คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Write Love 7 ก้าวมาอีกขั้น (ChanBaek)
‘วันนี้อาาศีัเลย’ ผมเยหน้าึ้นมอท้อฟ้า และพับแว่นหนีบไว้ที่อเสื้อ อนนี้ผมอยู่หน้าอนโอแบฮยอนแล้ว วันนี้เรานัันไปื้ออที่ห้าสรรพสิน้า ็ผมะย้ายมาอยู่ที่นี้แล้วนะสิ ผม้อ้อมบาสทุวันใน่วเลิเรียน และ็เลิ่ำทุวัน ทุปีผมไม่ย้ายมาที่นี่หรอ เพราะผู้ัารนเ่าเรื่อเยอะมา โน้น นี่ นั่น แ่ีหน่อยที่พี่ยูราเรียนบแล้ว และมาบริหารอนโแห่นี้ ผมเลยมาพัไ้อย่าสบาย ๆ และอีเหผลที่ผมปิเศษไม่ไ้เลยือ นัวเล็ที่ยืนเท้าเอวมอมาที่ผมอนนี้
“นายมา้าไป 20 นาที” ทันทีที่แบฮยอนเห็นหน้าผม เา็ุผมเลย ใ่แล้วหละ แบฮยอน ืออีเหุผลหนึ่ที่ผมอยามาอยู่ที่นี้
“อโทษที พอีรถิหนะ” ผมยิ้มแ้ัวไป ็วันนี้รถิริ ๆ เพราะเป็นวันหยุ้วยนั่นแหละ
“ันเือบะเินึ้นห้อไปแล้ว นายมันไม่รเวลาเลย” เามวิ้วเหมือนนโรธ แ่เาูน่ารัมา ๆ เลย
“ันอโทษ ๆ ะไม่สายอีแล้ว อย่าโรธเลยนะ” ผมแล้หยิที่แ้มหมาน้อยเบา ๆ แ้มนุ่มะมัเลยอ่ะ >///<
“รุ้ไ้ไว่ามีรั้ที่ 2 อาะไม่มี็ไ้” หมาน้อยอมยิ้มแล้วบอผม
“เอิ่ม......” ผมไม่รู้ะพูยัไเลย เอประโยนี้เ้าไป เลยทำแ้มป่อแบบเ็แทน O^O
“ฮ่า ๆ นายทำแ้มป่อเหมือนเ็เลย าโๆ แ้มป่อ ๆ ลมาเลย” แบฮยอนหัวเราะอบใ
“.............” แ่ผมไม่ำนะ ผมออะูี มาว่าผมล หมเหล่อเลย
“นายนี่เหมือนเ็ริๆเลยนะ นี่โรธใ่ไหม ั้นันลับห้อ่อนนะ”
“เี๋ยวสิ” ผมรีบว้ามืออแบฮยอนไว้ทัน ่อนที่เาะหันหลัลับห้อไป
“ั้น็อย่าอนัน” เาหันมาเหล่าให้ผมนิหนึ่
“ไ้สิ” ผมยิ้มนเห็นฟันเรียสวย อนนี้ผมยอมเาทุอย่านั่นแหละ
“ีมา” เาหันมายิ้มให้ผม รอยยิ้มเาูสใสมา
“ั้นไปันเถอะ”
“ไ้เลย”
ผมเินนำแบฮยอนออมา หยิบแว่นาันแมาสวยใส่ แล้วยับนิหน่อยให้เ้าที่ ่อนรไปที่ลานอรถออนโ ใ่แล้วหละ วันนี้ผมับรถมาเอ ไม่บ่อยนัที่ผมะับรถเอ เพราะอายุผมยัไม่ถึเ์ แ่ผมแร์ะที่ไหนหละ านยอละอย่า ้อทำไ้ทุอย่าสิ
ปิ๊ป ...ล๊อ !
