ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3 การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม
อัล พาท
ย้อนไปในอดีต
"เอล! อัล! มาดูนี่สิ" พี่เอ็ดวิ่งมาหาพวกเอลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"ฮะ มีอะไรน่าสนใจหรอเอ็ด" พี่เอลกระโดดลงจากเก้าอี้มาหาพี่เอ็ดด้วยความสนอกสนใจ เมื่อก่อนพี่เอลเป็นคนร่าเริงมาก เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้พี่เอลเปลี่ยนไป
"นี่ไง ถ้าใช้ทฤษฎีนี่ล่ะก็ ต้องสมบูรณ์แบบแน่!!" พี่เอ็ดกางกระดาษให้ดู
"นี่มันหรือว่า..." ตอนนั้นทั้ง3พี่น้องหวังกับทฤษฎีนี้มาก
"แบบนี้พวกเราชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้วสินะ" พี่เอลในตอนนั้นดีใจมากที่พวกเราจะชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้ว
พวกเราทำแบบนั้นไปเพื่อที่จะชุบชีวิตคุณแม่ และอยากเห็นรอยยิ้มอันสดใสของแม่อีกครั้ง แต่ว่า...
"กรี้ดดดด/อ้ากกกก /อ้ากกก" เพราะการแปรธาตุครั้งนั้นทำให้พี่เอ็ดสูญเสียขาซ้าย พี่เอลสูญเสียตาซ้าย ส่วนผมถูกเอาร่างกายไปจนหมด สติของผมขาดหายไปครั้งหนึ่งนั่นเอง พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นร่างกายที่เป็นเหล็กกับพี่เอ็ดที่สูญเสียแขนขวาอีกข้างนั่งจมกองเลือด พี่เอลก็เลือดอาบหน้า
" ขอโทษอัล ฉันขอโทษ" พี่เอลพูดแต่ขอโทษและมีสายตาเหม่อลอย เหมือนตุ๊กตาพูดได้
"เอลแลกวิญญาณเพื่อหลอมวิญญาณของนายกับชุดเกราะอัล ส่วนฉันเรียกวิญญาณเอลมาได้ก็จริง แต่.... หัวใจ(หมายถึงความรู้สึก)เอลฉันไม่สามารถเรียกกลับมาได้ แลกแขนขวาของฉันไปข้างนึง" ผมรีบไปดูอาการพวกพี่ๆ
" ทำอะไรบ้าๆ!!!"
จบ อัล พาท
กลับมาปัจจุบัน
นั่นคือสิ่งที่พวกเราสูญเสียไป มีแต่ศิลานักปราชญ์เท่านั้นที่จะช่วยได้
" พี่เอลน่ะถึงบาดเจ็บหนักจนมองไม่เห็นไปข้างนึงแต่ก็ใช้จิตวิญญาณเปลี่ยนเป็นวิญญาณของผมมาใส่ชุดเกราะนี้ ส่วนพี่เอ็ดแลกแขนขวาเพื่อเรียกวิญญาณพี่เอลกลับคืนมา"อัลบอกข้อเสียของการฝ่าฝืน
"ถ้าเธอต้องการจะชุบชีวิตมนุษย์ ก็ต้องมีสภาพแบบนี้ เธอพร้อมใจรึยังโรเซ่" ถึงหัวใจฉันจะหายไป แต่ฉันก็พอสอนใครได้
" ช่วยส่งหินนั่นมาให้พวกเราซะดีๆ"โคโรเนโร่ไม่ยอมและเปลี่ยนไม้เท้าเป็นปืนกลแล้วยิงมาทางพวกเรา
" คราวนี้แหล่ะ ฉันจะเป็นครส่งพวกแกไปหาพระเจ้าเอง" พวกเราโดนยิงปืนกลรัวๆ
" 555พวกเราน่ะถูกพระเจ้าเหม็นขี้หน้าจะตาย ถึงไปหาก็คงโดนไล่กลับมาอยู่ดี" เอ็ดใช้ววิชาใช้สร้างกำแพงมากันกระกัน
หนอย
พวกเรารีบวิ่งหนีกระสุนทันที
"เอล อัล ออกไปกันเถอะ!" อัลรีบอุ้มโรเซ่หนี ส่วนฉันพุ่งไปที่ประตูก่อนเลย
