คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2
Chapter2
ในที่สุดงานแต่งงานก็มาถึงภายในงานถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตาแสดงให้เห็นถึงความรักอันบริสุทธิ์ของคู่แต่งงานทั้งสอง ร่างบางของซองแจกำลังหัวเราะให้กับความคิดของออแกนไนซ์ที่พูดถึงการตกแต่งของงานแต่งงานราวกับเจ้าของงานรักกันนักหนา ใช่สิ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเค้าทั้งคู่ถูกมัดมือชกให้แต่งงานกัน นึกขึ้นมาแล้วก็แอบใจหายเหมือนกันนะที่จะมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิต เราจะเข้ากันได้มั้ยนะ แล้วผมจะต้องเตรียมตัวยังไงบ้างเนี้ย นี่ผมจะไม่โสดต่อไปแล้วเหรอ? โอ้ย เริ่มหวงความโสดขึ้นมาแล้วนะ ฮือออออ ซองแจก็กลัวเป็นนะ คนตัวเล็กมัวจมอยู่กับความคิดตัวเองจนกระทั่งมีเสียงหวานของคุณแม่ของเค้าเอ่ยทักขึ้น
"ซองแจ มายืนทำอะไรตรงนี้ลูก"
"อ้าว คุณแม่เองเหรอฮะ ผม..ผม รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยฮะ ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี" ร่างเล็กเดินเข้าไปอ้อนคุณแม่ของเค้าอย่างขอความเห็นใจ แทยอนกุมมือลูกชายที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไว้มาบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจลูกชาย
"ตอนแม่แต่งงานกับพ่อของลูก แม่ก็มีอาการแบบนี้นะ จนคุณยายต้องมาปลอบใหญ่เลย" พูดพร้อมกับมองหน้าลูกชายอย่างเข้าใจ เธอรู้ว่าซองแจรู้สึกเช่นไร แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วแผนการก็ต้องดำเนินต่อไป
"แต่พ่อกับแม่แต่งงานกันด้วยความรักไม่ใช่เหรอฮะ แต่ผมกับพีเนียลไม่ได้รักกันนะครับ"
"ลูกรู้ได้ไงว่าไม่รัก อ่อ เดี๋ยวอยู่ๆกันไปก็รักกันเองนั่นแหละจ๊ะ"แทยอนรู้ว่าเผลอพูดอะไรออกไปจึงพูดกลบเกลื่อนลูกชายไป
ซองแจมองหน้าแม่ของตัวเองด้วยความแปลกใจ นี่ทุกคนคงไม่รวมหัวหลอกให้เค้าแต่งงานหรอกนะ
"นั่นคุณน้าทิฟฟานี่กับพีเนียลมาตามเข้างานแล้ว ไปหาพวกเค้ากันเถอะ" แทยอนพูดตัดบทก่อนจะจูงมือลูกชายไปหาคนทั้งสอง
ร่างบอบบางของซองแจยืนอยู่กับร่างสูงของพีเนียลตลอดทั้งงาน พีเนียลเดินไปไหนซองแจก็เดินตามไปตลอดทั้งงานเพราะคนตัวเล็กทำตัวไม่ถูกเลยต้องเดินตามไปทุกที่จนคนในงานเห็นแล้วอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้เพราะคิดว่าคนท้ังสองรักกันมากจนไม่อยากจะห่างกัน พอลับตาแขกในงานร่างเล็กของซองแจก็บ่นอุบอิบตามนิสัย
"นี่พี่จะมองอะไรผมนักหนา หน้าผมมีอะไรติดงั้นเหรอ? คนตัวเล็กรู้สึกแปลกๆที่เวลามองไปที่ว่าที่สามีตัวสูงทีไรก็จะเห็นเจ้าตัวเค้ามองมาทางตัวเองตลอดมันทำให้เค้าทำตัวไม่ถูก
"ก็มองภรรยาตัวเองไม่ได้เหรอ?"พีเนียลตอบกลับคนตัวเล็กด้วยท่าทางที่ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนต่างจากซองแจที่ตอนนี้เริ่มหงิดหงุดขึ้นมานิดๆแล้วล่ะ
"ใครเป็นของใครพูดดีๆนะ"
"ก็นายนั่นแหละเข้าห้องไปก็เป็นของฉัน" ยิ่งเห็นคนตัวเล็กหน้าแดงพีเนียลคนนี้ก็ยิ่งอยากแกล้ง
"ทะลึ่ง ผมไม่ให้พี่เข้าใกล้ผมหรอกนะ"พูดเสร็จก็เดินหนีเข้างานไป พีเนียลได้แต่ยิ้มกับตัวเอง ทำไมนะเหรอ? ก็ซองแจเจ้าสาวของเค้าน่ารักมากไง ทำอะไรก็น่ารัก เค้าก็ต้องมองเป็นธรรมดาเค้านี่โชคดีจริงๆ
บรรยากาศภายในงานได้ดำเนินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงเวลาส่งตัวคู่แต่งงานเข้าหอ ซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนในงานต่างเฝ้ารอต่างจากอารมณ์ของซองแจยิ่งนัก
บ้านหลังใหญ่ที่ถูกเลือกไว้ เป็นเรือนหอถูกตกแต่งอย่างสวยงามส่วนใหญ่จะเลือกตกแต่งตามที่ซองแจชอบเกือบทั้งหมดซึ่งเจ้าตัวก็ดูจะชอบใจจนลืมไปว่าต้องอยู่บ้านหลังนี้กับพีเนียล!!
