คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน2
ตอน2
ครอบครัวบริทั้นมาถึงสนามบินแห่งใหญ่ในฝรั่งเศส เมื่อเวลา 9.00น.
โรเบิร์ตเดินนำหน้า โดยมีนภาพรและเอสเมอร์รัลด้าเดินเคียงข้างตามมาติดๆ และมีบอดี้
การ์ดสองคนปิดท้าย พวกเขามุ่งหน้าไปยังห้องอาหารแห่งหนึ่ง ภายในจัดตกแต่งอย่าง
หรูหรา ที่นี่จัดเป็นห้องอาหารอันดับต้นๆของฝรั่งเศสเลย โรเบิร์ตเดินมุ่งหน้าไปยังโต๊ะที่มี
ชายสองคน คนหนึ่งผมสีบลอนด์ ผิวขาว ทรงผมถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ เรียบติดหนังหัว
มีผมหงอกแซมนิดๆ อีกคนหนึ่งตาสีฟ้า ผมสีเดียวกัน แต่กลับจัดทรงแบบเรียบง่าย แต่ดู
มีเสน่ห์ ผิวขาว รูปร่างสูงโปร่ง นั่งอยู่กับหญิงมีอายุคนหนึ่ง เธอมีผมสีน้ำตาลแดง ผิว
คล้ำเล็กน้อย แต่ท่าทางใจดี ทั้งสาคนแต่งตัวด้วยชุดสูทรสนิยมสูง เมื่อพวกเขาเห็น
โรเบิร์ตก้าวเข้ามาจึงลุกขึ้นยืนกล่าวทักทายทันที
“สวัสดีฟิลลิป นาตาลี”
มิสเตอร์บริทั้นกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร
“สวัสดีค่ะมิสเตอร์และมิสซิสแลงดอน”
คุณนภาพรทักทายเช่นกัน
“นี่คงจะเป็นอาร์ใช่มั้ยจ๊ะ แหม โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยนะ”
คุณนภาพรยิ้มให้กับชายตาสีฟ้าอย่างสนิทสนม
“นี่ ฮันนี่จ้ะ”
เธอแนะนำฮันนี่ให้อาร์มหรืออาร์เมอร์ลี่รู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เช่นกันค่ะ”
ฮันนี่ยื่นมือออกไปเชคแฮนด์ตามมารยาท
“หนูฮันนี่ยิ่งโตยิ่งสวยไม่แพ้คุณเลยนะ คุณนภาพร”
คุณนาตาลีกล่าวชมเมื่อเห็นสาวน้อยฮันนี่
สองครอบครัวนี้ทำธุรกิจด้วยกันมาจนกิจการใหญ่โต ช่วงหลังจึงแยกกันไปทำคนละที่
เพราะต้องขยายเครือข่ายออกไปทั่วโลก ทางฝ่ายผู้ใหญ่ดูจะรู้จักกันมานาน แต่สำหรับฮัน
นี่กับอาร์แล้ว พวกเขาเคยรู้จักกันตอนเด็กๆ หลายปีผ่านมาแล้ว มิสซิสบริทั้นเคยเล่าให้ฮัน
นี่ฟังว่า ฮันนี่เคยเล่นกับพี่อาร์ตอนเล็กๆ ยังมีรูปถ่ายเมื่อตอนเล่นทะเลด้วยกันอยู่เลย ฮันนี่ก็
พอจะจำได้ ตอนเด็กๆ เธอตามติดพี่อาร์มไปด้วยทุกที่ไม่ยอมห่าง พี่อาร์มจะเล่นหรือจะ
ทำอะไรฮันนี่ก็จะคอยเข้าไปจุ้นจ้านเสมอ และเธอก็มักจะยืนร้องไห้ขี้มูกโป่งทุกครั้งที่ถูก
เพื่อนชายของพี่อาร์มแกล้ง เพราะฮันนี่เป็นผู้หญิงคนเดียวในระแวกนั้น เธอจึงสนิทกับพี่
อาร์มมากที่สุด ฮันนี่ยังหลุดปากบอกพี่อาร์มว่าจะรักเขาตลอดไปด้วย ด้วยความเป็นเด็กที่
มีแต่ความใสซื่อบริสุทธิ์ จึงไม่ทันได้คิดอะไรถึงเหตุการณ์ข้างหน้า
