LOVE SHOTFIC TOPBOM

ลำดับตอนที่ #13 : VS. >>100%

� � � คืออย่างงี้ครับ...สังคม YG ที่ผมสิงสถิตอยู่ในตอนนี้มันกำลังเปลี่ยนไป จากที่เคยเป็นเพื่อน พี่น้อง ครอบครัว ก็กลายเป็น คู่รัก...ครับถูกแล้วล่ะครับ คู่รัก ที่ดูเหมือนว่าประชากรประเภทนี้ในบริษัทจะเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนผมเริ่มจะห่อเหี่ยว เพราะอะไรน่ะหรอครับ ก็ง่ายๆเลย เพราะผมยังไม่มีใครให้รักน่ะสิคร้าบ~ T T�
� � � ผมเองก็ไม่รู้ว่าไอ้พวกคู่รักพวกนี้มันเริ่มสปาร์ค ปิ้งรักกันตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีก็ตอนที่ คู่กัดสุดแสบตัวจี๊ดประจำบริษัทอย่าไอ้ซึงรีมักเน่ของผมกับยัยหมวยสุดเปรี้ยวอย่างแชริน เดินควงกันมา ทำเอาทั้งบริษัทต่างก็พิศวงกับพวกมันสองคน กัดกันจะเป็นจะตายอยู่ทุกวัน แต่ตอนนี้กลายเป็นแทบจะเป็นปาท่องโก๋ที่ตัวติดกันตลอดเวลา จากคู่กัดกลายเป็นคู่จิ้น 'ริริน' ..ส่วนอีกคู่ที่เลี่ยนไม่แพ้กันออกจะเลียนกว่าซะด้วยซ้ำ พอมารู้อีกทีก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่ MV. ตัวเดียวจะสร้างอะไรได้มากมายขนาดนี้ เพราะไอ้เตี้ยตัวเลื้อยแห่งวงอย่างแทยังมันได้ควงคู่กับยัยกระต่ายน้อยผู้น่ารักอย่างดาร่านูน่านะสิคร้าบบบบบ T^T บอกตรงๆเลยว่าผมอิจฉามัน! เคยจีบนูน่าแล้วครับแต่จีบไม่ติด นูน่าให้เหตุผลที่ว่า
� � � "เอ่อ..คือว่านายน่ะทั้งบ้าแล้วก็ปัญญาอ่อนเกินไป เอ่อ..ฉันหมายถึงในบางทีอ่ะนะ ^^; แล้วก็ในทุกๆทีก็คือ นายน่ากลัวเกินไปอ่ะ น่ากลัวจนฉันไม่กล้าเข้าใกล้นายเลยอ่ะ ฉัน..ฉันกลัวนายอ่ะ เราคบกับแบบนี้ดีกว่านะ ฉันปรับอารมณ์ตามนายไม่ทันจริงๆ "...ดาร่านูน่าเธอกลัวผมคร้าบบบบบ! ยัยบ้ายัยนูน่าใจร้าย ToT
� � � ช๊อคกับคู่แรก เจ็บกับคู่ต่อมา และก็ต้องพบว่าไอ้น้องรักเสียงดีเว่อร์อย่างแดซองไปจิจ๊ะกับยัยตัวเล็กอย่างมินจีด้วยอีกคน Oh! No! T[]T เชื่อมั๊ยครับว่าผมพยายามรั้งมันทุกวิถีทาง กีดกันมันสุดๆอย่างโน้นอ้างนี่แต่ก็ไม่เป็นผล ผมบอกมันว่าน้องเขายังเด็กอยู่มันก็ดันบอกว่ามันรักเด็ก ผมบอกมันว่าน้องเขาคงไม่มีเวลาให้มันแน่ๆถ้าคบกัน มันก็บอกว่าไม่เป็นไรมันเข้าใจ ดูมัน - -* ความรักบังตาแท้ๆ นาทีนั้นผมอยู่ในโหมดอิจฉาสุดๆ! จนสุดท้ายผมก็ใช้ไม้ตายทีเด็ด ในวันคอน YG family ผมเข้าไปเล่นแล้วก็ทำตัวสนิทสนมกับมินจี เล่นเกมกับยัยนี่บ้างอะไรบ้าง แซวยัยนี้บ้าง คือจริงๆผมก็สนิทกับน้องอ่ะนะแต่วันนั้นจะสนิทเป็นพิเศษหน่อย เพื่อให้ไอ้แดซองมันเห็น ก่อนที่ผมจะเดินไปบอกมันว่า..
