คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7 สการ์
โคร้ม!!
ฉันถีบทัคเกอร์จนกระเด็น ความรู้สึกนี้คืออะไร คือความโกรธ เศร้า หรือเสียใจ
"ฮะๆๆก็แค่ดูดีแค่เปลือกล่ะวะ" ยังไม่มีความสำนึกเหมือนเดิม
"คุณทัคเกอร์ ขืนพูดมากกว่านี้ล่ะก็ คราวนี้ผมฟิวส์ขาดแน่" อัลผู้ใจเย็นถึงกับมีสีหน้ามืดครึ้ม ฉันเดินไปหาคิเมร่าตัวนั้น.... ไม่สินีน่ากับอเล็กซานเดอร์
"นีน่า... ฉันขอโทษ ฝีมือของพวกเราทำให้ไม่สามารถเธอกลับมาเป็นแบบเดิมได้" ฉันถอดถุงมือแล้วโอบกอดนีน่า ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้องพูดคำนั้น
" มาเล่นกันเถอะ... มาเล่นกันเถอะ" ฉันทำได้เพียงกอดนีน่าไว้
เวลาผ่านไป
พวกเราทำได้เพียงนั่งตากฝนเท่านั้น ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มีฝนตกลงมา โดยไม่ฟังคำห้ามของเอ็ดกับอัลที่ไม่อยากให้ตากฝน แต่ว่าจู่ๆก็มีร่มคันหนึ่งมากางให้ฉัน
"เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกเอล... พวกนายด้วย" คนๆนั้นคือรอยนั่นเองที่มากับคุณริซ่า
" ตัวฉันเย็นอยู่แล้วจะตากฝนให้เย็นอีกก็ไม่เห็นเป็นอะไร" ฉันตอบรอย
"ถึงจะโดนหยามว่าเป็นหมาหรือปีศาจ พวกเราก็จะทำให้ร่างกายกลับเป็นปกติให้ได้ แต่พวกเราไม่ใช่ปีศาจและพระเจ้า เราเป็นมนุษย์ต่างหาก! กะอีแค่เด็กผู้หญิงคนเดียวยังไม่มีปัญญาเลย พวกเราเป็นมนุษย์ต้อยต่ำ"....
วันต่อมา
ฉันกำลังนั่งดื่มชาบนโซฟาในห้องทำงานของใครบางคน
" ฉันรู้นะว่านี่เป็นการเดทวิธีของนาย ตึง(เสียงวางแก้ว) แต่นายให้ฉันมาเฝ้านายทำงานเนี่ยนะรอย! "ใช่ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในห้องทำงานของรอย ก็หมอนี่เล่นไปลากตัวฉันมาแต่เช้า
"น่าๆเอล เดี๋ยวทำงานเสร็จ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปกินชาบูชุดใหญ่เลย" รู้ได้ไงฟะว่าอยากกินชาบู
" ฉันยอมรอก็ได้ แล้วนีน่ากับทัคเกอร์เป็นยังไงบ้าง"ฉันดื่มชาต่อ
" คุณทัคเกอร์ถูกยึดสิทธิ์ไปแล้ว และกำลังจะถูกส่งไปพิพากษาที่เซนทรัล แต่... ทั้งคู่ก็มาตายซะก่อน ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ'ถูกฆ่าตายมากกว่า'"เดี๋ยวนะ...
" พาฉันไปดูเดี๋ยวนี้รอย"
"ไม่ได้ เพราะฉันกำลังจะไปดูสถานที่เกิดเหตุ"รอยปฏิเสธ
" ฉันจะไป"
"ไปไม่ได้"
" ฉันจะไป"
" ไปไม่ได้"
" ฉันไม่ไป"
" ไปได้"
" โอเค ตกลงไปกันเถอะ"ฉันลากรอยไปทันที
" เฮ้ยยยย"แล้วสุดท้าย รอยต้องพาฉันไป ทำให้ฉันได้รู้จักกับผู้พันฮิวจ์กับผู้พันอาร์มสตรอง ทำให้รู้ว่าช่วงนี้รักเล่นแร่แปรธาตุโดนฆ่าตายโดยสการ์หรือชายหน้าบากนั่นเอง
" ไปตรวจสอบสิพี่กับน้องของเอลอยู่ไหน เอารถออกเร็ว" พอรู้ว่าอยู่เท่านั้นแหล่ะ แล้วลากฉันอีกแล้ว
ณ สถานที่เอ็ดกับอัลอยู่
"อย่านะ!!" ตอนนี้เอ็ดกับอัลโดนทำร้ายทำให้ออโต้เมลพัง
แปะ ตู้มมมมม
โชคดีที่วันนี้เป็นวันที่ฝนตกทำให้การใช้พลังน้ำแข็งของฉันใช้สะดวกมากขึ้น
