LOVE SHOTFIC TOPBOM

ลำดับตอนที่ #5 : I hate U ..I'm sorry..Part. >> 3

  
    เสียงชัตเตอร์นับร้อยดังขึ้น พอทั้งคู่หัน มาก็ต้องตกใจ เมื่อเจอกับฝูงนักข่าวนับสิบที่ ยืนรัวชัตเตอร์ไม่หยุด ถัดไปใกล้ๆกันนั้นจียง เองที่เพิ่งได้สติ เขาเดินตามท๊อปบอมออก มาจากห้องก็ยืนนิ่งเมื่อภาพที่เห็นทำให้เขา ช๊อคกว่าครั้งไหนๆของวันนี้    

    "ซวยแล้ว.." 

     จียงอุทานออกมาทันที ที่เขาเห็นกับ ฝูงนักข่าวกลุ่มใหญ่ตรงหน้าที่กำลัง จะวิ่งไป สัมภาษทั้งคู่ แต่อยู่ๆ เขาก็ลงไปนอนกอง กับพื้นอีกครังแล้วร้องขึ้น ด้วยเสียงเจ็บปวด

    "โอ้ย!!! ช่วยผมด้วยครับ ผมปวดท้อง มากเลย ใครก็ได้ช่วยผมที โอ้ย!!!"  

    แล้วนักข่าวทั้งหมดก็ต้องชะงัก เมื่อเห็น จียง นอนดิ้นไปดิ้นมาด้วยความทรมาน แน่นอน ว่าเขาแกล้งทำ เพราะเขากำลังช่วยท๊อปและบอมจากนักข่าวพวกนี้ ซึ่ง Acting ของเขาก็เป็นเลิศ เพราะนักข่าว ทุกคนต่างพากันตกใจวิ่งกรูเข้ามาดูอาการ เขาทันที   

     "ตายแล้วน้องจียง เป็นอะไรมากมั๊ยคะ!"

     "โอ้ย!! ผมปวดท้องครับ ปวดมากเลย " 

     ระหว่างที่จียงกำลังแสดงละคร เขาก็หัน มาพยักหน้าให้กับท๊อป เพื่อเป็นสัณญานว่า ให้ท๊อปรีบพาบอมออกไป ในจังหวะนี้ ซึ่งท๊อปเองก็เข้าใจดี เขาลอบส่งยิ้มที่มุมปากให้ จียงเบาๆ เพื่อเป็นการขอบคุณ ทั้งยังนึกขอโทษจียงในใจด้วย หากแต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เขาควรจะเข้าไปขอโทษท๊อป ยอมปล่อยบอมมี่ลง ก่อนจะรีบจูงมือบางของ เธอวิ่งหนีไปอีกทาง และปล่อยให้จียงจัด การกับนักข่าวต่อไป  

     ท๊อปพาบอมหนีออกมา จากบริษัทที่เต็ม ไปด้วยนักข่าว ซึ่งถึงแม้ว่าเขาและเธอจะ หมั้นกันแล้ว แต่ก็มีแค่เพื่อนๆในวงและพวก ผูุ้ใหญ่เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ข่าวการหมั้นของทั้งท๊อปและบอมจึงไม่มีการแถลงข่าวใดๆ ต่อสาธาณะชน และแน่นอนอย่างที่สุด ว่าใน รุ่งขึ้นของอีกวัน ภาพของทั้งเขาและเธอจะ ต้องถูกตีขึ้นหน้าหนึ่ง บนหนังสือพิมพ์ทุก ฉบับ แต่กว่าจะถึงเวลานั้นพวกเขาก็ยัง มีเวลา มากมายในการคิดวิธีรับมือกับข่าว ที่จะเกิดขึ้น                                   

     ท๊อปพาบอมกลับมาส่งที่คอนโดของเธอ ในตอนแรก ก่อนที่เขาจะขับรถออกไปหาซื้อ ยากับอาหารให้กับบอมอีกครั้งแล้วกลับมา หาเธอใหม่ ความจริงเขาอยากพา บอมไปโรงพยาบาลด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าจะ ต้องกลายเป็นข่าวฉาวกันอีกรอบ  

     ท๊อปเรียกบอมหลายครั้งที่หน้าห้องเธอ และโทรหา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ กลับมา เขาจึงคิดว่าเธอคงจะยังโกรธ เขาอยู่สำหรับ ทุกๆเรื่องที่เขาทำ เพราะบอมเงียบและหัน หน้าหนีเขาตลอดทางบอมไม่แม้แต่จะตอบคำถามของเขาเลย ด้วยซ้ำ ท๊อปจึงถือวิสาสะ ใช้คีย์การ์ดอีกใบ ที่เขามี เปิดประตูห้องของบอมเข้ามาได้ใน ที่สุด เมื่อเข้ามาเขาก็พบกับความว่างเปล่า เขาแปลกใจเมื่อไม่เห็นบอม ท๊อปเดินหาเธอ จนทั่วก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ของ เธอ แล้วเขาก็เจอกับร่างบางที่นอนหลับ สนิท อยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียง 