� � � �"มินจีเธอบอกว่าเธอชอบฉันมาก แล้วเธอก็ฝากฉันมาบอกแกว่า เธอรำคาญแกอ่ะ ฉันว่าแกเลิกวุ่นวายกับน้องเค้าเถอะ "
� � � �"....." ได้ผลเว้ยเห้ย! ^0^ มันเงียบและซึมลงไปทันทีเลย ฮ่าๆๆๆๆ แต่พอสักพักเมื่อมันเงยหน้าขึ้นมามันก็ตอบผมกลับมาว่า..
� � � �"ฮยองกะจะทำให้ผมหึงมินจีใช่มั๊ยเนี่ย? ดีใจด้วยนะครับฮยองทำสำเร็จ ในที่สุดผมก็รู้ใจตัวเองแล้วว่าผมชอบมินจีมากแค่ไหน ขอบคุณนะครับฮยอง ผมจะไปขอคบกับมินจีเด๋วนี้ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับฮยอง (^_^)v" �เวร... (= =^^) แทนที่มันจะเลิกยุ่งกับมินจีกลับกลายเป็นว่าผมส่งเสียให้มันรักกันเฉย เจริญล่ะงานนี้ ความรักจงเจริญ!! (=0=)b�
� � � �ทำไมผมต้องทำตัวเลวแบบนี้น่ะหรอครับ นั่นก็เพราะว่า..ผมยังโสดน่ะสิคร้าบบบ TT_TT เวลาเห็นไอ้พวกบรรดาคู่รักพวกนี้อยู่ด้วยกันทีไรผมนอยด์ เบื่อ เศร้า เหงา เซ็ง และเปลี่ยว(ทำไม-"-?) ทุกทีเลยน่ะสิครับ อันที่จริงก็ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอกครับผมเองก็มีคนที่ผมรักอยู่เหมือนกันเพียงแต่ว่า...เธอไม่ได้รักผม..เอ๊ะ! รึ๊ว่ารักวะ (-"- )a คือผมก็ไม่แน่ใจว่าจริงแล้วเธอรู้สึกยังไงกับผมกันแน่นะครับ เธอคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอกครับ สมาชิกคนที่เหลือรอดของ 2NE1 บอมมี่ยังไงล่ะครับ ^3^
� � � �สงสัยล่ะสิครับว่าทำไมผมถึงไม่เรียกบอมมี่ว่านูน่า นั่นก็เป็นเพราะว่าผมต้องการที่จะบอกให้เธอรู้ว่าสำหรับผมเธอน่ะพิเศษกว่าคนอื่นๆ แล้วที่สำคัญผมก็ไม่ได้อยากเป็นน้องชายเธอด้วย พี่สาวนะผมมีเยอะแล้วผมอยากให่เธอมาเป็นแม่ของลูกผมมากกว่าแต่ว่า..มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิครับ เพราะว่า หัวหน้าวงหลุดโลกของBigbang อย่างไอ้จียง มันก็ดันปลาบปลื้มบอมมี่ของผมด้วยเหมือนกัน...(- -**) ..ถึงแม้ว่าเราจะเป็นพี่น้องที่รักกันมากก็จริงแต่เรื่องหญิงเรื่องหัวใจ มันยอมกันไม่ได้ครับ! เพราะงั้นผมกับมันจึงเป็นศัตรูหัวใจของกันและกันไงล่ะครับ ซึ่งไม่ว่ายังไงตราบใดถ้าบอมมี่ยังไม่บอกว่าชอบใครและตกลงคบกับใคร T.O.P คนนี้ก็จะไม่มีวันยอมแพ้ศึกหัวใจครั้วนี้เด็ดขาด! บอกไว้เลยครับว่าคนนี้ผมจริงจัง ผมรักเธอครับ � ��
� � � หลังจากที่ผมกับไอ้มังกือGD ต่างคนต่างรู้ดีว่าเรามีเป้าหมายที่ต้องพุ่งชนเป็นคน คนเดียวกันอย่างบอมมี่ เรื่องราวและทุกการกระทำระหว่างผมกับมันก็กลายมาเป็นการแข่งขันขึ้นมาซะงั้น นั่นก็เพื่อที่จะวัดว่าเหนือกว่ากัน และใครจะเป็นคนที่คู่ควรกับบอมมี่มากที่สุด โดยทีไอ้ 3 เกรียนที่เหลือของBigbang มาเป็นกรรมการตัดสิน เรามาเริ่มวัดกันที่ความหล่อครับ แน่นอน ผมกินขาดสายตาพิฆาตของผมทำให้มัตติเป็นเอกฉันท์ว่าผมหล่อกว่า(^ ^)b ส่วนเรื่องความน่ารักแอ๊บแบ๊วแต๊บแตก
� � �"ท๊อปฮยองครับ....อย่าแอ๊บอีกเลยครับฮยอง ผมกลัว T T เหมือนกระเทยแก่ๆหน้าลิงกำลังจะหาผู้ชายกินเลยครับ" �...ไอ้มักเน่.....โอเค...กรูยอม = =" �จบไปกับเรื่องหน้าตา ต่อมาก็เรื่องเสียง เรื่องเพลง ผมแร็พได้เทพมากทุกคนรู้ดี ในขณะที่ไอ้จีแมร่ง ก็เทพดีๆอีกองค์ - -" �เสียงร้องของไอ้จีกลายเป็นเอกลักษณ์และเป็นที่ยอมรับของวงการเพลงและพวกแฟนคลับ ไม่ต่างกันซึ่งผมเองก็ได้รับฉายานั้นว่าเสียงของผมเป็นเอกลักษณ์ที่สมบรูณ์แบบยากที่ที่จะหาคนเลียนแบบเสียงทุ้มเท่ๆของผมได้ จะต่างกันก็แค่...
� � �"เสียงท๊อปฮยองผมว่า...คล้ายๆเสียงควายออกลูกที่ร้องด้วยความทรมานเลยฮะ ".....แดซอง...มันยังคงทำร้ายจิตใจผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า...U_U �จากนั้นก็เรื่องการแสดงที่ถูกตั้งขึ้นมาให้เป็นหัวข้องในการแข่งขัน ซึ่งเป็นผมเองที่ตั้งขึ้น และก็แน่นอนอีกเช่นกันที่ผม..Win �=v= ขี้โกงเนอะ แต่ทำไงได้ถ้ามันจะทำให้ผมได้รับชัยชนะ อ่อ อีกเรื่องที่ถูกตั้งขึ้นมาเป็นประเด็นบ้างก็คือ การแต่งเพลง โฮ๊ะๆๆๆๆ! �^0^ ของภูมิใจกับตัวเองหน่อยครับว่าผมก็สามารถ ไม่แพ้กันกับไอ้จีเลยแม้แต่น้อย จะต่างกันก็ตรงที่...
