ตอนที่ 1 : It's Rain
'เบรนด้า ลี' หรือ 'เบรนด้า' เธอมองพระจันทร์ดวงกลมโตนั้นด้วยความอิ่มเอิ่มใจ เธอเป็นนักแต่งเพลงมือหนึ่งที่ทั้งสาวและสวย เธอกำลังลงมือเขียนเพลง ที่เธอเพิ่งได้จากรับดวงจันทร์อย่างอารมณ์ดีและมีความสุข เพราะบรรยากาศที่เย็นสบายแบบนี้มันได้ชวนให้เธอคิดถึงใครบางคน คนที่เป็น...คนรักของเธอ การได้คิดถึงเขา คิดถึงความรักความหวังดีที่เขามอบให้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่หัวใจของเธอจะพองโต และเต็มไปด้วยความสุข
เบรนด้าชอบเฝ้ามองท้องฟ้าจนเธอรู้สึกว่า ในช่วงสองสามวันนี้ท้องฟ้าดูจะสว่างสดใส ดูเป็นฟ้าที่เปิดกว้างกว่าตอนไหนๆ ชีวิตในเมืองที่ผู้คนพลุกพล่าน ธรุกิจตึกน้อยใหญ่ที่กำลังเติบโตขึ้นแบบนี้ กลุ่มควันมากมายมักจะบดบังทัศนียภาพทางธรรมชาติยามค่ำคืน การได้เห็นดวงดาวนับร้อยแบบนี้ ถือว่าเป็นปรากฏการณ์ที่หาดูได้ยากเลยทีเดียว มิหนำซ้ำเบรนด้ายังเห็นดาวตกและอธิฐานขอพรอยู่บ่อยครั้ง เธอกล้ายืนยันได้เลยว่า เธอเห็นดาวตกนับสิบกว่าดวงแล้วในช่วงนี้ ถึงแม้จะสงสัย แต่นั่นก็ถือว่ามันเป็นเรื่องราวดีๆสำหรับเธอ เบรนด้าไม่คิดค้นหาคำตอบใดๆ เพราะการไม่มีคำถามมันก็ทำให้เธอรู้สึกดีกว่า ไม่รู้ว่าทำไม แต่เบรนด้าก็อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า..พระเจ้าคงส่งดวงดาวพวกนี้มาให้เธอ
ในคืนนี้ก็เช่นกัน เบรนด้าออกมานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานใกล้ๆกับระเบียงห้อง มุมโปรดของเธอ ประตูกระจกใสบานใหญ่ที่ขวางกั้นระหว่างพื้นที่ภายใน กับภายนอกระเบียงนั้น ถูกเปิดเอาไว้รับลมเย็นๆที่พัดผ่าน แต่ทว่า...อยู่ๆแสงจันทร์ที่ส่องผ่านจากประตูกระจกก็หายไปเหลือไว้แต่ความมืดมิด เบรนด้าเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะเห็นกลุ่มเมฆสีเทาอมแดงค่อยๆลอยมาปกคลุมดวงจันทร์อย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้นจากท้องฟ้าที่เคยสว่างสดใสก็กลับดำมืดสนิท ไม่มีแม้แต่แสงของดวงดาวเล็ดรอดออกมาจากกอนเมฆหนา บรรยากาศแปลเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เบรนด้าล่ะมือจากคีย์บอร์ด มองดูความผิดปกติของท้องฟ้าด้วยความสงสัย ธรรมชาติกำลังจะเล่นตลกอะไรอีกกันแน่ เพราะตอนนี้ ท้องฟ้าเริ่มคำรามเสียงดังสนั่น ทั้งยังมีแสงฟ้าแลบออกมาอย่างน่ากลัวคล้ายกับว่าฟ้าจะผ่าลงเสียให้ได้ ไม่ต่างอะไรกับตอนที่มีพายุลูกใหญ่พัดผ่าน