ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic แขนกลคนแปรธาตุ]​ฉันนี่แหล่ะลูกสาวคนที่2ของตระกูลเอลริค [END]​

    ลำดับตอนที่ #2 : 2 ศิลานักปราชญ์

    • อัปเดตล่าสุด 25 ม.ค. 67


    เอล พาท


    ความดีใจคืออะไร ความเสียใจคืออะไร... ความรู้สึกต่างๆเหล่านั้นฉันลืมไปหมดแล้ว


    "สวัสดีค่ะคุณลุง... อ้าววันนี้มีอะไรกันคะ ครึกครื้นเชียว" มีผู้หญิงมาใหม่ชื่อโรเซ่


    "ยินดีต้อนรับโรเซ่ วันนี้ก็จะไปโบสถ์หรอ? " ลุงเจ้าของร้านต้อนรับโรเซ่เป็นอย่างดี


    "ค่ะ ขอเครื่องสักการะด้วย เอาเหมือนเดิมนะคะ... เอ๋ พวกคุณไม่คุ้นหน้าเลย" โรเซ่หันมามองพวกเรา


    " นักเล่นแร่แปรธาตุน่ะ ได้ยินว่ากำลังตามหาของอยู่" ลุงตอบแทนพวกเรา 


    "ถ้าหาของที่ว่าเจอก็คงจะดีนะ ขอให้เทพเลโตคอยคุ้มครองนะจ๊ะ" โรเซ่หันมายิ้มให้กับพวกเรา


    "โรเซ่เองก็ร่าเริงขึ้นมากแล้วนะนี่"ลุงคุยกับชาวบ้าน


    " อื้อ นี่ก็เป็นเพราะท่านศาสดาแล้วแท้ๆ" หลังจากนั้นพวกชาวบ้านเล่าให้ฟังว่าโรเซ่สูญเสียคนรักไป แถมไม่มีญาติ และได้คำสอนของโคโรเนโร่ช่วยไว้ ที่ว่าจะช่วยชุบชีวิตคนตายให้ หลังจากนั้นพวกเราเดินทางไปที่โบสถ์


    " นี่เอ็ด"ฉันนึกอะไรบางอย่างจึงเรียกเอ็ด


    "ฮะ? ว่าไงเอล"อัลกับเอ็ดหันมามองขวับพร้อมกัน


    "ยิ้มนี่ทำยังไงถึงจะยิ้มหรอ" คำถามของฉันทำให้ทั้ง2คนเงียบไปสักพัก


    .... 


    "การยิ้มคือการที่คนเรามีความสุขไงฮะพี่เอล" อัลรีบอธิบายให้ฉันฟัง


    "ความสุขคืออะไร?" คำตอบของฉันทำให้ทั้ง2คนกุมขมับ


    "งั้นเธอลองเหยียดมุมปากทั้ง2ข้าง นั่นแหล่ะคือการยิ้ม" ฉันลองทำตามที่เอ็ดบอก


    " อ้ากกก เอลฉันขอโทษอย่ายิ้มแบบนั้น" เอ็ดรีบหลบหลังอัลทันที


    " พี่เอลสยองอะ"แล้วพวกเราทั้ง3ก็เดินมาถึงโบสถ์


    ณ โบสถ์


    "อ้าว คุณคนเมื่อกี้ สนใจลัทธิเลโตหรอคะ" พวกเราเจอกับโรเซ่อีกครั้ง


    " เปล่า "ฉันปฏิเสธทันที


    " โทษทีนะพวกฉันไม่นับถือศาสนาหรอก" ใช่พวกเราไม่เชื่อในพระเจ้าอีกแล้ว


    "แบบนั้นไม่ได้นะคะ เมื่อเราเชื่อมั่นและนับถือพระผู้เป็นเจ้า ก็จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความหวัง ฟังดูยอดเยี่ยมไปเลนใช่ไหมคะ... ถ้าเชื่อมั่นล่ะก็คุณจะต้องตัวสูงขึ้นอย่างแน่นอน!" คำพูดของโรเซ่ทำให้เอ็ดถึงกับหงุดหงิด


    " ให้ตายสิ เธอนี่เชื่อเรื่องแบบนั้นซะเต็มเปาเลยนะ ถ้าอธิษฐานต่อพระเจ้า แล้วคนตายจะฟื้นคืนชีพรึไง"พวกเรารู้เรื่องนี้ดี


    " ต้องได้อย่างแน่นอนค่ะ"โรเซ่ยังยืนยันคำเดิม


    ฉันหยิบสมุดโน้ตเล่มหนึ่งออกมาแล้วอ่านสิ่งที่จดไว้


    "น้ำ35ลิตร คาร์บอร2กิโล แอมโมเนีย4ลิตร ปูนขาว1.5กิโล ฟอสฟอรัว800กรัม เกลือ250กรัม ดินประสิว100กรัม กำมะถัน80กรัม ฟลูออรีน7.5กรัม เหล็ก5กรัม ซิลิกอน3กรัม และธาตุอื่นๆอีกกว่า150ชนิด เธอคิดว่าส่วนประกอบพวกนี้คืออะไรกันล่ะ" ฉันปิดสมุด โรเซ่ตอนนี้มีสีหน้างุนงงเพราะไม่เข้าใจ


