จำเลยแค้น จำเลยหัวใจ 1

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1/1 - 50%

ณ คอนโด สวยหรูริมแม่น้ำมูลค่าหลายสิบล้าน  ชายหนุ่มเจ้าของห้อง นั่งเหม่อมองออกไปข้างนอก  ใจของเค้าตกอยู่ในห้วงภวังค์เรื่องเก่า  เรื่องเก่าที่ยังค้างคาใจอยู่จนทุกวันนี้  

ก๊อกๆๆ   เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ทำให้เค้าหลุดออกมาจากเรื่องราวในอดีตที่ไม่เคยลืม และไม่คิดจะลืมเลือนมันออกจากใจไปแม้แต่นิดเดียว  คนที่เข้ามาขัดจังหวะ ทอดสายตามองนายน้อยของเค้าอย่างรักใคร่ สิบปีแล้วสินะ  เค้าคิดในใจ ตอนนี้นายน้อยผู้ที่เค้าจงรักภักดี เติบโตเป็นหนุ่มรูปงามเต็มที่ ผู้ที่พร้อมไปด้วยความสมบูรณ์ในทุกๆด้าน ยกเว้นอย่างเดียวเท่านั้นที่ขาด ก็คือหัวใจ   หัวใจที่ต้องตามหาเท่านั้นเอง

”คุณกายครับ  นี่ครับ”  นายป๊อดเข้ามายื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้นายน้อยของเค้า  “นี่เอกสารทุกอย่างตามที่คุณกายต้องการ เจ้าตัวรายงานด้วยความนอบน้อมไม่เคยเปลี่ยน”

”พี่ป๊อดนั่งเถอะ จะได้คุยกัน” ชายหนุ่มที่ยื่นมือรับซองเอกสารด้วยอาการเนือยๆ บอกคนตรงหน้า

”คุณกายไม่สบายหรือเปล่าครับ ดูๆไม่ค่อยสดชื่น”  คนสนิทเอ่ยถามหลังจากสังเกตุว่านาย ดูเหนื่อย และล้าผิดไปจากปกติ

”ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆ  เรื่องที่เกาะ” กายสบตากับคนสนิทของเค้า  ”พี่ป๊อดก็รู้ว่าผมไม่เคยลืม  และจะจำตลอดไป ในทุกๆเรื่อง”

”สิบปีแล้วนะครับคุณกาย  เวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน” ป๊อดยังจำเรื่องราวเหล่านั้นได้ไม่ต่างจากนายของเค้า  ”แต่ตอนนี้ คุณกายก็กลับมาแล้ว” ป๊อดสบตากับนายของเค้า ต่างคนต่างเข้าใจในความหมายของแววตา

”ใช่  แต่คนบางคนกลับลืมมันง่ายเสียเหลือเกิน”  กายหลับตาลง เพื่อซ่อนแววตาที่ปวดร้าว เค้าผิดหวังเหลือเกินวันนี้  คิดไปถึงภาพใครบางคนเมื่อตอนกลางวัน

”หนูริน มาแล้วหรือลูก มาๆรู้จักกับคุณภัทธพล หุ้นส่วนคนใหม่ของพ่อ”  เสี่ยสุนทร ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็น ส.ส. สุนทรเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นลูกสาวของเค้าเดินเข้ามาในห้องอาหารส่วนตัว

รินลณี ยกมือทำความเคารพผู้ที่บิดาของเธอแนะนำอย่างนอบน้อม แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาผู้ชายที่นั่งตรงหน้า 

”สวัสดีค่ะ คุณภัทธพล  รินลณีส่งยิ้มหวานให้เค้า” เมื่อต่างคนต่างสบตา รินลณีนิ่งอึ้งไปสักครู่ ส่วนทางอีกฝั่งมองเธอตาไม่กระพริบ 

”มาลูกนั่งตรงนี้”  เจ้าหน้าที่ๆดูแลห้องวีไอพี เข้ามาเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง

”นี่รินลณี ลูกสาวที่ผมเล่าให้ฟังไงครับคุณภัทธพล” ผู้เป็นบิดาเอ่ยแนะนำลูกสาวด้วยความภาคภูมิใจ

”สวัสดีครับคุณรินลณี”  ชายหนุ่มส่งยิ้มที่ซ่อนความหมายหลายอย่างให้หญิงสาว  แต่เธอไม่มีทีท่าใดๆตอบกลับมาทั้งนั้น  มีแต่รอยยิ้มตอบกลับมาอย่างไม่มีความหมายใดๆแฝงทั้งสิ้น

ช่วงเวลาหลังจากนั้น แทบจะเรียกได้ว่า เวลาแห่งคงามหงุดหงิดของชายหนุ่มก็ว่าได้ เมื่อคนที่เค้าตั้งตารอมา สิบปีเต็ม กลับทำเหมือนไม่รู้จักเค้า ไม่แสดงอาการใดๆทั้งสิ้น  นี่เธอลืมเขาแล้ว หรือว่าเธอเล่นละครได้เก่งอย่างไม่มีใครเทียบได้  กายเอ่ยถามกับตัวเอง???

“คุณกายครับ” ป๊อดส่งเสียงเรียกนายน้อยของเค้าอีกครั้ง หลังจากอีกฝ่ายหลับตานิ่งไป  “ถ้าเหนื่อยพี่ค่อยมาคุยทีหลังก็ได้”

”ไม่ต้องครับพี่ป๊อด ผมไม่เป็นอะไร แล้วนี่เอกสารอะไรครับ”  กายเอ่ยถามพร้อมเปิดซองเอกสารออก หยิบเอกสารขึ้นมาดู

”เอกสารทางการแพทย์ครับ  พี่พึ่งได้มา  คุณกายดูสักนิดเถอะ”  ป๊อดชี้แจง ในตาเป็นประกาย ในใจมั่นใจว่าเอกสารนี้จะช่วยให้นายน้อยของเค้าสดชื่นขึ้น

กายเงยหน้าขึ้นมองคนสนิทของเค้าด้วยแววตาฉงนสงสัย ก่อนตัดสินใจก้มหน้าลงอ่านเอกสารอยู่สักพัก  รินลณีความจำเสื่อมเรื่องนั้น  ที่เธอจำผมไม่ได้ก็เพราะแบบนี้ใช่ไหมพี่ป๊อด  คนถามมีประกายกล้าแห่งความสุขฉายแสงขึ้น  ในหน้าสุดท้ายของเอกสาร ทางการแพทย์ ที่นายแพทย์ประจำตัวระบุไว้อย่างชัดเจนในบรรทัดย่อหน้าสุดท้าย

“คนไข้ ไม่สามารถที่จะจดจำเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นได้ ไม่ใช่เพราะ ความหวาดกลัวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นเท่านั้น หากรวมไปถึงความต้องการที่จะปกป้องสิ่งที่ตนรักและห่วงเพื่อที่จะไม่ให้เกิดอันตรายเกิดขึ้น”

”ครับ คุณกาย พี่เพิ่งได้เอกสารนี้มา เลยรีบเอามาใ”ห้ ป๊อดยิ้มรับกับความสดใสของนายน้อยที่ฉายชัด

”พี่ป๊อดรู้ได้ยังไงครับ นักสืบของเราทั้งหมดไม่เคย พูดถึงเรื่องนี้เลย”  กายเอ่ยถึง นักสืบทั้งหมดที่เค้าได้ให้ติดตามครอบครัวของนายสุนทรมานานหลายปี ก่อนที่เค้าจะกลับเข้ามาติดต่อกับครอบครัวนี้

”บังเอิญครับคุณกาย คนของเราที่อยู่ข้างใน เพิ่งแจ้งพี่ออกมาว่า ได้ยินคนเก่าแก่หลุดปากมาวันนี้ว่าคุณริน” ยังต้องไปหาหมอตามนัด พี่เอะใจ เลยส่งสืบด่วน  ได้เอกสารมาเมื่อครู่นี่เอง

