#~อลวนคน[ ใกล้ ]ใจ ~#

ลำดับตอนที่ #1 : ไอ้หยา มาสาย

\"โอปอล ตื่นได้แล้วลูกวันนี้หนูมีเรียนไม่ใช่เหรอ\" เสียงคุณแม่ที่แสนดีของยัยโอปอลขี้เซาทุบประตูเรียกลูกสาวที่ไม่ยอมตื่น



\"วันนี้วันอาทิตย์ค่ะแม่ ขอนอนต่ออีก1นาทีนะคะ\"ยัยโอปอลส่งเสียงออกมาจากโปงผ้าห่มอย่างงัวเงีย



“วันนี้วันจันทร์นะลูก หนูเปิดเทอมวันแรกไม่ใช่หรือคะ” คุณแม่ยังคงเกลี้ยกล่อม ยัยปอลที่นอนอยูถึงกับเด้งขึ้นมาอย่างตกใจ



“แม่ แม่ว่าไงนะคะ วันนี้วันจันทร์เหรอ” ปอลพยายามคิดว่านี่เป็นความฝัน และหลอกตัวเองว่าแม่ล้อเล่น



“วันนี้วันจันทร์นะลูก หนูเปิดเทอมวันนี้นะคะ”  แม่บอกลูกสาวอย่างใจเย็น



ยัยปอลไม่รอช้ารีบเข้าห้องน้ำไปในทันที “โอ๊ย! วันแรกของชั้น มาสายรึเนี่ย จะทำไงดีอ่ะ” ว่าแล้วยัยปอลก็รีบแต่งตัว



“โธ่เอ้ย วันแรกกะจะสวยซะหน่อย หมดกันเลย ยัยโอปอลเอ้ย” ยัยปอลบ่นงัวเงียขณะที่นั่งอยู่ในรถที่คนขับรถขับอย่างเร็วเพื่อไปให้ทันโรงเรียนเข้า



กว่าจะไปถึงโรงเรียนก็ปาไป 8 โมงครึ่งแล้ว แถมยัยปอลยังเสียเวลาไปหาห้องเรียนอีก 10 นาทีอีก พอหาห้องเจอก็พบสายอาเกือบ 30 คู่จ้องมอง ยัยปอลก็ได้แต่หัวเราะ “แหะๆ”



“เอ้าเพื่อนเรามาอีกคนแล้ว” เสียงอาจารย์คนหนึ่งที่ปอลไม่รู้จักดังขึ้นที่โต๊ะทำงานอาจารย์ที่อยู่ติดกับประตูที่ปอลเกือบเปิดชน ปอลเลยรีบยกมือไหว้อย่างเขินๆ



“สวัสดีค่ะอาจารย์”



“เอ้าวันนี้วันแรก สายหน่อยก็ไม่เป็นไรนะ แนะนำตัวกับเพื่อนๆเร็ว” อาจารย์คนนั้นบอกปอลอย่างเป็นกันเอง



“ค่ะอาจารย์” ปอลรีบรับคำอย่างว่าง่าย



“เอ่อ... หวัดดีนะทุกคน เราชื่อวารินธร  วัฒนเสรีประเสริฐ เรียกเราว่าโอปอลก็ได้นะ” ยัยปอลแนะนำตัวอย่างง่ายๆ



“เอาละวารินธร ครูชื่อ ศรัณญารัตน์ เรียกว่าครูเปิ้ลก็ได้จ้ะ” ครูเปิ้ลแนะนำตัว”หนูไปนั่งข้างๆ ไอรินนะจ๊ะ ไอรินดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ” ครูเปิ้ลพูดกับปอล แต่ประโยคสุดท้ายปอลเห็นอาจารย์หันไปพูดกับผู้หญิงน่ารักๆที่น่าจะชื่อไอริน



“ค่ะอาจารย์” ไอรินรับคำอย่างว่าง่าย



ปอลเดินไปนั่งข้างๆไอริน เธอยิ้มอย่างเป็นมิตร ค้นกระเป๋ากุกกักก่อนจะหยิบไดอารี่ขึ้นมา “นี่ เราชื่อพลอยนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ”



พลอยหรือไอรินที่อาจารย์เรียกตอนแรกเขียนอะไรยุกยิกก่อนจะเงยหน้ามาพูดกับปอล แล้วเด็กผู้หญิงแถวที่นั่งใกล้ๆก็แนะนำตัวกับปอลทีละคน



“หวัดดีนะ เราชื่อพรินทรา เรียกเราว่าบีก็ได้”



“เราชื่อตาลจ้ะ”



“เราชื่อ อิงค์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก”



เพื่อนสองสามคนหันมาแนะนำตัวกับปอล ก่อนที่จะชวนกันเล่นคำทำนาย ปอลนั่งเงียบๆอยู่พักนึงพลอยก็ชวนคุย



“นี่โอปอล เราขอที่อยู่กับเบอร์โทรศัพท์ของเธอหน่อยดิ” พลอยยื่นไดอารี่ที่ปอลเห็นตอนแรกมาให้



“ไดอารี่น่ารักดีเนอะพลอย” ปอลชมแล้วก็เขียนที่อยู่กับเบอร์โทรศัพท์ให้พลอยไป แล้วสองคนก็ชวนกันคุยไปเรื่อยๆ พอกลับบ้านพลอยกับปอลก็สนิทกันแล้ว



“กลับบ้านดีๆนะพลอย” ปอลโบกมือบ๊ายบายพลอย ที่ยืนรอรถเมลล์อยู่หน้าโรงเรียน



“เหมือนกันนะโอปอล” พลอยโบกมือกลับจนรถของปอลลับสายตา



“เหนื่อยจังเลยค่ะลุงชม” ปอลบ่นกับคนขับรถอย่างเซ็งๆ  ลุงชมไม่ว่าอะไรได้แต่ส่ายหัว



“แต่ไม่เป็นไร ปอลอ่ะเก่งจะตาย โฮ่ๆๆๆๆ” ยัยปอลชมตัวเองจนลุงชมหมั่นไส้



“เก่งจนวันแรกก็มาสายเนี่ยนะคุณหนู” ลุงชมแซวขำๆ



“แหม!ลุงชม คนเรามันก็พลาดกันได้ ให้มันถึงทีหนูปอลมั่งก็แล้วกัน”



+++ ในที่สุดก็มาอัพตามคำเรียกร้อง ส่วนตอนสองเดี๋ยวตามมาจ้า รอหน่อยน้า +++