LOVE SHOTFIC TOPBOM

ลำดับตอนที่ #1 : Very Love U ^3^

   " นี่ไอ้ลิงยักษ์! นายช่วยกรุณาเต้นดีๆ หน่อยได้มั๊ย? เต้นบ้าอะไรของนายเนี่ยเหยียบเท้าฉันอยู่ได้!" ปาร์คบอมหรือบอมมี่แหวขึ้นเพราะทนไม่ไหวกับการที่เธอต้องโดนเหยียบเท้าหลายครั้ง (เกิ๊น!)
  " ไม่ต่างเลยป้า ช่วยกรุณาแหกตาดูด้วยนะ เท้าฉันก็ระบมไปหมดแล้วเนี่ย !? "  เชวซึงฮยอนหรือท๊อปเถียงกลับทันควันอย่างไม่ยอมแพ้ เพราะเค้ามั่นใจมากว่าไม่ได้เริ่มเหยียบเธอก่อน (อย่างตั้งใจ อ่ะนะ)
  " นายว่าใครเป็นป้ายะ?! พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะไอท๊อปหน้าลิง" บอมมี่ชี้หน้าท๊อปพร้อมทั้งด่ากลับอย่างเอาเรื่อง
  " โว้ย! คำก็ลิงสองคำก็ลิง ก่อนจะว่าคนอื่นช่วยพูดจาดีๆก่อนได้มั๊ยห๊ะ? แก่ขนาดนี้แล้วทำไมต้องให้สอนวะ? มีบ้างมั๊ย มารยาทน่ะ"  ท๊อปสวนคำพูดเจ็บแสบกลับไปอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นเอง..
  "กรี๊ดดดดดดด!!!!" แล้วเสียงกรี๊ดที่ทำเอาทั้งIdolหนุ่มทั้ง 5 อย่างBigbang และ 3Idolสาว อย่าง 2 ne1 ต้องปวดขมับก็ดังขึ้นทำลายโสตประสาทของทุกคนทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสภาพของทุกคนตอนนี้หน้ายู่ ตาหยี พร้อมกับยกมือขึ้นปิดทั้งสองหูของตนโดยพร้อมเพรียงกันอย่างมิได้นัดหมาย กว่าที่คุณเธอ ปาร์ค บอม จะหยุดกรี๊ดก็แทบจะทำให้พวกเค้าหูเกือบแตกกันเป็นแถวๆ 

    เหตุการณ์ แบบนี้เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวันจนทุกคนระอาเต็มที่กับ พี่ใหญ่ของวงทั้งสองไม่ยอมรู้จักโต และวันนี้ก็ด้วยเช่นกัน พวกเค้าไม่รู้เลยว่าสงครามประสาท ระหว่างท๊อปและบอมมี่เริ่มต้นจริงจังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้งคู่ไม่ถูกชะตากันตั้งแต่ตอนไหนทั้งที่ก่อนหน้านี้ ทั้งสองคนก็ยังดูสนิทสนมกันดีอยู่แท้ๆ 
   "โอ๊ย!! จะกรี๊ดหายานแม่เธอหรอยัยเอเลี่ยนโรคจิต! >0<"   ท็อปโวยขึ้นอย่างหัวเสียสุดๆเพราะเสียงแหลมๆของบอมมี่แทงทะลุสมองเค้าำปแล้วตอนนี้ อีกทั้งวันนี้ ดูท่าจะเป็นสถิติใหม่ของเธอด้วย เพราะบอมมี่กรี๊ดได้ยาวนานกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา 