ผ้าม่านในห้องเธอเริ่มปลิวไหวไปมาแรงขึ้น จากตอนแรกที่มีเพียงสายลมอ่อนๆพัดโชยอยู่ตลอดเวลา ทว่าตอนนี้ไม่เพียงแค่ลมแรง แต่เม็ดฝนห่าใหญ่ก็ยังกระหน่ำลงมาไม่ยั้งโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นกัน เบรนด้าตกใจที่จู่ๆก็เกิดพายุฝนรุนแรง เธอรีบตรงไปที่ประตูทันทีและในจังหวะนั้นเองที่เธอกำลังพยายามจะปิดประตูนั่น จู่ๆเสียงท้องฟ้าก็ดังคำราม 'เปรี้ยง!' พร้อมกับแสงสว่างวาบไปทั่วท้องฟ้าเหมือนกับมีอะไรบางอย่างฟาดฟันกันอยู่บนนั้น
"กรี๊ด!" เบรนด้าร้องขึ้นด้วยความตกใจ ชุดนอนน่ารักของเธอเปียกฝนไปกว่าครึ่งตัวแล้วในขณะที่เธอกำลังพยายามที่จะปิดประตู "ฝนบ้า! ดูสิฉันเปียกไปหมดแล้วเนี่ย" ลมบ้านี่ก็พัดแรงเหลือเกินแรงซะจนร่างบางของเธอแทบจะปลิวตาม ยื้อยุดกับประตูกระจกห้องตัวเองอยู่สักพัก จนในที่เบรนด้าก็สามารถปิดประตูได้ เธอหายใจหอบเบาๆออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อนน้อยๆที่ต้องสู้กับแรงลม เบรนด้าอดไม่ได้ที่จะหันมองออกไปด้านนอกนั่น เสียงท้องฟ้ายังคงคำราม ฟ้ายังคงแลบตัดสลับความมืดกับความสว่างอย่างน่าหวาดกลัว และลมก็ยังคงพัดกระโชกแรง หยดน้ำมากมายปลิวมาตามสายลมเกาะอยู่ตรงกระจกเธอเต็มไปหมด เบรนด้าส่ายหัวทันทีกับภาพที่เห็น...หมดกันอารมณ์แต่งเพลงของเธอ แรงบันดาลใจหลุดลอยไปซะแล้ว ...
เบรนด้าตึงผ้าม่านที่ปลายชื้นฝนเมื่อครู่ปิดประตูกระจกบานใหญ่ ก่อนที่จะหันหลังเดินหนีออกจากประตูนั่น โดยไม่ทันได้สังเกตุเลยว่า หยดน้ำมากมายที่ถูกพัดมาเกาะและกำลังไหลอยู่บนประตูกระจกของเธอ เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆคล้ายกับมีสีของเลือดผสม จากฝนเม็ดใสตอนนี้กลายเป็นฝนสีเลือดจางๆ ซึ่งถึงแม้มันจะจางลงไปพร้อมกับสายฝนแต่ทว่าพอหลายหยดมากขึ้น มากขึ้น และไหลจากกระจกใสประตูห้องของเธอ ไหลลงมารวมกันเป็นสายอยู่บนพื้นระเบียงสีขาวเบื้องล่างนั้น ยิ่งทำให้เห็นรอยเลือดเด่นชัดขึ้นมาทันที น้ำฝนสีเลือดจางๆเจิ่งนองอยู่เต็มพื้นแล้วทันใดนั้น สีเลือดจางๆที่ว่าก็เปลี่ยนสภาพกลายเป็นสีดำจางๆแทน! เลือดที่รวมกับเม็ดฝนทุกหยดที่ไหลลงมาในตอนแรกยังคงเป็นสีแดงจางๆ แต่พอไหลรวมกันลงถึงพื้นทุกหยดก็เปลี่ยนเป็นสีดำ อย่างน่าประหลาดใจ เกิดอะไรขึ้นบนท้องฟ้ากันแน่ ธรรมชาติกำลังเล่นตลกอยู่จริงหรือ?
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ยังไงก้ติดตามน้าา ><
ฝนสีเลือด?
เลือดใครล่ะทีนี้?
#รออ่านตอนต่อไปค่า