“อ่าว พี่ยุนอา ทำไมมาอนโสายั” ผมทัพี่สาวที่พึ่เ็ารล๊อรถ แล้วหันหน้ามาทาผมพอี
“พี่เอารายานวามเรียบร้อยไปส่บริษัทมา เลยเ้ามา้า แล้วนี่ ะไปไหนัน” พี่ยุนอาหันไปมอหน้าแบฮยอน แล้วยิ้มนิหน่อย
“สวัสีรับพี่ยุนอา” แบฮยอนเอ่ยทัทายเสียหวาน (ทำไมนายไม่พูแบบนี้ับันบ้า)
“สวัสี่ะ” พี่ยุนอาอบลับ
“พอีพวเราะไปื้ออันน่ะ” ผมอบพี่ยุนอาไป
“ั้น็ไปเถอะ เี๋ยวพี่ให้นานไปัห้อรอ” พี่ยุนอายิ้มส่ให้
“ั้นไป่อนนะรับ ไว้เอันใหม่” แบฮยอนโบมือลาพี่สาว
“๊ะ” พี่ยุนอา็โบมือให้เ่น
“ไป่อนนะ ่ำๆะเอาเ้ามาใหม่” ผมบอพี่ยุนอา แล้วลาหมาน้อยออมาทันที
“ปล่อย ๆ ันเินเอไ้” หมาน้อยสะบัมืออาารับุมทันที
“ไปึ้นรถเถอะ” ผมบอหมาน้อย ะที่ีนัวเอเ้ารถเ่นัน
ปั ปั
“อะไรเนี่ย !!! มีุ๊าแมวอยู่ในรถ้วย น่ารััเลย” หมาน้อยหยิบุ๊าแมวที่วาอยู่เบาะนั่้าหลัมาเล่นอย่าสนใ นายเหมือนเ็เลย
“พี่ยุนอาื้อให้เป็นอวัวันเิปีที่แล้วน่ะ มันน่ารัีเลยเอาในรถ” ผมอบไป
“นายอบแมวใ่ไหม” เาถามทั้ๆที่ยัสนใับุ๊า
“ใ่ๆ ันอบแมว มันอ้อนเ่ีนะ” ผมพูไปยิ้มไป เผลอิถึแมวอยู่ที่บ้านนะ ผมรัมันมา
“แมวมันี้อ้อน แ่นายมันี้เอาแ่ใ” แบฮยอนมอหน้าผมหน่อยๆแล้วหันไปสนใับุ๊าในมือ่อ
ผมไม่อบอะไรเาไป เพราะไม่อยาะเถีย อนนี้ทุอย่าำลัไปี ผมับรถมาเรื่อย ๆ วันนี้อาาศภายนอำลัี ไม่ร้อนและไม่หนาวนเินไป ผู้นมามายเินวัไว้ 2 ้าทา เ่นเียวับรถที่ินัเ่นัน แ่โีที่ผมเลือห้าใล้ๆับอนโ ึใ้เวลาไม่นาน
ห้า XXX
“นี่านยอล นายะเินเร้วไปไหนเนี่ย” แบฮยอนที่เินามผมเือบไม่ทันทัผม่อนที่ผมะเว้นระยะห่ามาว่าเิม
“นายะมาว่าันเินเร็ว ไม่ไ้นะ เพราะนายนั่นแหละที่าสั้น เลยเิน้า” ผมหันไปอบ
“ั้นนาย็เินนเียวเถอะ ันะลับอนโแล้ว” แบฮยอนหันหลัลับ
“เี๋ยวสิ ๆ ันเิน้าล็ไ้” ผมรีบวิ่ไปึแบฮยอนับมา
“ะรั้ันไว้ทำไมหละ ันเิน้าไม่ใ่หรอไ”
“ไม่้า ๆ ันเินเร็ว่าหา” ผมยิ้มอ้อนๆให้ับหมาน้อย
“เอะ” ทำเป็นโรธอีแหนะ
“ั้นันเลี้ย้าว” วามริ็ั้ใะเลี้ยอยู่แล้ว
“นายพูแล้วนะ” หมาน้อยยิ้มร่าเียวนะ
