คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : #ชบนดchap6 ; หน้าตาดีไม่มีแฟน
6
หน้าาี ไม่มีแฟน
นัวเล็ะัเท้า แบฮยอนหันไปสบาานยอล อารม์ประมาว่า มีอะไร็ว่ามา ูรีบ านยอลหันไปมอหน้าเฮุนที่ยืนอยู่้าๆ แบฮยอน็มอเ่นัน
“อะไร พวพี่เล่นเมส์ส่สายาสื่อหัวใันอยู่เหรอ”
“ออไป” านยอลบหัวเฮุน
“เออ ็แ่เนี้ย..” เฮุนลูบหัวัวเอแล้วเินเ้าบ้าน “แม่ ้อันอยู่ไ้ ู็นึว่าส่รหัสมอส”
“บ่นอะไรอมัน” แบฮยอนหัวเราะะที่มอเฮุนเินเ้าบ้าน นัวเล็ลาสายาลับมามอานยอลที่ยัเียบไม่ยอมพูอะไร
“ลมีไร” แบฮยอนัสินใถาม ูรำา นี่ถ้าเป็นปลาัูมีลู 3 ฝูละเนี่ย
“...”
“มีอะไร” แบฮยอนมวิ้วหุหิ
“...”
ยั
ยั
ยั โฟเวอร์เป็นใบ้อยู่
“ั้นูไปละ บรัยส์” แบฮยอนโบมือลาแล้วหมุนัว
“เี๋ยว” มึพูเป็นำเียวะ
“อะ ไร” แบฮยอนพูเน้นทีล่ะพยา์
“ผู้ายนนั้นเป็นอะไรับมึ” นไหนวะ
“ใร”
“อย่าวนีน” เอ้า ไอ้สั
“มึิวนีน ูะรู้มั้ยว่าผู้ายนไหน”
“็นที่ไปรับที่สนามบินวันนี้ไ มึนี่โ่ั”
“สั..” แบฮยอนัฟันแล้วยิ้มให้านยอล
“แฟนมึเหรอ” านยอลที่มีสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลเอ่ยถาม
“มึะอยารู้ไปทำไม”
“เสือ ” โอ้ โหววววววววววววววววววววววววววววววววววว ใรเสือ ันแน่ มึถามใู
“ลแฟน?” านยอลเลิิ้วึ้น้าหนึ่ ร่าสูอออมอแบฮยอน หล่อัเลยพ่อุ
“ไม่ใ่โว้ย” แบฮยอนอบไปเพื่อัรำา ไม่เ้าใเหมือนว่าทำไม้อมายืนอบำถามไร้สาระาไอ้บ้าานยอล้วย เสียเวลาทำมาหาิน(?)
“ูว่าละ”
“ว่าอะไรอมึ” แบฮยอนถามเมื่อานยอลระุยิ้มแปลๆ
“็ว่าว่าหน้าอย่ามึไม่มีใรเอา” ั๊ สฟผายผนพหเฟนบฟาฟสล
โรพ่อโรแม่เ็บเลย ่าแบบนี้แนะนำให้เอาีนมาลูบหน้าูเถอะ
“ไอ้ ไอ้..” แบฮยอนอ้าปาพาบๆ ารรไร้าึ้นมาระทัน ไอ้บ้านี่ไม่รู้ว่าเรื่อนี้มันเป็นปมในใเามา เ็บระอในแมนแสนน่ารัอย่าเาสุๆ
“แทใำเลยเหรอ” านยอลหัวเราะ เป็นรั้แรที่แบฮยอนเห็นานยอลหัวเราะ หัวเราะแบบำริๆ ไม่ใ่เยาะเย้ยหรือวนีนแบบที่มันอบทำ แ่นั่นไม่ใ่ประเ็น เพราะมันำลัำูไ แมร่
“ไม่รู้ี มึอย่ามาพูีว่า” แบฮยอนเะหน้าานรหน้าอย่าแร
“โอ้ย! มึ..” านยอลระโเหยๆี้หน้าแบฮยอน แ่เรื่ออะไรนลาแบบเาะอยู่รอให้มันมาเะืนล่ะ วิ่ิรับ เอ๋วิ่เลยรับ ใส่เียร์หมาวิ่เ้าบ้านและยืนยิ้มให้านยอลอย่าผู้มีัย
“ไปายะนร้าบบบบบบบบบบบ” แบฮยอนสู่บรัวๆให้นที่ยืนทำหน้าไม่สบอารม์ฝั่ร้าม เล่นับใรไม่เล่น มาเล่นับแบฮยอนนแมนแสนน่ารั
เออ เล่นับใรไม่เล่น แู่อะโนเล่นแล้วรับพี่น้อรับ ;______; ฮรือออออออออออออออออออออออออออออออออ ือูลืมไว่าทำานให้มันอยู่ ูเป็นี้้ามันายยยยยยยยยยย โอ้ พระเ้า ูเป็นนทำวามสะอาหรือเป็นทาส สิริ็อบไม่ไ้ แบฮยอน้อถามใัวเอ(?)