"พีเนียล ซองแจ อยู่ที่นี่ก็ดูแลกันดีๆนะลูกรักกันให้มากๆนะ" คำอวยพรพวกนี้เป็นประโยคส่วนใหญ่ที่แขกผู้ใหญ่อวยพรให้กับทั้งสองคนก่อนประตูห้องหอจะปิดลง
ปัง!!
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับคนทั้งคู่ที่อยู่ในห้องด้วยกันด้วยท่าทางเลิกลั่กเพราะไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง
"พี่ว่านายไปอาบน้ำก่อนดีกว่า"พีเนียลบอกคนตัวเล็กที่มัวแต่ยืนทำหน้าเหรอหรา
"อืมๆ "ซองแจรับคำส่งๆก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูกับชุดนอนที่จะใส่เข้าไปด้วย
อาบน้ำได้ไม่นานคนตัวเล็กก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนที่ใส่แล้วเรียบร้อย ขาเรียวก้าวไปที่เตียงอีกฝั่งอย่างเป็นกังวล ซองแจรู้สึกประหม่าเพราะต้องนอนร่วมเตียงกับคนอื่น ร่างเล็กค่อยๆจับผ้าห่มมาคลุมกายตัวเองจนถึงลำคอขาวทั้งๆที่อากาศในห้องก็พอดีออกจะร้อนด้วยซ้ำ พีเนียลเหลือบมองการกระทำของเจ้าสาวตัวเล็กอย่างขำๆก่อนจะขยับกายเข้าไปใกล้คนตัวบาง
"พะ พี่ จะทำอะไร" ซองแจถามเสียงสั่น
"แล้วคนแต่งงานกันเข้าหอคืนแรกเค้าจะทำอะไรกัน หืม?"
"ถ้าพี่เข้ามาใกล้อีก ผมจะถีบนายจริงๆนะ"คนตัวเล็กขู่พร้อมตั้งท่าจะถีบจริงๆถ้าอีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้
"นี่นายจะกลัวอะไรขนาดนั้น พี่แค่จะเอาผ้าห่มออกให้ มันร้อน นี่กลัวว่าพี่จะทำอะไรเหรอ?"
"ใครกลัวกัน ผมแค่ไม่ไว้ใจพี่" ซองแจค่อยๆดึงผ้าห่มออกจากตัว จริงๆมันก็ร้อนอย่างที่พีเนียลว่านั่นแหละ เฮ้อออ!!
"พี่ว่าไหนๆ เราก็แต่งงานกันแล้วเรามาเรียนรู้กันดีกว่า พี่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับตัวนายบ้าง"
"แล้วอยากรู้อะไรล่ะ?"