  "กรี๊ด!! กรี๊ด!!กรี๊ด!! >0<"  เวร...[บรรดาสมาชิกที่เหลือคิดโดยพร้อมเพรียงกัน = =^] ไม่เพียงเสียงกรี๊ดแต่บอมมี่ยังกระทืบเท้าปึงปังชี้หน้าท๊อปเหมือนเด็กน้อยถูกขัดใจยังไงอย่างนั้น จนในที่สุดท๊อปก็ทนประสาทเสียต่อไปไม่ไหวเค้ารีบยื่นมือหนาเข้าไปปิดปากของบอมมี่ทันทีพร้อมกับมืออีกข้างที่เข้ามาล็อคเธอไว้จากด้านหลัง ทำให้ตอนนี้บอมมี่ต้องดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมกอดของเค้าด้วยความตกใจ แทนที่จะทำให้เธอหยุดกลายเป็นว่าอาการหนักกว่าเดิม ...ให้ตายสิ ยัยตัวแสบ.. = =^ 
   "เฮ้ยฮยอง!! ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดกันดีๆก็ได้"  จียงท้วงขึ้นด้วยความตกใจไม่ต่างกันกับทุกคน แต่พอพี่ชายตัวดีปลายตามองเท่านั้นแหละ เค้ารู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แฝงตัวมาด้วยทันที ..สลดลงในทันใดมังกรน้อยผู้น่าสงสาร 
    " นั่นดิ่ฮยอง ใจร่มๆก่อนนะยังไงนูน่าเค้าก็เป็นผู้หญิงนะ" แทยังเสริมทัพเพื่อนรักทันที แล้วเข้าก็ต้องสลดลงในวินาทีต่อมาเช่นกันเมื่อท๊อปจ้องมองมาทางเค้า 
   " นี่ท๊อปปล่อยยัยบอมเถอะ ยัยนี่ทำอะไรนายไม่ได้หรอก นอกจากปากดีด่านายไปวันๆแค่นั้นเอง นะ..นะ" คราวนี้เป็นดาร่าที่ร้องห้ามขึ้นบ้าง
   " ทำไม่ได้กับแมวอะไรล่ะนููน่า ดูแขนผมสิแดงเถือกเลือดซิบขนาดนี้ไม่ใช่เพราะฝีมือ ยัยโรคจิตนี่หรอ !? >"<" ...เอิ่ม..จริงของมัน ดาร่ามองดูสภาพของท๊อปประกอบกับอาการของเพื่อนสาว เธอก็ยิ้มแหยงๆให้ท๊อปก่อนจะหลุบตาต่ำลง หลบสายตาเค้า เพราะถ้าขืนสบตาท๊อปตอนนี้มีหวังเธอได้เจอดีอีกคนแน่ๆ ไม่ใช่ว่าไม่ห่วงเพื่อนนะ แต่สถานการ์ณ ณ ตอนนี้ดาร่าขออยู่นิ่งๆดีกว่าค้าบ! ><  อยากบอกว่าเข้าใจจียงกับแทยังมากมายเลยทีเดียว  ส่วนคนอื่นๆคงไม่ต้องพูดถึง ..เกิดอาการใบ้รับประทานขึ้นมาทันที จะมีก็แต่..
    " ฮยองๆส่งนูน่ามาเดี๋ยวผมช่วยกอดเอ้ย!ช่วยล๊อคไว้ให้ >.,< "  ซึงรีไม่พูดเปล่า เค้ายังวิตรงเข้าไปหาบอมมี่พร้อมกับสองแขนที่อ้ารอรับเธอเต็มที่ แต่ก่อนที่จะเข้าถึงตัวบอม เค้าก็หงายท้องลงไปนอนกองกับพื้นด้วยสีหน้าที่บ่งบอกอาการจุกสุดจิตเมื่อบอมมี่ถีบเข้ากลางลำตัวเค้าจุดที่เรียกว่า"กล่องดวงใจ"..แล้วแพนด้าน้อยก็เดียวดายและตายอย่างสงบลงในทันใด..อาเมน U.U
    "สมน้ำหน้า! " เป็นอีกครั้งที่เกือบจะทุกคนพร้อมใจกันสาบส่งซึงรี 
    ใช่ว่าบอมมี่จะยอมให้ท๊อปกอดรัดเธอได้อยู่ฝ่ายเดียวอย่างนี้ บอมมี่พิษสงรอบตัวซึ่งทุกคนต่างก็รู้ดี ขนาดโดนท๊อปล๊อคตัวไว้ในออ้มแขนแข็งแรงของเค้า เธอก็ยังทั้งทุบ ตี ทั้งจิกเล็บและข่วนลงบนแขนของเค้าจนได้เลือด หนำซ้ำตอนนี้บอมก็แงะมือของท๊อปออกจากปากเธอได้สำเร็จ แน่นอนบอมไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปเธองับ!ที่มือของเขาทันทีด้วยเรียวแรงทั้งหมดที่มี 