“ริสิ ไปันเถอะ” ผมูมือแบฮยอนให้เินามมา
เราเินูอภายในห้านี้ัพั แ่ยัไม่เออะไรที่ถูใเลย ส่วนให่แล้ว็มีแ่อเิม ๆ ับเสื้อผ้าผู้หิะส่วนให่
“านยอล ๆ แวะร้านนี้่อน” แบฮยอนสะิแนผมหน่อย ๆ
“็ไ้” ผมเินามแบฮยอนเ้ามาในร้าน
“ัวนี้สวยไหมอ่ะ” แบฮยอนเอาเสื้อเิัวสีมพูหวานมาทาบับัว แล้วหันมาถามผม
“็สวยีนะ เหมือนหมาใส่เสื้อสีมพูเลย” ผมยิ้มว้าวนประสาทไป
“ไอ้หูา !!!!” อนนายโรธเนี่ย น่าแล้ีั
“สวยรับสวย ูีมาเลย” ผมยิ้มให้แบฮยอน
“นายมานี้สิ” แบฮยอนเอาเสื้อัวเิมเ็บไว้ที่ แล้วหยิบอีัวึ้นมา
“บอให้มานี่ไ เร็วๆหน่อยสิ” แบฮยอนวัมือเรียผม
“มาแล้ว ๆ ”
“นายูีมาเลยนะ” แบฮยอนทาบเสื้อัวที่หยิบมาเมื่อสัรู่ทาบที่ัวผม
“ันว่ามันหวานไปนะ” ็เสื้อที่แบฮยอนเอามาทาบเนี่ย มีม่วลายวานะสิ ยัะุ๊เลย
“หรอ แ่พอมาทาบับนาย มันูีั” แบฮยอนมอเสื้อแล้ว็ยิ้มไป
“ทำนายไม่ลอเอหละ”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่อบ” พูบแบฮยอน็แวนเสื้อไว้ที่เิม และเินออไปทันที
“นี่ ไปแล้วหรอ”
“....................” เินเร็วเียวนะ
“แบฮยอนรอ้วย” ผม้อร้อทัเมื่อแบฮยอนเินนำออมาเร็วมา
“........................................”
“อ่าวไปไหนแล้วหละ” ผมมอ้ายมอวา็หาแบฮยอนไม่เอ ไปอยู่ไหนนะ ทีแบบนี้เินเร็วั
.
.
.
.
“อ่ะ! เอแล้ว มาอยู่นี่เอ” ผมมอเ้าในร้านเรื่อสำอา ็เห็นแบฮยอนลอรีมโน้นนั่นไปเรื่อย
“นายไปไหนมาหรอานยอล” ูเาถามสิ
“นายนั่นแหละที่ทิ้ัน” ผมทำหน้ามุ่ย
“ฮ่า ๆ นายเิน้าเอ” แบฮยอนหัวเราะร่า
“ไ้ทีพูให่เลยนะ”
“ทีใรทีมัน” แบฮยอนเหล่ามาิผมเล็น้อย
“นั่นนายทำอะไรหนะ” ผมถามแบฮยอนที่ำลัีสะเปรบำรุหน้า ที่ผิวัวแอ
“ันลอสะเปรทาผิวอยู่ไ” แบฮยอน้มหน้าี่อ
“ไม่ ไม่ใ่สะเปรทาผิวนะ มันเอาไว้บำรุหน้า่าหา” ผมึสะเปรออามือแบฮยอนมา
“อ่าวหรอ ... ันไม่ไ้อ่านูีๆ” แบฮยอนยิ้มแห้ ๆ
“นี่ ๆ เาใ้แบบนี้นะ หลับาสิ ” ผมให้แบฮยอนหลับา และบรรีสะเปรบาๆที่หน้าอแบฮยอน อนแบฮยอนยีา เาูน่ารัน่าเอ็นูมาเลยนะ
…………… Write Love …………….