“มึยืนเหม่ออะไร” ้อนระาษลมถูส่มาทัทายหัวแบฮยอน ฝีมือใรล่ะรับพี่น้อ ทายิ
“อย่าอู้ ถูไป มึเห็นมั้ยฝุ่นอะ” แบฮยอนส่ยิ้มแหยๆแล้ว้มหน้าถูพื้น่อ นีู่ถูนาลายล้ายะเห็นเลท้ายสามัวแล้วนะ แล้ว็ไม่ไ้อยาะยิ้มให้มึ้วย าใเลย
‘่อไปนี้มึ้อยิ้มใหู้วันล่ะสามรั้่อนอาหาร ถ้าไม่ทำาม
ูะเพิ่มานและหัเินเือนมึ รวมถึ รายานวามประพฤิมึ
ใหุ้บยอนรู้้วย ีมั้ยJ’
ีที่หน้าแม่มึสิ นี่สั่ใหู้ยิ้มประหนึู่เป็นยา่อนอาหาร นี่ีวิแบฮยอนหรือพมานแห่บ้านทรายทอ ไม่ๆ ูถัผมเปียอุบาทว์พิลึ แล้วั้แ่เ้าใู้ถูพื้น 3 รอบแล้วเนี่ย ไม่เยิว่าารที่อีนเอาแม่บัเิเล้ามาู่เาแล้วะไ้ผลนานี้ นีู่ลัวแม่นานี้เลยหรือ TT___TT
“แบฮยอน พี่ะถูพื้นไปถึไหนเนี่ย” มึถามนที่นอนเหยียายาวเินมนุษย์ปิบนโฟาสิ เฮุนน้อรั
“ผมะลื่นหัวแายแล้วเนี่ย ทำไมพื้นมันเปียี้วะ” อินที่เินลมาาั้นสอบ่น้วยสีหน้าัวเีย
ไม่เปียไ้ไล่ะ ็ไอ้หูามันใู้ถูสามรอบอะ นี่ะเห็นหวยแล้ว
“เลิถูเถอะรับแบฮยอน” แบฮยอนยิ้มให้ริส พี่นี่เป็นเทวามาโปรริๆ
“ใรสั่ให้มึเลิถู” ส่วนมึนี่าานัๆเลย ไอ้เหรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“แบฮยอนนนนนนนนนน” แบฮยอนที่เพิ่เสร็าานบ้านแสนทรหยิ่ว่าารฝึหน่วยีลเยหน้ามอเฮุนที่เินเ้ามาเาะแนเาแล้วทำาปริบๆ
“อะไร นลุ”
“พี่แม่หยาบายว่ะ” เฮุนเบ้ปา
“นี่รู้ป่ะ ถ้าผมทำแบบนี้ใส่แฟนลับนะ ายเลื่อน” ูไม่ใ่ไ ไม่อบุๆ อบูมๆ5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 ท่ๆ ลืมัวามะไ้
“แล้วลมีอะไร”
“พี่ลู่หานอะ” มึถามเยๆไ้มั้ย ทำไม้อบิัวไปมา้วย
“อยู่บ้านไ”
“บ้านพี่อะนะ” เฮุนส่สายาระยิบระยับ ทำไมูรู้สึิ้ววาระุยิๆ
“เออิ”
“แบฮยอน..” เฮุนบีบไหล่เา เยไปเยี่ยวในผับแล้วมีบ๋อยมานวเปล่ารับ ประมานั้นเลย
“อะไรๆ” แบฮยอนบหัวเฮุนที่พยายามอออ้อนเา ลีลาริเลย
“อไปบ้านพี่หน่อยิ”
“ไปทำไม” แบฮยอนหรี่ามอเ็หนุ่มรหน้า
“็..” อีละ มาอีละ ท่าทาสะิ้เินุ๊เ็หน้าปาอยอมัน
“อยาไปหาพี่ลู่หานอะ”
“สะิ้ัเลยมึเนี่ย” แบฮยอนหัวเราะ สสัยพี่ายเามีแววะไ้เทับไออละแล้วล่ะมั้เนี่ย
