#~อลวนคน[ ใกล้ ]ใจ ~#

ลำดับตอนที่ #9 : จุดชนวนสงครามเย็น

“ก็อย่างที่เราคิดกันนั่นแหละบี” ปอลว่า “ยัยนีออนอะไรนั่น ต้องเป็นคนทำชัวร์

“บีก็คิดแบบเดียวกะปอลนั่นแหละ” บีพยักหน้าหงึกหงัก



ที่ห้อง 443

“นั่นไงยัยนีออน” บีชี้ให้ปอลดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆหน้าซีดๆคนนึง

แล้วบีก็เรียกนีออนมาคุย



“นี่นีออนเธอกรีดชุดของพลอยรึเปล่า” บีถามตรงๆ นีออนก็ตอบตรงๆว่า

“เราไม่รู้ มีอะไรเหรอ”



“ก็เราอยากรู้ความจริงนิดหน่อยน่ะ เพราะชุดเจ้าหญิงที่ใช้แสดงวันนี้โดนกรีด” บีพูดแล้วดูปฏิกิริยาของนีออน

“เราสงสัยว่าเธอเป็นคนทำอ่ะ ขอโทษที่ต้องพูดกันตรงๆ”



นีออนหน้าเหวอเล็กน้อย “ไม่เป็นไร พูดตรงๆแบบนี้แหละดีแล้ว” นีออนยิ้มให้ “เป็นเรื่องปกติที่จะสงสัยคนที่อยู่ในเหตุการณ์ใช่มั๊ย” นีออนหันไปถามปอลแทนที่จะถามบี



“มันก็มีส่วนนะ เราก็ยอมรับ แต่เราจะไม่โทษเธอ” ปอลก็อยากให้คนผิดตัวจริงยอมรับตรงๆเหมือนกัน วิธี่ที่ดีที่สุดก็คือพูดกะยัยนีออนให้ดีๆ

“แต่ยังไงเราก็อยากรู้ว่านีออนทำรึเปล่าอยู่ดีแหละ” บีแทรก



“เราไม่ได้ทำจริงๆ” ยัยแสงไฟนีออนตอบหนักแน่น



“แต่มันมีพิรุธหลายอย่าง” ปอลก็ไม่อยากเชื่อคำพูของนีออนง่ายๆ บางทีเธออาจจะเป็นผู้ร้ายปากแข็ง



“ทำไมพลอยบอกว่าเธอไปตามคนมาช่วย แต่เธอก็ไม่เห็นตามใครมาเลย” ปอลถาม

“เราตามนะ แต่ตอนนั้นมันไม่มีคน แล้วเราก็นึกได้ว่าเหรียญไขก็ออก” นีออนยิ้มให้ด้วย ++ แม่นี่กำลังหลอกให้เราเชื่อแน่ๆเลย ชั้นไม่หลงกลเธอหรอก ++



“แล้วเราจะแน่ใจได้ไงว่าตอนที่เธอบอกจะไปตามคน เธอจะไม่กรีดชุด” บีแทรกอีกแล้วอ่ะ



“มั่นใจได้ 100%เลยแหละ เพราะกลุ่มของมินท์เป็นพยานให้เราได้” นีออนบอกว่าตัวเองมีพยาน



“มินท์มาเข้าห้องน้ำพอดีตอนที่เราออกไปตามคน แล้วตอนที่เราออกมา พวกมินท์ก็พึ่งจะออกจากห้องน้ำด้วย” นีออนทำเสียงแข็ง ประมาณว่า เชื่อเราหน่อยดิ



บีกับปอลมองหน้ากัน ++ มียัยมินท์โผล่มาอีกคนแล้วเหรอเนี่ย ++

“งั้นก็ขอบใจนะ นีออน ที่ให้ความร่วมมือ” บีพูดแล้วก็ลากปอลออกมา



“ถ้าหาคนทำตัวจริงได้แล้วส่งข่าวบอกเราด้วยนะ” ยัยนีออนตะโกนตามหลังมา บีทำปากล้อเลียน

“แล้วเอาไงต่อดีล่ะ จังใครไม่ได้ซักคน” ปอลเริ่มท้อ



“จับได้แน่ๆ ก็ไม่ได้ฟังที่นีออนบอกเหรอ ว่ายัยมินท์ก็เข้าห้องน้ำด้วย” บีตาเป็นประกาย ท่าทางตื่นเต้น

“ถ้าเจอพวกของมินท์เมื่อไหร่แกเตรียมมือกับปากให้พร้อมแล้วกัน มีเรื่องต้องฉะกันแน่ๆ” บีบอกปอลแล้วทำท่าตบอากาศ



“ทำไมบีมั่นใจขนาดนั้น ปอลว่าปอลสงสัยยัยนีออนอะไรนั่นมากกว่าอีกนะ” ปอลแย้ง

“ปอลไม่รู้อะไรมากพอไง” บีพูดแล้วเดินต่อไป



“ห้อง 443 น่ะ เป็นห้องที่ได้เล่นละครเวทีตลอด เพราะห้องนั้นมันเก่ง แล้วนางเอกของทุกๆเรื่องก็คือ ยัยมินท์ แต่งานนี้ซึ่งเป็นงานใหญ่...”



