#~อลวนคน[ ใกล้ ]ใจ ~#

ลำดับตอนที่ #6 : เปิดเทอมทั้งทีดวงไม่ดีเลยอ่ะ

และแล้วหลังจากที่นอนกลิ้งอยู่กับบ้านมา 1 เดือนเต็มๆ ก็ถึงเวลาที่สองสาว โอปอลและพลอย จะต้องกลับไปสู่ช่วงเวลาแห่งการเรียนอีกครั้ง



“เฮ้ย!!~ พลอย แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนฟะ” ยัยปอลตะโกนเป็นครั้งที่ 5 เมื่อเพื่อนรักยัยหลับอุตุ



“8 โมงเช้าแล้วนะเฟ้ย”



ได้ผล เมื่อหนูพลอยเด้งขึ้นมาแล้วรีบแจ้นเข้าห้องน้ำ



วันนี้สาวพลอยและสาวปอลก็แต่งตัวสวยเป็นพิเศษด้วยเหตุผลง่ายๆ คือ



“สวยไว้ก่อน ปอลสอนไว้”



ที่โรงเรียน



บรรยากาศรอบๆก็เป็นเหมือนกับที่ปอลมาวันแรก แต่วันนี้มันไม่เหมือนกัน เพราะปอลไม่ได้มาสาย และปอลไม่ต้องหาห้องเรียน ที่สำคัญปอลมีเพื่อนซี้มาด้วย >_<



แต่เปิดเทอมทั้งทีรู้สึกว่าดวงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยอ่ะ



ก็เรื่องสัปดาห์ห้องสมุดที่จะจัดในอาทิตย์หน้าอ่ะดิ ที่ห้อง441 โดยให้แสดงละครเวที



“มติห้องมาแล้วจ้า”เสียงหนูตาลดังขึ้น



“ตกลงกันว่าจะเล่นเรื่อง ‘เจ้าหญิงในห้องสมุดนะ’ ”



มีเสียงปรบมือดังขึ้น (จะปรบหาอารัยฟะ) แล้วประโยคต่อมาก็ทำให้ยัยพลอยตาเหลือก



“ตกลงว่าจะให้ ไอริน เป็นเจ้าหญิง และวีรวัตร เป็นเจ้าชาย”



เสียงเป่าปากเกรียวกราวดังมาจากฝั่งนักเรียนชายที่ชอบยกพลไปนั่งริมหน้าต่าง



“เฮ้ยตาล ขอเป็นเจ้าชายมั่งดิ”



เสียงเพื่อนผู้ชายในห้องที่ชือเต้ ดังขึ้น



“ทำไมอ่ะนายเต้” ตาลถามตามประสาคนคุมงาน



“ก็เจ้าหญิงสวยอ่ะ”



เท่านั้นแหละเสียงเป่าปากก็ดังขึ้นอีก ยัยปอลถึงกับเขินแทนเพื่อนรักที่มีคนชมว่าสวย



แต่... ไอ้คนที่ถูกชมว่าสวยกลับตัวแข็งเป็นหิน



“เป็นอะไรอ่ะพลอย ไม่ดีใจเหรอ เจ้าหญิงนะเฟ้ย” ปอลถาม



“แกไม่รู้อะไรเจ้าชายอ่ะ คนนั้นนะเฟ้ย” พลอยชี้มือ



แล้วปอลก็เข้าใจ นายวีรวัตรอะไรนั่น ตัวเตี้ย ฟันเหยิน แถมอ้วนอีกต่างหาก แล้วแบบนี้ใครเค้าจะดีใจกันเล่า



พักกลางวัน



วันนี้ที่โรงอาหารเต็มหมด ปอลกับพลอยก็สั่งข้าวมาแล้วแต่ยังไม่มีที่นั่งเลย กำลังจะหันกลับแต่มีคนเรียกไว้



“น้องครับ น้องสองคนนั้นอ่ะ”



เจ้าของเสียงก็คือพี่ต้าร์สุดเท่ของหนูปอลนั่นเอง พลอยรีบสะกิดเพื่อนซี้ใหญ่



“โต๊ะนี่ยังวางครับ นั่งด้วยกันก็ได้”



