ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 เมืองเหมืองถ่านหินที่ผ่านไปอย่างงงๆ
ณ เมืองเหมืองถ่านหินยูสเวล
"เอลตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะ" ตอนนี้พวกเราเดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว
"หาวว ถึงแล้วหรอ" ฉันขยี้ตาอย่างงัวเงีย
"พี่เอลจะไหวมั้ยเนี่ยง่วงขนาดนี้" อัลมองฉันที่กำลังยืนสับปะหงก
ก๊อง
"โอ๊ะ โทษที" เอ็ดโดนเสาที่เด็กคนหนึ่งแบกไว้โดนหัวจนเสียงดัง
"มันเจ็บนะเฟ้ย!!! "เอ็ดโวยวาย
" มาจากไหนดันล่ะ กินข้าวไหม? มีที่พักหรือยัง? พ่อฮะมีแขกมา!! ลูกค้าท่าทางจะกระเป๋าหนักด้วย!! " เด็กคนนั้นไม่เว้นช่องไฟให้ตอบกลับเลย
"ฟังคนอื่นพูดบ้างสิเว้ย!!! ที่กระเป๋าหนักน่ะมันอะไรกัน!!!" เอ็ดโวยวายไม่เลิก
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปที่พัก และร้านอาหาร
" พัก3คน1คืนกับอาหาร2มือนะคะ"หญิงเจ้าของร้านเดินมาต้อนรับพวกเีา
" ราคาเท่าไหร่ ฉันพกตังค์มาเยอะพอสมควร" เอ็ดพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
" 2แสน"
โคร้มมมมม
เอ็ดถึงกับตกเก้าอี้ พอรู้ว่าพวกเราเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุพวกนั้นจึงยอมลดให้ เพราะช่วยซ่อมอุปกรณ์ให้
"พี่เอลกินดีๆสิครับ ผมรู้ว่าง่วง กินข้าวให้หมดก่อนนะ" อัลเอาผ้ามาเช็ดปากให้ฉัน
" จริงสิ ยังไม่ถามชื่อเลยนี่นา" ลุงเจ้าของที่พักถามชื่อพวกเรา
" เอ็ดเวิร์ด เอลริค/เอลิเซ่ เอลริค" จู่ๆจานข้าวของเอ็ดก็ถูกแย่งไป
"ถ้าพูดถึงเอลริคที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ.... เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของทางการสินะ"พอเอ็ดตอบว่าใช่เท่านั้นแหล่ะ
"ไสหัวไป!!!" พวกเราโดนเตะออกจากที่พักทันที
" นี่พวกเราเป็นแขกนะ!!" เอ็ดโวย
"คุณคะ หนูเอลิเซ่เป็นผู้หญิงนะคะ ถ้าจะให้นอนข้างนอกก็น่าสงสารออก แถมดูจะง่วงมากด้วย" ภรรยาเจ้าของร้านช่วยพูดอีกแรง
" ผมไม่ใช่คนของทางการนะ/คนทรยศ!!!" หลังจากนั้นฉันกับอัลได้เข้าไปข้างใน
" ฉันไปนอนก่อนนะอัล ห้องพักของหนูอยู่ทางไหนคะ"ฉันหันไปถามป้าเจ้าของทันที
" ทางนี้จ้า"ป้ารีบนำฉันไปห้องพักทันที
" ฉันช่วยถือของนะ"เด็กคนนั้นกะจะไปช่วย
"ไม่ต้องหรอก พี่เอลเขาไม่ชอบให้คนไปยุ่งตอนง่วงๆน่ะ"อัลรีบห้ามแล้วแอบเอาอาหารไปให้เอ็ด
คืนนั้นเอง(หลังจากที่เอ็ดไปกับทหาร)
ตู้ม! โคร้ม!
ใครกันมาส่งเสียงดังหนวกหูเวลานี้ น่ารำคาญจริง ฉันลงมาชั้นล่างทันที
"เฮ้ย ยังมีคนอยู่นี่หว่า"ฉันเดินออกมาก็เจอเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ
" พวกนายเองสินะที่มากวนฉันตอนนอน"ฉันตอนนี้อารมณ์บูดสุดๆ
"เอล! หนีเร็ว" เด็กคนนั้นบอกให้ฉันรีบหนี
"คนที่กวนเวลานอนของฉัน.... จงแข็งไปซะ!!!!" ฉันใช้วิชาแปรธาตุเปลี่ยนพวกนั้นเป็นน้ำแข็งทันที รู้สึกว่าจะเป็นทหาร.... ช่างมันเถอะเดี๋ยวก็ละลาย
"เอ็ดกับอัลไปไหน" ฉันถามลุงกับป้าเจ้าของ
" เกิดอะไรขึ้น ยึ้ยยย" เอ็ดวิ่งเข้ามาเห็นฉันก็รีบหลบทันที
"พะ...พอรู้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น"อัลรู้ทันที ว่าใครไปกระตุกต่อมฉัน
"ที่เหลือพวกนายจัดการเองแล้วกัน ฉันขอซ่อมที่นี่ก่อน" ฉันจัดการซ่อมที่พักให้ทันทีแล้วนอนต่อ
วันต่อมาฉันรู้จากอัลว่าเอ็ดใช้ทอง(ที่เปลี่ยนได้ชั่วคราว)ไปหลอกซื้อเหมืองกับผู้กองแล้ว เอาไปขายต่อลุงเจ้าของที่พักโดยแลกกับอาหาร2มื้อกับที่พัก1คืน แล้วจัดการกับพวกทหารที่โกงกินภาษี
TBC
เอลแค่ไม่รู้ว่ารู้สึกที่แสดงออกไปคืออะไรแทนแล้วกัน
"เอลตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะ" ตอนนี้พวกเราเดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว
"หาวว ถึงแล้วหรอ" ฉันขยี้ตาอย่างงัวเงีย
"พี่เอลจะไหวมั้ยเนี่ยง่วงขนาดนี้" อัลมองฉันที่กำลังยืนสับปะหงก
ก๊อง
"โอ๊ะ โทษที" เอ็ดโดนเสาที่เด็กคนหนึ่งแบกไว้โดนหัวจนเสียงดัง
"มันเจ็บนะเฟ้ย!!! "เอ็ดโวยวาย
" มาจากไหนดันล่ะ กินข้าวไหม? มีที่พักหรือยัง? พ่อฮะมีแขกมา!! ลูกค้าท่าทางจะกระเป๋าหนักด้วย!! " เด็กคนนั้นไม่เว้นช่องไฟให้ตอบกลับเลย
"ฟังคนอื่นพูดบ้างสิเว้ย!!! ที่กระเป๋าหนักน่ะมันอะไรกัน!!!" เอ็ดโวยวายไม่เลิก
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปที่พัก และร้านอาหาร
" พัก3คน1คืนกับอาหาร2มือนะคะ"หญิงเจ้าของร้านเดินมาต้อนรับพวกเีา
" ราคาเท่าไหร่ ฉันพกตังค์มาเยอะพอสมควร" เอ็ดพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
" 2แสน"
โคร้มมมมม
เอ็ดถึงกับตกเก้าอี้ พอรู้ว่าพวกเราเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุพวกนั้นจึงยอมลดให้ เพราะช่วยซ่อมอุปกรณ์ให้
"พี่เอลกินดีๆสิครับ ผมรู้ว่าง่วง กินข้าวให้หมดก่อนนะ" อัลเอาผ้ามาเช็ดปากให้ฉัน
" จริงสิ ยังไม่ถามชื่อเลยนี่นา" ลุงเจ้าของที่พักถามชื่อพวกเรา
" เอ็ดเวิร์ด เอลริค/เอลิเซ่ เอลริค" จู่ๆจานข้าวของเอ็ดก็ถูกแย่งไป
"ถ้าพูดถึงเอลริคที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ.... เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของทางการสินะ"พอเอ็ดตอบว่าใช่เท่านั้นแหล่ะ
"ไสหัวไป!!!" พวกเราโดนเตะออกจากที่พักทันที
" นี่พวกเราเป็นแขกนะ!!" เอ็ดโวย
"คุณคะ หนูเอลิเซ่เป็นผู้หญิงนะคะ ถ้าจะให้นอนข้างนอกก็น่าสงสารออก แถมดูจะง่วงมากด้วย" ภรรยาเจ้าของร้านช่วยพูดอีกแรง
" ผมไม่ใช่คนของทางการนะ/คนทรยศ!!!" หลังจากนั้นฉันกับอัลได้เข้าไปข้างใน
" ฉันไปนอนก่อนนะอัล ห้องพักของหนูอยู่ทางไหนคะ"ฉันหันไปถามป้าเจ้าของทันที
" ทางนี้จ้า"ป้ารีบนำฉันไปห้องพักทันที
" ฉันช่วยถือของนะ"เด็กคนนั้นกะจะไปช่วย
"ไม่ต้องหรอก พี่เอลเขาไม่ชอบให้คนไปยุ่งตอนง่วงๆน่ะ"อัลรีบห้ามแล้วแอบเอาอาหารไปให้เอ็ด
คืนนั้นเอง(หลังจากที่เอ็ดไปกับทหาร)
ตู้ม! โคร้ม!
ใครกันมาส่งเสียงดังหนวกหูเวลานี้ น่ารำคาญจริง ฉันลงมาชั้นล่างทันที
"เฮ้ย ยังมีคนอยู่นี่หว่า"ฉันเดินออกมาก็เจอเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ
" พวกนายเองสินะที่มากวนฉันตอนนอน"ฉันตอนนี้อารมณ์บูดสุดๆ
"เอล! หนีเร็ว" เด็กคนนั้นบอกให้ฉันรีบหนี
"คนที่กวนเวลานอนของฉัน.... จงแข็งไปซะ!!!!" ฉันใช้วิชาแปรธาตุเปลี่ยนพวกนั้นเป็นน้ำแข็งทันที รู้สึกว่าจะเป็นทหาร.... ช่างมันเถอะเดี๋ยวก็ละลาย
"เอ็ดกับอัลไปไหน" ฉันถามลุงกับป้าเจ้าของ
" เกิดอะไรขึ้น ยึ้ยยย" เอ็ดวิ่งเข้ามาเห็นฉันก็รีบหลบทันที
"พะ...พอรู้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น"อัลรู้ทันที ว่าใครไปกระตุกต่อมฉัน
"ที่เหลือพวกนายจัดการเองแล้วกัน ฉันขอซ่อมที่นี่ก่อน" ฉันจัดการซ่อมที่พักให้ทันทีแล้วนอนต่อ
วันต่อมาฉันรู้จากอัลว่าเอ็ดใช้ทอง(ที่เปลี่ยนได้ชั่วคราว)ไปหลอกซื้อเหมืองกับผู้กองแล้ว เอาไปขายต่อลุงเจ้าของที่พักโดยแลกกับอาหาร2มื้อกับที่พัก1คืน แล้วจัดการกับพวกทหารที่โกงกินภาษี
TBC
เอลแค่ไม่รู้ว่ารู้สึกที่แสดงออกไปคืออะไรแทนแล้วกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น