LOVE SHOTFIC TOPBOM

ลำดับตอนที่ #3 : I hate U ...I'm sorry Part.>> 1

Chocola~Say: สวัสดีค่ะรีทเดอร์ที่น่ารักทุกท่าน ^3^  อยากบอกว่าfic TOPBOM เรื่องนี้ไรทเตอร์ตั้งใจแต่งมากเลยนะคะ  >"< ยังไงก็วอน รีทเดอร์ผู้ใจดีคอมเม้นท์ติชม ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^/\^


     Ipad เครื่องบางถูกวางลงบนโซฟาทันที พร้อมกับเสียงถอนหายใจของ ปาร์ค บอม 

  "อย่างน้อยๆนายก็น่าจะแคร์ ฉันบ้างนะ... ท๊อป"

บอมพูดออกมาอย่างเม่อลอยกับ ข่าวที่เพิ่ง ได้อ่านเจอเมื่อครู่่ที่กลายเป็นกระทู้สุดฉาวในเน็ตตอนนี้
<ท๊อปแห่งBigbang ควงคู่ นางเอกสาว ยุนฮึนเฮ ในผับหรูชื่อดัง คาดว่า เรื่องที่ทั้งคู่แอบคบกันคงจะเป็นเรื่องจิงไป เสียแล้ว!> ...และภาพที่เป็นประเด็นอยู่ ตอนนี้ก็เป็นภาพของเขาที่กำลังสวมกอด นางเอกสาวคนดังกล่าว ..และอีกภาพที่ทำ ให้ บอมเจ็บยิ่งกว่าก็คือภาพที่ เขากำลังกอด อึนเฮ และหันมายิ้มให้กล้องอย่างจงใจ ซึ่งบอมเองก็รู้ดี ว่าท็อปจงใจจะยิ้มผ่านข่าว ฉาวนี้ให้กับเธอคู่หมั้นจอมปลอมที่เขาเกลียดบอมถอนหายใจยาวอีกครั้ง พร้อมกับหลับ ตาลงเพื่อข่มน้ำตาไม่ให้ไหล

บอมและท๊อปต้องหมั้นกันด้วยความจำเป็น ทั้งคู่โดนผู้ใหญ่บังคับ เมื่อครอบครัวของ ทั้งสองทำธุรกิจร่วมกันแต่ทางฝ่ายของบอม ได้เปรียบกว่า พวกเขาจึงยื่นข้อเสนอ ที่ว่าพวกเขาต้องได้ท๊อปเป็นลูกเขย และนั่นก็เป็นเหตุผล ที่ทำให้ท๊อปไม่ชอบ บอม เขาต้องยอมหมั้นกับเธอ เพียงเพราะ แค่ต้องการช่วยเหลือครอบครัวของเขาเท่า นั้น
<จำไว้ด้วยว่าฉันไม่มีทางรักคนเห็น แก่ตัวอย่างเธอถึงเราจะหมั้นกันแต่เธอไม่มี สิทธิ์ในตัวฉัน!จำไว้ใส่ใจไว้ด้วย ปาร์คบอม!>
     บอมไม่เคยลืมคำพูดนี้จากเขาเลยบอมเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ในเมื่อ ครอบครัวของเธอ ต้องการ เธอก็จำใจ และเธอก็ไม่อยากให้เขา ต้องเกลียดเธอ แต่ว่า มันถูกแล้วกับสิ่งที่เขาพูดเธอมันเห็นแก่ตัว...บอมย้ำคำพูดของท๊อป อยู่ตลอดเวลา และเธอก็เจ็บปวดทุกครั้งที่ เขา สร้างข่าวฉาวพวกนี้เพื่อประชดเธอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน น้ำตาหยดหนึ่งไหลอาบแก้ม ลงมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่ท๊อปจะเปิด ประตูเข้ามาภายใน ห้องอัดที่มีบอมนั่งรอ อยู่แล้ว บอมตกใจรีบปาดเช็ดน้ำตา ของตัวเองอย่างลวกๆ พร้อมกับรีบเก็บ Ipad แต่คนร่างสูงกลับไวกว่า เค้าคว้ามัน ขึ้นมาดู ก่อนจะยิ้มสะใจ ที่ได้เห็นคราบน้ำตา ของ คู่หมั้นสาวตรงหน้า 

   "เป็นอะไรไปล่ะที่รัก เรื่องแค่นี้ทำให้เธอ ถึงกับ ต้องเสียน้ำตาเลยหรอ?

 บอมไม่ตอบ แต่กลับรีบคว้าIpad มาและ หันหน้าหนี ท๊อปเห็นดังนั้น เขาก็เข้าไป จับไหล่ของเธอทั้งสองข้าง บังคับให้เธอ หันมาเผชิญ หน้ากับเขาตรงๆ แต่บอมก็ยัง คงหลบสายตาคมๆของเขา ท๊อปกระตุกยิ้มสะใจ ที่มุมปากก่อนจะพ่นคำพูดที่ทำร้าย จิตใจบอมเหมือนทุกครั้ง 

  "ทำไม?เธอรับไม่ได้หรือไง ? ที่ฉันเป็น ข่าว กับคนที่ฉันรักน่ะ เธอเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ไม่ใช่หรอ บอมมี่ " 

  " ปล่อยฉันนะ " บอมยังคงไม่สบตากับท๊อป

  "เธอรู้ดีว่าฉัน ไม่ได้รักเธอ ฉันรักอึนเฮ และก่อน หน้านี้...ฉันก็รักดาร่า เพื่อนสนิท เธอไง ?!"