    "อ๊ากกกกก!!! >()<! ยัยโรคจิตปล่อยฉันนะ โอ้ย!! ยัยบ้า" ท๊อปรีบดึงมือออกจากปากบอมสุดแรงเกิดเค้าสะบัดมันไปมาเพื่อบรรเทาความเจ็บ นอกจากสีหน้าที่เจ็บปวดสุดๆแล้วตอนนี้ระดับความโกรธก็พุ่งปรี๊ด! ขึ้นมาเช่นกัน ทั้งสองคนต่างจ้องตากันอย่างดุเดือด เหมือนกับว่ามีประจุไฟฟ้าจากแววตาของทั้งคู่วิ่งเข้าหากันก็ไม่ปาน ทั้งดาร่าและจียงต่างพุ่งเข้าไปเพื่อที่จะกันทั้งคู่แยกออกจากกัน ดาร่าเึงแขนบอมมี่ไว้ จียงก็ล็อคแขนท๊อปไว้แน่นจากทางด้านหลัง บอกได้แค่เพียงว่าสถานะการ์ณ ตอนนี้ชุลมุ่นวุ่ยวายดุเดือดเลือดพล่านกันสุดๆ เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้ ท๊อปและบอมสะบัดเพื่อนร่วมชะตากรรมในสงครามของพวกเค้า ออกไปทันทีด้วยเพราะตอนนี้แรงโมโหมันทวีคูณมากขึ้นเกินกว่าอะไรหรือใครจะมาหยุดพวกเค้าได้แล้ว 
    " เธอ ปาร์คบอม มันจะมากไปแล้วนะ! " ท๊อปจองบอมอย่างเอาเรื่องเค้าขบกรามแน่นด้วยความโกรธ ไม่ต่างกันเมื่อบอมมี่เองก็มองเค้าจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อเค้าได้อยู่แล้ว 
   " หึ! แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำไอ้หน้าลิง! ที่นายเอามือสกปรกของนายมาปิดปากฉันน่ะ ยี๋~ " บอมตอกกลับพร้อมกับทำท่ารังเกียจได้อย่างน่าหมั่นไส้ 
   "น้อยไปหรอ ได้ ในเมื่อเธออย่างลองดีกับฉัน  ฉันก็จะจัดชุดใหญ่ให้ มานี่เลย!" 
   "กรี๊ด! ไอ้บ้านายจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ! กรี๊ด! อุ๊บ! ox0" 
     ยังไม่ทันจะได้เถียงอะไรกลับ ท๊อปกระชากบอมเข้าหาตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะฝังจูบลงบนปากอวบอิ่มที่ร้ายกาจของบอมมี่ทันที ในขณะที่ทั้งจียงและดาร่าและคนอื่นๆที่เตรียมพุ่งเข้ามาล๊อคทั้งคู่ไว้ ก็ต้องชะงักงัน อ้าปากค้างหน้าเหวออึ้งแตกกันเปนแถว แต่ที่เหวอหนักกว่าใครก็คงจะหนีไม่พ้น ...ปาร์คบอม ...เธออึ้งไปนานหลายวิจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงริมฝีปากของคนหน้าลิงที่เธอว่าขบเม้มที่ปากเธอแรงๆ เธอถึงจะรู้สึกตัวว่ากำลังถูกเค้าจูบเธออยู่ ...คุณเธอช่างความรู้สึกช้าซะเหลือเกิน
    พอรู้สึกตัวบอมก็ทุบตีที่อกกว้างของท๊อปรั่วไม่หยุดและนั่นก็ยิ่งทำให้เขากระชับแขนกอดเธอแน่นขึ้นไปอีก ทั้งยังเม้มปากเธอแรงกว่าเดิมด้วย  ให้ตายเถอะไอ่ลิงหื่น..>3<  