ผมเินเล่นับแบฮยอนทั้วัน เ้าร้านนู้นร้านนี้ าที่เหมือนะไม่มีอะไรน่าสนใ ลับลายเป็นไ้อเ็มมือ ทั้อผม และแบฮยอน เราใ้เวลาราว ๆ 3 ั่วโมในารเินื้ออ และเป็นรั้แรที่ผมเินไ้นานนานี้ แ่ไม่รู้สึเหนื่อยเลยนะ มีวามสุมาว่า
“ไ้อเยอะแยะเลยนะ” ผมูถุอในมือึ้น และหันไปพูับแบฮยอน
“ใ่ ๆ อนแรนึว่าะไม่ไ้อะไระแล้ว” แบฮยอนส่ยิ้มมาให้ผม
“นายหิวรึยั ันเริ่มหิวแล้วนะ” ผมถามแบฮยอนอีรั้ เพราะอนนี้ผมเริ่มหิวแล้ว
“ัน็เริ่มหิวแล้วแหละ” แบฮยอนพยัหน้าอบ
“ั้นเราไปหาอะไรินันเถอะ” ผมยิ้มให้แบฮยอนแล้วเินไปร้านอาหารัน
“นายะเลี้ยอะไรัน” อยู่ ๆ แบฮยอน็ถามึ้น
“แล้วนายอยาินอะไรหละ” ผมถามแบฮยอนลับ
“ันอยาินอะไรร้อน ๆ เป็นสุี้ไ้ไหม” แบฮยอนทำหน้าอ้อน ๆ ไม่อ้อน็พาไปอยู่แล้ว
“ไ้สิ ั้นไปัน” ผมยิ้มว้าให้แบฮยอน
“นายใีที่สุเลย” แบฮยอนยิ้มร่า ทีแบบนี้มันเียวนะ หึ หึ
เราเินันมาเรื่อย ๆ นถึั้นอศูนย์อาหาร ที่นี้มีร้านอาหาร่า ๆ ทั้อาหารเาหลี อาหารนานาาิ และอาหารพื้นเมือ่า ๆ ให้เลือทานแบบุใเลย ผมับแบฮยอน็ำลัหาร้านที่น้อาร แ่สายาผม้อไปสะุับน 2 น ที่เินู่ันมา นั่น ... นั่นมัน
“ไ ... ีโอ” ผมทัน 2 นที่ำลัะเินสวนัน
“อ่าวานยอล” ทั้ 2 พูึ้นพร้อมัน
“พวนายมาทำอะไรัน” ผมถามเพื่อนทั้2
“ันับไพึ่ะเรียนพิเศษเสร็ ำลัมาหาอะไรินัน แล้วนายับ....” ีโอไม่พู่อ แล้วหันหน้าไปมอแบฮยอนที่ยืนนิ่อยู่้าๆผม
“อ๋อ ๆ นี่แบฮยอน เพื่อนันเอนะ” ผมแนะนำแบฮยอนให้เพื่อนทั้ 2 น
“สวัสีรับ ผมแบฮยอนรับ” แบฮยอนส่ยิ้มทัทายีโอและไ
“สวัสี๊ะ ันยอู เรียว่า ีโอ ีว่านะ” ีโอยิ้มให้ับแบฮยอน
“ันไนะ ยินีที่ไ้รู้ั” ไยื่นมือมาับทัทาย แบฮยอน็ไม่ั (มาไปนะไอ้ำ)
“นี่ ๆ พวนายำลัหาอะไรินันอยู่ใ่ไหม” ผม้อรีบพูแทร เพราะพวเามอหน้าันนะท้อแล้ว (ไรเอ : แบฮยอนไม่ใ่ปลาันะ)
“ใ่ ๆ ” ไ้ผล ทั้ีโอ และ ไ หันมาสนใผมเ่นเิม
“ั้นเราไปหาอะไรินพร้อมันเลยสิ” เป็นแบฮยอนที่เอ่ยวนทั้ 2 น ันอยาไปับนาย 2 นมาว่านะ T T
“ะีหรอ” ไถามึ้น มันไม่ีเลยแหละ อย่าไปนะ
“ีสิ ไปันเยอะ ๆ สนุีออ เนาะานยอล” แบฮยอนหันมายิ้มับผม
“เอ่อ....” ผมยัะุะั
“โอเ ั้นไปันหมทุนเลย” แบฮยอนไม่ฟัำอบ ็ลาีโอับไเินนำไป่อนแล้ว ไม่นะ มัน้อไม่เป็นแบบนี้สิ T T
