คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 8 กลับบ้าน
"พวกฉันไม่ต้องการผู้คุ้มกัน แค่ฉันคนเดียวก็เอาอยู่แล้ว" ฉันตอบปัดทันที
"ยังไงพวกเธอต้องมีผู้คุ้มกัน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวนะเอล ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไงล่ะ งั้นให้ฉัน..."รอยทำท่าจะพาไปเอง
"ไม่ได้ค่ะ" คำพูดของคุณริซ่าทำให้รอยหงอยทันที
"ฉันไม่มั่นใจหรอกว่าจะคุ้มกันเธอจากไอ้ตัวอันตรายนั่นได้"คนอื่นๆก็ปฏิเสธ แต่ว่าทำไม
"ได้ยินแล้วล่ะเอ็ดเวิร์ด เอลิเซ่ อัลฟองเซ่!!! "อยู่ๆผู้พันอาร์มสตรองน้ำตาไหลพรากพุ่งมากอดพวกเรา
"ฉันได้ยินมาหมดแล้วล่ะ!! ความรักอันบริสุทธิ์ที่คิดจะคืนชีพให้กับแม่ และความรักอันยิ่งใหญ่ที่พร้อมจะสละชีวิตเพื่อพี่น้อง ชั่งทราบซึ้งเหลือเกิน" กอดพวกเราแน่น
"บอกให้ปล่อยไงเล่า อย่ามาแตะตัวฉัน"ฉันกำลังจะใช้น้ำแข็งแต่ก็โดนอัลฉุดออกมาซะก่อน พร้อมกับเอ็ดเอาเท้ายันหน้าผู้พันอาร์มสตรอง
" ใจเย็นๆสิฮะพี่เอล นั่นผู้พันนะครับ ขอโทษนะครับพี่เอลไม่ชอบให้ใครมาแตะตัว"อัลรีบขอโทษขอโพยยกใหญ่
" ปากโป้งจริงนะผู้พัน" เอ็ดทำหน้าเฮี้ยมใส่รอยทันที
" คือว่า... โดนคนเร่าร้อนแบบนั้นกดดันเอา ก็เลยต้องยอมเล่าอดีตของพวกเธอให้ฟังน่ะ" รอยเหงื่อตก สรุปผู้พันอาร์มสตรองจะเป็นคนคุ้มกันใหัพวกเรา
" รอย เรื่องนัดเราเป็นการยกเลิก"ฉันพูดหน้าตาย
"เฮ้ย ได้ไงอะเอล"รอยเหวอ
"ฉันไม่สนใจหรอกนะ ฉันไปก่อนล่ะ" ฉันเดินออกไปทันที พวกเอ็ดยังคุยต่อ
" เด็กคนนั้นทนความหนาวเย็นของร่างกายแบบนี้มาตลอดเลยหรอ" ผู้พันอาร์มสตรองพูดขึ้นเพราะรู้สึกถึงความเย็นเหมือนคนตายมาจากร่างเอล
" ใช่ ยัยนั่นเป็นแบบนี้แหล่ะ เป็นอะไรก็เก็บไว้ ไม่สิ ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร"เอ็ดตอบ
"ที่พวกเรายอมให้พี่เอลอยู่ใกล้ผู้พันมัสแตงเพราะว่าเวลาพี่เอลอยู่กับผู้พันแล้วดูมีชีวิตชีวาขึ้น" อัลนึกถึงตอนที่ตกลงเรื่องข้อมูล เพราะอัลบอกเอ็ดว่า'เวลาเอลอยู่ใกล้รอย ทำให้เอลดูมีชีวิตชีวาขึ้น'ทำให้เอ็ดยอม ตอนนี้ทุกคนหันขวับไปมองรอยทันที
" ผู้พันคุกนะครับ"ผู้กองฮวอคอายแซว
" ไม่นึกว่าผู้พันจะเป็นแบบนี้"ริซ่ากุมขมับ
" คุกแน่ๆ"ทุกคนพูดพร้อมกัน
"อย่ารุมฉันสิโว้ยยยย" รอยโวยวายออกมาทันทีเพราะโดนรุม
วันต่อมา
เราเดินทางไปรีเชมเบิ้ล... บ้านเกิดของพวกเราที่ไม่ได้กลับมานาน ระหว่างทางเราเจอกับด็อกเตอร์มาร์โก้ผู้วิจัยการสร้างหินศิลานักปราชณ์ แล้วเรื่องนี้ใช้เป็นเครื่องมือสังหารหมู่ครั้งใหญ่ในการจราจบภาคตะวันออกเลยขโมยมันหนีออกมา พวกเราพยายามเกลี้ยกล่อมจนได้ข้อมูลที่ซ่อนการวิจัยของด็อกเตอร์มาโก้จนได้ โดยส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้พวกเรา สถานที่คือ'หอสมุดกลางแห่งชาติสาขาย่อยที่1 ทิมมาร์โก้' แต่ว่า... ทั้ง3คนนั้นจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
ณ บ้านหลังหนึ่งในริเชมเบิ้ล
"เท่านี้ก็เรียบร้อย" มีหญิงชราคนหนึ่งได้ทำการสวมขาเทียมให้ลูกค้า เหมือนหญิงชราคนนี้จะทำร้านเกี่ยวกับแขนขาเทียม แต่ว่าระหว่างส่งลูกค้าคนล่าสุด อยู่ๆเด็นหมาสัตว์เลี้ยงของเธอที่ใส่ออโต้เมล์ที่ขาก็เห่าขึ้นมา
โฮ่ง
"หือ? มีอะไรหรอเด็น วินรี่!! อ้าว มากันแล้วนี่ มีลูกค้ารายใหญ่มาแหน่ะวินรี่!! อือ... ท่าทางสบายดีนี่นา" หญิงชราทักผู้มาใหม่
"ไง คุณยายพีนาโกะ มารบกวรอีกแล้วล่ะ"
"สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานนะคะคุณยาย"
ใช่แล้วล่ะ พวกเรามาถึงแล้ว
TBC
พยายามใส่มุขสุดๆ
Bee_Poko
ความคิดเห็น