คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 หวั่นไหว
ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้ามากๆเพื่อดูทะเลหมอกที่เขาค้อ แต่ความรู้สึกหนักๆที่เอวนี่มันอะไรกันและเมื่อฉันหันไปมองก็พบ'ตัวการ'ที่นอนหลับสบายอยู่ หมอนี่มันเหลือเชื่อจริงๆไหนบอกจะไม่ทำอะไรไงแล้วนี่เขาไม่ได้กำลัง'นอนกอด'ฉันอยู่หรอ ฉวยโอกาสที่สุดอยากรู้จริงๆเลยว่าเขาเคยไปทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนไหมนะ เจ้าชู้อย่างกับอะไร
"เรน ตื่นได้แล้วนะ"ฉันพูดก่อนที่จะเขย่าแขนเขาเบาๆ
"ขอนอนอีกนิดไม่ได้หรอ อากาศกำลังดีเลย"
"ไปดูทะเลหมอกกัน" ฉันพูดก่อนที่จะหยิกแก้มเขาเบาๆ เรนจึงมองฉันอย่างเหนื่อยใจ และในที่สุดฉันก็ลากเรนออกมาดูทะเลหมอกจนได้สวยสมคำล่ำลือจริงๆ
"นายจะกอดฉันทำไม เรน"ฉันหันไปดุคนตัวสูงก่อนที่เรนจะตอบมาแบบมึนๆว่า
"หนาว ขอกอดหน่อย"
"ปล่อยเลยนะ เมื่อคืนนายผิดสัญญาไหนบอกจะไม่กอดฉันไง ทำไมพอฉันตื่นขึ้นมานายก็มานอนกอดฉันได้หล่ะ"ฉันมองเรนอย่างคาดโทษ
"สงสัยเมื่อคืนมันหนาวเลยหาหมอนข้างไงแล้วก็เจอเธอที่ทั้งอุ่นแถมยังตัวเล็กและนิ่มไปทั้งตัวหอมอีกต่างหากเลยกอดแทนหมอนข้างไปเลยหน่ะ" เรนพูดก่อนที่จะกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก
"นั่นไม่ใช่ข้ออ้างนะ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า " เรนทำหน้าไม่พอใจก่อนจะพูดว่า
"เราอยู่ห่างจากกรุงเทพตั้งเยอะ ไม่มีใครมาเห็นหรอก" เรนพูดอย่างเอาแต่ใจตัวเองที่สุด
"นายไม่ควรเอาเปรียบฉันขนาดนี้นะ"
"เอาเปรียบที่ไหนกัน บอกมาสิว่าเธอไม่ได้หวั่นไหวกับอ้อมกอดและการกระทำของฉัน"เรนปล่อยแขนจากฉันและเดินเข้าไปในตัวบ้านราวกับว่าเขาไม่ต้องการคำตอบจากฉัน หวั่นไหวงั้นหรอ ???
ถ้าจะให้ตอบจริงๆก็คงใช่ ฉันคงชอบเขาแล้วสินะ
"หอมจัง ทำอะไรกินหรอ"ฉันพูดขณะที่เดินตามกลิ่นหอมๆไปยังบริเวณห้องครัว
"ฉันทำข้าวต้มปลาร้อนๆให้กินเห็นว่าอากาศมันหนาวๆหน่ะเดี๋ยวเธอจะไม่สบายเอา"เรนพูดก่อนที่จะยกชามข้าวต้มมาวางไว้ที่โต๊ะสองชาม
"นายแอบใส่ยาเสน่ห์ให้ฉันกินรึเปล่าเนี่ย"ฉันพูดเล่นอย่างอารมณ์ดี
"ถ้าของอย่างนั้นมีจริง ฉันจะเอามาให้เธอกินเป็นคนแรกเลย ลีนา"เรนพูดก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับฉัน และยิ้มนิดๆอย่างน่ารักจนฉันหน้าแดงไปหมด อาการอย่างนี่เรียกหวั่นไหวได้รึเปล่านะ เขาเป็นคนที่เกินจะต้านทานจริงๆ
ความคิดเห็น