     ท๊อปเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงพร้อมกับ จ้องมองใบหน้าสวยด้วยความรู้สึกเปลี่ยนไปก่อนหน้านี้ เขาแทบไม่อยากจะมองหน้าเธอ ด้วยซ้ำ แต่ตอนกลับกลายเป็นว่าเขาคิดถึง แต่ภาพของบอมตลอดเวลา ตั้งแต่เกิดเรื่อง ขึ้นเมื่อวันนั้น ก็ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะไม่ คิดถึงเธอ ท๊อปยื่นมือไปสัมผัสแก้มเนียนใส ของบอมอย่างห้ามใจไว้ไม่ได้ แล้วก็ต้อง ตกใจ บอมตัวร้อนกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีกท๊อปรีบจัดแจงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ บอมทันทีด้วยความเป็นห่วง  

      "...ผมขอโทษนะ..." 

      ท๊อปยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่เมื่อเขา พา เธอไปหาหมอไม่ได้ในตอนนี้ ส่วนบอมมี เมื่อความเย็นสัมผัสโดนผิว เธอก็ตื่นขึ้น พร้อมกับความประหลาดใจสุดๆ บอมรีบลุก ขึ้นนั่งและถอยหนีท๊อปทันที 

      "นี่นายเข้ามาทำไม นายจะทำอะไร ฉันอีก เชว ซึง ฮยอน ที่ผ่านมามันยังไม่ พออีกหรือไง!?"  

     "โทษที ที่ทำให้เธอตื่น ฉันแค่จะเช็ดตัว ให้เธอก็เท่านั้น"

     " ไม่จำเป็น ฉันจะเป็นจะตายยังไงมัน ก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน" ท่าทาง กับน้ำเสียงที่เฉยชาของบอมทำเอาท๊อปถึง กับใจสั่น เขาไม่ชอบเลยกับท่าที แบบนี้ของ บอม แต่เขาก็เลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจ " อวดเก่งจังนะ คนเค้าอุตส่าเป็นห่วง " 

      "หึ! คนอย่างนายนะหรอ เป็นห่วงฉัน มีแต่อยากจะทำให้ฉันหายไปจากชีวิตนาย ซะมากกว่า " 

     "เอาล่ะเลิกงองแงเป็นเด็กได้แล้วบอมมี่ ฉันยังเช็ดตัวให้เธอไม่เส็ดเลยนะ"

      " ออกไปจากห้องของฉัน ฉันไม่อยาก เห็นหน้านาย ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!"

      บอมรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีที่ท๊อป กวน ประสาทเธอ เขาทำเป็นไม่สนใจคำพูดของ เธอเลย อีกทั้งยังไม่เข้าใจด้วยว่าท๊อป ต้องการอะไรจากเธออีกกันแน่   

      "เธอยั่วโมโหฉันอีกแล้วนะ ปาร์ค บอม" 

      พูดจบท๊อปก็ลุกขึ้นไปคว้าตัวบอมมา กอดไว้ทันทีิ เธอดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา สักพัก จนหมดแรงด้วยเพราะฤิทธิ์ไข้ในตัว เธอ บอมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อย อ่อน พร้อมกับน้ำตาคลอ นึกน้อยใจว่าทำไม เขาถึงต้องคอยแกล้งเธอให้เจ็บช้ำใจตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนนี้ ตอนที่เธอไม่สบาย แต่แล้วบอมก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อท๊อปทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับที่เธอคิดไว้ 
   เมื่อบอมสงบลงแล้วท๊อปก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าชุบน้ำ มาเช็ดตัวให้กับบอมอีกครั้งโดยที่ยังคงกอดเธอไว้หลวมๆอยู่อย่างนั้น ท๊อปค่อยๆเช็ดแขนของบอมทีล่ะอย่างเบามือ เรื่อยมาจนถึงลำคอขาวเนียนของเธอก่อนจะหยุดการกระทำนั้นเมื่อเขาได้เห็นใบหน้าสวยของบอมที่ตอนนี้มีน้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาอาบแก้มขาวใสของเธอ 
     บอมมองทุกการกระทำ ทุกสัมผัสของท๊อปด้วยความไม่เข้าใจ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของเธอ บอมจ้องมองท๊อปด้วยแววตาที่สั่นไหวซึ่งภายในมันเต็มไปด้วยคำถาม ความหวาดกลัวและความหวั่นไหว  ก่อนที่ท๊อปจะเปลี่ยนจากผ้าชุบน้ำนั้น มาเป็นมือหนาของเขาเอง ที่เช็ดน้ำตาหยดนั้นให้กับเธอ
     "ฉันขอโทษ ถ้าฉันทำให้เธอเจ็บ แต่ฉันแคเป็นห่วงเธอและก็..อยากจะดูแลเธอก็เท่านั้น"
      "นายจะทำแบบนี้ทำไม ในเมื่อนายเกลียด ฉัน ท๊อป...นายต้องการอะไรกันแน่" 

