ไฟแค้นหทัยเทวา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

     ใต้ร่มไม้ใหญ่ ริมสระน้ำใสกว้างใหญ่ ชายหนุ่มหล่อคมคาม ยืนชะเง้อชะแง้มองหาร่างอรชรของคนรักอย่างใจจดใจจ่อว่าเมื่อไหร่คนรักของตนจะมา ทว่าไม่นานเกินชั่วอึดใจ หญิงสาวที่เขารอคอยก็มาถึง เธอเดินมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยซะจนทำเอาใจคนรอแกว่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

     "ลนาเป็นอะไรหรือเปล่า"

     "เปล่าหรอกติน ลนาไม่ได้เป็นอะไร" ลลนาตอบชายคนรักอย่างเสียมิได้เมื่อเขาเอ่ยถาม

     "เอ หรือว่าจะไม่สบาย"  ตินสูรย์เอื้อมมือออกไปหมายจะวัดไข้ให้กับลลนาหญิงสาวคนที่เขารักจนสุดหัวใจ

     "อย่าทำอย่างนี้ได้ไหมติน ฉันรำคาญ"  หญิงสาวปัดมือที่หมายจะวัดไข้ให้ด้วยความห่วงใยนั้นลงอย่างแรงทำเอาชายหนุ่มถึงกับอึ้งไปในทันที  ด้วยไม่เคยเห็นกริยาเช่นนี้ของหญิงสาวคนรักมาก่อน

     "ลนาเป็นอะไร หงุดหงิดอะไรเหรอบอกตินสิ"

     "ฉันบอกว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่กำลังจะเป็นเพราะตินนั่นแหละ"  เสียงเกรี้ยวกราดของลลนาดังจนแทบจะเป็นตะโกน

     อะไรกัน นี่เขาไปทำอะไรให้หญิงคนรักโกรธอย่างนั้นหรือ ทำไมจู่ๆถึงได้โกรธและเกรี้ยวกราดใส่เขาได้มากมายถึงเพียงนี้

     "ฉันว่าเราเลิกกันเถอะ"

     และเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางอก จู่ๆสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินก็ถูกส่งมาจากหญิงคนรักตรงหน้า ลลนาบอกเลิกกับเขาอย่างนั้นหรือ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มัน...... หรือว่า.... และเหมือนจะนึกอะไรออก
 
     "เดี๋ยวลนาที่คุณเปลี่ยนไปและขอเลิกกับผมเป็นเพราะผมไม่ได้มีเงินให้คุณใช้อย่างสุขสบายเหมือนเมื่อก่อนใช่ไหม" ตินสูรย์คว้าข้อมือของหญิงคนรักมาเขย่าถามด้วยอยากจะทราบความจริงจากปากอิ่มสวยนั้น ทั้งภาวนาในใจขออย่าให้เป็นไปตามที่เขาได้เอ่ยถามเธอออกไปเลย

     "ใช่ ดูสภาพคุณตอนนี้สิ ไม่มีอะไรเหลือสักอย่าง ไม่เหลือเค้าความเป็นตินสูรย์ที่ฉันต้องการเลยสักนิด" เสียงหวานใสก้องตะโกนอย่างเหลืออด

     "ไม่ มันไม่จริงใช่ไหม" เขาพึมพำออกมาอย่างคนไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ไม่จริง...ก่อนหน้า  ทั้งเขาและเธอยังรักกันมากอยู่เลย

     "แต่เรารักกันนะ"

     "รักมันกินเข้าไปได้ไหมล่ะ"

     เหมือนคำพูดทุกคำในประโยคมันเสียดแทงจนทะลุขั้วหัวใจทั้งสี่ห้องของชายหนุ่ม เขาปล่อยแขนหญิงสาวตรงหน้าลงทันทีเหมือนคนหมดแรง และโดยไม่อยากรีรอให้เสียเวลา ลลนาหันหลังกลับและรีบเดินออกไปจากที่นั่นทันที ทิ้งเอาไว้เพียงเศษซากของหัวใจที่พังทลายในหัวใจของชายหนุ่มอย่างตินสูรย์ไว้เบื้องหลัง น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่มีทีท่าว่าจะไหลจู่ๆก็ไหลหยดลงมาอย่างสุดจะกลั้นไหวอีกต่อไป

'รักมันกินเข้าไปได้ไหม' ประโยคนี้ เพียงแค่นี้ที่ทำร้ายเขาจนแทบปางตาย