”ผมขอบคุณพี่ป๊อดมาก  ค่าใช้จ่ายสำหรับเอกสาร พี่ป๊อดทำเรื่องเบิกได้เต็มที่นะ ผมไม่เกี่ยง” กายยิ้มด้วยแววตาระยิบ  รู้แน่แก่ใจว่าเธอไม่ได้จงใจจะลืมเค้า

”ครับพี่มั่นใจว่าคุณรินจะไม่มีวันลืมคุณกาย อย่างไม่มีเหตุผล”  ป๊อดตอบยิ้มๆ มองนายน้อยของเค้า สิบปีที่ผ่านมาอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป จากหนุ่มน้อยอารมณ์ร้าย ตอนนี้ตรงหน้าเค้ากลับมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่  185 เกินมาตรฐานชายไทย  รูปร่างได้สัดส่วนอย่างที่สาวๆฝันถึง ตาคู่สวย  ผสมกับจมูกโด่ง ที่รับกับปากได้รูปสวย เพิ่มความน่ามองให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นจริงๆ รวมไปทั้งอายุที่เข้าวัย 32 ปี ที่มีพร้อมทั้ง ธุรกิจ   เงินทอง อำนาจ คำว่าเพอร์เฟค สามารถใช้กับนายน้อยของเค้าได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว 

”ผมนี่มันบ้านะพี่ป๊อด เกลียดศัตรู แต่รักลูกสาวมัน หึหึ”  กายพูดขำๆ แต่คนฟังรู้ว่าความนัยของคำพูดนั้น ไม่ได้ตลกไปอย่างที่คนพูดสื่อออกมา

”ก็จะไม่ให้รักยังไงไหวล่ะครับ น่ารักออกขนาดนั้น”  ป๊อดเอ่ยทีเล่นทีจริง

”แต่รอบนี้ มันต้องจบนะพี่ป๊อด ผมจะทำให้มันจบสักที  จะไม่มีเวลาที่เสียไปอีกแล้ว”  คนเป็นนายเอ่ยด้วยเสียงสบายๆ แต่มุ่งมั่น แน่ใจ

”ครับคุณกาย  พี่หวังว่ามันจะจบสักที”  ป๊อดสบตานายของเค้าเงียบๆ เพราะเค้ารู้ว่าตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนจนถึงตอนนี้  นายน้อยของเค้ายังมีทุกข์ในใจที่ยังแก้ไขไม่หมด

อีกฝากฝั่งของคฤหาสถ์สวยหรู เหมาะสมกับตำแหน่ง สส ร่วมสมัยของประชาชนทั่วไป  ณ ห้องส่วนตัวของรินลณีธิดาสาวคนเดียวของเจ้าของคฤหาสถ์  หลังจากกลับมาจากร่วมทานข้าวกับคุณพ่อของเธอแล้ว  เธอพักผ่อน และทำอะไรอีกสองสามอย่าง  สุดท้ายมานั่งระลึกไปถึง หุ้นส่วนหนุ่มคนใหม่ของพ่อวันนี้  เธอรู้สึกคุ้นเคยกับเค้าเหลือเกิน  มันบอกไม่ถูก เธอไม่กล้ามองเค้ามากนัก กลัวจะโดนกล่าวหาว่าเสียมรรยาทและไม่ดีหากจะไปนั่งจ้องหน้าชายหนุ่มที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก 

ใจไพล่ไปถึงชายหนุ่มอีกคน ที่อยุ่ในใจเธอเสมอมา  พลันน้ำตาก็รื้นขึ้นเต็มตาคู่สวย  ตาบ้าเอ๊ย  เมื่อไหร่นะ เธอจะมารับฉัน  ฉันรอเธออยู่รู้ไหม  น้ำตาหยาดหยดลงมาจากตาคู่สวย ด้วยอารมณ์แห่งความสมเพชตัวเองเต็มที  เธอต้องรออีกนานแค่ไหนกัน เพื่อจะได้เจอเค้า ????  คำถามที่ไม่เคยมีคำตอบสำหรับเธอมาเนิ่นนาน