โห สุภาพบุรุษอ่ะ แบบว่า โดนใจยัยปอลอย่างแรง ยัยพลอยก็รีบลากปอลให้นั่งทันที



“ขอบคุณค่ะ”



“ไม่เป็นไรหรอก ทีมันยังว่างอยู่พอดี” พี่ต้าร์บอกยิ้มๆ



++++ กรี๊ด พี่ต้าร์ยิ้มให้ด้วย >///< ++++



เสียงในใจยัยปอลดังขึ้น



“พี่ต้าร์ ก็บอกยัยพวกนี้ไปดิ ว่าจะไถ่โทษเรื่องเมื่อต้องนู้น”



เสียงปริศนาดังขึ้นจากข้างหลังยัยพลอย แล้วต้นเสียงก็วางจานข้าวมานั่งข้างๆ



“เฮ้ย!! ใครให้นายนั่งตรงนี้อ่ะ” ยัยพลอยถาม



“แม่เธอมาสร้างไว้รึไงล่ะ” ชายคนนั้นย้อน



“พอเหอะ เล้ง จะเถียงกันทำไมให้มันเกิดเรื่อง แกก็มานั่งตรงนี้ดีกว่า”  พี่ต้าร์พยายามไกล่เกลี่ย



“พี่จะไปยอมยัยหัวลูกชิ้นนี่ทำไมอ่ะ” นายนั่นเถียง พลอยก็ชักมีน้ำโห



“นี่นาย ถ้าไม่พอใจให้นั่งก็บอกมาตรงๆก็ได้ ไม่ต้องมาพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้หรอก”



นายคนนั้นลุกขึ้นยืนค้ำหัวพลอย



“ใช่ ไม่พอใจให้คุณหนูบ้านผู้ดีนั่งมีปัญหาป่าวล่ะ”



พลอยลุกขึ้นยืนบ้าง แต่ยังไงพลอยก็ตัวเตี้ยกว่านายนั่นอยู่ดี



“ถ้าไม่พอใจ ชั้นไม่นั่งก็ได้”



พลอยโกรธจนควันออกหูลุกเดินหนีออกไปจากโรงอาหารเลย



“ไปเลยไป ยัยหัวลูกชิ้น” นายนั่นตะโกนตามหลัง ปอลรีบขอทาแล้วตามพลอยออกมา



“พลอยเป็นไรป่าวเนี่ย” ปอลถาม



พลอยหันมาเผชิญหน้ากับปอลแล้วพูดรอดไรฟันว่า



“ชั้นเกลียดนายนั่นเข้าไส้ เข้ากระดูกดำ พอใจป่ะ”



วันนั้นทั้งวันพลอยก็ก่นด่าสาปแช่งนายคนนั้นตลอด จนเลิกเรียนที่พวกตาล อิงค์ แล้วก็บีบอกให้ลงซ้อมละครสัปดาห์ห้องสมุดก่อน



“นรกชัดๆเลย” ยัยพลอยที่คงจะเก็บกดมานานระเบิดตูม



“จะให้ชั้นรับบทเจ้าหญิงทั้งทีนะตาล แกกลับเลือกไอ้วีรวัตรนั้นมาเป็นเจ้าชายเหรอฟะ”



พลอยที่บัดนี้โกรธจนตัวสั่นชี้นิ้วไปที่ เจ้าชาย ที่ทั้งอ้วน เตี้ย ฟันเหยินอีกด้วย



ตาลที่ตอนแรกก็งงว่าทำไมตาลถึงแอนตี้เจ้าชายหนักหนาพยักหน้าหงิกหงักแบบเข้าใจแล้ว (-_-) (o_o) (-_-)



“ไม่ใช้วีรวัตรคนนั้นจ้ะพลอย”



ตาลบอก ทำเอาพลอยเหวอไปเลย



“คนนี้ต่างหาก”



แต่ประโยคต่อมาพลอยกลับช็อกซีนีม่า



++++++ น่าน หนูพลอย ใครกันหนอที่จะมารับบทเจ้าชาย แต่ทำไมหนูพลอยถึงช็อก น่าจะรู้ๆกันอยู่น้า ++++++

+++ ขอบคุณทุกคนที่เม้นมาด้วยน้า +++