� � �"เพลงของจียงฮยอง ผมว่า...เพราะกว่านะฮะ ทั้งเนื้อร้องทั้งทำนอง" ....จะมีสักครั้งไหมแดซองที่มันจะเข้าข้างผมเนี่ย! ฉันเป็นคนทำให้แกได้กับมินจี เอ้ย! ได้เป็นแฟนมืนจีนะเว้ย! >"< อย่าลืมสิวะ
� � �"ใช่เลย เพลงของจียงฮยองเพราะกว่าน่าฟังกว่าเห็นๆ เพลงเขาก็ต้องพูดถึงเรื่องของความรักแต่นี่ของท๊อปฮยองอะไรอ่ะ คิดถึงแม่ ถามจริงเหอะฮยองเด็กๆฮยองขาดความอบอุ่นป่ะเนี่ย คุณแม่ฮยองไม่ยอมซื้อบลาย์ บาร์บี้ ซื้อเฟอร์บี้ ให้ฮยองเล่นเหมื่อนเฮยุนนูน่าใช่มั๊ย ฮยองถึงได้เก็บกดขนาดนี้อ่ะ ^0^ 555555 อ๊อก! T.,T " ทันทีที่ไอ้มักเน่พูดจบ 3 ตัวที่เหลือก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั้น ส่วนตัวมันเองนั้น ก็ลงไปนอนหัวเราะทั้งน้ำตาจมกองเลือกคาพื้นด้วยฝีมือผมไปเรียบร้อย (- -**)
� � �เฮ้อ~..ดูเหมือนแข่งบุญแข่งวาสนา แข่งพรสวรรค์ นี่ผมจะสู้มันแทบไม่ได้เลย ถึงแม้จะขัดใจกับคำตัดสินของพวกมันแต่ผมก็ต้องยอมรับว่าไอ้จียงน่ะ มันเจ๋งจริงๆ แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ บอกแล้วไงตราบใดที่บอมมี่ยังไม่ได้พูดอะไรออกว่าเธอชอบใคร ผมก็จะไม่มีทางยอมแพ้ ถึงแม้ว่าผมจะเหลือหนทางที่ชนะริบหรี่เหลือเกิ๊น! �T T �...แล้วก็เป็นอีกหนึ่งวันครับที่พวกผมว่างตรงกัน ผมกับไอ้จีเลย Dance Battle กัน รู้ๆกันอยู่สเต็ปการเต้นของผมมันช่าง...เลว..แค่ไหน = =^ แต่เพื่อศักดิ์ศรี ผมก็ต้องเต้นครับ และในระหว่างที่ผมกับไอ้จีกำลังโชว์สเต็ปกันอย่างเอาเป็นเอาตาย จู่ๆประตู้ห้องซ้อมก็ถูกเปิดออกจากนั้นก็ตามมาด้วย ร่างบางของคนที่เป็นต้นเหตุในการBattle ทั้งหมด บอมมี่ ~///~ ยัยข้าวโพด HipGirl สุดน่ารักของผม ทันทีที่เห็นเธอตาผมเป็นประกายลุกวาว *0* ทำเอาท่าทางต่างๆที่กำลังโชว์อยู่ต้องถึงกับหยุดชะงัก ซึ่งมันเป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้จีกำลังจะปล่อยของพอดี พอร่างกายผมหยุดจีมันก็เลยสะดุดผมอย่างช่วยไม่ได้ในจังหวะที่มันเข้ามาใกล้ ทำให้มันล้มลงหน้าทิ่มลงไปนอนอยู่ที่พื้น แล้วมันก็ดันเป็นตอนที่บอมมี่หันมาพอดีด้วยเหมือนกันแล้วทันใดนั้น คนน่าสวยแก้มยุ้ยก็หน้าเหวอด้วยความตกใจเล็กๆ เธอรีบวิ่งเข้ามาหาทันทีก่อนที่จะ...ผ่านหน้าผมไป ลงไปประคองไอ้จีไว้ด้วยความเป็นห่วง...
� � � " จียงเป็นไงบ้างเนี่ย ระหว่างหน่อยสิ เกิดขาหักขึ้นมาจะทำไงล่ะ! ฉันตกใจแทบแย่!" ....แต่ผมสิเริ่มเจ็บจี๊ดๆจนเกือบจะแย่แล้วเหมือนกัน...
� � � "โอ๊ย~ ผมก็ระวังแล้วนะครับ แต่ดันไปสะดุดท๊อปฮยองน่ะสิครับ ล้มเลยอ่ะเจ็บขาชะมัด -0-" �..พอได้ทีไอ้มังกรปีศาจนี่ก็หันหน้ามาหาผมก่อนที่จะคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากส่งสายตาอย่างผู้ที่เหนือกว่ามาเยาะเย้ยผม ก่อนที่มันจะออดอ้อนบอมมี่ตามสเต็ป เลยทำให้คนน่ารักของผมหันมาหาผมบ้างก่อนที่เธอจะ...