ปอลต่อประโยคที่ค้างอยู่ “ห้อง 443 กลับไม่ได้เล่น ยัยมินท์ก็เลยเดือด เพราะคิดว่าตัวเองเล่นดีกว่าพลอย อะไรประมาณนี้ใช่ป่ะ”



“ฉลาดมากหนูปอลที่รัก” บีเอามือลูบหัวปอล “คนอย่างยัยมินท์น่ะ เรื่องดีๆไม่ค่อยจะทำหรอก”



เดินไปเดินมาก็เจอกลุ่มยัยมินท์กลางทางพอดี ยัยมินท์ตัวดีก็เริ่มถากถาง



“พวกแกคิดมั๊ย ว่างานห้องสมุดปีนี้ห่วยแตกมั่กๆ เพราะเอาใครก็ไม่รู้มาเป็นนางเอก โง่ด้วย”



“ปอลแกคิดมั๊ยว่าพวกไม่มีปัญญาจะกัดชาวบ้านตรงๆ ต้องแอบกัดด้วยเนอะ” บีรีบขยิบตาเป็นสัญญาณให้ปอลรับมุข



“ใช่เนอะบี พวกขี้ขลาดก็แบบนี้ อวดเก่งแต่ก็ไม่กล้าสู้กันซึ่งๆหน้า” ปอลกับบี แกล้งพยักหน้าใส่กันอย่างเห็นด้วย



“ชอบใช้การกระทำของคนสิ้นคิด เรียกว่าคนโง่ก็คงจะไม่ผิดเนอะ” บีอยากหัวเราะใจจะขาด แต่ก็ต้องเก็กหน้าขรึมเข้าไว้

“ใช่ๆ ปอลเห็นด้วย โง่ไม่เจียมตัว อวดฉลาดอีกด้วยอ่ะ หน้าตาก็ไม่สวยแถมโง่อีกเนอะ” ปอลแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ก็พอดีว่า กลุ่มยัยมินท์เข้ามาขวางหน้าพอดี ปอลกับบีก็เลยตีหน้าใส ไม่รู้ไม่ใช้



“นี่แกสองคน เมื่อกี้แกว่าใครไม่ทราบยะ” มินท์ทำตัวจริตจก้าน



“ก็ว่าพวกสิ้นคิดอ่ะ ไม่เกี่ยวกับพวกเธอหรอก” บีทำเป็นยิ้มเสแสร้งสุดๆไปให้



“จะว่าไม่เกี่ยวได้ไงในเมื่อเธอ พูดให้พวกชั้นได้ยินก่อน” เพื่อนยัยมินท์คนนึงก้าวมาผลักปอลที่ไม่รู้เรื่อง



++ หนอย ยัยก้างยักษ์ กล้ามาผลักชั้นเรอะ ไม่รู้ฤทธิ์แม่ซะแล้ว ++



“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอที่พวกชั้นจะพูดเรื่องคนโงๆน่ะ” ปอลพยายามเน้นเสียงคำว่าโง่ๆใส่หน้ามินท์

“ยัยเจี๋ยม ไม่เจียมบอดี้ เธอว่าชั้นโง่เหรอยะ” มินท์ผลักปอลอีกคน



++ นี่พวกแกจะมาผลักอะไรชั้นนักหนายะ ยัยพุดเดิ้ล ++



“ก็ไม่ได้ว่าหรอก แต่ถ้าอยากรับก็รับไปดิ ยกให้” บีผลักมินท์แก้เผ็ดให้ปอล



“แต้งกิ้วนะบี” ปอลยักคิ้วให้ “พวกคนสิ้นคิดก็จะได้รับผลตอบแทนแบบนี้แหละ” ปอลว่าใส่หน้ามินท์ที่ล้มอยู่กับพื้น

“แกอยากเป็นแบบใช้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยของเพื่อนแกมากนักเหรอ” มินท์รี่เข้ามาดึงผมปอล



