คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 ความลับของบอดี้การ์ด
@ เขาค้อ
[บันทึกพิเศษ : เรน]
หลังจากที่ผมจากกรุงเทพฯมาที่เขาค้อใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมงที่ผมต้องมานั่งปวดหลังขับรถนานขนาดนี้ก็เพราะยัยตัวร้ายที่นอนสบายอยู่ที่เบาะหน้าข้างๆผม ผมยังจำครั้งแรกที่เราเจอกันได้อยู่เลย เด็กผู้หญิงตัวเล็กเหมือนลูกแมวใบหน้าสวยหวานซึ้งราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆเส้นผมสีน้ำตาลคาราเมลยิ่งทำให้เธอดูอ่อนหวานน่ารักเมื่อรวมกับนัยย์ตาสีดำอมเทาน่าหลงใหลแล้วต้องยอมรับเลยว่าเธอเป็นคนที่สวยมากๆและในวันนั้นผมก็ได้สัญญาว่าจะปกป้องเธอและผมก็ทำเช่นนั้นเสมอมา
"ถึงแล้ว ทำไมไม่ลงไปหล่ะ"ยัยตัวร้ายที่ไม่รู้ว่าตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ถามขึ้นพร้อมแววตาสงสัย
"รอเธออยู่ไง เกิดจองไปแล้วเธอไม่ชอบขึ้นมาจะยุ่ง"
"ถ้าเรนเป็นคนเลือกยังไงฉันก็ชอบ"
"ลงไปดูกันดูเถอะ ยัยตัวร้าย"
@ The Sense วิวทะเลหมอกเขาค้อ
บ้านพักของที่นี่เป็นบ้านพักส่วนตัวที่มีอาณาเขตพอสมควรพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวก
"จะเข้าพักกี่วันคะ"
"อาทิตย์นึงครับ
"นี่เป็นกุณแจห้อง แล้วจะรับรูมเซอร์วิสรึเปล่าคะ"
"ไม่ค่ะ" หลังจากที่ลีนาพูดจบเธอก็เดินมาหาผม
"มาเที่ยวทั้งที เรนทำอาหารให้ฉันกินหน่อยไม่ได้หรอ"ไม่ใช่แค่คำพูดออดอ้อนเท่านั้นเธอยังกอดแขนผมไว้แน่นและเงยหน้าขึ้นมายิ้มเอาใจผมอีกเล่นเอาพวกพนักงานหัวเราะกันเป็นแถวเลย
"ตกลงไม่รับนะคะ แหมคุณสองคนเนี่ยเป็นคู่สามีภรรยาที่น่ารักจริงๆนะคะ"
"ไม่ใช่นะคะ คือว่า "
"ขอบคุณครับ งั้นเราไปดูบ้านพักดีกว่านะฮันนี่~"
ผมชิงพูดก่อนที่ลีนาจะพูดปฎิเสธออกไป แล้วพาเธอเดินไปยังบ้านพัก
"เธอรู้ไหมเวลาที่เรามาเที่ยวกันสองคนแล้วเธอมาอ้อนฉันแบบนั้นหน่ะเราเหมือนคู่สามีภรรยากันมากเลยนะ"
"บ้า !!!" ยัยตัวร้ายหน้าแดงใหญ่เลยหล่ะ
"ยิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งเหมือน"
"ไม่คุยกับนายแล้ว !!!!"
บ้านพักของที่นี่ใหญ่พอสมควร มีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องนอนซึ่งมีระเบียงออกไปสามารถเห็นทะเลหมอกยามเช้าของที่นี่ได้ แต่มีปัญหาอยู่อย่างนึงมันมีห้องนอนแค่ห้องเดียวหน่ะสิแถมยังมีเตียงเดียวด้วย นี่ผมต้องนอนโซฟาใช่ไหมเนี่ย
"เรน ไปเที่ยวกัน นะนะนะ"
"ไหนบอกจะไม่พูดกับฉันแล้วไง"
"นี่เรนจะใจร้ายใจดำไม่พูดกับฉันจริงๆหรอ"
ลีนาพูดก่อนที่หน้าสวยๆของเธอจะเศร้าลงและถึงผมจะรู้ว่าเธอแค่แกล้งแต่ก็อดสงสารไม่ได้
"เธอก็น่าจะรู้ดีว่ายังไงฉันก็ทำไม่ลง"ผมพูดก่อนที่จะลูบผมของเธอเบาๆและยิ้มอ่อนโยนไปให้
"เรนหน่ะใจร้ายจะตายไป"
"แล้วฉันเคยใจร้ายกับเธอรึเปล่าหล่ะ หือ"ผมถามก่อนที่จะยักคิ้วเป็นเชิงถาม
"น้อยไปสิ นายหน่ะชอบแกล้งฉัน"ลีนาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ นิสัยชอบเอาชนะเนี่ยไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
"ที่แกล้งเพราะเธอน่ารักไง"ผมพูดก่อนที่จะยิ้มเอาใจ ก็เธอน่ารักจริงๆนี่นา
"ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เราไปเที่ยวกันดีกว่า"
หลังจากที่วันนี้ผมและลีนาใช้พลังงานในการเที่ยวไปเยอะมากและเมื่อกลับมาที่พักก็เย็นมากแล้วโชคดีที่เมื่อตอนกลางวันจัดของออกจากกระเป๋าแล้วจึงไม่มีปัญหามากมายนักเมื่อผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมจึงนึกขึ้นมาได้ว่าห้องนอนมันมีเตียงเดียวงานเข้าแล้วไงหล่ะ
"เรน ทำไงดีหล่ะมันมีเตียงเดียวแล้วนายจะนอนที่ไหนหล่ะ" ลีนาพูดด้วยสีหน้ากังวล
"นอนที่โซฟาไงหรือเธอจะให้ฉันนอนบนเตียงกับเธอหล่ะ" ผมถามตามตรงนะถ้ายัยนี่ให้ผมนอนบนเตียงด้วยอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่รู้ผมก็ไม่ใช่พ่อพระที่จะมีความอดทนขนาดนั้นแต่ผมก็ไม่ได้เลวขนาดที่จะทำร้ายเธอหรอกนะ
"นอนบนเตียงกับฉันก็ได้แต่ห้ามทำอะไรมากกว่ากอดนะ ไม่ใช่สิกอดก็ไม่ได้"ลีนาพูดก่อนที่จะเดินไปนั่งที่เตียงขนาดใหญ่และล้มตัวลงนอนโดยเหลือที่ไว้ประมาณครึ่งเตียงผมจึงนอนลงไปและพยายามข่มจิตข่มใจไม่ให้ทำอะไรเธอ เพราะผมรักเธอจึงไม่อยากทำร้ายเธอไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอและไม่อยากให้เธอต้องเสียใจ
[จบบันทึกพิเศษ : เรน]
ความคิดเห็น