ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic แขนกลคนแปรธาตุ]​ฉันนี่แหล่ะลูกสาวคนที่2ของตระกูลเอลริค [END]​

    ลำดับตอนที่ #13 : 12 สถานีวิจัยที่5

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 66


    "ขอร้องล่ะ เรื่องนี้อย่าพึ่งได้ไปบอกใครได้รึเปล่า? ขอร้องล่ะ ช่วยทำเป็นไม่ได้ยินที" เอ็ดขอร้องให้ผู้กองรอสกับจ่าบรอสให้ปิดเรื่องนี้เป็นความลับ หลังจากนั้นพวกเราหมกตัวในห้องอย่างเดียว


    "เหนื่อยจังเนอะ" พวกเราต่างคนต่างเหนื่อย


    "พวกเราต้องเป็นแบบนี้ไปชั่วชีวิตหรือเปล่านะ"ใช้ชีวิตแบบร่างกายไม่สมบูรณ์แบบนี้


    " นี่เอล อัล ฉันน่ะมีเรื่องที่คิดว่าจะบอกพวกนายมาตลอดเลย แต่มันก็กลัว ก็เลยไม่กล้าพูดอยู่" เรื่องอะไรกันนะ  หลังจากนั้นผู้พันอาร์มสตรองบุกเข้ามาเพราะรู้เรื่องที่เราค้นพบแล้ว เราคิดว่าจะเกี่ยวข้องกับอดีตสถานีวิจัยที่5 ที่ตอนนี้ถูกปิดร้างไปแล้ว เราตัดสินใจแอบไปทันที


    ณ สถานีวิจัยที่5


    "มียามเฝ้าอยู่แฮะ"พวกเราแอบซุ่มดู ก็พบว่ามีคนเฝ้าอยู่


    " แช่แข็งไหม จะได้ไม่เกะกะ" ฉันเตรียแช่แข็งทันที


    "หยุดนะเอล! /หยุดเลยครับพี่เอล ทำแบบนี้ไม่ได้" เอ็ดกับอัลรีบห้ามทันที


    "ก็แบบนี้มันง่ายกว่า" ฉันเอียงคอ


    "ไม่ได้ๆ" สุดท้ายเราต้องปีนกำแพงข้ามไปอีกฟาก


    " เอ็ด ตรงนั้นมีช่องลมที่มีความกว้างพอที่เรา2คนจะมุดเข้าไปได้"ฉันปีนบ่าอัลไปดูทันที


    "อัลนายรออยู่ตรงนี้แล้วกัน"พวกเราให้อัลรออยู่ข้างนอกเพราะอัลตัวใหญ่ไป


    "มันแยกเป็น2ทาง.... เดี๋ยวฉันไปทางซ้าย เอ็ดไปทางขวานะ"


    "อื้อ ระวังตัวด้วยนะเอล" พวกเราแยกกันทันที ในที่สุดฉันก็เจอทางออก แล้วลงมาจากช่องลม


    "ที่นี่ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ไหนบอกปัจจุบันไม่ใช้แล้วไง"ฉันลงมาก็พบว่าไฟฟ้ายังทำงานปกติ อีกฝั่งนั้นเอ็ดกับอัลก็เจอกับผู้เฝ้าในชุดเกราะ ด้านฉันเดินเข้ามาเรื่อยๆก็เจอกับวงแหวนแปรธาตุ


    "นี่มันอะไรกัน หรือว่าเอาไว้หลอมศิลานักปราชญ์" ฉันสำรวจเรื่อยๆ เพราะมันมีแท่นหินตรงกลางวงแหวนแปรธาตุด้วย


    " ถูกต้องตามนั้น ยัยหนู... ไม่รู้หรอกนะว่าแกมาจากไหน แต่ดูเหมือนจะรู้เรื่องศิลานักปราชญ์ดีนี่นา ฉันคือผู้ได้รับมอบหมายให้คุ้มกัน มีชื่อเรียกว่านัมเบอร์48... ได้รับคำสั่งให้สังหารคนนอกที่ล่วงล้ำเข้ามาที่นี่ให้หมด อย่าว่ากันเลยนะยัยหนู" 


    "ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น แปะ!!"ฉันสร้างดาบน้ำแข็ง1เล่ม


    " โฮ่ วิชาเล่นแร่แปรธาตุงั้นหรอ ไหนขอดูฝีมือหน่อยสิ"อยู่ๆก็โผล่มาประชิดตัวฉัน ฉันใช้ดาบรับทันที


    เคร้ง!!!! 


    " โฮ่ ตามฉันทันฝีมือไม่เลวนี่ ทั้งๆที่มองเห็นข้างเดียวแท้ๆ"หมอนั้นฟันใส่ฉันเรื่อยๆ


    ฉันตวัดดาบแล้วกระโดดถีบหมอนั่นทันที


    เคร้ง ฉึก


    "หึ ตรงนี้เป็นจุดบอดเธอจริงๆด้วย"ตอนที่ฉันกระโดดเตะหมอนั่น หมอนั่นใช้โอกาสนั้นฟันแขนฉันจนได้เลือดทันที


    "คิดว่าฉันสนใจรึไง.... แกข้างในโบ๋เบ๋สินะ"เหมือนกับอัลที่ถูกผนึกในชุดเกราะ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด หมอนั่นบอกว่าหมายเลข48คือเลขประจำตัวนักโทษ ความจริงคือเป็นฆาตรกรที่ถูกเรียกว่าสไลเซอร์ เผยจุดอ่อนของตัวเองให้รู้ นั่นคือตราประทับเลือด


    "ไหนๆก็ใจดีแล้ว ปล่อยฉันไปได้ไหมคะ"ฉันเอียงคอถาม


    " อสูรฆาตกรย่อมไม่มีทางปล่อยให้เหยื่อตรงหน้าหนีไปอยู่แล้วจริงไหม? เอาล่ะ เข้ามาเลย" พวกเราสู้กันอีกครั้ง


    ด้านห้องพักของพวกเรา


    "เอาเข้าแล้วไง!!!ก็ว่าทำไมเงียบๆ" ตอนนี้ผู้กองรอสกับจ่าบรอสรู้แล้วว่าพวกเราหายไป


    " อ๊าาา มีหวังโดนผู้พันอาร์มสตรองตำหนิเอาแน่ๆเลยว่าบกพร่องต่อหน้าที่~"จ่าบรอสร้องโหยหวน


    " เจ้าเด็กพวกนั้นลองมาเป็นทางนี้ดูบ้างสิยะ!! ไปกันเถอะ!!" ผู้กองรอสรีบมุ่งหน้าไปที่ๆรู้ว่าพวกเราจะไปทันที


    " เอ๋ ไปไหนหรอครับ" จ่าบรอสยังงงๆ


    "ก็รู้ๆกันอยู่แล้วนี่! สถานีวิจัยที่5เก่าไงเล่า!!! "

    TBC​


    ศัตรูในชุดเกราะที่พบมี3คนนะ


    สารภาพ... ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะแลกอะไรกับจิตวิญญาณของเอล555


    Bee_Poko​

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×