  "อื้อ! อื้อ! " บอมมี่พยายามจะร้องขึ้นแต่ ก็อย่างว่า...ดันติดที่ริมฝีปากบางของอีกคนตรงห ทำให้เสียงของเธอถูกกลืนหายไป ...และเมื่อสั่งสอนบอมมี่จนหนำใจแล้วท๊อปก็ล่ะออกจากปากอวบอิ่มของบอมเขาออกแรงดันตัวเธอออกเล็กน้อยเพื่อให้อยู่ในระยะที่ปลอดภัย จากฝ่ามือของเธอ  หลังจากหลุดเป็นอิสระบอมกลับยืนนิ่งยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแทน ส่วนอีกมือก็กลับชี้หน้าเค้า อย่างเอาเรื่องตามเคย แต่ทว่าคราวนี้ สิ่งที่ท๊อปทำกับเธอมันทั้งเจ็บทั้งอาย ใบหน้าสวยของเธอตอนนี้แดงจัดอย่างเห็นได้ชัด
   " อะ ไอ้..ไอ้.."  สาบานได้ว่าตอนนี้บอมมี่สติแตกไปแล้วแค่จะด่าเขาเธอยังคิดคำด่าไม่ออกเลย  
   " หึๆๆๆ ไอ้อะไร อย่าได้คิดด่าฉันอีกเชียวนะ เพราะถ้าขืนเธออ้าปากด่าฉันอีกคำ ฉันจูบให้ปากเธอเจ่อหนักกว่าเดิม ร้องเพลงไม่ได้เลย ลองดูสิ" ท๊อปขู่ออกมาก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างผู้เหนือกว่าที่มุมปากออกมาเยาะเย้ยบอมมี่เบาๆ ในขณะที่สมาชิกแต่ล่ะคนที่เหลือยังคงค้างนิ่งเหมือนรูปปั้น ดาร่า ซีแอล มินจี ตาโตพร้อมกับอ้าปากเหวอด้วยความตกใจยังดีที่สองมือยกขึ้นมาปิดปากไว้ ไม่ต่างกับ จียง แทยัง แดซอง ที่ถึงแม้จะไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าเหวอหนักเหมือนสาวๆ แต่ก็ค้างนิ่งเช่นกัน จะมีก็แต่ซึงรีเจ้าปัญหา ที่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ..อยากจูบนูน่ามั่งอ่ะ .. =3= 
    และกว่าทุกคนจะหายอึ้ง ท๊อปก็เดินหนีบอมมี่ไปถึงประตูแล้ว ทิ้งให้บอมมี่ยืนกระทืบเท้าเป็นเด็กๆอย่างนั้นอยู่อีกครั้ง  ซึ่งที่เธอไม่ยอมทำอะไรเค้ามากไปกว่านั้นก็เพราะว่าเธอเกิดกลัวคำขู่ของเค้าขึ้นมาจริงๆ และก่อนที่ท๊อปจะเดินออกไปเค้าก็หันกลับมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธออีกครั้งก่อนที่จะจุ๊บเบาๆกับมือของตัวเองส่งมาให้บอม และเดินจากไปพร้อมกับ....
    "กรี๊ด!!!!!!!!!!!! >0<**"  เสียงกรี๊ดของบอมคราวนี้ไม่เพียงแค่ทำให้ทุกคนหายเหวอ แต่กลับทำเอาแตกตื่นกันทั้งบริษัทเลยก็ว่าได้ 
    " เชวซึงฮยอน! ไอ้หน้าลิง! ฉันจะฆ่านาย! กรี๊ด!!" 
    " เดี๋ยวผมช่วยด้วยอีกคนนะนูน่า กล้ามาจูบนูน่าก่อนผม แบบนี้ได้ไง ผมไม่ยอมหรอกนะ" ซึงรีพูดขึ้นบ้างพร้อมกับทำหน้าจริงจังสุดๆ...เอาอีกแล้วไอ้แพนด้าตัวเดิมอีกแล้ว = = 
    "ซึงรี! หุบปาก!!"  แน่นอนว่าคราวนี้ทุกคนก็ประสานเสียงกันเช่นเคย ก่อนจะตามมาด้วมือหนาของจียงที่ฟาดลงบนหัวเขาฉาดเบ้อเริ่ม! 
    "อ๊าก! >,<"