  ...ท๊อปเงียบไป เขาไม่ตอบคำถามของ บอม แต่กลับจับมืือเธอข้างหนึ่งขึ้นมาวาง ทาบไว้กับ หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง 

      "...คนที่เขาเกลียดกัน เขาจะคิดถึงกัน ตลอดเวลาไหม แล้วคนที่เขาเกลียดกัน ใจเขาเต้นแรงแแบบนี้หรือเปล่า เวลาที่ อยู่ใกล้คนที่เขาเกลียด เพราะฉันเองก็ อยากรู้ เหมือนกัน ว่าใจของฉัน มันต้องการ อะไรกันแน่"  

        ตอนนี้สิิ่งที่มือของบอมสัมผัสได้ บวก กับคำพูดท๊อป ทำเอาบอมมี่ตาโต อึ้งกับ สิ่งที่ได้รับรู้ เธอหันมาสบตากับเขาอีกครั้ง แววตาสั่นไหวพร้อมความไม่เข้าใจและ คำถามมากมายที่ซ้อนอยู่       

      "ตอบฉันทีได้ไหมบอมมี่ ว่าเธอทำอะไร กับมัน เธอทำอะไรกับหัวใจของฉัน"  ไม่มีคำตอบใดๆ มีแต่เสียงหัวใจสองดวง ที่ดังเป็นจังหวะเดียวกันอยู่ภายใน ท๊อปไม่รู้ ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน เขารู้แต่ว่า ตอนนี้ ถ้าเขาจะหลงรักคนร่างบางตรงหน้า เขาก็คงห้ามไม่ได้อีกต่อไป  

     บอมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของท๊อป ที่เลื่อนเข้ามาใกล้ทุกทีๆ จนกระทั่งริมฝีปาก อวบอิ่มของเธอถูกครอบครองด้วยริมฝีปาก บางของเขา จุมพิศที่นุ่มนวลนี้ทำเอาสมอง ของบอมถึงกับว่างเปล่า คำถามมากมายถูก กลืนหายไปเหมือนกันว่า คำตอบทุกอย่าง มันอยู่ในการกระทำครั้งนี้ของเขาทั้งหมด แล้วท๊อปค่อยๆถอนจูบออกช้าเพราะเขา เริ่มรู้สึกว่าบอมกำลังขาดอากาศหายใจ เมื่อ เธอกำเสื้อของเขาไว้แน่น เมื่อเป็นอิสระแล้ว บอมมี่ที่หน้าแดงก่ำไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้ หรือเพราะเธออายกับสถานะการณ์ในตอนนี้ กันแน่เพราะท๊อปเอาแต่จ้องมองเธอไม่วางตาจนบอมต้องเบือนหน้าหนีหลบสายตา คมๆของเขา เมื่อเห็นดังนั้น ท๊อปก็จับหน้า บอมให้หันมาหาสบตากับเขาอีกครั้ง  

     บอมมี่ทำหน้างอเหมือนเด็กถูกขัดใจยังไงอย่างงั้น แก้มยุ้ยๆของเธอป่องเบาๆจน ท๊อป อดใจไม่ไหวที่จะสัมผัสมัน เขายิ้มพอใจกับท่าทีของบอม ถึงแม้เขาจะยังไม่รู้ว่าเธอจะให้ อภัยเขาหรือยังแต่ที่แน่ๆ ระดับความโกรธ ของเธอมันลดน้อยลงแล้ว 

     " หิวหรือเปล่า ไปกินอะไรก่อนไหมแล้ว ค่อยกินยา เธอจะได้หลับสบายขึ้นไง"

  บอมมี่ส่ายหัวแทนคำตอบ 

    "ยัยเด็กดื้อ งั้นก็กินยานี่ซะแล้วค่อยนอน"

