ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ##~ช่วยเจ้าหญิงของห้อง 441~##
พอถึงวันงาน ทุกคนก็เตรียมตัวอย่างเต็มที่ ปอลกับพวกเพื่อนผู้หญิงอีก 6-7 คนช่วยกันขายบัตรหน้างาน ชายเล้งก็แต่งตัวเสริมหล่อ
แต่ทางด้านหญิงพลอยเนี่ยดิ เที่ยวไปช่วยชาวบ้านเค้าทำนู่นทำนี่ จนไม่ได้สนใจในบทบาทที่ตัวเองได้รับซักเท่าไหร่ พองานจะเริ่มถึงได้รีบวิ่งมาที่ห้องแต่งตัว
“ไอ้พลอย”
เพื่อนในห้องต่างตะโกนเรียกชื่อพลอยจนมันหูชา
“พลอยเอ้ย งานจะเริ่มอีกชั่วโมง เจ๊พึ่งจะมาแต่งตัวเรอะ” หยก อาหมวยไชน่าประจำห้องพูดปลงอนิจจัง
“พลอยถือคติ มาช้าดีกว่าไม่มาเลยไง” ยัยหนูพลอยยังคงลอยหน้าลอยตาพูดประจบประแจง จนเล้งหมั่นไส้
“แต่คนอื่นๆเค้าถือคติที่ว่า มาช้าน่าระอาก็ไม่ต้องมาดีกว่า”
เล้งพูดขณะอ่านบทของตัวเอง
“เอาน่า นี่เห็นว่าวันงานนะ ไม่งั้นปากแกได้ไปอยู่ในจานข้าวหมาแล้วหละไอ้ตี๋เสาไฟฟ้า”
แล้วพลอยก็ทำปากพะงาบๆล้อเลียนเล้ง
“มาแต่งหน้าเหอะ”
น้ำใสหรือ ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่เพื่อนๆล้อกันเรียกพลอย
“มาแล้วจ้า หนูก๋วยเตี๋ยว” พลอยก็ล้ออีกคน
“ดีๆนะ เบิ้ลลูกชิ้น ถั่วงอกไม่ต้อง”
“เฮ้ย!! พลอยแกอัลไซเมอร์กินหัวแล้วเหรอเนี่ย นี่คนนะเว้ยไม่ใช่แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวเรือ”
พอหญิงพลอยแต่งหน้าเสร็จเพื่อนๆก็เร่งให้ใส่ชุดที่ช่วยกันทำไว้
แต่.....
“เฮ้ย!เป็นไปไม่ได้ ตอนไปเอามามันยังดีๆอยู่เลย”
พลอยรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น “ล้อเล่นใช่มั๊ย”
ปอลที่รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ช็อกอย่างแรง.....
ก็ชุดที่ทุกๆคนช่วยกันเย็บมีรอยขาดเป็นทางที่กลางหลัง แล้วแบบนี้ใครจะใส่ได้ล่ะ
“มีอะไรเหรอน้องปอล” พี่ต้าร์ที่มาช่วยจัดเวทีเดินมาถาม
“ต้องมีใครแกล้งพวกเราแน่ๆเลยค่ะ พี่ต้าร์” ปอลพูด
“เสื้อตัวนี่ ปอลเป็นคนยื่นให้พลอยกับมือก่อนชั่วโมงคณิตศาสตร์” ปอลทำท่าครุ่นคิด
“แล้วนอกจากน้องปอลกับพลอยมีใครมายุ่งกับเสื้อผ้ารึเปล่าล่ะ” พี่ต้าร์ถามแล้วลองวิเคราะห์สถานการณ์
“ก็ไม่น่าจะมีค่ะ เพราะพลอยเค้าก็เอามาที่เวทีเลย” ปอลบอก
+++ อย่าให้รู้นะ ว่าใครบังอาจมาแกล้งไอ้พลอย แม่เอาตายเลย +++
เสียงในใจพลอยดังอย่างโกรธแค้น
“ต้องมีใครแกล้งเรา ปอลมั่นใจ”
“อย่าโทษใครโดยที่ไม่มีหลักฐานนะมันไม่ดี” พี่ต้าร์พยายามเตือนสติ “ใครเค้าจะแกล้งพลอยล่ะ”
“ถ้าแกล้งพลอยน่ะ อาจเป็นวีรวัตรก็ได้ แต่ถ้าเรื่องแบบนี้ก็ไม่น่าจะเป็นคนห้องเดียวกัน”
“อะไรทำให้น้องปอลมั่นใจขนาดนั้น” พี่ต้าร์ยังคงสงบนิ่ง