การไปเยือนเมืองไทยครั้งนี้ ฮันนี่ต้องอยู่ในความดูแลของพี่อาร์ม เพราะพ่อแม่ของเธอ
ไม่ได้ไปด้วย เนื่องจากต้องอยู่ดูแลและรับรองลูกค้าทางฝรั่งเศส ผู้เป็นแม่จะปล่อยลูกสาว
ไปคนเดียวก็ไม่ได้ จึงต้องรบกวนอาร์เมอร์ลี่ให้ช่วยดูแลลูกสาวสุดที่รัก
“อาร์ม แม่ฝากดูแลยัยฮันนี่ด้วยนะลูก”
“ได้ครับ”
“ฮันนี่ ลูกอย่าดื้อกับพี่เค้านะ”
“คุณแม่คะ หนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ”
“อาร์มก็อย่ารังแกน้องนะจ๊ะ”
“ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังครับ”
“ไปได้แล้วจ้ะ เครื่องจะออกแล้ว”
“บายนะคะแด๊ด”
แล้วฮันนี่ก็โผเข้ากอดแล้วหอมแก้มสากๆหนึ่งฟอด
“บายค่ะคุณแม่”
“โชคดีนะลูก”
ทั้งสี่คนยืนโบกมือให้กับลูกๆของตนอย่างอาลัย
“คุณว่าฉันคิดถูกรึป่าวคะ ยัยหนูจะดูแลตัวเองได้หรือป่าว”
“ปล่อยให้แกออกไปเผชิญโลกบ้างเถอะคุณ แล้วคุณก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เพราะฮันนี่มี
อาร์มคอยดูแลอยู่แล้ว”
นภาพรพยักหน้ารับอย่างขืนๆ
เบาะนั่งวีไอพีสุดหรูได้จัดเตรียมไว้สำหรับผู้โดยสารสองคน
“พี่อาร์ม ฮันนี่ของนั่งข้างในนะ ฮันนี่อยากดูเมฆ”
ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับสาวน้อยตรงหน้า
“แล้วเวลาจะเข้าห้องน้ำ อย่ามาร้องขอออกไปนะ”
“รับรองว่าฮันนี่จะไม่ปวดฉี่ ไม่ลุกไปไหนเลย”
ถึงปวด ยังไงพี่อาร์มก็ต้องให้ฮันนี่ไปอยู่แล้วล่ะ แค่อ้างว่าจะฉี่ราดนิดหน่อย ก็ได้ผลแล้วฃ
ฮันนี่ถึงกับยิ้มแก้มปริเข้ามานั่งที่ทันที
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ อาร์เมอร์ลี่ก็ตั้งท่าจะงีบสักพัก แต่ก็ต้องลืมตาขึ้น
เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจใกล้ใบหน้า
“พี่อาร์มยังไม่หลับ”
“พี่ยังไม่หลับแล้วจะทำไม”
“ฮันนี่ปวดชิ้งฉ่อง”
ชายหนุ่มเมินหน้าหนีหลับตาต่อ ปล่อยให้คนที่เพิ่งดื่มน้ำเข้าไปแก้วใหญ่นั่งหน้าบูดอยู่ตาม
ลำพัง
“พี่อาร์มอยากให้ฮันนี่ฉี่ราดตรงนี้หรอ”
แววตาอ้อนวอนของเจ้าหญิงน้อยตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมา
“พูดเพราะๆหน่อยสิเรา”
“พี่อาร์มขา ฮันนี่อยากเข้าห้องน้ำค่ะ ช่วยหลีกทางให้ฮันนี่หน่อยนะคะ”
“อย่างนี้สิ น่ารัก”
แล้วขายาวๆก็หลบทางให้ ฮันนี่รีบวิ่งไปข้าห้องน้ำทันที หลังจากอั้นมานาน เธอไม่รู้เลยว่า
เธอมีส่วนทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความหมั่นเขี้ยว
ความคิดเห็น