“แบฮยอนอย่าหยาบายิ”
“โอ้ยยย ูหมั่นไส้” แบฮยอนยี้หัวเฮุนแล้วหัวเราะ
“ไปัน” เฮุนึ้อมือแบฮยอน
“ไปไหน”
“เอ้า ็ไปบ้านพี่ไ” เปล่า ูไม่ไ้ถาม
“เห้ย! พี่านยอล ใหม” เฮุนสะุ้เมื่อเยหน้าแล้วพบานยอลยืนวาประูบ้านอยู่
“ะไปไหนัน” านยอลออถาม
“ไปบ้านแบฮยอน” เฮุนอบอย่าอารม์ี
“ไปทำไม”
“ผมไม่บอไ้มั้ยอะ” เฮุนเริ่มแสอาารสะีสะิ้เินวามำเป็น เป็นเพราะผิวมันาวว่านปิเวลาเินหน้าเลยแ่าย แบฮยอนหัวเราะับภาพที่เห็น
“ไป้วย” ห้ะ ไรนะ
“ไปิพี่” เห้ย บ้านูมั้ยล่ะสัมมมมมมมมมมมมมม
“พี่ลู่หานนนนนนนนนนน” อีแร แบฮยอนเบ้ปามอเฮุนที่วิ่เ้าไปหาลู่หานทันทีที่เปิประูเ้ามาในบ้าน เหล่ามอน้าๆที่ไม่รู้ะามมาทำไม
“อ้าวแบ ลับมาแล้วเหรอ” พรื แบฮยอนหัวเราะับสีหน้าลๆอเฮุนที่โนลู่หานเมิน พี่ายเา็แบบนี้แหล่ะ อบแล้
“ลับมาแล้วรับ” แบฮยอนอมยิ้ม่อนะเินเ้าไปหาลู่หานโยมีเามิิามัว ผิ โยมีานยอลเินามไป้วย
“โหย ไรอะ” เฮุนเริ่มอแ
“พี่ลู่หานเมินผมทำไมอะ” เอาเ้าไป แบฮยอนส่ายหัว ลู่หานหลุหัวเราะ ส่วนานยอล................
เียบ
“สวัสีุไออล” ลู่หานยิ้มให้เฮุน
“นี่พี่ลืมื่อผมเหรอรับ” เฮุนเริ่มิ้นอีรั้ ไอ้เ็นี่อาารหนัว่าที่แบฮยอนิ เห็นแล้วเพลีย สสารแฟนลับ 555555555555555555555555555555555555555555555
“อ่า..” ลู่หานรอาไปมาพลาเอานิ้วี้แะริมฝีปา
“ลืมรึยันะ” บ้วยรอยยิ้ม Sehun knock outtttttttttttttttttttttttt
“อาารหนันะเนี่ย” แบฮยอนพึมพำ
“แม่มึไปไหน”
“ว่าไนะ” แบฮยอนมอนัวสูที่พูึ้นมาไม่มีปี่มีลุ่ย
“ูถามว่า แม่มึไปไหน” อยู่ๆ็พิศวาสีวิวามเป็นไปแมู่ะั้น
“ไป่าัหวั” แบฮยอนอบน้าายแบบเอือมๆ พูแล้ว็น้ำาะไหล นี่ถ้าพี่ลู่หานไม่มาอนนี้เา็้อนอนแห้เหี่ยว เหนื่อยายอยู่บ้านนเียว เพราะไอ้พี่ายสายเลือเียวัน สามปีถึะโผล่หน้ามาให้เอ ุนายบยอนเล่นหายัวไปเที่ยวับแ๊์แม่บ้านั้หลายวัน
“ลับวันไหน”
“ไม่รู้”
“มึเป็นลู ทำไมไม่รู้” เอ้า ูเป็นลูไ ไม่ใ่แม่เา
“็ูไม่รู้ มึอยารู้ทำไมไม่โทรหาแมู่อะ”
“วน..”