    " มันคือองประกอบในการสร้างมนุษย์ที่คำนวณผู้ใหญ่1คนไงล่ะ วิทยาศาสตร์ในตอนนี้ รู้ถึงขนาดนี้แล้วแท้ๆ แต่กลับไม่เคยมีใครหล่อหลอมร่างกายมนุษย์สำเร็จมาก่อนแท้ๆ บางสิ่งที่ขาดหายไปมันคืออะไรกันแน่ บรรดานักวิทยาศาสตร์ได้ทำการค้นคว้าเรื่องนี้มาตั้งหลายร้อยปีแล้ว แต่ก็ยังไม่กระจ่างอยู่ดี"เอ็ดได้แต่ไม่สนใจอะไร


    " เคยได้ยินคำที่ว่า'ผู้กล้าที่เข้าใกล้พระเจ้ามากเกินไป โดนเด็ดปีกที่เป็นขี้ผึ้งออกจนร่วงสู่พื้นดิน'​ไหมล่ะ นักวิทยาศาสตร์อย่างพวกเราถือว่าเข้าใกล้พระเจ้ามากที่สุด"ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเราจะไม่เชื่อมั่นในพระเจ้าแล้วก็ตาม หลังจากนั้นพวกเราได้ไปดูศาสดาแสดงปาฏิหาร์ ดูยังไงก็เป็นศาสดาเก๊ ที่หลอกชาวบ้าน พวกเราสังเกตเห็นแหวนที่ศาสดาสวม.... มันอาจจะเป็นสิ่งที่พวกเราตามหา


    " พี่สาวพวกเราเริ่มสนลัทธินี่ขึ้นมา พวกเราอยากคุยกับศาสดา พี่สาวช่วยพาไปหน่อยได้ไหม" โรเซ่พาพวกเราไปแต่โดยดี


    หลังจากนั้นพวกเราได้เข้าพบกับศาสดา


    "ท่านศาสดางานยุ่งมากเลย ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ พวกเธอนี่โชคดีจังเลยนะ" คนที่เฝ้าประตูพูดกับพวกเรา


    "ขอโทษที พวกเราจะพยายามไม่คุยนานๆ"เอ็ดรีบแก้ตัว


    " งั้นก็ให้มันจบๆไปเลยก็แล้วกัน แบบนี้ไง" คนนำทางใช้ปืนจี้หัวอัล


    เปรี้ยงงงง


    ส่วนหัวของชุดเกราะของอัลกระเด็นไปไกล พร้อมกับร่างล้มลงไป


    กึก! 


    ฉันกับเอ็ดโดนไม้มากันไว้ แล้วพวกนั้นพยายามบอกโรเซ่ว่าพวกเราเป็นคนชั่ว แล้วพยายามจะจัดการเรา พร้อมกับเอาปืนจี้หัวฉัน


    " เห พระเจ้านี่ใจร้ายอย่างนี้ก็มีด้วยแฮะ" ร่างชุดเกราะของอัลปลดเซฟตี้ปืน


    "จ้ากกกกก" คนที่เอาปืนจี้หัวฉันร้องด้วยความตกใจ


    ฟึ่บ ตุ่บ


    ฉันกับเอ็ดจัดการทุ่มคนที่กันพวกเราไว้ ส่วนคนที่ใช้ปืนจี้หัวฉันก็โดนอัลต่อย แล้วเอ็ดก็ปาส่วนหัวของชุดเกราะใส่คนที่กำลังจะหนี


    " สไตร์ค!! /หัวผม/เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง" ฉันหยิบส่วนหัวของอัลมาสวมให้


    " ก็แบบนี้ล่ะครับ ขอบคุณฮะพี่เอล"อัลนั้นไม่มีร่างกาย เพราะในชุดเกราะนั้นว่างเปล่า


    "ข้างในไม่มี! ว่างเปล่า!" โรเซ่หวาดกลัว


    "คืองี้ มันเป็นบาปจากการเยื่องกรายเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์หวงห้ามของพระเจ้าน่ะ  ทั้งผม... แล้วก็พวกพี่" ฉันกับเอ็ดไม่พูดอะไร


    "เอ็ดเวิร์ดกับเอลิเซ่ด้วยหรอ"โรเซ่ยังตกใจไม่หาย


    "ไว้ค่อยคุยทีหลัง" โรเซ่ยังไม่เชื่อ พวกเราเลยพาไปดูให้เห็นกับตา พอเรามาถึงห้องหนึ่งประตูก็เปิดออก พอเดินเข้ามาก็ปิดเรียบร้อย


