผมสีเขียวใสตาสีฟ้าบินเข้ามาตรงหน้าของเซเวียร์
“พอเถอะน่า เห็นไหมว่าเขางงไปหมดแล้ว” สวรรค์ทรงโปรดที่ยังคงมีตนที่เห็นใจเธอ คราวนี้เป็นตนที่มีผมสีเหลือง ตาสีม่วงเข้ม
“จ้าๆ เอาละสาวน้อย! พวกเราเป็นพิกซี่นะ ยินดีที่ได้รู้จัก!!!” ศัพท์ใหม่มาอีกแล้ว เคยได้ยินแต่แฟรี่คราวนี้มาพิกซี่ เป็นตนที่ผมดำตาสีเทาพูด
“พวกเราต่างจากพวกแฟรี่นะจ๊ะ พวกเรามีละอองแสงต่างจากพวกแฟรี่ที่ไม่มี เวทย์มนต์ของเราสูงกว่าพวกนั้นมากด้วย อีกอย่างปีกของเราก็ใหญ่กว่าด้วยนะ”ราวกับล่วงรู้ความในใจ คราวนี้เป็นตนที่ผมเงินพูด ดวงตาสีฟ้าฉายแววอ่อนโยน แต่แล้วตัวสุดท้ายก็บินติดหน้าเธอพร้อมพูดตะคอกเล็กน้อย
“นี่คิดว่าพวกเราเหมือนพวกแฟรี่หรือเด็กน้อย? รูปไหมว่าอัตราการเกิดของฉันต่างจากพวกแฟรี่เป็นล้านเท่านะ! เอาแฟรี่มาสักล้านตนถึงจะได้พวกเราหนึ่งตนนะรู้ไหม! สำนึกบุญคุณซะบ้างสิว่าที่รอดนี่เพราะพวกเราช่วยถอนพิษกับรักษาแผลให้นะ!!!” ตนสุดท้ายที่มีผมและตาเป็นสีแดงเพลิงสะบัดหน้าหนี ทำให้ตนแรกที่เข้ามาคุยกับเธอเข้ามากอดแขนเธอเบาๆ
“นี่คนไข้ฉันเธอไม่เกี่ยว!” ตนผมแดงปัดมือเป็นเชิงว่า ‘เอาไปเลยยกให้’
เซเวียร์ค่อยๆลุกขึ้นมาอีกครั้งตนที่กอดแขนของเธออยู่จึงบินมาที่หน้าผากเธอ มือเล็กๆอังที่บริเวณที่บินอยู่ก่อนเกิดแสงสีเขียวอ่อนขึ้น เด็กสาวรู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูกแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง
“...ได้..โปรดมา...นายแห่งข้า...” เซเวียร์มองไปรอบๆทำให้พิกซี่น้อยทั้ง 5 มองหน้ากันแล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย ลมพัดแรงขึ้นจนเซเวียร์ต้องเอามือปิดตาเมื่อลมสงบก็เจออยู่แค่พิกซี่ผมสีน้ำตาลตาสีเขียวบนส่งยิ้มให้
“สาวน้อย เรามาเล่นเกมกันดีกว่า” เซเวียร์เริ่มขมวดคิ้ว พิกซี่พวกนี้เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง
“มีของบางอย่างซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนี้ หากเจ้าหาเจอเจ้าจะได้ออกไป แต่หากเจ้าหาไม่เจอเจ้าจะต้องอยู่ในนี้ตลอดไปเช่นกัน...และเมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าก็จะไม่สามารถหาปริศนาของเจ้าเจอนะนักเดินทางน้อย” ดวงตาสีดำเบิกกว้าง
“..พวกท่านรู้!!!” พิกซี่น้อยยิ้ม
“แน่น้อยสาวน้อย ไม่มีสิ่งประหลาดที่ไหนในโลกที่ไม่รู้จักคำนี้หากมันมีภาษาที่ถ่ายทอดได้ เจ้าจะไม่พบปลายทางเมื่อหาปริศนาไม่เจอไม่ใช่หรือ? อีกอย่างในสถานที่นี้ไม่มีอาหารสำหรับมนุษย์หรอกนะ” เซเวียร์ทำหน้าครุ่นคิด แต่ไม่ทันได้ทำอะไรต่อพิกซี่น้อยตัวนั้นก็หายไปแล้วหลงเหลือเพียงคำพูดที่ลอยมาตามสายลม
“จงฟังเสียงที่ร้องเรียก สัมผัสตัวตนของเขาด้วยจิตใจของเจ้า”
กรี๊ซ!!! เสียงร้องแปลกประหลาดดังมาแต่ไกลทำให้ทุกคนในหมู่บ้านสะดุ้งกันเป็นแถบ ยามบ่ายนี้เป็นเวลาที่หมู่บ้านเงียบมากทำให้เสียงร้องนั้นดังกว่าปกติ เสียงตีปีกนับล้านที่แว่วมาทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเริ่มใจไม่ดี ไม่นานสิ่งนั้นก็ปรากฏแก่ตาของทุกคน
ฝูงนกฟีนิกส์!!!
ชาวบ้านทุกคนแทบจะละการทำกิจกรรมของตนเองแล้ววิ่งหนีกันอุตลุด ลูกไฟทั้งสีแดงสีฟ้าสีเขียวของแต่ละตัวต่างส่งเข้ามาในหมู่บ้านอย่างไม่ปราณี แต่ทุกลูกกลับหยุดด้วยกำแพงสีขาวใสที่ครอบคลุมทั้งหมู่คน ทุกคนหันมามองชายในชุดคลุมสีแดงเพลิงที่ก้าวออกมาจากคนอื่น ฟีนิกส์สีทองประกายแดงส้มตัวหนึ่งก็บินออกมาเหนือตัวอื่นเช่นกัน
“ฟรายเลอร์! ส่งตัวลูกข้าและกำไลสุริยะมาซะ!!!” เสียงกรีดร้องแหลมทำเอาทุกคนยกมือขึ้นมาปิดหู ชายในชุดคลุมสีแดงเพลิงเหยียดยิ้มเย้ยหยัน
“ตัวท่านในตอนนี้สามารถทำอะไรข้าได้ด้วยเหรอ?”
“บังอาจนัก!!!” ลูกไฟสีทองขนาดย่อมลูกส่งเข้ามาฟรายเลอร์ แต่ทันทีที่มันกระทบกับกระจกแก้วด้านนอกมันก็สะท้อนกลับมาไปตัวผู้ส่งเอง
กรี๊ซ!!! ชายในชุดคลุมสีแดงเพลิงไม่แม้แต่จะสนใจเสียงแสบแก้วหู เขาเพียงหันไปสั่งคนในหมู่บ้านด้วยภาษามนุษย์
“จงทำงานของพวกเจ้าต่อไปให้เสร็จเราที่สุด เมื่อเราบูชายันเสร็จพวกมันจะกลับไปเอง” นกเพลิงทุกตัวต่างพยายามทำลายกำแพงใสที่ล้อมรอบหมู่บ้านนี้ไว้อยู่ แต่พวกมันก็ทำไม่ได้แม้แต่รอยขีดข่วนเลย เมื่อรู้ความจริงจากนกเพลิงสีฟ้าพวกเขาก็มาช่วยองค์หญิงของตนเองทันที ไม่นึกเลยจริงๆว่าศัตรูจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้....
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
