Love and care บอดี้การ์ดกระชากหัวใจยัยคุณหนูตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5 อย่าไปไหน

'มันคงถึงเวลาที่ฉันกับเธอต้องจากกันแล้ว'

'นายจะไปไหน'

'ฉันก็ต้องมีชีวิตของฉัน มีครอบครัวกับคนที่ฉันรัก ฉันอยู่กับเธอไม่ได้ตลอดไปหรอกนะ'

'แล้วที่นายเคยบอกว่าจะอยู่กับตลอดไปหล่ะ'

'นั้นมันคือคำสัญญาตอนเด็กๆเท่านั้นแหละ'

'ไม่เอานะเรน ไหนนายบอกว่าจะไม่ไปไหนไง'

'ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว และฉันจะไปเริ่มชีวิตใหม่กับเขาคนนั้น' เรนพูดก่อนที่จะเดินจากไปเรื่อยๆ

"ไม่นะ !!!!"ฉันหันไปมองเรนแล้วน้ำตาไหลออกมาขออย่าให้ความฝันของฉันเป็นจริงเลย

"เรน"ฉันพูดก่อนที่จะเขย่าแขนของเขาไปด้วย

"เรน"

"เรน ตื่นสิ" เรนเริ่มขยับตัวเล็กน้อยก็จะบ่นขึ้น

"ไม่เอาหน่ะ ลีนานี่ยังเช้าอยู่เลย เรามาเที่ยวนะไม่มีความจำเป็นที่เราต้องตื่นเช้านี่นา"เรนพูดก่อนที่จะเอื้อมมือมาแตะหน้าของฉันเบาๆและเขาก็ทำหน้าตกใจลืมตาขึ้นมามองฉัน

"นี่เธอร้องไห้หรอลีนา !!! ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรเธอ!!!"เรนดูตกใจมาก

"ฮือ ฮือ ฮือ " ฉันร้องไห้อย่างไม่ลืมหูลืมตา

"ไม่สิ ใครจะทำอะไรเธอได้ ฉัน!!! ฉันหรอ ???!!! ฉันทำอะไรเธอ !!!! บอกมาสิลีนา!!!!! ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจ !!!!!"

เมื่อจบคำนั้นของเรนฉันก็ดึงเขาเข้ามากอดและซบหน้าลงที่หน้าอกของเขาก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันฝันเลย

เมื่อเรนเห็นอาการเช่นนั้นของฉันเขาจึงเอามือมาลูบผมฉันเบาๆเป็นการปลอบโยน

"ฝันร้ายหรอ"ฉันพยักหน้าเป็นการตอบรับ

"ฉันฝันว่านายจะไปจากฉัน อย่าไปไหนเลยนะ   เรนฉันขอร้องหล่ะ" เมื่อเรนได้ยินดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือมาจับหน้าของฉันให้เงยไปสบตากับเขาแววตาของเขาเต็มไปด้วยความหนักแน่นราวกับจะเอ่ยคำสาบาน

"ฉันจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตของฉัน"

"แต่ในความฝันนายบอกว่านายจะไปอยู่กับคนที่นายรัก"ฉันบอกเสียงเศร้า แต่เรนกลับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระซิบคำบางคำที่ข้างหูฉัน

"ฉันจะไปไหนได้ ในเมื่อคนที่ฉันรักอยู่ที่นี่ ตรงหน้าฉัน"

ฉันได้แต่อึ้งกับคำกระซิบนั้นจนเรนยิ้มอย่างเอ็นดูในท่าทางของฉันก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อกี้เขาบอกว่าเขารักฉันใช่ไหม ???