“ีนนนนนนนนนนน” แบฮยอนแทรึ้นมาแล้วยิ้มยิฟันให้นัวสู
“อะไรีนๆนะแบ” อุ่ย ลืมว่าแม่นที่สออยู่้วย
“ปลาีนรับ านยอลบอว่าอยาูสารีีวิอปลาีน”
“พี่ลู่อย่าไปสนใสอนนี้เลย เสียเวลา” แบฮยอนล่ะหมั่นนนนนนนนนนนนนนนน เฮุนแหลือเินรับ
“เยอะนะมึอะ” แบฮยอนแวะเฮุนเบาๆ ลายเป็นว่าพวเาสี่นนัู่หนั้วยันะั้น แบฮยอนนั่บนพื้นหน้าลู่หานที่นั่อยู่บนโฟาัวให่ับเฮุนและานยอล
“พี่ลู่ มีแฟนยัอะ” แอร่แฮรรรรรรรรรรรรรรรร่ ูไ้ยินนะเฮุน
“ถามทำไม” ลู่หานอบโยที่สายายัสนใทีวีรหน้า มือ็เล่นหัวแบฮยอนไป้วย
“ะีบ” เฮุนยิประูไปแล้วรับ
“ไม่อบเ็” น่านนนน พี่ลู่หานสัไว้ไ้
“แ่ผมไม่เล็นะ” เี๋ยวๆ
“อะไรนะ” ลู่หานมวิ้ว
“ผมบอว่าผมไม่เ็นะ” ทอแรรรรรรรรร แบฮยอนเี่ยหูฟันหูะาเท่าไอ้านยอลอยู่ละ ทำไมหนัเสียััวะ นัวเล็เอนัวไปพิลู่หานเ็มที่
“เ็”
“อไลน์หน่อยิ” รุหนัมารับท่านผู้ม
“ไม่ให้” แบฮยอนำเบาๆ พี่ลู่หานน่ะ ถ้าีบ่ายป่านนี้มีแฟนเป็นโหลแล้ว นัวเล็ที่นั่้าล่าเอาหัวไปถูไถหน้าาอนพี่ แล้เฮุนสัหน่อยีว่า
“แบอย่าน” ลู่หานุแบฮยอนยิ้มๆ เาอบเวลาน้อายอ้อน น่ารันอใไม่ไหว้อหยิแ้มให้หายหมั่นเี้ยว แบฮยอนนี่อ้วนเอาอ้วนเอาริๆ
“แบเ็บนะพี่ลู่อะ” แบฮยอนลูบแ้มัวเอ พี่ลู่หานนี่หน้าหวาน ัวเล็ แ่แรวายนะรับ บอ่อน
“เ็บเหรอ อโทษ” ลู่หานลูบแ้มแบฮยอน
“ูไปละ ลื่นไส้” านยอลลุึ้นยืนแล้วเินออไป เฮุนที่ำลัมึนเลยเินามไป้วย ่อนไปไม่วายส่สายาัพ้อใส่ลู่หาน นัวเล็สอนมอหน้าัน่อนะหัวเราะออมา โอ้ าร่า แบฮยอนไม่มีทารู้เลยว่าะหัวเราะไ้อีไม่นาน
-----------------------------------------------------
แ น่าเบื่อรึเปล่า ;__; เอำผิบอไ้นะ
ความคิดเห็น