" เอล อย่าผลีผลามสิ"รอยรีบห้ามฉัน
"วิชาแบบนี้ แกคงเป็นเอลิเซ่ เอลริค นักเล่นแร่เหมันต์หรือนักเล่นแร่แปรธาตุที่ใช้น้ำแข็งได้ราวอย่างกับเป็นเวทย์มนต์สินะ.... ถ้าจะขัดขวางล่ะก็ พวกแกเองก็ต้องโดนเก็บไปด้วยเหมือนกัน" อยู่ๆรอยเอามือมาขวางฉัน
"น่าสนุกดีนี่.... พวกเธอไม่ต้องมายุ่งนะ" รอยใส่ถุงมือ
" เดี๋ยวสิคะผู้พันมัสแตง"คุณริซ่ารีบห้าม
" มัสแตง? นักเล่นแร่แปรธาตุของทางการอีกคนสินะ"สการ์เปลี่ยนเป้าหมาย
" ถูกต้อง ฉันคือรอย มัสแตง นักเล่นแร่แปรธาตุอัคคี"ตอนนี้ทั้งคู่จะต่อสู้กัน
"รอย!!" ฉันกระโดดเหยียบหัว... ใช่ เหยียบหัวรอยข้ามไปใช้น้ำแข็งโจมตีเหมือนเข็มจำนวนมากโจมตี ก่อนที่หมอนั่นจะโจมตีรอย
" แอ่ก! เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!!!" รอยโวยวาย
"ฝนตกแบบนี้ยังคิดจะใช้ไฟอยู่เนอะ เป็นตัวถ่วงชัดๆ"รอยอ้าปากค้าง
"นักเล่นแร่แปรธาตุของทางการ และผู้ที่มาขัดขวางหน้าที่ของฉัน จะฆ่าพวกแกให้หมดตรงนี้เลย!!" สการ์เริ่มโกรธแล้ว
แปะ ฟึ่บ ตู้มมม
ฉันเปลี่ยนฝนเป็นแขน จัดการต่อยใส่สการ์ สการ์หลบทัน และผู้พันหลุยส์ อาร์มสตรองก็โผล่มาช่วย และฉันโจมตีเฉียดแว่นกันแดดมันทำให้แส่นกันแดดร่วง
" นัยน์ตาสีแดงกับผิวสีน้ำตาล... "
" ชาวเมืองอิชวาลงั้นหรอ"พวกเรามัวแต่อึ้งทำให้มันหนีไปได้
"อัลฟอนเซ่!!" เอ็ดรีบไปหาอัลทันที และทะเลาะกันแบบไม่อายใคร
โป๊ก!! โอ้ยยยย
"ทำอะไรน่ะเอล!!" เอ็ดโวยวายเพราะฉันเขกหัว
"พี่เอลเจ็บมือมั้ยฮะ"
" คิดอะไรบ้าๆ ทำไมไม่ดูแลกันดีๆฮะทั้ง2คน ฉันไม่อยู่ทีไรเกิดเรื่องทุดทีเลยนะ บลาๆๆ#(&-&_#-#๗"หลังจากนั้นฉันก็เทศน์ยาวไป1ชั่วโมงท่ามกลางความงงของทหารทุกนาย
"เพื่อเป็นการลงโทษอัล ฉันจะยังไม่ซ่อมให้นายจนกว่าเอ็ดจะซ่อมออโต้เมลเสร็จ ส่วนเอ็ด... ดื่มนมวันละ2ขวดซะ"อัลหน้าหงอย
" อ้ากก ไม่เอานะเอลลล"เอ็ดเกลียดการดื่มนมที่สุด
" แต่ก็นะ.... ยังดีที่มีชีวิตอยู่" หลังจากนั้นรอยเล่าให้พวกเราฟังเกี่ยวกับสงครามที่อิชวาล เพราะเกิดการจราจล และให้นักเล่นแร่แปรธาตุไปกวาดล้าง
" พี่น้องเอลริค ต่อไปจะทำยังไง"ผู้พันฮิวจ์ถามพวกเรา
"ฉันช่วยซ่อมให้เอาไหม"เอ็ดรีบปฏิเสธผู้พันอาร์มสตรองทันที
" จริงสินะ เอ็ดเวิร์ดคุงที่ใช้วิชาเล่นแร่แปรธาตุไม่ได้ แถมเอลิเซ่จังก็ทำโทษอัลอยู่" คุณริซ่าวิเคราะห์
"ก็แค่เด็กปากเสีย"
"เจ้าเปี๊ยกจอมอวดดีต่างหาก"
" ไร้ความาสามารถจริงๆ"
"โทษทีนะพี่เอ็ด ไม่รู้จะช่วยยังไงอะ..." อัลสภาพเละทำตาแป๋ว
"เอล ช่วยหน่อยสิ"เอ็ดหันมาขอร้องฉัน
" นายก็แค่คนติ๊งต๊อง"ฉันตอกย้ำทำให้เอ็ดโวย
" รังแกกันนี่หว่า!!!"งอแงทันที
" คงต้องไปที่นั่นแหล่ะ... กลับไปหาช่างซ่อมที่บ้านเรากัน"ฉันสรุปให้
TBC
วันนี้เกือบไม่ได้อัพแล้ว เพราะเมื่อวานไรต์งานเยอะมากจนแทบจะไม่ได้เขียนฟิค555
Bee_Poko
ความคิดเห็น