    " ขอต้อนรับสู่โบสถ์ของเรา มาฟังเทศน์กันหรอ หืม? "โคเนโร่ออกมาต้อนรับพวกเรา


    " ฉันมีข้อข้องใจอยากรู้น่ะ วิธีแหกตาเหล่าสาวกด้วยวิชาเล่นแร่แปรธาตุแบบไม่ซื่อนั่น" เอ็ดเริ่มเปิดเรื่อง


    "อะไรกัน อย่าเอาศาสตร์แห่งปาฏิหาร์ของฉันไปรวมกับวิชาเล่นแร่แปรธาตุแบบนั้นก็แย่สิ"ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ใช่


    " แกใช้ศิลานักปราชญ์สินะ บางทีอาจจะเป็นแหวนวงนั้นล่ะมั้ง" สิ่งนี้คือสิ่งที่พวกเราตามหา เพื่อให้พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม


    "ถูกต้อง" พวกเราเดาไม่ผิดจริงๆด้วย


    " ได้เจอจนได้"หลังจากนั้นโคโรเนโร่เผยความจริงว่าต้องการกองทัพจากสาวกที่ยอมทำทุกอย่างให้ แต่สุดท้ายโรเซ่ได้รับรู้ความจริงเพราะไปซ่อนในชุดเกราะของอัล เพื่อชุบชีวิตคนรักแล้วโรเซ่ยอมเข้าข้างโคเนโร่ แล้วโคเนโร่เปิดประตู ทำให้เห็นคิเมร่า


    "อืม แบบนี้ขืนสู้โดยไม่มีอาวุธนี่ดูท่าจะชำบากแฮะ" เอ็ดประกบมือทั้ง2ข้างโดยไม่ใช้วงแหวนแปรธาตุ ฉันก็เหมือนกันประกบมือ2ข้างเข้าด้วยกันวางมือบนพื้นสร้างดาบยาวขึ้นมา 


    แกร้ง


    พวกเราโดนกรงเล็บฟัน ฉันโดนฟันที่ผ้าปิดตาจนเกือบขาด ส่วนเอ็ดโดนฟันที่ขา พร้อมอาวุธพวกเราที่โดนทำลาย


    " อุ่บ"พวกเรากุมบริเวณที่โดนฟัน


    "555เป็นไงล่ะรสชาติของกรงเล็บที่ตัดเหล็กได้" โคโรเนโร่หัวเราะออกมา


    "เอ็ดเวิร์ด เอลิเซ่!!" 


    "เหมือนมดกัด" ฉันตอบด้วยท่าทีชิลๆ แต่อยู่ๆเล็บของคิเมร่าก็หักพร้อมกับโดนเอ็ดใช้ขาซ้ายที่โดนฟันเตะ


    "โชคร้ายหน่อยนะ ที่เป็นรุ่นพิเศษ" เอ็ดไม่มีแผล แค่แกล้งสำออย


    " เป็นอะไรไป ถ้าใช้เล็บไม่ได้ก็ใช้เขี้ยวขย้ำมันเลยสิ!!" คิเมร่าพุ่งมาขย้ำพวกเรา แล้วเอ็ดใช้แขนขวากันไว้ ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่จำเป็นต้องยื่นมือเลยสักนิด แต่ต้องยื่นมือมาเดี๋ยวบทน้อย


    กึกๆๆๆๆ


    คิเมร่าตัวนั้นกัดยังไงก็ไม่ขาด


    "ถึงกัดยังไงก็ไม่ขาดหรอกนะ" เอ็ดเตะคิเมร่าจนหงาย


    " โรเซ่ดูไว้ให้ดีๆนะ"ฉันตัดสินใจถอดผ้าปิดตาออก


    "นี่แหล่ะรูปลักษณ์ของคนโง่เขลา ที่รุกล้ำอาณาเขตของพระเจ้าด้วยการสร้างมนุษย์" เอ็ดถอดเสื้อคลุมออกมาทำให้เห็นแขนขาเทียม ส่วนของฉันเผยดวงตาที่ปิดไว้มานาน


    "แขนขาเทียมเหล็กกล้าออโต้เมล แล้วก็นั่นตาเทียม อ๋อ งั้นเองรึ นักเล่นแร่แปรธาตุเหล็กไหล!! ไม่น่าแปลกเลยว่าทำไมแกได้ฉายาว่าเหล็กไหล แต่เธอนี่ฉันไม่เข้าใจพลังของเธอ.... โรเซ่ คนพวกนี้น่ะ แอบทำการสร้างมนุษย์ตามที่ห้ามกันในหมู่นักเล่นแร่แปรธาตุ มันได้ละเมิดข้อห้ามร้ายแรงที่สุดลงไปยังไงล่ะ!! "นั่นคือการชุบชีวิตมนุษย์ขึ้นมา ผลของมันก็จะเป็นแบบนี้


    TBC​


    ก็นะการชุบชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้


    Bee_Poko​

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×