++ แกมีสิทธิ์อะไรมาดึงผมชั้นยะ ยัยหมาบ้า ++



เรื่องอะไรปอลจะยอม ++ ชั้นก็เป็นคนมีมือมีเท้าเหมือนแกนะโว้ย คนจะรังแกกันมันยังเร็วไป 10 ปี ยัยหมาบ้าทั้งหลาย ไม่รู้ฤทธิ์แม่ซะแล้ว ++



ปอลดึงโบว์ที่ผมของมินท์หลุดติดมือมาด้วย “เธอมันผู้หญิงต่ำช้า ใช้วิธีสกปรกแกล้งคนอื่น”



“ก็มันเรื่องของชั้นที่จะแกล้งใคร ไม่เกี่ยวกับแก” มินท์ผลักปอลกระเด็น



“เกี่ยวเพราะมันเป็นละครเวทีห้องห้อง 441” ปอลยืนจ้องหน้ามินท์ไม่ยอมแพ้



“พวกห้อง 441 มันก็ไร้น้ำยาเหมือนกันหมดแหละ พวกกระจอก” มินท์พ่นคำที่เรียกความโกรธของปอลออกมา

“พวกที่ใช้วิธีกรีดเสื้อผ้ามันก็กระจอกเหมือนกัน แกล้งกันหน้าด้านๆ” ปอลตะโกน



“อะไร เธอกล่าวหาใครไม่ทราบ ชั้นก็แค่ลองว่าคัตเตอร์มันคมแค่ไหน ก็เท่านั้นเอง ทำไมต้องเป็นเดือดเป็นแค้นด้วยล่ะ” ยัยมินท์พูดเหมือนตัวเองไม่ผิด ประมาณว่า มินท์ไม่รู้ มินท์ไม่ได้ตั้งใจ



พอได้ฟังคำที่มินท์พูด ปอลถึงกับด่าไม่ออก ไม่คิดว่ามินท์จะเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจขนาดนั้น



“แกมันปีศาจ ได้ยินมั๊ยว่าแกมันเป็นปีศาจ” บีตะโกนด่าอย่างทนไม่ได้ ปอลเห็นว่าบีมีน้ำตารื้นออกมา

“อย่ามัวมาเสียน้ำลายให้พวกสวะพวกนี้เลย” ปอลแยกบีออกมาจากเพื่อนของมินท์

“พวกไปก็เสนียดปาก สู้ไปพูดกับหมายังจะดีวะกว่า” แล้วปอลก็เดินจูงมือบีออกมา



“อีพวกเลือดเย็น” บีร้องไห้ ปอลก็โอ๋มาตลอดทาง



“เราจะไม่แพ้คนเลวๆแบบนั้นแน่บี ปอลมั่นใจว่าสักวันกรรมจะตามทัน” ในใจของปอลและบีตอนนี้ก็มีความรู้สึกแบบเดียวกันก็คือ เกลียด



เกลียดที่แกล้งเพื่อนรัก

เกลียดที่ทำให้บีร้องให้

เกลียดที่คนอย่างมันยังมีหน้ามายิ้มระรื่น เดินอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน



“เราจะได้เห็นดีกันแน่ มินท์”



฿฿฿฿฿ ทางด้านหญิงพลอย& ชายเล้ง และผองเพื่อน 441 ฿฿฿฿฿



“เฮ้อ เสร็จซักทีกับภารกิจเจ้าหญิงบ้าบอ” พลอยถอนหายใจเฮือก ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้



“เหนื่อยเหรอ” เล้งถาม เป็นครั้งแรกที่เล้งถามดีๆพลอยก็เลยตอบดีๆบ้าง



“เหนื่อยดิ” พลอยตอบ “ระแวงหลังด้วยอะ เกิดไอ้ที่เย็บไว้หลุด ชั้นจะเอาหน้าอันน่ารักๆไปไว้ที่ไหน”

แล้วพลอยก็ทำหน้าเซ็งโลก เล้งหัวเราะร่วน



“นี่เจ๊ เกิดอาการระแวงโลกขนาดหนักเลยสินะ เจ๊เนี่ย” เล้งที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ



“ถ้าเกิดมีใครมากรีดเสื้อชั้นอีก แล้วจะทำยังไงล่ะเนี่ย” พลอยทำหน้าครุ่นคิดไม่รู้ว่าอีกด้านหนึ่งทั้งบีและปอลต่างก็ประชันฝีปากอยู่กับคนร้ายที่กรีดเสื้อพลอย



“จะทำไงได้ เจ๊ก็วื้อเสื้อใหม่ดิ” เล้งตอบกวนๆ แล้วโยนเป๊ปซี่มาให้พลอย

พลอยก็รับไว้อย่าง งงๆ “ขอบใจนะ” พลอยว่า



“ของเซ่นเทวดาน่ะ” เล้งไม่ใส่ใจเท่าไหร่ “ระวังผีบรรพบุรุษด้วยนะ”



