ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 คุณหนูคนนั้น...ชีวิตที่แปรผัน
เปลี่ยนธุรกิจของเมลนะ
_________________________
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาฉันเห็นเพดานสีขาว คาดว่าฉันน่าจะอยู่โรงพยาบาล พอจะขยับตัวก็เหมือนมีอะไรทับมือฉัน
อยู่ เมื่อมองไปก็เห็นกลุ่มผมสีเทาประกายฟ้าที่คุ้นเคย
"ฟื้นแล้วหรอจ๊ะ"เมื่อฉันหันไปตามเสียงก็เจอกับผู้หญิงผมสีแดงสดที่คุ้นเคย นั้นคือน้าแอง น้องสาวของแม่ชิเอล
"น้าแอง"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
สักพักชิเอลก็รู้สึกตัวตื่น
"เมล! ตื่นแล้วหรอเป็นยังไงบ้าง จริงสิน้ำ น้ำ"ชิเอลหาน้ำให้ฉันดื่ม
"อาการเป็นยังไงบ้างจ๊ะเมล หลับไป3วันเลย"น้าแองถาม
"เจ็บแผลค่ะ"เมล
"ช่วงนี้อย่าพึ่งขยับตัวมากหรือออกแรงเยอะนะ แผลค่อนข้างลึก ดีนะชิเอลไปหาหนูที่คฤหาสน์พอดี"น้าแองพูดพลางลูบหัวเบาๆ ส่วนชิเอลก็ตั้งใจฟังไปด้วย
"แล้ว...ท่านพ่อล่ะคะ "เมล
น้าแองหยุดชะงัก
"เมล...ทำใจดีๆไว้นะ พ่อของหนูเขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตระกูลหนูโดนฆ่าล้างตระกูล"น้าแองพูดเสียงเศร้าๆ
....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฮืออออออ"ตอนนี้เมลกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเสียใจเพราะเธอสูญเสียบุคคลที่รักไปอีกแล้ว เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว
ชิเอลรีบพุ่งเข้ามากอดฉันด้วยความอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรนะเมลฉันอยู่ตรงนี้แล้ว"ชิเอลโอบกอดฉันที่กำลังร้องไห้
"ฮืออออ ฉันไม่เหลือใครแล้วชิเอลฉันไม่เหลือใครแล้วฮืออออ ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย!"ฉันยังคงร้องไห้ภายในอ้อมกอดของชิเอล
"เมลเธอยังมีพวกฉันอยู่นะ อย่าพูดว่าจะตายอีกนะไม่งั้นฉันโกรธจริงๆด้วย"ชิเอลพยายามปลอบฉัน
"อย่าพูดแบบนั้นนะเมลเดี๋ยวพวกเราจะช่วยหนูเองนะ ฟาก็ยังอยู่ ส่วนคฤหาสน์หนูระหว่างรอซ่อมแซมมาอยู่กับชิเอลสักพักนะ"น้าแองพูด
ฉันเริ่มหยุดร้องไห้แต่ยังมีสะอื้นอยู่บ้าง
"ฟา..เป็นยังไงบ้างคะ"ฉันถามคนทั้งคู่
"หมอนั่นปลอดภัยดี ตอนนี้ฝึกการเป็นพ่อบ้านที่บ้านฉัน เธอไม่ต้องห่วง"ชิเอลอ่อนโยนกับฉันเสมอเลย
หลังจากนั้นฉันก็รักษาตัวอยู่โรงพยาบาลหลายวันโดยมีน้าแองเป็นหมอเจ้าของไข้ แล้วในที่สุดฉันก็ได้ออกจากโรงพยาบาล และฉันได้ไปอยู่บ้านชิเอลสักพักจนอะไรๆลงตัวฉันกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ของฉันพร้อมกับฟา ตอนนี้ฉันกำลังวางแผนสร้างบริษัทของตนเองเป็นบริษัทขายเครื่องดื่มทุกชนิด ฉันทำตามความฝันของตนเอง จนวันเวลาผ่านไป1ปีแล้วใกล้วันเกิดครบรอบ10ขวบของชิเอลแล้ว วันนี้ฉันตั้งใจไปหาซื้อของทำของขวัญวันเกิดให้ชิเอล คือก่อนหน้านี้ฉันขอให้ฟาช่วยเขียนวิธีทำเย็บตุ๊กตาแมวให้ ฉันต้องทำให้สำเร็จให้ได้เล๊ย!