    " ฉันแก่กว่านายนะ T.O.P ฉัน.ไม่.ใช่.เด็ก." บอมเน้นชัดทุกคำท๊อปหัวเราะ เบาๆ ในลำคอเมื่อแก้มของเธอป่องกว่าเก่า 

     "โตแต่ตัวแหละเธอน่ะ ขี้แยยิ่งกว่าเด็กๆ อีก" มันเกือบจะดีอยู่แล้วเชียว...ท๊อป
     "ขี้แยหรอ?...เพราะใครกันล่ะ" 

ว่าแล้วบอมก็เงียบไปทันที พร้อมกับก้ม หน้าไม่ยอมสบตากับเขาอีก ท๊อปได้แต่นึก ในใจว่าปากพาซวยแท้ๆ ดันพูดอะไรไม่คิด ไปสะกิดต่อมความรู้สึกของบอมเข้าอีกแล้ว 

     " ทำท่าจะร้องไห้แบบนี้ อยากให้ฉันจูบ ปลอบอีกใช่ไหมบอมมี่ ดีเลยคราวนี้ฉันจะได้ ป้อนยาเธอไปด้วย" 

 แต่แทนที่เค้าจะง้อเธอดีๆ กลับขู่เธอเล่น อีกซะงั้น บอมเองก็ได้นั่งเงียบเหมือนเดิม 

     "..โอเคๆ ฉันผิดเอง อย่าเป็นแบบนี้สิบอม คุยกับฉันดีๆบ้างได้ไหมนะ ขอร้องล่ะ " 

    "...."   

      เป็นอีกครั้งที่ท๊อปรั้งตัวบอมเข้ามากอด ไว้ เธอตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร มากมายนัก ท๊อปซุกหน้าลงเอาคางเกยบน ไหล่ของบอม  

      " ฉันรู้ว่ามันยากที่เธอจะให้อภัยฉันกับทุกๆเรื่องที่ฉันทำ แต่ว่าขอโอกาสให้ ฉันได้แก้ตัวบ้างได้ไหม?" 

     "..ที่นายทำอยู่นี่...ทำเพื่อดาร่า ใช่ไหม?"

ท๊อปถึงกับสะอึกไปด้วยคำพูดปนน้ำเสียง น้อยใจของบอม จากสิ่งที่เขาเคยพูดไว้

     "..บอม..ฉัน.."  

    " ฉันไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร " 

     มีแต่ความเงียบเข้าปรกคลุม แล้วอยู่ๆ ท๊อปก็รู้สึกเย็นนิดๆที่แขนของเขา น้ำตาใสๆ ของบอมหยดลงบนแขนของท๊อป ซึ่งมันทำ ให้เขาตัดสินใจได้ในทันที

ท๊อปพลิกตัวบอมให้หันมาเผชิญหน้ากับ เขาอีกครั้งก่อนที่จะทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นไป ทั้งใจ   

      "เปล่า..ฉันทำเพื่อหัวใจของฉันเอง..และ ทำเพื่อเธอ..ฉันทำเพื่อเรา" 

   พูดจบท๊อปก็เช็ดน้ำตาให้กับบอมและ บรรจง จูบหน้าผากเนียนสวยของเธออย่างแผ่วเบาและถนุถนอม ก่อนที่จะกอดร่างบางของบอมไว้แน่นแนบอกของเค้าอีกครั้งด้วยความคิดถึงและโหยหามากกว่าเดิม บอมเองบอกไม่ถูกว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้มันคืออะไร ที่แน่ๆเธอรู้สึกว่ามันช่างอบอุุ่นและมีความหมายกับเธอมากเหลือเกิน รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นบนหน้าสวยอย่างไม่รู้ตัวซึ่ง กว่าจะรู้ตัวอีกทีสองมือของบอมก็กอด    ตอบท๊อปไปด้วยแล้วเช่นกัน



,,,,
,,,,,
,,,,,,
,,,,,,,
Chocola~ Say :  หลงรัก T.O.P (ของไรท์เตอร์ หุหุ ^^) กันบ้างแล้วรึ๊ยังคะรีทเดอร์  ถึงแม้ว่าT.O.P ใน Part นี้จะทำตัวน่ารัก แต่ใช่ว่าบอมมี่เราจะให้อภัยง่ายๆนะคะ อิอิ ยังไงซะอุปสรรค์ของความรักก็ยังคงต้องให้ T.O.P ของเราต้องฝ่าฟันกันต่อไป ฝากติดตามด้วยนะคะ สำหรับ Part สุดท้าย บทสรุปของ I hate U ..I'm sorry 
 ... สุดท้ายนี้อยากบอกว่า....รักรีทเดอร์ทุกคนเรย~ ^3^