"นายชอบคนแบบไหนเหรอ? อ่อ ผมหมายถึงรูปร่างหน้าตานะ" พีเนียลเอ่ยถามอย่างมีความหวังสายตาเป็นประกายประหนึ่งอยากให้คนตรงหน้าตอบว่าเป็นเค้า ซองแจเห็นท่าทางพีเนียลก็อดแกล้งไม่ได้
"สเปคที่ชอบไม่มี มีแต่แบบที่ไม่ชอบอ่ะ" "อืม..ผมไม่ชอบผู้ชายแก่กว่า ตัวใหญ่มากๆๆ และไม่ชอบคนขี้เก๊กและชอบฉวยโอกาส"
"อ่า ที่พี่พูดมามันพี่ชัดๆเลยนะ นี่นายตั้งใจจะแกล้งกันใช่มั้ย"พีเนียลจับไหล่คนตัวเล็กเขย่าเบาๆ คนตัวเล็กยิ่งขำคิกคักจนพีเนียลต้องแกล้งกับไปบ้าง ใบหน้าหล่อคมค่อยๆเคลื่อนไปใกล้ใบหน้าขาวใส พีเนียลที่ตอนแรกเอาแต่หัวเราะต้องหลับตาปี๋อย่างรวดเร็ว
จุ๊บ!! ริมฝีปากได้รูปของพีเนียลแตะลงไปที่ริมฝีปากเล็กบางอมชมพูของซองแจอย่างรวดเร็ว
เอาอีกแล้วพีเนียลจุ๊บเค้าอีกแล้วมันจะมากไปแล้วนะ!!!
"นี่คือการทำโทษเด็กดื้อ "พีเนียลยักคิ้วในคนตัวเล็กที่นอนหน้าแดงร่างเล็กค่อยๆเลื่อนตัวไปพิงผนังหัวเตียงชันเข่าขึ้นก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมทั้งตัว
"ทำบ้าอะไรเนี้ย" ร่างเล็กทั้งโกรธทั้งอายคนตรงหน้าจนอยากจะหยิกให้ตัวเขียวแต่ก็กลัวอีกฝ่ายจะทำอะไรบ้าๆอีกเพราพีเนียลชอบทำอะไรที่เค้าคาดไม่ถึง ซองแจเลยได้แต่ก้มหน้าก้มตาถามอีกฝ่ายไป
"ก็ทำโทษเด็กดื้อไง"
"นายมันทะลึ่ง"ว่าอีกฝ่ายทั้งๆที่ยังก้มหน้า
"จุ๊บแฟนตัวเองมันผิดเหรอครับ?" พีเนีลยังกวนอีกฝ่ายไม่เลิก
"นี่ถ้าพี่ยังไม่หยุดอีกผมจะไม่คุยด้วยแล้ว"
"อย่าพึ่งงอนเลยนะ มีเรื่องจะถามนายเยอะแยะเลย" พีเนียลยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเอามือกอดอกสองแก้มใสอมลมขึ้นแสดงให้เห็นว่าเค้ากำลังงอนอยู่ทำให้พีเนียลต้องเอานิ้วไปจิ้มๆๆ
"งั้นเอางี้ พรุ่งนี้จะซื้อของอร่อยๆมาให้ทานเป็นการไถ่โทษ"
"ไม่ต้องเอาของกินมาล่อเลยนะ"ร่างเล็กหันมาต่อว่าอีกฝ่าย
"แล้วจะเอามั้ยล่ะครับ"
"เอา..อื้มมีอีกหลายอย่างที่จะบอก"พีเนียลพยักหน้าเป็นเชิงว่ากำลังฟังอยู่
"ผมไม่ชอบล้างจาน ซักผ้า ทำงานบ้าน ผมทำกับข้าวเป็นนิดหน่อย ถ้าไม่พอใจก็เรื่องของพี่นะ แค่บอกให้รับรู้ก็แค่นั้น"
พีเนียลถึงกับหลุดขำคำพูดของร่างเล็ก เค้านึกเอ็นดูร่างบางขึ้นมาทันทีที่กล้าพูดความต้องการของตัวเองออกมา เค้าชอบนะเพราะเราจะได้รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร จะได้ไม่ต้องทนฝืนทำอะไรที่ไม่ชอบ
"อีกอย่าง ผม กลัวการสกินชิฟ" จะให้บอกได้ยังไงว่าเมื่อกี้มันเป็นจูบแรก ไม่สิ แค่จุ๊บเฉยๆ แล้วอีกอย่างเค้าไม่เคยใกล้ชิดกับใครแบบนี้มาก่อน มันทำให้เค้าทำตัวไม่ถูกว่าจะแสดงออกไปอย่างไร
"โอเค งั้นนายมาฟังเรื่องของพี่บ้าง" พีเนียลหันมามองคนข้างๆก่อนจะพูดต่อ "พี่ชอบคนตัวผอมๆ ขาวๆ ทำอาหารเป็นบ้าง หน้าตาหน้ารัก"
