Like a Cross | ทางแยกหัวใจ ของยัยติ๊งต๊อง

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Ice-Cream | รุม

รุม

Ice-Cream

     “เฮ้อ~ พี่สมงิ... ฉันรักพี่นะ  ” ฉันได้แค่มองสายฝนที่ตกลงมากระทบกับฟุตบาท  แต่ฉันสะใจจริงๆ ได้ตบไอปรอยกลางสี่แยก โฮะ โฮะ โฮะ มันส์มือมาก...เดี๋ยวกลับบ้านไปต้องรีบล้างมือก่อน หน้ามันคงสกปรก  (-m-) แต่ค่อยๆเดินดีกว่า เก็บความสะใจไว้ในมือของช้านนน...   แต่ฉันก็ยังแอบเสียใจที่พี่สมงิทำอย่างนั้นกับฉัน

“พี่สมงิอยู่บนรถไอติม ระวังตัวให้ดีนะ เดี๋ยวโดนฝน ไม่สบาย :’)” [พูดในใจ] ฉันเป็นห่วงพี่สมงิสุดๆอ่ะ

อ๊ะ ! ทำไมมือของฉันเปียก ?! ผมของฉันก็เปียก ตัวฉันก็รู้สึกเปียก o[]o !!! รู้สึกเหมือนโดนฝนเลยอ่ะ ...โฮะๆๆๆ แต่ฉันยังอยู่ใต้ร่มลายโดเรม่อนของฉันอยู่นี่ ฉันจะไปเปียกได้ไง... ได้... ไง ได้.... ไง .......ด้ายยย..... งา...ยยยย

แว๊กกกกกกกก ร่มฉันหายไปไหน๊ !!! ฉันเดินตัวเปล่ามาได้ไงฟร๊ะ - -* ฉันคิด... แล้วก็คิดได้ว่า... “ฉันลืมร่มไว้ที่รถไอติ๊มมมมม > <” ฉันปั่นสปีดไปที่รถไอติมคันนั้นทันที    (แทนที่จะวิ่งกลับบ้าน ! อีก 4 ก้าวก็ถึงละ - -)

“อ๊ากกกก ร่ม !!!” ฉันหวงร่มคันนี้มาก เพราะมันเป็นลายโดเรม่อน ! ฉันวิ่งฝ่าสี่แยก จนรถแทบจะชนกัน

อยู่ที่หน๊าาาายยยยย ! รถไอติ๊มมม !

“ ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื้อ ดือ ดือ ดื๊อ ” เพลงรถไอติมที่ทำให้ฉันรำคาญอยู่ตั้งนาน ฉันได้ยินมันแล้ว !

เดี๋ยวๆๆๆ รถไอติมคันนั้นทำไมมีเด็กตัวอ้วนๆเกาะอยู่ ..............พี่สมงิ !!!

ฉันวิ่งหาพี่สมงิหยั่งกะชะนีวิ่งร่านหาผัว (เกินไปมั๊ยอ่ะ ...แต่ก็ประมาณนั้นแหละ)

ฉันกระโดดเกาะรถไอติมคันนั้น ^^

“พี่สมงิ” ฉันทักพี่สมงิที่เกาะรถไอติมอยู่ ตอนนี้เราอยู่ในสภาพเดียวกันแล้ว...~ เขินจังเลย >///<

“ทำม่ะ” พี่สมงิตอบฉันอย่างไร้เยื่อไย

“พี่ไม่เหนื่อยหรอ?”

“เพื่อไอติม ฉันทำได้หมดแหละ !!!” ประโยคนั้นทำให้ฉันอยากเกิดมาเป็นไอติมจัง อยากเกิดมาแล้วละลายอยู่ในกระเพาะของพี่สมงิ TTwTT

ฉันเขินจนมือไม้อ่อนไปหมดแล้ว แล้วฉันก็ตกจากรถไอติม ในขณะที่ฉันยังจินตนาการว่าตัวเองเป็นไอติมที่พี่สมงิกิน (ไม่เลิก)

ฟิ๊ววววว~ ฉันตกจากรถไอติมอย่างนุ่มนวล {?}

อึ่ย ! ฉันจะมัวโอ้เอ้แบบนี้ไม่ได้ ฉันต้องกลับไปเอาร่มของฉันคืน !! (+_+)

ฉันเดินไปกลางสี่แยกอีกครั้งด้วยความหวัง....