“เพราะละครเรื่องนี้เป็นงานของห้อง 441 ปอลว่าวีรวัตรเค้ามีสติพอค่ะถ้าจะทำเรื่องแบบนั้น”
“เล้งน่ะพี่รู้จักดี มันไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่” พี่ต้าร์ยืนยันอีกคน ปอลก็พยักหน้าเข้าใจ
ทางด้านพลอยก็สติแตก
“นายเล้ง นายทำใช่มั๊ย” พลอยถามอย่างโกรธจัด
“เปล่านะ ชั้นจะทำ ทำไมกัน” เล้งสะดุ้งโหยง
“ก็นายอยากแก้แค้นชั้นใช่มั๊ย”
เล้งตีหน้าตายก่อนจะตะคอกใส่พลอยว่า “จะแกล้งก็แกล้งได้ แต่นี่ชั้นก็มีความเป็นคนพอนะ ไอริน”
“มันก็งานของห้องเรานะ คิดตื้นๆอยู่ได้”
ทางด้านพลอยก็เริ่มคิดได้ “ก็ใช่ ขอโทษแล้วกัน”
“ไม่เป็นไร มาช่วยกันคิดเรื่องไอ้ชุดบ้าๆนี่ก่อนเหอะ” นายเล้งของเราก็มีความเป็นสุภาพบุรุษพอ
“เอางี้แล้วกัน” อิงค์เสนอความคิด “เดี๋ยวให้พวกผู้หญิงช่วยกันเย็บ แป๊บเดียวก็เสร็จ”
“ยังไงก็ได้ มาพลอยช่วยอีกแรง” พลอยทำเป็นยิ้มให้กำลังใจตัวเองและเพื่อนๆ
“ไม่ต้องเลยพลอย แกมากับชั้น” บีลากยัยพลอยมาหาปอลที่ยืนคุยอยู่กับพี่ต้าร์
“เสนอความเห็นกันหน่อยดิ” บีมองหน้าแต่ละคน
“ต้องมีคนแกล้ง” ปอลเสนอ
“แล้วใครจะทำ” พี่ต้าร์ค้าน
“อาจเป็นห้องอื่น” พลอยเสนอบ้าง
“มันก็หน้าคิด” บีลองวิเคราะห์ “พลอยแกแวะวางชุดไว้ที่ไหนรึป่าว”
“ไม่หรอก ถ้าจะวางก็มีในห้องน้ำที่เดียวแหละ” พลอยว่า “แต่ก็ไม่มีใครนอกจากนีออนห้อง 443”
“อาจเป็นนีออนก็ได้” ปอลเสนอ
“ไม่หรอก นีออนยัยช่วยพลอยเลยนะ ตอนที่พลอยเปิดประตูห้องน้ำไม่ได้อ่ะ”
++++ ยัยพลอยเอ้ย แกติดกับยัยนีออนแน่เลยอ่ะ ++++ ปอลคิด
“ประตูเป็นอะไร” บีถาม
“ไม่รู้ดิ พอพลอยจะเปิดมันก็เปิดไม่ออกก็เลยเรียกคนที่อยู่ข้างนอกมาช่วย” พลอยมองออกไปที่ประตูห้องน้ำ
“แล้วไงต่ออ่ะ” บีเร่ง พี่ต้าร์ก็ตั้งใจฟัง ปอลก็ก่นด่าคนที่แกล้งพลอยอยู่ในใจ
“ก็พอพลอยเรียกนะ นีออนก็บอกว่าเดี๋ยวตามคนมาช่วยเปิด” พลอยเล่า “แล้วพอนีออนหายไปซักพักนึงก็กลับมาแล้วก็เปิดประตูได้ แค่นี่แหละ”
“เปิดได้ง่ายๆเลยเหรอ” พี่ต้าร์ถาม
“ค่ะ นีออนบอกว่า ใช้เหรียญบาทไขเอาก็ออกแล้ว” ปอลพึ่งนึกอะไรได้ กำลังจะพูดแต่มีเสียงขัดจังหวะซะก่อน
“เฮ้ย พลอย เย็บได้แล้วอ่ะ ลองชุดเหอะ”
เสียงอิงค์ดังมาจากในห้องแต่งตัว ยัยพลอยก็เลยลุกไป
“ถ้างั้นพี่ต้าร์ไปทำงานต่อเถอะค่ะ ปอลกับบีไม่กวนแล้ว” ปอลหันไปบอกพี่ต้าร์ที่นั่งอยู่ด้วยกัน
พอพี่ต้าร์ลับสายตาไปแล้ว ปอลก็รีบกระซิบอะไรบางอย่างบอกบีทันที ยัยบีก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วทั้งคู้ก็ชวนกันออกไป
++ โอปอลกับบี จะไปไหน แล้วละครเวทีของห้อง 441 จะไปรอดมั๊ย ใครเป็นคนทำรับรองตอนต่อไปรู้แน่ๆ ว่าจะเป็นใคร ++