� � � "ไม่ไหวเลยนะท๊อป ถ้าคิดที่จะแกล้งกันถึงขนาดนี้เนี่ย ถ้าจียงเป็นอะไรขึ้นมานายมีปัญญารับผิดชอบ ปัญหาที่จะตามมามั๊ยห๊ะ!? หัดใช้สมองลิงอย่างนายคิดหน่อยสิ สนุกจนไม่คิดเลยว่าใครเขาจะเดือดร้อนน่ะ" �ยัยข้าวโพดของผมหน้ามุ้ยทันที ...ส่วนผมน่ะหรอ ...ไม่ต่างอะไรกับการที่อยู่บนเวทีมวยแล้วโดนสวนหมัดหนักๆซัด!เข้าหน้าหรอกครับ แทบล้มทั้งยืนกับคำพูดของเธอเลยทีเดียว�
� � � "เอ่อ...นูน่าฮะ ผะ..ผมไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอกฮะอย่าไปว่าฮยองเขาเลย มันเป็นอุบัติเหตุนะครับ" โชคดีที่จียงมันยังรู้สำนึกบ้างว่า ผมคงจะโดนด่าแรงเกินไป
� � � "ก็ฉันเห็นอยู่ ว่าหมอนี่จงใจจะแกล้งนาย ชิ! ไปข้างนอกดีกว่าเดี๋ยวฉันดูขานายให้ ไม่อยากเห็นหน้าไอ้ลิงขี้แกล้งบางตัวแถวนี้ิ ชิ! -3-"
� � � "เอ่อ...ครับๆ ^^;" �ว่าแล้วทั้งสองก็ประคองกันออกไปโดยมีผมและไอ้ 3เกรียนที่เหลือยืนมองด้วยอาการงงๆ แต่ผมสิจุกจนเจ็บแทบจะลงไปทรุดกับพื้นเลยก็ว่าได้ให้ตายเถอะ ... แล้วจากนั้นแทยังก็เดินเขามาตบไหล่ผมเบาๆมันรู้ดีว่าผมรู้สึกยังไง ไม่ต่างกันกับไอ้ 2 ตัวที่เหลือ ซึ่งถึงแม้มันจะกวนบาทาผมไปบ้างแต่พวกมันก็เข้าใจความรู้สึกผมดี ..แล้วก็รู้ดีไม่ต่างจากผม..ว่าบอมมี่เธอไม่เคยสนใจผมเลย เธอสนใจแค่ GD เทานั้น �
� � � ผมทนยืนสมเพชตัวเองอีกต่อไปไม่ไหวเลยกะจะออกไปหายอากศบริสุทธิ์ ข้างนอกซะหน่อย แต่แล้วผมก็รู้ว่าผมน่ะคิดผิดมหันต์เลย เพราะเมื่อผมเปิดประตูออกมา ผมก็เจอกับภาพบาดตาทันที ...มันเป็นภาพที่จียงกำลังใช้แขนข้างหนึ่งยันกำแพงไว้โดยมีบอมมี่ยืนหลังติดกับกำแพงนั้นคล้ายๆว่าแขนข้างนั้นล๊อคเธอไม่ให้ไปไหน ส่วนมืออีกข้างที่เหลือของไอ้จีก็ปัดปอยผมที่ลงมาปิดหน้าสวยของเธอขึ้นมาทัดหูเบาๆ �พวกเขาหน้าใกล้กัน จนปากอวบอิ่มที่ขยับนั่นแทบจะแนบชิดกับริมฝีปากบางของจียงแล้ว ถ้าผมไม่เปิดประตูออกมาทำให้พวกเขาต้องชะงักกันเสียก่อน....ทั้งสองหันมามองผมทันที...จียงยิ้มน้อยๆที่มุมปากตามเคย ส่วนบอมมี่ยังคงตาขวางใส่ผม..สิ่งที่ผมทำได้คือเบือนหน้าหนีและรีบเดินจากไปจากที่ตรงนั้นทันที...พร้อมกับต้องยอมรับว่า....ผมแพ้แล้ว...
� ��



� � �
