ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic แขนกลคนแปรธาตุ]​ฉันนี่แหล่ะลูกสาวคนที่2ของตระกูลเอลริค [END]​

    ลำดับตอนที่ #15 : 14 เข้าโรงพยาบาล

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 66


    นี่ฉันฝันอยู่ใช่ไหม... ทำไมตุ๊กตาเต็มห้องเลยอะ=_= แล้วไหงมีอีตารอยนั่งทำหน้าทมึงทึงแบบนี้ พอเห็นว่าฟื้นแล้วก็ดีใจเหมือนกับเด็กๆ เห็นแว่บๆว่ามีหูกับหางโผล่มาด้วย


    "เอลฟื้นแล้ว!!! หมอ หมออยู่ไหน!!!!!!!!!"ฉันได้เพียงแค่อ้าปากค้างยังไม่ทันจะส่งเสียงอะไร หมอนั่นก็วิ่งแจ้นไปตามหมอแล้ว 


    "ช่วงนี้อย่าพึ่งขยับตัวมากนะครับ แผลของคุณค่อนข้างลึก ผมรู้เรื่องมาจากผู้พันแล้วตอนนี้คุณอุณหภูมิต่ำกว่า30องศา ให้พักผ่อนเยอะๆครับ" หมอมาเช็คดูอาการฉันทันที หลังจากที่โดนอีตารอยลาก เน้นว่าลากมา


    "ตรวจเสร็จแล้วก็ไปสิ จะอยู่ทำไม" หมอนี่เป็นอะไร


    "ครับๆ" หมอรีบแจ้นไปทันที แล้วรอยนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงฉัน


    " ทำไมดื้อแบบนี้ เอล"หมอนั่นทำสีหน้าเคร่งเครียด


    " ไม่ไปทำงานรึไงคุณผู้พัน"ฉันสังเกตว่ารอยมาเฝ้าฉันแต่เช้าแล้ว


    " ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยเอล ถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะทำไง" ทำไมรอยต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นด้วยนะ


    "ฉันไม่ได้เป็นอะไรนิ ไม่เจ็บจรงไหนเลยด้วยซ้ำ"ใช่ฉันไม่เคยรู้สึกเจ็บอะไร แค่เสียเลือดมากเอง


    "เอล เธอจะทำให้ฉันเป็นห่วงไปถึงไหน เลิกหาศิลานักปราชญ์ซะ เลิกยุ่งกับเรื่องนี้ซะแล้วฉันจะดูแลเธอเองเอล"รอยทำสีหน้าอ้อนวอน


    "ฉันขอปฏิเสธรอย อีกอย่างพวกเรา ไม่ได้เป็นอะไรกัน"

    ฉึก!! 


    รอยรู้สึกเหมือนโดนแทงอย่างจัง เพราะคำพูดของเอล


    "เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง"


    ฉึก!! 


    โดนอีก1ดอกอย่างจัง พรุนแล้วมั้ง


    ..... 


    ตอนนี้วิญญาณรอยออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว


    "เฮ้ จะจีบกันก็เพลาๆหน่อยสิ ฉันยังอยู่ในห้องนะเฟ้ย"เสียงเอ็ดดังลอดออกมา ทำให้ฉันมองหาทันที ที่ฉันไม่เห็นเพราะตุ๊กตาตัวใหญ่ล้อมรอบเตียงฉันนี่แหล่ะ=_= ไม่นานเอ็ดก็โผล่มา พร้อมกับเตะตุ๊กตาทิ้ง


    " ไง เอ็ดเป็นยังไงบ้าง" ฉันได้แต่นอนถาม ก็อีตารอยไม่ให้ฉันลุกไปไหนเลย


    " ฉันไม่เป็นไรมากหรอก ฉันตื่นก่อนเธอ1วัน ทุกคนเป็นห่วงเธอมากนะเอล โดยเฉพาะผู้พันนี่ผู้กองรอสบอกว่าวันแรกโรงพยาบาลเกือบแตกเพราะความโมโห พอรู้ว่าพ้นขีดอันตรายแล้วก็มาเฝ้าเธอทุกวันเลย" เอ็ดเล่าให้ฉันฟัง


    " แล้วอัลล่ะ อัลเป็นยังไงบ้าง อัลไปไหน" ฉันถามหาอัลทันที เพราะตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาก็ไม่เจออัล


    " อยู่ตรงนั้นน่ะ"เอ็ดตอบแบบไม่พูดอะไรมาก


    " ผมไม่เป็นอะไรฮะพี่เอล"อัลมีท่าทีแปลกไป


    " ดีแล้ว.... รอย จะมองอีกนานไหม มีงานไม่ใช่หรอ ไปทำซะสิ"แล้วอีตารอยก็เดินออกไปแบบวิญญาณออกจากร่าง แต่ว่า... 


    แอ่ก!!!! 


    มีคนเปิดประตูเข้ามาอย่างแรงจนโดนหน้ารอย โดยมีผู้พันอาร์มสตรองมาด้วย


    "วินรี่?" มาได้ไง


    "อะไรกัน!! ไม่เห็นรู้เลยว่าจะบาดเจ็บหนักจนถึงต้องเข้าโรงพยาบาล!!!!" ที่วินรี่มาเพราะต้องซ่อมออโต้เมล์ของเอ็ดที่พัง


    " พวกเราไม่เป็นอะไรแล้ววินรี่" ฉันบอกให้วินรี่หายกังวล


    "เอลลลล เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหน เธอมีอุณหภูมิลดอีกแล้วนี่ ต้องพักผ่อนด่วนเลย"วินรี่วิ่งมาหาฉันทันที


    " สนใจรอยก่อนไหม ดั้งหักแล้วมั้ง"ฉันมองดูรอยที่กุมจมูก


    "ขอโทษค่ะผู้พัน!!!" วินรี่รีบขอโทษทันที


    TBC​


    ไรต์ชอบฉากนางเอกบาดเจ็บสุดล้ะ555 อ้อนสามีได้

    พอดีไรต์อยากเปลี่ยนชื่อเรื่องอะ555 มาช่วยโหวตที

    1.หัวใจที่หายไป

    2.สิ่งที่ต้องได้กลับคืนมา

    3.ใช้ชื่อเดิม

    4.อื่นๆ(ตั้งชื่อมาได้เลย)

    ไรต์ตั้งชื่อเรื่องไม่เก่ง5555

    ปิดโหวต23ก.ค.64 เวลา16.00น.

    Bee_Poko​


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×