คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : |All x Luffy|-เดทหนึ่งวันกับกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง!
all X ลูฟี่
STORY - เดทหนึ่งวันกับกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง!
Lady in the red dress – Fan Fiction.
ในวันที่อากาศแจ่มใสท้องฟ้าปลอดโปร่งเป็นวันดีๆในแกรนด์ไลน์ที่คลื่นลมสงบจนแทบไม่ต้องควบคุม และเป็นวันที่นามิต้นหนเรือว่างจากการคอยควบคุมเรือ นามิฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ระหว่างที่เธอนับทำรายการสมบัติที่มีอย่างที่ทำเป็นประจำทุกวัน
“สองหมื่น บวกกับอีกสามพันเบรี เป็นสองหมื่นสามพันเบรี…..
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!”
เสียงแหลมเล็กหวีดร้องดังไปทั้งเรือ ซันจิเป็นแรกที่วิ่งเข้ามาประคองนามิที่เกิดอาการช้อกอย่างไม่มีสาเหตุ
“เกิดอะไรขึ้น นามิ” โรบิ้นเป็นคนถัดมาที่มาถึง
“เงิน…เงินมัน”
“เงินมันทำไมนามิ!” อุซป+ช้อปเปอร์
“เงิน…มัน”
“มัน?!!” ทุกคน
“เงินมันหายไปสองล้านเบรี ! แอร้กก!!” พูดได้แค่นั้นต้นหนขี้งกก็สลบไป
“เงิน…สอง…สองร้อยล้าน…” ทุกคนถอนหายใจแรงเมื่อนามิที่แม้จะสลบไปแล้วแต่ยังละเมออกมาเป็นเงิน ทุกคนบนเรือรวมตัวกันในห้องพยบาลที่นามิอยู่ เพราะไม่ใช่แค่นามิที่ตกใจกับเงินจำนวนมากที่หายไปนั้น
“ฉันว่าน่าจะเป็นเพราะเราพักที่เกาะล่าสุดนานเกินไป เงินถึงได้หายไปขนาดนั้น” โรบิ้นพูดอย่างมีหลักการ เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาพักอยู่บนเกาะฤดูร้อนนานถึงสองอาทิตย์
“หรือว่าจะเป็นเพราะตำราแพทย์ของฉัน T^T” ช้อปเปอร์พูด กองหนังสือเล่มใหญ่ที่เพิ่งซื้อวางอยู่ข้างตัว
“อาจจะเป็นเพราะเครื่องครัวชุดใหม่ของฉันก็ได้” ซันจิ
“อาจจะเป็นเหล็กกับไม้ที่ฉันซื้อมาสำรองไว้” แฟรงกี้
“หรืออาจเป็นถ้วยชารูปลาบูนของผม? โยโฮ่โฮ่” บรู้ค
“……” โซโล
“ไม่ไหวเลย…พวกนายนี้ใช้เงินเปลืองจริงๆ” ลูฟี่พูดพลางเคี้ยวเนื้อตุ้ยๆ
“แค่ค่ากับข้าวนายก็ปาไปร้อยล้านแล้ว !!” อุซป + ซันจิ
“อะไรกัน…ฉันเป็นกัปตันก็ต้องกินเยอะๆสิ -3-”
“ไม่เห็นมันจะเกี่ยวกันตรงไหน -*-” ซันจิ
“เอาหล่ะๆ ยังไงก็ตาม ก่อนที่ยัยนามิจะช้อกตายไปก่อน คงต้องหาเงินมาทดแทนส่วนที่หายไปหน่อยแล้ว” อุซป
“แล้วจะหากันยังไงล่ะ?” โรบิ้น
“ปล้นเรือกองทัพเรือ” โซโล
“แค่นี้ยังโดนตามล่าไม่พอรึไง เจ้าหัวเขียว” ซันจิ
“อะไรของแกไอ้คิ้วม้วน!@#$%^&*()*&^%$#แล้วมันอะไรของแกล่ะเจ้าหัวมอส@!@#$%^&*(*&^%$#@ บลาๆ”
โซโลกับซันจิทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่ สุดท้ายโรบิ้นก็ต้องใช้พลังผลปีศาจหยุดเอาไว้ และเสนอแนวคิดของตน
“ฉันคิดว่าเราควรจะจัดประมูล”
“ประมูล?” ช้อปเปอร์
“ปามูล?” ลูฟี่
“ลาบูน?” บรู้ค
โป้ก ! โป้ก! โป้ก!
“นี่พวกนายเข้าใจความหมายของคำว่าประมูลมั้ยเนี้ย !” นามิที่ไม่รู้ว่าฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่แขกหัวทั้งสามคนจนควันขึ้น
“ยัยงกฟื้นคืนชีพ !!!” อุซป
โป้กก!!!
“เอาล่ะ มาพูดเรื่องการเรื่องงานดีกว่าโรบิ้น เราจะประมูลอะไรดี ถึงจะได้ตังเยอะๆ”
“ยัยนามิ ตาเธอเป็นตัวเบรีแล้วเฟ้ย!” อุซปว่าเมื่อพูดถึงเรื่องเงินแล้วนามิตาวาว ระริกระรี้สุดขีด
“ลองที่สิ่งของก่อนใหม เช่น…”
“กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วของฉัน !” แฟรงกี้
“ชุดน้ำชาลายลาบูนของผม โย่โฮโฮ” บรู้ค
โป้ก ! โป้ก!
“ของแบบนั้นมันขายได้ที่ไหนกันยะ!!!!” นามิใช้สกิลแขกหัวอีกครั้ง “ฉันว่าลองประมูลคนดีกว่าใหมโรบิ้น”
“เอ๋!!!!!”
“ไม่นะ ชั้นยังไม่อยากถูกพรากความบริสุทธ์ไป T^T” อุซป
“ถ้าเรื่องแบบนั้นล่ะก็ ให้ฉันกลืนดาบซะยังดีกว่า” โซโล
นามิกุมขมับ พวกนี้ชักจะเข้าใจผิกไปกันใหญ่แล้ว
“ฉันไม่ได้หมายถึงการขายพวกนายนะยะ ฉันหมายถึงงานบริการเล็กๆน้อย เช่นเสิร์ฟชาหนึ่งวัน เป็นเพื่อนคุยหนึ่งวัน เดทหนึ่งวันอะไรประมาณนั้นต่างหากย่ะ”
“แค่หนึ่งวันจะมีคนร่วมประมูลเหรอนามิ ?” ซันจิว่า
“โฮะๆ ไม่ต้องห่วงไป จากที่ฉันติดตามข่าวสารในตลาดมืด มีคนมากมายที่อยากจะเดทอยากจะคุยกับกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง โดยเฉพาะนาย….ลูฟี่!”
“เห ?????!!!!!”
“คนอย่างฉันเนี่ยนะ -0-” เจ้าของชื่อว่าพร้อมชี้นิ้วใส่ตัวเอง ซันจิถึงกับเดินไปจ้องลูฟี่ไกล้ๆเพื่อมองหาความน่าสนใจ
“เชื่อฉันสิ! ฉันจะจัดประมูล 1 อาทิตย์หลังจากนี้ ฝากโรบิ้นเตรียมเสื้อผ้าให้ลูฟี่ด้วยนะ ^^”
รอยยิ้มอ่อนโยนแบบนั้นของนามิ มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ --- ทุกคนคิดพร้อมกัน
ความคิดเห็น