"ผมเป็นแบบนั้นให้ไม่ได้หรอกนนะ" ปากเล็กเชิดขึ้นนิดๆพร้อมกับมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่สะทกสะท้าน
"แต่นายป็นแบบนี้ก็ดีล่ะ "จะให้บอกไปได้ยังไงว่าที่พูดออกไปคือซองแจทุกอย่าง คนตัวเล็กนี่ไม่รู้เรื่องเอาซะเลย
"คำพูดของพี่เชื่อไม่ได้เลยนะ ไปอาบน้ำได้แล้ว เหม็น อีกอย่างผมง่วงแล้วด้วย"ร่างเล็กว่าอีกฝ่ายพร้อมกับเอามือบีบจมูกตัวเองแสดงออกว่าเหม็นอีกฝ่ายเต็มทน
"จะนอนแล้วเหรอ ยังไม่ทำหน้าที่ภรรยาเลยนะ"ว่าแล้วก็ขอแกล้งซักหน่อย
"พี่นี่มันมั่วจริงๆ ไปเลยนะ" ซองแจผลักอกแกร่งของอีกฝ่ายให้ออกห่างๆตัวเอง
"ไปแล้วก็ได้ แต่นายอย่าพึ่งหลับนะ จะอาบให้สะอาดทุกซอกทุกมุมเลย"
"บ้า พีเนียลพี่มันคนบ้าพูดไม่รู้เรื่อง" เสียงหวานตะโกนไล่หลังร่างสูงที่เดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...
ร่างสูงของพีเนียลออกมาจากห้องน้ำเดินเอาผ้าขนหนูไปตากก่อนจะก้าวมาทางเตียงฝั่งของซองแจ พีเนียลนั่งมองใบหน้าอีกฝ่ายอย่างหลงใหล ใบหน้าขาวใสที่หลับพริ้มอย่างเป็นสุข ปากเล็กอมชมพูนั่นชอบพูดว่าแต่เค้าพอหลับแล้วน่าจุ๊บชะมัด แก้มขาวนั่นเห็นแล้วก็อยากจะฟัดให้หน่ำใจไปเลย ยิ่งรู้ว่านายไม่ชอบสกินชิฟพี่ยิ่งอยากทำ พี่จะทำให้นายชินกับการสกินชิฟไปเลย ..
"ฝันดีนะ" จมูกโด่งของพีเนียลกดลงไปที่แก้มนิ่มเนิ่นนานก่อนจะละออก
นี่เราเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกวันเลยนะ เพราะนายนั่นแหละซองแจนายต้องรับผิดชอบผม
............................................
แสงแดดอ่อนๆที่กระทบเข้ามาในห้องส่งผลให้ร่างเล็กที่นอนอุตุอยู่ภายใต้ผ้าห่มต้องหันหน้าหนีไปอีกทาง ดวงตาคู่สวยกระพริบตาปริบๆ เมื่อรู้สึกว่าไร้เงาผู้ชายอีกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี 'ไปไหนของเค้า' ร่างบางได้แต่คิดในใจก่อนจะอ้าปากหาวหวอดๆลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจสองสามที ก่อนที่ขาเล็กจะค่อยๆก้าวออกจากห้องเพื่อมาดูว่าอีกฝ่ายหายไปไหน
"เอ๊ะไปไหนของนายเนี้ย หรือไปมหาลัยแล้ว ชริ ไปไม่บอกกันซักคำ" ซองแจบ่นน้อยใจที่พีเนียลไปเรียนแล้วไม่ปลุกเค้า ไม่ใช่อะไรหรอกนะเค้าแค่ไม่อยากให้อีกฝ่ายมองว่าทำหน้าที่ภรรยาบกพร่อง ช่างเหอะ ยังไงผมก็ไม่ได้แคร์เท่าไหร่หรอกนะ
เมื่อร่างเล็กเดินหาจนทั่วบ้านแล้วก็ไม่ปรากฏร่างโย่งๆของพีเนียล ร่างบางของซองแจก็เดินย้ำเท้าเข้าบ้านอย่างงอนๆ แต่ยังเดินไปไม่ได้กี่ก้าวก็ต้องชะงักเพราะเห็นใบหน้าอีกฝ่ายยืนส่งยิ้นกวนๆมาให้
"หายไปไหนมา?แล้วไม่ไปเรียนหรือไง รีบๆไปเลย" ซองแจไล่อีกฝ่ายอย่างไม่สนใจ เจ้าตัวคงไม่รู้สินะว่าท่าทางเหมือนคนกำลังงอน
"อะไรกัน เมื่อกี้ยังเห็นใครเดินตามหาอยู่เลย ไม่คิดถึงแล้วเหรอ?"