" เจ้าพวกโง่ ทางออกน่ะถ้าไม่ควยคุมจากตรงนี้มันก็ไม่มีทางเปิดหรอก!! "
" ประตูแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"ฉันหยิบขวดน้ำที่ซ่อนไว้สาดใส่ประตู
"มาแล้วไงน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์" น้ำประปาธรรมดาๆนี่แหล่ะ
" แข็งไปซะ"ฉันประกบมือเข้าด้วยกันแล้วแปะไปที่ประตูที่โดนน้ำราด แล้วประตูก็แช่แข็ง
เพล้งงงง
" แหลกไปซ้าาา!!!!555เป็นไงล่ะพลังของนักเล่นแร่แปรธาตุเหมันต์น้องสาวฉัน "ประตูนั้นแหลกเป็นชิ้นๆ
" อะไรก๊านนนนน"โคโรเนโร่ช็อคไปแล้ว
พวกเราวิ่งออกมาทันที พวกสาวกรีบวิ่งตามมาทันที พวกเรารีบจัดการสาวก ระหว่างทางนั้นเราเจอห้องกระจายเสียง พวกเราเลยแยกกันทำอะไรบางอย่าง
ตอนนี้พวกเราไปเอาระฆังมาเพื่อทำอะไรบางอย่าง ตอนนี้มีแค่ฉัน อัล โรเซ่ที่ เพราะเอ็ดแยกออกไปจัดการกับโคโรเนโร่
"เรื่องเมื่อตะกี้ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ที่ว่าถ้าไม่ทำถึงขนาดนั้นแล้วจะสร้างไม่ได้น่ะ" โรเซ่ถามพวกเรา
"โรเซ่ ฉันจะบอกอะไรให้หลักของวิชาเล่ยแร่แปรธาตุคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ถ้าเราอยากได้อะไรก็ต้องแลกด้วยสิ่งที่มีค่าเท่าเทียมกันเสมอ" ฉันอธิบายให้โรเซ่เข้าใจ
" แม้ว่าพวกพี่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ แต่ก็ต้องแลกด้วยความพยายาม ถึงมีพวกพี่ๆในตอนนี้ได้" พวกเราพยายามมาตลอด
" แต่ว่าหลังจากสังเวยขนาดนั้นแล้ว คุณแม่ก็คง... "โรเซ่
" นั่นไม่ใช่คุณแม่.... สิ่งนั้นไม่ได้เรียกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ"สิ่งนั้นมันคือสัตว์ประหลาด พวกเราเลยล้มเลิกที่จะสร้างมนุษย์
" จะว่าไปฉันขอดูตาซ้ายของเอลิเซ่ชัดๆหน่อยสิ"โรเซ่เปลี่บนเรื่องขณะที่อัลกำลังวาดวงแหวนแปรธาตุ และพยายามจับหน้าชัด
เพี้ยะ!!!
"อย่ามาจับ" ฉันเผลอปัดมือของโรเซ่ออกทันที
" ขอโทษด้วยนะฮะ พี่เค้าไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัว" อัลรีบแก้ตัวให้ฉัน
"ขอโทษด้วยนะ" โรเซ่รีบขอโทษฉันทันที... ที่ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวก็มีเหตุผล
หลังจากนั้นพวกเราก็แพร่กระจายเสียงของโคโรเนโร่ที่หลุดปากพูดความจริงออกไปให้ชาวเมืองรับรู้ แล้วศิลานักปราชญ์ที่ว่าเป็นของปลอม และสลายไป เอ็ดโมโหเลยทำให้โคโรเนโร่หมดสติไป
"แงงงเอลล หินนั่นของเก๊อ๊าาา" หลังจากนั้นกอดขาร้องไห้งอแงกับฉันทันที
"ไม่เป็นไรน่าเอ็ด หาไปเดี๋ยวก็เจอ" ฉันลูบหัวปลอบเอ็ด มีแต่เอ็ด อัล และใครอีกคนที่ฉันยอมให้โดนตัวได้
"อะไรกัน...โกหกใช่ไหม ไหนบอกว่าทำให้ฟื้นคืนชีพได้ไง" โรงเซ่นั่งไปกองกับพื้น
"มันเป็นไปไม่ได้"ใช่ มันเป็นไปไม่ได้
"แล้วจากนี้ตัวฉัน จะมีชีวิตต่อไปโดยเชื่อมั่นในอะไรดีล่ะ!! บอกหน่อยสิ นี่!!" โรเซ่พยายามคาดคั้นกับพวกเรา
"คิดเอาเองสิ เดินหน้าต่อไป เธอยังมีขาให้ก้าวเดินอยู่นิ"เอ็ดพูดเพื่อให้โรเซ่คิด แล้วพวกเราเดินจากไป
"เอล ร่างกายเป็นไงบ้าง"เอ็ดถามฉันตามปกติ
"อืม วันนี้ร่างกายปกติ ไม่เป็นไรหรอก "ที่ฉันไม่ชอบให้ใครแตะตัวเพราะอุณหภูมิร่างกายฉันไม่เหมือนคนอื่น
"แน่ใจนะฮะพี่เอล"อัลนี่น้า เป็นห่วงเกินไป
" อื้อ เดี๋ยวฉันวัดให้ดู" ฉันวัดอุณหภูมิร่างกายให้ดู ปรากฎว่าร่างกายฉัน30องศา ถ้าคิดว่าอุณภูมิต่ำเกินไป... นั่นคืออุณหภูมิปกติของฉัน ถ้าฉันเป็นไข้อุณหภูมิฉันจะขึ้นถึง36องศาในอุณหภูมิร่างกายปกติ ทำให้ฉันตัวเย็นเหมือนคนตาย ฉันเป็นตั้งแต่เอ็ดเรียกวิญญาณฉันกลับมา
" ดีแล้วที่ร่างกายไม่เป็นไร" 2คนนั้นถอนหายใจแบบโล่งอก
ด้านบาทหลวงเก๊
ถูกคนที่มอบศิลานักปราชญ์ของปลอมฆ่าทิ้ง เป็นผู้หญิงชื่อลัสต์ และผู้ชายรูปร่างอ้วนเตี้ยชื่อกลัทโทนี่ กลัทโทนี่ได้กินบาทหลวงเก๊ไป
ย้อนไปในอดีต
"เอล! อัล! มาดูนี่สิ" พี่เอ็ดวิ่งมาหาพวกเอลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"ฮะ มีอะไรน่าสนใจหรอเอ็ด" พี่เอลกระโดดลงจากเก้าอี้มาหาพี่เอ็ดด้วยความสนอกสนใจ เมื่อก่อนพี่เอลเป็นคนร่าเริงมาก เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้พี่เอลเปลี่ยนไป
"นี่ไง ถ้าใช้ทฤษฎีนี่ล่ะก็ ต้องสมบูรณ์แบบแน่!!" พี่เอ็ดกางกระดาษให้ดู
"นี่มันหรือว่า..." ตอนนั้นทั้ง3พี่น้องหวังกับทฤษฎีนี้มาก
"แบบนี้พวกเราชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้วสินะ" พี่เอลในตอนนั้นดีใจมากที่พวกเราจะชุบชีวิตให้คุณแม่ได้แล้ว
พวกเราทำแบบนั้นไปเพื่อที่จะชุบชีวิตคุณแม่ และอยากเห็นรอยยิ้มอันสดใสของแม่อีกครั้ง แต่ว่า...
"กรี้ดดดด/อ้ากกกก /อ้ากกก" เพราะการแปรธาตุครั้งนั้นทำให้พี่เอ็ดสูญเสียขาซ้าย พี่เอลสูญเสียตาซ้าย ส่วนผมถูกเอาร่างกายไปจนหมด สติของผมขาดหายไปครั้งหนึ่งนั่นเอง พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นร่างกายที่เป็นเหล็กกับพี่เอ็ดที่สูญเสียแขนขวาอีกข้างนั่งจมกองเลือด พี่เอลก็เลือดอาบหน้า
" ขอโทษอัล ฉันขอโทษ" พี่เอลพูดแต่ขอโทษและมีสายตาเหม่อลอย เหมือนตุ๊กตาพูดได้
"เอลแลกวิญญาณเพื่อหลอมวิญญาณของนายกับชุดเกราะอัล ส่วนฉันเรียกวิญญาณเอลมาได้ก็จริง แต่.... หัวใจ(หมายถึงความรู้สึก)เอลฉันไม่สามารถเรียกกลับมาได้ แลกแขนขวาของฉันไปข้างนึง" ผมรีบไปดูอาการพวกพี่ๆ
" ทำอะไรบ้าๆ!!!"
จบ อัล พาท
กลับมาปัจจุบัน
นั่นคือสิ่งที่พวกเราสูญเสียไป มีแต่ศิลานักปราชญ์เท่านั้นที่จะช่วยได้
" พี่เอลน่ะถึงบาดเจ็บหนักจนมองไม่เห็นไปข้างนึงแต่ก็ใช้จิตวิญญาณเปลี่ยนเป็นวิญญาณของผมมาใส่ชุดเกราะนี้ ส่วนพี่เอ็ดแลกแขนขวาเพื่อเรียกวิญญาณพี่เอลกลับคืนมา"อัลบอกข้อเสียของการฝ่าฝืน
"ถ้าเธอต้องการจะชุบชีวิตมนุษย์ ก็ต้องมีสภาพแบบนี้ เธอพร้อมใจรึยังโรเซ่" ถึงหัวใจฉันจะหายไป แต่ฉันก็พอสอนใครได้
" ช่วยส่งหินนั่นมาให้พวกเราซะดีๆ"โคโรเนโร่ไม่ยอมและเปลี่ยนไม้เท้าเป็นปืนกลแล้วยิงมาทางพวกเรา
" คราวนี้แหล่ะ ฉันจะเป็นครส่งพวกแกไปหาพระเจ้าเอง" พวกเราโดนยิงปืนกลรัวๆ
" 555พวกเราน่ะถูกพระเจ้าเหม็นขี้หน้าจะตาย ถึงไปหาก็คงโดนไล่กลับมาอยู่ดี" เอ็ดใช้ววิชาใช้สร้างกำแพงมากันกระกัน
หนอย
พวกเรารีบวิ่งหนีกระสุนทันที
"เอล อัล ออกไปกันเถอะ!" อัลรีบอุ้มโรเซ่หนี ส่วนฉันพุ่งไปที่ประตูก่อนเลย
" เจ้าพวกโง่ ทางออกน่ะถ้าไม่ควยคุมจากตรงนี้มันก็ไม่มีทางเปิดหรอก!! "
" ประตูแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"ฉันหยิบขวดน้ำที่ซ่อนไว้สาดใส่ประตู
"มาแล้วไงน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์" น้ำประปาธรรมดาๆนี่แหล่ะ
" แข็งไปซะ"ฉันประกบมือเข้าด้วยกันแล้วแปะไปที่ประตูที่โดนน้ำราด แล้วประตูก็แช่แข็ง
เพล้งงงง
" แหลกไปซ้าาา!!!!555เป็นไงล่ะพลังของนักเล่นแร่แปรธาตุเหมันต์น้องสาวฉัน "ประตูนั้นแหลกเป็นชิ้นๆ
" อะไรก๊านนนนน"โคโรเนโร่ช็อคไปแล้ว
พวกเราวิ่งออกมาทันที พวกสาวกรีบวิ่งตามมาทันที พวกเรารีบจัดการสาวก ระหว่างทางนั้นเราเจอห้องกระจายเสียง พวกเราเลยแยกกันทำอะไรบางอย่าง
ตอนนี้พวกเราไปเอาระฆังมาเพื่อทำอะไรบางอย่าง ตอนนี้มีแค่ฉัน อัล โรเซ่ที่ เพราะเอ็ดแยกออกไปจัดการกับโคโรเนโร่
"เรื่องเมื่อตะกี้ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ที่ว่าถ้าไม่ทำถึงขนาดนั้นแล้วจะสร้างไม่ได้น่ะ" โรเซ่ถามพวกเรา
"โรเซ่ ฉันจะบอกอะไรให้หลักของวิชาเล่ยแร่แปรธาตุคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ถ้าเราอยากได้อะไรก็ต้องแลกด้วยสิ่งที่มีค่าเท่าเทียมกันเสมอ" ฉันอธิบายให้โรเซ่เข้าใจ
" แม้ว่าพวกพี่จะถูกเรียกว่าอัจฉริยะ แต่ก็ต้องแลกด้วยความพยายาม ถึงมีพวกพี่ๆในตอนนี้ได้" พวกเราพยายามมาตลอด
" แต่ว่าหลังจากสังเวยขนาดนั้นแล้ว คุณแม่ก็คง... "โรเซ่
" นั่นไม่ใช่คุณแม่.... สิ่งนั้นไม่ได้เรียกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ"สิ่งนั้นมันคือสัตว์ประหลาด พวกเราเลยล้มเลิกที่จะสร้างมนุษย์
" จะว่าไปฉันขอดูตาซ้ายของเอลิเซ่ชัดๆหน่อยสิ"โรเซ่เปลี่บนเรื่องขณะที่อัลกำลังวาดวงแหวนแปรธาตุ และพยายามจับหน้าชัด
เพี้ยะ!!!