ผมไ้แ่เินาม และมอท่าทาร่าเริอแบฮยอน นายนี่เหมือนลูหมาที่สนุสนานลอเวลาริ ๆ เลยนะ ผิับันอนนี้เลย
“เฮ้อ....” ผมเผลอถอนหานใออมา
“เิน้มหน้า เป็นหมาอเลยนะ” ไที่มาเิน้าผมเมื่อไหร่ไม่รู้ สะิให้ผมรู้ัว
“ยุ่น่า” ผมหันหน้าหนีมัน
“อบหรอนนี้อ่ะ” ผมะัเล็น้อยับำถามอเพื่อนที่ไ้ยิน
“ปะ ป่ะ ป่าว ไม่ไ้อบะหน่อย” ผมปิเศษเพื่อนไป
“โหนอื่นไ้ โหัวเอไม่ไ้หรอนะ” ไยิ้มมุมปาให้ผม ับท่าทาวนๆ อมัน
“ูไม่ไ้โหเว้ย” ผมึ้นเสียแ็
“็แล้วแ่มึ แ่ะบออย่าหนึ่นะ”
“อะไร” ผมเยหน้าึ้นั้ใฟั
“ท่าทามึแสอออย่ามา ว่าอบเา” ไส่ายหน้าไปหาแบฮยอน ทำให้ผม้อมอาม
“นี่พวนาย เิน้าันัเลย ันหิวแล้วนะ” แบฮยอนวัมือเรียผมับไที่เินามมา
“ูบอมึแ่นี้แหละ ิเอาเอแล้วัน” พูบไ็เร่ฝีเท้า้าวไป ทิ้ให้ผมเินนเียว
“มันแสออนานั้นเลยหรอ” ผมยัพูับัวเอ และรุ่นิ
“านยอนนายเิน้ามาเลย เหนื่อยแล้วหรอ ไม่สนุเลยอ่า” แบฮยอนที่เห็นว่าผมเิน้า รีบมาลาผมเ้าไปในร้าน มีแ่นายสินะ ทีู่ไม่ออ
“สวัสี่ะ มาี่ที่่ะ” ทันทีที่เ้าในร้านพนัาน้อนรับ็เอ่ยถามทันที
“มา 4 ที่ รับ” แบฮยอนอบพนัาน้อนรับไป
“4 ที่นะ่ะ เิทานี้่ะ” พนัานเินนำไปที่โ๊ะ้าในที่ว่า
“ออนุาเปิเมนู่ะ” พนัานเปิเมนูแล้ววาลรหน้าเราทุน
“อี 5 นาที ะมีพนัานมารับออเอร์นะ่ะ” พูบพนัานนนั้น็เินออไป
“นายะินอะไรหรอานยอล” แบฮยอนที่นั่้าๆผมถามึ้น
“แล้วแ่นายเลย สั่มาัน็ินไ้หมนั่นแหละ” ผมพับเมนูแล้ววาไว้บนโ๊ะ
“ินไ้ทุอย่าเลยใ่ไหม” แบฮยอนหันหน้ามาถามผม
“ไ้ทุอย่าเลย” ผมยิ้มว้าให้แบฮยอน
“นี่ ๆ ีโอนายะสั่อะไร” แบฮยอนหันไปุยับีโอที่นั่ฝั่ร้าม
“ันว่าะสั่อันนี้” ีโอวาเมนูลที่โ๊ะ และใ้มือี้ที่เมนูนั้น พวนายสนิทันเร็วันะ
“ว๊าว ... น่าินัเลย” แบฮยอนทำาโ
“แล้วนายะินอะไรหละ” ีโอถามแบฮยอนลับ
“ันะสั่สุีุ้รอบรัว พวนาย้อ่วยันิน้วยนะ” พูบแบฮยอน็หัวเราะ
“ไ้เลย เรื่อินผัันสู้าย” ไที่ำลัูเมนูอยู่ วาเมนูลแล้วหันมาุยับแบฮยอน นี่พวนายลืมันแล้วมั้ (แอบน้อยใ)
“เี๋ยว ันอัวไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ” ผมลุึ้นแล้วเินออาโ๊ะ
“รีบลับมานะ เี๋ยวไม่มีน่าย” แบฮยอนพูทีเล่นทีริ แล้วหันไปหัวเราะับเพื่อน นายนี่มัน....ันโรธนายไม่ลหรอ รีบไปเ้าห้อน้ำีว่า
…………… Write Love …………….