"นี่พี่แอบดูเหรอ ผมป่าวตามหานะ แค่ออกมาเดินรับลมเล่น แล้วเนี้ยไปไหนมาล่ะ" คนตัวเล็กถามเปลี่ยนเรื่อง
"ก็ออกไปซื้อของโปรดมาให้ไง ที่สัญญาว่าจะซื้อมาให้เมื่อคืนอ่ะ"พีเนียลพูดพร้อมกับชูถุงให้คนตรงหน้าดู
"แต่ที่ซื้อมามีแต่ของหวานเลยนะ ทั้ง เค้กนมสด พุดดิ้ง ช็อคโกแล็ค นี่กะจะเลี้ยงให้อ้วนหรือไง"ซองแจพูดแขวะร่างสูง
"ไม่ได้ซื้อกับข้าวมาด้วยอ่า นายพอจะทำอาหารง่ายๆให้ทานก่อนไปมหาลัยได้มั้ย" พีเนียลเห็นท่าทีของคนร่างเล็กเลยพูดอ้อนๆกลับไป
"อยากกินอะไร?แต่ต้องช่วยผมทำด้วยนะ"
พีเนียลพยักหน้ารับก่อนจะรั้งแขนคนตัวเล็กเข้าครัวไป
ซองแจจัดการนำเค้กกับพุดดิ้งใส่จานแล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปหุงข้าว มือเล็กจะหยิบจับอะไรก็เก้ๆกังๆไปหมด เพราะนานๆจะได้เข้าครัวและอีกอย่างเค้าไม่เคยหุงข้าว พีเนียลต้องหัวเราะเยาะเค้าแน่ๆ
"นี่พี่รู้มั้ยหุงข้าวต้องใส่น้ำเยอะขนาดไหน" คนตัวเล็กเดินถือหม้อหุงข้าวไปหาพีเนียลที่ง่วนอยู่กับการหาของในตู้เย็นก่อนจะหันมาพร้อมกับยิ้มขำๆให้ร่างบาง จนอีกฝ่ายต้องยู่ปากใส่
"ถ้าใส่ข้าวขนาดนี้ก็ต้องใส่น้ำให้ท่วมข้าวเท่านี้" พีเนียลพูดพร้อมกับทำมือให้คนตัวเล็กดูซึ่งอีกฝ่ายก็ตั้งใจฟังจนทำให้ซองแจลอบยิ้มออกมากับท่าทางของซองแจที่เหมือนเด็กกำลังสนใจอะไรบางอย่าง
" อ่ะ เสร็จแล้ว นายต้องให้พี่เสียบปลั๊กให้มั้ย? " สิ้นเสียงทุ้มร่างสูงก็ได้รับสายตาดุรับไปแต่ยังไงพีเนียลก็มองว่าน่ารักอยู่ดีนั่นแหละ
"แล้วอยากกินอะไรล่ะ" คนตัวเล็กถามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหาของในตู้เย็นได้แล้ว
"เนื้อกับแฮมทอด ไข่ตุ๋นแล้วก็ซุปเนื้อ"
"ที่พี่พูดมาเหมือนจะง่ายแต่มันก็ทำยากนะ" ร่างบางว่าพลางแกะพลาสติกที่ห่อหุ้มเนื้อกับแฮมออก ส่วนร่างสูงของพีเนียลก็กำลังตั้งกระทะพร้อมเทน้ำมันลงจนกระทะเริ่มร้อน
"ใส่ล่ะนะ" ซองแจพูดด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น มือบางค่อยๆหย่อนชิ้นเนื้อลงไป 3-4ชิ้น ก่อนจะตกใจเมื่อเกิดเสียงดังตอนที่เนื้อสัมผัสกับน้ำมันร้อนๆ
ซ่า!!!