"อย่ามาจับ" ฉันเผลอปัดมือของโรเซ่ออกทันที
" ขอโทษด้วยนะฮะ พี่เค้าไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัว" อัลรีบแก้ตัวให้ฉัน
"ขอโทษด้วยนะ" โรเซ่รีบขอโทษฉันทันที... ที่ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวก็มีเหตุผล
หลังจากนั้นพวกเราก็แพร่กระจายเสียงของโคโรเนโร่ที่หลุดปากพูดความจริงออกไปให้ชาวเมืองรับรู้ แล้วศิลานักปราชญ์ที่ว่าเป็นของปลอม และสลายไป เอ็ดโมโหเลยทำให้โคโรเนโร่หมดสติไป
"แงงงเอลล หินนั่นของเก๊อ๊าาา" หลังจากนั้นกอดขาร้องไห้งอแงกับฉันทันที
"ไม่เป็นไรน่าเอ็ด หาไปเดี๋ยวก็เจอ" ฉันลูบหัวปลอบเอ็ด มีแต่เอ็ด อัล และใครอีกคนที่ฉันยอมให้โดนตัวได้
"อะไรกัน...โกหกใช่ไหม ไหนบอกว่าทำให้ฟื้นคืนชีพได้ไง" โรงเซ่นั่งไปกองกับพื้น
"มันเป็นไปไม่ได้"ใช่ มันเป็นไปไม่ได้
"แล้วจากนี้ตัวฉัน จะมีชีวิตต่อไปโดยเชื่อมั่นในอะไรดีล่ะ!! บอกหน่อยสิ นี่!!" โรเซ่พยายามคาดคั้นกับพวกเรา
"คิดเอาเองสิ เดินหน้าต่อไป เธอยังมีขาให้ก้าวเดินอยู่นิ"เอ็ดพูดเพื่อให้โรเซ่คิด แล้วพวกเราเดินจากไป
"เอล ร่างกายเป็นไงบ้าง"เอ็ดถามฉันตามปกติ
"อืม วันนี้ร่างกายปกติ ไม่เป็นไรหรอก "ที่ฉันไม่ชอบให้ใครแตะตัวเพราะอุณหภูมิร่างกายฉันไม่เหมือนคนอื่น
"แน่ใจนะฮะพี่เอล"อัลนี่น้า เป็นห่วงเกินไป
" อื้อ เดี๋ยวฉันวัดให้ดู" ฉันวัดอุณหภูมิร่างกายให้ดู ปรากฎว่าร่างกายฉัน30องศา ถ้าคิดว่าอุณภูมิต่ำเกินไป... นั่นคืออุณหภูมิปกติของฉัน ถ้าฉันเป็นไข้อุณหภูมิฉันจะขึ้นถึง36องศาในอุณหภูมิร่างกายปกติ ทำให้ฉันตัวเย็นเหมือนคนตาย ฉันเป็นตั้งแต่เอ็ดเรียกวิญญาณฉันกลับมา
" ดีแล้วที่ร่างกายไม่เป็นไร" 2คนนั้นถอนหายใจแบบโล่งอก
ด้านบาทหลวงเก๊
ถูกคนที่มอบศิลานักปราชญ์ของปลอมฆ่าทิ้ง เป็นผู้หญิงชื่อลัสต์ และผู้ชายรูปร่างอ้วนเตี้ยชื่อกลัทโทนี่ กลัทโทนี่ได้กินบาทหลวงเก๊ไป
ณ บนรถไฟ
พวกเราขึ้นรถไฟเพื่อไปยังเมืองต่อไป
"ไม่เห็นมีใครขึ้นเลยนะฮะ"รถไฟขบวนนี้เงียบมาก ไม่มีผู้คน
"ได้ยินข่าวลือมาอยู่หรอก แต่ขนาดนี้มัน...แต่ใครมันจะมาเที่ยวแบบนี้กันนะ"เอ็ดดูแผนที่ในมือ ขณะที่เอลนอนหลับอยู่ข้างๆ
TBC
เอลมีร่างกายเย็น มีผลมาจากเอาวิญญาณคืนร่าง น้องแค่วิญญาณหลุดไม่ถึงกับตาย เลยเรียกคืนมาได้
Bee_Poko
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น