“านยอนนายไปนานมาเลย” แบฮยอนทัหลัาที่ผมลับมาที่โ๊ะอาหาร
“หน้านายูเรีย ๆ ้วยนะ” ีโอเสริมทัพึ้นอี
“เป็นไรป่าวว่ะ?” ไถามึ้น
“ำถามเป็นุเลยนะ” ผมอบและนั่ลที่ัวเอ
“...............................” ทุนมอหน้าผม ะให้ท้อเลยไหม
“ันไม่ไ้เป็นอะไรหรอ ิน ๆ ันเถอะ” ผมอบเพื่อนไปแบบนั้น ทั้ ๆ ที่วามริแล้วผมรู้ัวเอีว่าผมิเรื่ออะไรอยู่
“ลูิ้นแอี้เบิร์ น่ารััเลย” แบฮยอนยิ้มร่าเริับลูิ้นลายาร์ูนที่อยู่ในมือ
“นายร่าเริัเลยนะแบฮยอน” ีโอถาม
“นิหน่อยนะ วันนี้มีนใีเลี้ยมื้อนี้้วย” แบฮยอนมอมาทาผม
“ริหรอว่ะ” ไเยหน้าึ้นมาถาม
“เออ ริ ๆ ” ผมอบสีหน้าเรียบ
“แมนมาเลยมึ อบุนะ” แล้ว็้มหน้าิน่อ
“ยัไม่ไ้บอเลยว่าเลี้ยมึ้วย” ผมเหล่ามมอไเล็น้อย
“ูรู้ยัไมึ็เลี้ยูอยู่แล้ว” พูบ็ิน่อ สบายใริๆเลยนะ
“นี่ ๆ านยอลลอินนีู่” แบฮยอนีบหมูิ้นหนึ่มา่อที่ปาผม
“....................................” ผมมอหน้าแบฮยอนเล็น้อย
“อ้าปาสิ ันิ้มน้ำิ้มให้แล้ว” แบฮยอนทำหน้าุ
“อ้ามมมม” ผมอ้าปารับหมูิ้นนั้นแ่โยี
“อร่อยใ่ไหมหละ” แบฮยอนส่ยิ้มว้าให้ผม
“ใ่ ๆ อร่อยมาเลย” ผมส่ยิ้มลับให้แบฮยอน
“สสัยแบฮยอนะลืมเป่านะ ูสิหน้าานยอลแ่ำเลย” ีโอแว
“ันเป่าแล้วนะ” แบฮยอนยิ้มเ้อๆ
“ถ้าไม่ใ่เพราะหมูมันร้อนเินไป แล้วเพราะอะไรนะ ทำไมหน้าถึไ้แนานั้น” ไเสริมทัพ
“แรไหน ไม่ไ้แะหน่อย” ผมรีบเถียแล้วหันหน้าหนีไปทาอื่น
“มาินัน่อเถอะ” แบฮยอนเรียวามสนใืน
ผมไ้แ่นั่มอแบฮยอนแล้วแอบยิ้มไป นายูร่าเริ สใสริๆเลยนะ บ้าที็ทำเหมือนัวเอเป็นเ็ ๆ เรียเสียหัวเราะไ้ีทีเียว ันอบเวลาแบบนี้ที่สุเลยนะ
“หมาน้อยัวนั้น ันอนะ”
บทสนทนาในห้อน้ำเมื่อัรู่ัึ้น ทำให้ผม้อมวิ้วทันที ไม่ ! มันไม่มีวันเิึ้นแน่ หมาน้อยอัน ็้อเป็นอันนเียว นอื่นไมู่่วร ่อะให้แลมา้วยอะไร ัน็ะไม่ปล่อยให้นายไปไหนแน่ แบฮยอน
........................................................................
เย้ ๆ รบ 100% แล้ว บทนี้มุ้มิ้มา ไรเอฟินสุๆเลยแหละ่ะ
เนื้อหาำลัเ้าสู้วามเ้ม้น านยอลเอใรในห้อน้ำ แล้วใระมาแย่แบฮยอนไป ?????
เรื่อหมายำถามเ็มหน้าเลยเลยนะ่ะ ^ ^ รอิามบท่อไปนะ่ะ
ิาใหม่ = ถ้าอมเม้นอบทล่าสุ ไม่ถึ 10 อมเม้น ไรเอ ไม่อัพบท่อไปนะ่ะ :)
วรอ่านและอมเม้น เพื่อวามสัมพันที่ีระหว่าไรเอและรีเอทุน่ะ
่อทาิ่อนะ่ะ
Twiter : LadyfirstNoonan
Facebook : Ladyfirst Noonan
ฟอลมา แอมานะ่ะ ไรเอุยับทุน :) รับประันวามฮา
ถ้าแอเฟสไม่ไ้ ให้ิาม เี๋ยวไรเอะไปแอเอ :)
อบุทุนที่อยิามผลานนะ่ะ
ไรเอปลื้มมา
วันนี้ฟิน านแบมา ใีมาระิป
อนหน้า Write Love 8 ละมุม ไโ้ >///< แฟนลับไโ้ เรียมฟิน
ความคิดเห็น