+++++++++++++++ทุกคนที่มาเมนท์ให้ ขอให้สวยๆหล่อๆจร้าส์ รักนะจุ๊บส์ๆๆๆๆ +++++++++++
แต่ทางด้านหญิงพลอยเนี่ยดิ เที่ยวไปช่วยชาวบ้านเค้าทำนู่นทำนี่ จนไม่ได้สนใจในบทบาทที่ตัวเองได้รับซักเท่าไหร่ พองานจะเริ่มถึงได้รีบวิ่งมาที่ห้องแต่งตัว
“ไอ้พลอย”
เพื่อนในห้องต่างตะโกนเรียกชื่อพลอยจนมันหูชา
“พลอยเอ้ย งานจะเริ่มอีกชั่วโมง เจ๊พึ่งจะมาแต่งตัวเรอะ” หยก อาหมวยไชน่าประจำห้องพูดปลงอนิจจัง
“พลอยถือคติ มาช้าดีกว่าไม่มาเลยไง” ยัยหนูพลอยยังคงลอยหน้าลอยตาพูดประจบประแจง จนเล้งหมั่นไส้
“แต่คนอื่นๆเค้าถือคติที่ว่า มาช้าน่าระอาก็ไม่ต้องมาดีกว่า”
เล้งพูดขณะอ่านบทของตัวเอง
“เอาน่า นี่เห็นว่าวันงานนะ ไม่งั้นปากแกได้ไปอยู่ในจานข้าวหมาแล้วหละไอ้ตี๋เสาไฟฟ้า”
แล้วพลอยก็ทำปากพะงาบๆล้อเลียนเล้ง
“มาแต่งหน้าเหอะ”
น้ำใสหรือ ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่เพื่อนๆล้อกันเรียกพลอย
“มาแล้วจ้า หนูก๋วยเตี๋ยว” พลอยก็ล้ออีกคน
“ดีๆนะ เบิ้ลลูกชิ้น ถั่วงอกไม่ต้อง”
“เฮ้ย!! พลอยแกอัลไซเมอร์กินหัวแล้วเหรอเนี่ย นี่คนนะเว้ยไม่ใช่แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวเรือ”
พอหญิงพลอยแต่งหน้าเสร็จเพื่อนๆก็เร่งให้ใส่ชุดที่ช่วยกันทำไว้
แต่.....
“เฮ้ย!เป็นไปไม่ได้ ตอนไปเอามามันยังดีๆอยู่เลย”
พลอยรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น “ล้อเล่นใช่มั๊ย”
ปอลที่รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ช็อกอย่างแรง.....
ก็ชุดที่ทุกๆคนช่วยกันเย็บมีรอยขาดเป็นทางที่กลางหลัง แล้วแบบนี้ใครจะใส่ได้ล่ะ
“มีอะไรเหรอน้องปอล” พี่ต้าร์ที่มาช่วยจัดเวทีเดินมาถาม
“ต้องมีใครแกล้งพวกเราแน่ๆเลยค่ะ พี่ต้าร์” ปอลพูด
“เสื้อตัวนี่ ปอลเป็นคนยื่นให้พลอยกับมือก่อนชั่วโมงคณิตศาสตร์” ปอลทำท่าครุ่นคิด
“แล้วนอกจากน้องปอลกับพลอยมีใครมายุ่งกับเสื้อผ้ารึเปล่าล่ะ” พี่ต้าร์ถามแล้วลองวิเคราะห์สถานการณ์
“ก็ไม่น่าจะมีค่ะ เพราะพลอยเค้าก็เอามาที่เวทีเลย” ปอลบอก
+++ อย่าให้รู้นะ ว่าใครบังอาจมาแกล้งไอ้พลอย แม่เอาตายเลย +++
เสียงในใจพลอยดังอย่างโกรธแค้น
“ต้องมีใครแกล้งเรา ปอลมั่นใจ”
“อย่าโทษใครโดยที่ไม่มีหลักฐานนะมันไม่ดี” พี่ต้าร์พยายามเตือนสติ “ใครเค้าจะแกล้งพลอยล่ะ”
“ถ้าแกล้งพลอยน่ะ อาจเป็นวีรวัตรก็ได้ แต่ถ้าเรื่องแบบนี้ก็ไม่น่าจะเป็นคนห้องเดียวกัน”
“อะไรทำให้น้องปอลมั่นใจขนาดนั้น” พี่ต้าร์ยังคงสงบนิ่ง
“เพราะละครเรื่องนี้เป็นงานของห้อง 441 ปอลว่าวีรวัตรเค้ามีสติพอค่ะถ้าจะทำเรื่องแบบนั้น”
