คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ครั้งแล้วครั้งเล่า 1
ภามลืมาึ้นเพื่อสบาภูผาอีรั้ ส่วามรู้สึบาอย่าผ่านทาแววา และนั่น็ทำให้เาผลัร่าภามให้นอนลบนที่นอนเย็นเยียบ านั้น็้มหน้าลมาแลูบ บเบีย้วยวามอ่อนหวานที่ทำให้ภามร้อนไปทั้ัว
รู่่อมา ภาม็สะุ้เล็น้อยเมื่อวามหนาวปะทะร่าายลอร่า อันทำให้รู้ว่าเาถอเสื้อผ้าภามออนหมแล้ว ภามมอไปที่เา ็เห็นว่าำลััารับเสื้อผ้าัวเออย่าเร่ร้อน
รออยู่ไม่นาน ร่าสูให่็ทาบทับลมา าม้วยผ้าห่มที่ลุมทั้ภามและเาเอาไว้ ทำให้ร่าอภามอุ่นึ้น และเา็ทำให้อุ่นยิ่ึ้น้วยารแนบปาลมาอีหน านั้นึละาปาลไปที่หน้าออภาม
เาวัลิ้นเลียรอบานอนพอใึรอบปาลไป ูลืนเอาวามหอมหวานนพอใ ึย้ายไปอี้า
ภามเสียว่านนเผลอราออมา ร่าบิเร่าเล็น้อย มือเรียวลูบไล้แผ่นหลัว้าอเาอย่าเผลอไผล
ส่วนภูผา เมื่อื่มินน้ำหวานาอบัวู่เล็ ๆ นหนำใแล้ว เา็เลื่อนปาลไปที่ใ้หน้าอและหน้าท้อแบนราบ
“ฮือ” ภามเผลอราออมาอีรั้
ภูผายับัวลุึ้นมาูบปาับภาม ล้ายปลอบประโลมให้ภามเรียมใสำหรับสิ่ที่ะเิึ้นหลัานี้
เาูบทุอูใบหน้านภามอ่อนระทวยแล้ว ็เลื่อนมือลไปยัุ่ำว่าหน้าท้อ อบุมมันเอาไว้้วยมืออุ่น แล้วทัทายมันเบา ๆ ้วยปลายนิ้วแ็แร
ภามผวาเยืออีรั้ ่อนะเลื่อนมืออนลไปใ้หน้าท้ออันอุมไป้วยิแพส์อเาบ้า อนนี้มันยายัวแล้ว และให่ว่ามือน้อย ๆ อภามะำรอบ ถึระนั้นภาม็ไม่ระย่อ พยายามอบเอาไว้แล้วยับนิ้วึ้นล
ภูผาผละัวลาร่าภาม นอนะแหันหน้าเ้าหาัน และแลเปลี่ยนันยับมือึ้นล สลับับูบปาันไป้วย
ลาวาไหลวนทั่วร่าอทัู้่ นภามมิอาทานทนไ้อีแล้ว เาเลื่อนัวลให้่ำว่าภูผา แล้วรอบปาลไปบนแท่ร้อน
“อืม...” ภูผาราพอใ แล้วเริ่มยับัวเ้สวนับปาอภาม ภามุอหอยไปเล็น้อย ทว่าวามหฤหรรษ์็ทำให้ลืมเ็บสิ้นเิ
ไม่นาน น้ำแรอภูผา็พุ่ออมา พร้อม้วยเสียราแห่วามสุสมอเา เาพยายามะึออมาปล่อย้านอ แ่ภามลับรั้เอาไว้และื่มินน้ำนั้นอย่าไม่นึรัเีย
ไม่รู้ทำไมเหมือนัน ภามอยาให้เามีวามสุมา ๆ
ภูผาเอ็ิเ่นนั้น เพราะรู่่อมา เา็ลร่าลไปหาออภามอีรั้และรอบปาล ลิ้นร้อนรูลบนออภาม นร่าอภามเร็และไหวเยือ รู้สึว่าอยาให้เาทำอะไร ๆ ให้มาว่านี้ ไม่อย่านั้น ลาวาในายอภามไม่มีวันถูปลปล่อยอย่าแน่นอน
ภูผาับภามนอนว่ำ ทาบทับลไปให้ร่าแนบประสาน ยับัวไปมาเล็น้อยเพื่อให้ร่าเสียสีัน านั้นึแนบปาลบริเว้นอสะอาและหอมละมุนอภาม ไล่มาที่ไหล่ แผ่นหลั ้นเล็็ริแ่็หนั่นแน่นและแร่
“อืม...” ภามราออมาเบา ๆ
ไม่นาน ภูผา็ย้นอภามึ้นให้ลอยเ่น ัวเาเอยับเป็นนัุ่เ่าทา้านหลั ่อแท่ร้อนเ้าับบริเวุอ่อนไหวที่สุอภาม หลัานั้นึ่อย ๆ สอใส่เ้าไป
อนแรมันับแน่นนภามร้ออู้ ภูผารีบึออ แล้วใ้น้ำลายอนทารอบ ๆ ุนั้นอภาม แล้วึพยายามันัวนเ้าไปใหม่ เาไม่บุ่มบ่ามยับัวเพราะรู้ว่าน้อะเ็บอย่าแน่นอน แม้ว่าอารม์อัวเอมันะพุ่นแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว แ่เา็อยามีวามสุไปับน้อ อย่าให้มีฝ่ายใฝ่ายหนึ่้อเ็บ
และเมื่อภามพร้อม นั่นละ ภูผาึยับัว เริ่มาัหวะ้า ๆ แล้ว่อย ๆ เร็วึ้น ภามเ้สวนลับอย่าไม่ย่อท้อเ่นัน
ไม่้าไม่นาน เา็พาภามโบยบินึ้นสู่ท้อฟ้าและว้าวาวนับร้อยนับพันมาอเอาไว้ ายหนุ่มบหน้าลรออหอมรุ่น ภามเอ็ถึับหมเรี่ยวแระทำอะไร่อเหมือนัน เาหลับานิ่เพื่อารำวามสุอ่ำืนนี้ไว้นลึสุหัวใ
เมื่อเรี่ยวแรลับมา ภูผา็พลิัวลา้านหลัภาม ับัวภามะแ้าแล้วสวมอไว้า้านหลัอย่าทะนุถนอม ภามยับายเ้าหาอ้อมอว้าอเา แล้วนอนฟัเสียลำธารไป้วยัน...
แล้วภาม็อิถึเหุาร์วันนี้ไม่ไ้ ที่เาให้ภามออไปเที่ยว้วยนั่นละ
ความคิดเห็น