"แน่ใจนะครับคุณหนู ว่าจะให้ผมเขียนวิธีทำอย่างเดียว"ฟา
"แน่ใจสิ ถ้าตั้งใจทำมันต้องออกมาสำเร็จแน่นอน" หลังจากนั้นฉันก็ตั้งใจเย็บตุ๊กตาแต่ว่า....
"ไหนคุณหนูบอกกระผมว่าเย็บตุ๊กตาแมว ไหงหน้าตามันเป็นแบบนั้นขอรับ โอ้ยยยยย"ฟากลั้นขำสุดๆ ฉันเลยเหยียบเท้าอย่างแรง
"มันเป็นศิลปะย่ะ! รีบไปบ้านชิเอลกันเถอะเดี๋ยวสาย"ฉันถือตุ๊กตาหน้ายับยู่ยี่ไปแล้วขึ้นรถม้าไปที่บ้านชิเอล ปรากฎว่า.....
ภาพข้างหน้าคือกองเพลิงขนาดใหญ่ ภาพที่คุ้นเคย ใช่...ภาพเหมือนตอนที่ฉันสูญเสียครอบครัวของฉัน
"ชิเอล!!!!!"ฉันตะโกนเสียงดังลั่น ปล่อยตุ๊กตาแมวในมือ แล้ววิ่งเข้าไปแต่โดนน้าแองที่พึ่งมาถึงจับแล้วห้ามไว้
"อย่านะเมล ตอนนี้ไม่ทันแล้ว"น้าแองกอดแน่น ตอนนี้ทุกคนกำลังดับไฟที่กำลังมอดคฤหาสน์หลังนี้
ฟุ่บ
"เมล!!!!"
ฉันล้มลงหมดสติทันที
หลังจากนั้นข่าวไฟไหม้และฆ่าล้างตระกูลแฟนทอมไฮฟ์กลายเป็นเรื่องดัง หลังจากเหตุการณ์นั้นเมลิเซียก็ลายเป็นคนเย็นชา ไม่ยิ้มจริงใจให้กับใครอีกเลย แต่เมลก็ตามหาชิเอลมาตลอด พร้อมกับจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ทานากะ อดีตพ่อบ้านแฟนทอมไฮฟ์มาตลอด ตอนนี้เมลได้ตำแหน่งเคาน์เนสมาแล้วส่วนกิจการของเมลตอนนี้รุ่งเรืองเป็นอย่างมาก
1เดือนต่อมา
ก๊อกๆๆ
"เข้ามา"เมลวัย10ปีที่กำลังเซ็นเอกสารเอ่ยขึ้นมาโดยไม่มองบุคคลที่เข้ามา ภายในห้องทำงานเมลยังคงมีตุ๊กตาแมวเมื่อ1เดือนที่แล้ว ภายในห้องสภาพยังเหมือนเดิม
"คุณหนู มีคนมาขอพบขอรับ"ฟา
"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รับแขก ถ้าไม่นัดไว้"เมลยังคงทำงานเหมือนเดิม
"ถ้าเป็นฉันล่ะ"เสียงที่คุ้นเคยทำให้เมลเงยหน้าขึ้นจากเอกสารพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาแล้ววิ่งไปกอดเจ้าของเสียงนั้นที่มาพร้อมกับพ่อบ้านใส่สูทสีดำ
"ยินดีต้อนรับกลับนะชิเอล"
TBC
เย้ๆชิเอลกลับมาแล้ว
Bee_Poko
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น