"อ๊ะ ผมกลัวมันกระเด็นมาโดนอ่ะ พี่มาทอดเลยนะ"คนตัวเล็กลากอีกฝ่ายมาเป็นกำบังแทนเพราะกลัวน้ำมันกระเด็นใส่
" ฮ่าๆๆ นายนี่ตลกจัง เห็นมั้ยว่าไฟมันแรงเกินไป ต้องลดความแรงลงมาอีก นี่ไง ไม่กระเด็นแล้ว"
พีเนียลกลับเนื้อที่อีกข้างเหลืองขึ้นให้อีกฝ่ายดู แล้วยื่นตะหลิวให้คนตัวเล็กทอดต่อ ซองแจรับมาก่อนจะค่อยๆทอดเนื้อและแฮมจนเสร็จ ร่างเล็กยิ้มอย่างพอใจกับผลงาน ก่อนจะนำจานเนื้อและแฮมไปวางไว้ที่โต๊ะส่วนพีเนียลพึ่งจะขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวข้างบน ที่นี้ก็เหลือไข่ตุ๋นกับซุปเนื้อ ซองแจจัดการตอกไข่ใส่ถ้วยแล้วตีให้เข้ากันก่อนจะใส่น้ำและปรุงรสสุดท้ายก็โรยต้นหอมไปเล็กน้อยก่อนจะนำไข่ที่ปรุงรสได้ที่แล้วไปใส่หม้อที่มีน้ำกำลังเดือดแล้วปิดฝาลง
จากนั้นก็หันมาจัดการกับซุปเนื้อที่พีเนียลเคี่ยวค้างไว้ มือเล็กค่อยๆตักซุปมาชิมเมื่อเห็นว่าใช้ได้แล้วก็ตักใส่ถ้วย พอดีที่ไข่ตุ๋นกำลังสุก ร่างเล็กของคนตัวขาวยิ้มออกมากับผลงานของตัวเอง ก่อนจะจัดโต๊ะอย่างตั้งใจ
" โห กลิ่นหอมไปถึงข้างบนเลย"พีเนียลที่แต่งตัวเสร็จแล้วพูดก่อนจะนั่งลงกับเก้าอี้ที่มีข้าวและกับข้าวเตรียมไว้พร้อมอยู่แล้ว มือหนาคีบเนื้อเข้าปากเคี้ยวๆแล้วตักน้ำซุปเข้าปากตามไปด้วย
"เป็นไงบ้าง พอทานได้มั้ย"
"............"
" งั้นลองชิมไข่ตุ๋นก็ได้ ถ้าเนื้อไม่อร่อย" คนตัวเล็กรีบตักไข่ตุ๋นให้อีกฝ่ายชิม เค้าคิดว่าอาหารต้องไม่ถูกปากพีเนียลแน่ๆ จนต้องรีบป้อนอีกฝ่าย พีเนียลงับช้อนก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่มไปให้
"ไข่ตุ๋นอร่อยกว่าทุกๆจานเลย"
"จริงเหรอ? " คนตัวเล็กทำตาโตอย่างกับไม่เชื่อหูตัวเอง
"อื้มม อาจเพราะนายเป็นคนป้อนก็ได้มั้ง"
"พูดอะไรของรีบๆกินเข้าไปเลย แล้วก็รีบไปเรียนเลย "ซองแจพูดแก้เขินโดยบ่นให้อีกฝ่าย
"ขอบคุณนะ"
จู่ๆพีเนียลก็พูดขึ้นด้วยท่าทางที่รู้สึกขอบคุณ เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ขอบคุณเพราะทำอาหารให้ทาน หรือ เพราะขอบคุณที่ยอมแต่งงานกัน
"ไม่เป็นไร ผมเองก็เริ่มคิดว่าพี่เหมือนพี่ชายจริงๆเข้าไปทุกทีแล้ว คิกๆๆ "คนตัวเล็กหัวเราะจนตาหยี
"เดี๋ยวอีกไม่นานนายก็ต้องเปลี่ยนความคิด" ร่างสูงพูดอย่างมีเลศนัย
"อิ่มแล้ว ไปเรียนก่อนนะที่รัก" พีเนียลพูดเย้าอีกฝ่าย
"ไปเลย ไปนานๆยิ่งดี แบร่ๆๆ" แลบลิ้นให้อีกฝ่ายด้วยความหมั่นไส้
"เดี๋ยวกลับมานายจะโดนทำโทษ" ร่างสูงบอกกลับมา แต่ร่างเล็กก็ไม่ได้สนใจที่จะต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายเพราะรีบแต่งตัวไปเรียนเหมือนกัน
เด็กดื้อ เดี๋วนาจะโดนทำโทษจริงๆๆ
.......................................................................
TBC
ฟิคเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลยจริงๆ ฮ่าๆ ยังไงก็เอ็นจอยรีดดิ้งนะคะ :)
ความคิดเห็น