ท๊อปเริ่มขึ้นเสียงใส่บอม เพราะต้องการให้ เธอรู้ว่าเขาก็เจ็บปวด ไม่แพ้กัน ท๊อปไม่เคย ลืมดาร่าได้เลย    

  " ฉันบอกให้ปล่อย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" 

  " เพราะเธอ ดาร่าถึงต้องเลิกกับฉัน! เธอ อิจฉาเพื่อนรักตัวเอง ยัยคนเห็นแก่ตัว!" 

   ตอนนี้บอมเจ็บปวดไปทั้งใจ เธอรู้ดีว่าเขา รักใครและเธอไม่เคยคิดที่จะ หักหลังเพื่อน เลยแม้แต่น้้อยหากเป็นเพราะดาร่าเลือกบอมเมืื่อรู้ว่าบอมต้องหมั้นกับท๊อป ดาร่าจึงไป บอก เลิกกับเขาแทน และนั่นก็เป็นเหตุที่ ทำให้ท๊อปเจ็บใจ จนต้องทำร้ายบอม อยู่อย่างตอนนี้

  " ไม่จริง ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งนายมา ฉันไม่ได้ต้องการนายเลย เชวซึงฮยอน ไอ้คนใจร้าย!" 

  "โกหก! ถ้าเธอไม่ได้คิด แย่งฉันมาจาก ดาร่า ฉันก็คงไม่ต้องหมั้นกับเธอ ดาร่าคง ไม่เลิก กับฉันหรอก เธอมันเห็นแก่ตัว" 

   " ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น นายเองก็รู้ดี ว่าที่เราต้องหมั้นกัน มันเป็นเพราะอะไร"

   "เพราะความเห็นแก่ตัวของเธอไง เพราะ เธอมันรักแต่ตัวเองจนไม่เคยคิดถึงคนอื่นว่า เค้าจะ รู้สึกยังไง!?" 

ท๊อปตะคอกใส่บอมด้วยความโกรธ เขาเขย่าตัวบอมอย่างแรง จนร่างบางเจ็บปวด ไปทั้งกายและใจน้ำตาใสๆมากมายไหลอาบแก้มขาวเนียน ของบอม เธอไม่สามารถฝืนทนได้อีกต่อไป

   "ไม่จริง ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้คนใจร้าย! ฮือๆๆ" 

     บอมเริ่มขัดขืนท๊อปด้วยการทุบไปที่แผงอก กว้างของเขา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ท๊อปตกใจที่ เห็นว่าบอมร้องไห้อย่างหนัก ถึงเขาจะสะใจ แต่ความรู้สึกข้างในลึกๆกลับ สงสารคน ตรงหน้าเหลือเกิน มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เค้ารู้สึกสับสน แต่พอตั้งสติได้คราบซาตาน ของท๊อป ก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าบอมอีกครั้ง 

  "เหอะ! เลิกทำตัวสำออยซะที เลิกอ่อยผู้ชาย ด้วยการทำตัวน่าสงสาร แบบนี้ได้แล้ว บอมมี่ "

และทันทีที่บอมดิ้นหลุดเธอก็ตบหน้าท๊อป อย่างแรง แต่ ณ ตอนนี้มันก็คงไม่แรงเท่า คำพูดของเขาอีกแล้ว 

    " คนเลวๆอย่างนาย ฉันไม่ต้องการหรอกเชว ซึง ฮยอน รู้อะไรไว้ด้วยนะ ผู้ชาย อย่างนายไม่คู่ควรกับเพื่อนฉันเลยสักนิด สมควร แล้วที่ดาร่าเลิกกับนาย นายน่ะไม่มีค่าพอ สำหรับใครทั้งนั้น " 

     ท๊อปขบกรามแน่นด้วยความโกรธ ทั้งจากที่ถูกบอมตบ และไหนจะคำพูด ของเธออีก 

     "ถ้าฉันไม่มีค่า เธอเองก็ไม่ต่างกัน ปาร์ค บอม ในเมื่ออยากเป็นผู้หญิงของฉันมาก ก็ได้ ฉันจัดให้ฉันจะทำให้ เธอไร้ค่าเดี๋ยวนี้"

    ไม่พูดเปล่าท๊อปผลักบอมลงบนโซฟา ก่อน ที่จะกดร่างของเธอไว้ด้วย ร่างหนา ของเขา และก็ระดมจูบไปที่ คอขาวๆของ บอม อย่างรุนแรงด้วยความโกรธ  

     "กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ เชวซึงฮยอน ปล่อย!"

   บอมทั้งทุบทั้งตี จิกแขน ทำทุกอย่าง สารพัด แต่ก็ไม่เป็นผล จนในที่สุดร่างบางก็ อ่อนยวบลง เพราะเขาปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขาเอง พร้อมกับมือหนาที่ ซุกซนของเขาซึ่งมันกำลังสำรวจไปทั่วร่าง ของเธอ แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรไปมาก กว่านั้น โชคก็เข้าข้างบอมพอดี

    "เฮ้ยฮยอง! จะทำอะไรนูน่าอ่ะ?! ปล่อย นูน่านะฮยอง!" 

จียงรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตกใจเขา กระชากแขนพี่ชายตัวดี ออกจากร่างของ พี่สาวเขาทันทีที่มาถึง

    " ไม่ใช่เรื่องของแก จียง ปล่อยยัยนั่นซะ"

    "ฮยอง เป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องทำกับ นูน่าขนาดนี้ด้วย...นูน่าใจเย็นๆก่อนนะครับ ไม่ต้องร้องนะครับ ผมอยู่นี่แล้ว" 

     ท็อปรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่กับคำพูด ของจียง แล้วยิ่งคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั่นเขา แต่กลับกอดชายอื่นแน่นแบบนั้น มันยิ่งทำให้ เขาโมโหหนักเข้าไปใหญ่ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจ ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้