“เล้งน่ะพี่รู้จักดี มันไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่” พี่ต้าร์ยืนยันอีกคน ปอลก็พยักหน้าเข้าใจ
ทางด้านพลอยก็สติแตก
“นายเล้ง นายทำใช่มั๊ย” พลอยถามอย่างโกรธจัด
“เปล่านะ ชั้นจะทำ ทำไมกัน” เล้งสะดุ้งโหยง
“ก็นายอยากแก้แค้นชั้นใช่มั๊ย”
เล้งตีหน้าตายก่อนจะตะคอกใส่พลอยว่า “จะแกล้งก็แกล้งได้ แต่นี่ชั้นก็มีความเป็นคนพอนะ ไอริน”
“มันก็งานของห้องเรานะ คิดตื้นๆอยู่ได้”
ทางด้านพลอยก็เริ่มคิดได้ “ก็ใช่ ขอโทษแล้วกัน”
“ไม่เป็นไร มาช่วยกันคิดเรื่องไอ้ชุดบ้าๆนี่ก่อนเหอะ” นายเล้งของเราก็มีความเป็นสุภาพบุรุษพอ
“เอางี้แล้วกัน” อิงค์เสนอความคิด “เดี๋ยวให้พวกผู้หญิงช่วยกันเย็บ แป๊บเดียวก็เสร็จ”
“ยังไงก็ได้ มาพลอยช่วยอีกแรง” พลอยทำเป็นยิ้มให้กำลังใจตัวเองและเพื่อนๆ
“ไม่ต้องเลยพลอย แกมากับชั้น” บีลากยัยพลอยมาหาปอลที่ยืนคุยอยู่กับพี่ต้าร์
“เสนอความเห็นกันหน่อยดิ” บีมองหน้าแต่ละคน
“ต้องมีคนแกล้ง” ปอลเสนอ
“แล้วใครจะทำ” พี่ต้าร์ค้าน
“อาจเป็นห้องอื่น” พลอยเสนอบ้าง
“มันก็หน้าคิด” บีลองวิเคราะห์ “พลอยแกแวะวางชุดไว้ที่ไหนรึป่าว”
“ไม่หรอก ถ้าจะวางก็มีในห้องน้ำที่เดียวแหละ” พลอยว่า “แต่ก็ไม่มีใครนอกจากนีออนห้อง 443”
“อาจเป็นนีออนก็ได้” ปอลเสนอ
“ไม่หรอก นีออนยัยช่วยพลอยเลยนะ ตอนที่พลอยเปิดประตูห้องน้ำไม่ได้อ่ะ”
++++ ยัยพลอยเอ้ย แกติดกับยัยนีออนแน่เลยอ่ะ ++++ ปอลคิด
“ประตูเป็นอะไร” บีถาม
“ไม่รู้ดิ พอพลอยจะเปิดมันก็เปิดไม่ออกก็เลยเรียกคนที่อยู่ข้างนอกมาช่วย” พลอยมองออกไปที่ประตูห้องน้ำ
“แล้วไงต่ออ่ะ” บีเร่ง พี่ต้าร์ก็ตั้งใจฟัง ปอลก็ก่นด่าคนที่แกล้งพลอยอยู่ในใจ
“ก็พอพลอยเรียกนะ นีออนก็บอกว่าเดี๋ยวตามคนมาช่วยเปิด” พลอยเล่า “แล้วพอนีออนหายไปซักพักนึงก็กลับมาแล้วก็เปิดประตูได้ แค่นี่แหละ”
“เปิดได้ง่ายๆเลยเหรอ” พี่ต้าร์ถาม
“ค่ะ นีออนบอกว่า ใช้เหรียญบาทไขเอาก็ออกแล้ว” ปอลพึ่งนึกอะไรได้ กำลังจะพูดแต่มีเสียงขัดจังหวะซะก่อน
“เฮ้ย พลอย เย็บได้แล้วอ่ะ ลองชุดเหอะ”
เสียงอิงค์ดังมาจากในห้องแต่งตัว ยัยพลอยก็เลยลุกไป
“ถ้างั้นพี่ต้าร์ไปทำงานต่อเถอะค่ะ ปอลกับบีไม่กวนแล้ว” ปอลหันไปบอกพี่ต้าร์ที่นั่งอยู่ด้วยกัน
พอพี่ต้าร์ลับสายตาไปแล้ว ปอลก็รีบกระซิบอะไรบางอย่างบอกบีทันที ยัยบีก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วทั้งคู้ก็ชวนกันออกไป
++ โอปอลกับบี จะไปไหน แล้วละครเวทีของห้อง 441 จะไปรอดมั๊ย ใครเป็นคนทำรับรองตอนต่อไปรู้แน่ๆ ว่าจะเป็นใคร ++
+++++++++++++++ทุกคนที่มาเมนท์ให้ ขอให้สวยๆหล่อๆจร้าส์ รักนะจุ๊บส์ๆๆๆๆ +++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น