พลอยกำลังจะว้ากกลับ แต่พอเห็นเพื่อนรักกลับมาในสภาพที่ดูไม่ได้ ความรักเพื่อนก็กระฉูดขึ้นมา



“ปอล บี แกโดนอะไรมาเนี่ย ใครทำแก” พลอยใช้วิชามารกระโดดจากเก้าอี้มาหาเพื่อนอย่างสวัสดิภาพ

“ชั้นเจอตัวคนที่กรีดเสื้อแกแล้ว” บีตอบเสียงแทบจะไม่เหลืออยู่แล้ว เพื่อนๆในห้องต่างฮือฮา



“ใครทำเหรอบี” น้ำใสถาม เธอเองก็ดูโกรธแค้นเหมือนกัน เพราะเป็นคนที่ออกแบบชุดเอง



“ยัยมินท์ห้อง 443”ปอลเป็นคนตอบแทน ทุกคนในห้องฮือฮากันใหญ่โดยเฉพาะพวกผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแผ่รังสีชั่วร้ายออกมาด้วย



“เฮ้ย!ยัยมินท์แฟนแกนี่หว่าไอ้เล้ง”



นายเต้แหกปากทำลายความเงียบ เพื่อนๆต่างหันมามองนายเล้งเป็นตาเดียวกัน



“เฮ้ย!เรื่องอะไรมามองชั้นแบบนั้นอ่ะ แค่เคยเป็นโว้ย” นายเล้งลุกขึ้นยืนเกาหัวแกรกๆ



“แล้วรอยหยิกพวกนี้ อย่าบอกนะว่าเป็นฝีมือยัยมินท์อะไรนั่น” น้ำใสคาดคั้น



“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”



กลุ่มยัยมินท์เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวจ้องหน้าน้ำใสท้าทาย บีกับปอลรีบลุกพรวดขึ้นมา





“มาทางไหนก็เชิญกลับไปทางนั้นเลย พวกหน้าด้าน” บีชี้นิ้วแต่เพื่อนยัยมินท์ตบมือบีดัง“เผียะ”

“เธอมีสิทธิ์อะไรมาตีบี” พลอยลุกขึ้นประจัญหน้า



“หนอยอีพวกชอบกัดลับหลัง แกล้งนังพลอยไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใคร ++



เพื่อนๆของยัยมินท์รีบกระซิบบอกอะไรก็ไม่รู้ พลอยยืนบังปอลกับบีไว้กลัวว่าพวกยัยมินท์จะราวี



“อ๋อ คนนี้เหรอนางเอกละครเวที หน้าตาโลคลาสดีเนอะ” มินท์ประชดประชัน



“ถึงชั้นจะหน้าตาโลคลาสแต่ก็นั่งเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสย่ะ ไม่เหมือนบางคน” พลอยโต้กลับ



ยัยมินท์ย่นจมูก “ชั้นก็ไม่อยากเสวนากับพวกแกหรอกนะ แต่ขอบอกให้รู้ไว้ว่าชั้นจะจองล้างจองผลาญพวกแกไปตลอดชาติ”

มินท์ชี้นิ้วใส่หน้าพลอย บี ปอลแล้วก็น้ำใสอีกคน



น้ำใสที่เกือบสงบสติอารมณ์ได้ฟิวส์ขาดกะทันหัน คว้ากระป๋องเป๊ปซี่ที่เล้งให้พลอยปาหัวมินท์ “ยัยผีกระด้ง คิดว่าตัวเองสวยนักเหรอฟะ เจอกับแม่หน่อยเป็นไง”



มินท์เองก็โมโหจัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ “ยัยน้ำเน่าฝากไว้ก่อนเหอะ” แล้วมินท์ก็เดินหนีไป



“ชั้นไม่ใช่ธนาคารนะโว้ย รีบๆมาเอาไปเลย” น้ำใสหน้าแดงแปร๊ดเพราะความโกรธ พวกผู้ชายในห้องต่างปรบมือให้เกรียวกราว

“น้ำใส ยอดไปเลยว่ะ” วันเด็กผู้ชายในห้องชม “แค่นี้ยังน้องไป” น้ำใสว่า



“เราจะได้เห็นดีกันแน่”



+++ น่านยัยมินท์มาหยามถึงถิ่น มีเรอะห้อง 441 จะยอม ยัยน้ำใสที่เรียบร้อยถึงกับฟิวส์ขาด พลอยก็โมโหที่เพื่อนเจ็บตัว บีกับปอลก็เจ็บใจที่สู้ไม่ได้ แล้ววันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรอีกเนี่ย +++