ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC BLACK BUTLER]ฉันนี่แหล่ะสุนัขรับใช้ของราชินี!!! [THE END] เวอร์ชั่นเก่า

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6 คุณหนูคนนั้น...กับชีวิตประจำวัน

    • อัปเดตล่าสุด 15 ม.ค. 66


    คฤหาสน์ซีเฟร่า

    วันนี้เป็นวันที่สงบสุขของคฤหาสน์ซีเฟร่าตามเคย คนใช้ในบ้านนี้นอกจากฟามีแค่3คนเท่านั้นคือเอ(เชฟ) บี(เมด) ซี(คนสวน) เป็นเด็กเร่ร่อนที่เมลช่วยเหลือไว้แล้วให้งานทำให้ซื่อสัตย์ต่อเมลและตระกูลมา และฟาเป็นอาจารย์ของ3คนนี้สอนทุกอย่าง

    วันนี้เมลตื่นมาใช้ชีวิตประจำวันปกติ ทุกๆวันฟาต้องชงชานมที่ทำให้ผ่อนคลายเสมอ เพราะเมลนั้นเป็นโรคหายใจเกิน ลักษณะอาการที่เกิดขึ้นนั้นผู้ป่วยจะมีอาการหายใจหอบเร็ว บ่นหายใจลำบาก หน้ามืด เวียนศีรษะ ใจสั่น อาจพบอาการเกร็ง มือจีบ และอาจมีอาการชาบริเวณรอบปากและนิ้วมือได้ ซึ่งอาการดังกล่าวเกิดจากปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดลดลง ทำให้เกิดการหดตัวของเส้นเลือดที่ไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยเฉพาะที่สมอง รวมทั้งมีการลดลงของค่าแคลเซียมที่เป็นตัวออกฤทธิ์ในเลือดลดลงด้วย อาการดังกล่าว มักสัมพันธ์กับภาวะวิตกกังวล โดยก่อนเกิดอาการอาจพบว่า ผู้ป่วยมักมีปัญหากดดันจิตใจอย่างเห็นได้ชัด เช่น ทะเลาะกับคนใกล้ชิด หรือที่ทำงาน หรือมีปัญหาการเรียน ต้องสอบ เป็นต้น อาการนี้ชิเอลไม่รู้ มันเป็นหลังจากที่ชิเอลหายตัวไป

     หลังอาหารเช้าเมลต้องเซ็นเอกสารและตรวจสภาพสินค้าแต่ละโรงงานที่ส่งมา

    "คุณภาพแย่ ไปสั่งทำใหม่ทั้งหมด"เมลโยนขวดน้ำไปจุดๆนึงที่มีกองขวดน้ำสูงเท่าภูเขา ปกติเมลจะเป็นคนตรวจสอบคุณภาพด้วยตนเอง

    "ความสูงน่าเหลือเชื่อเหมือนเดิมเลยนะขอรับ"ฟา

    ขณะที่ทั้งคู่ทำชิวิตประจำวันอยู่ ทำโดยไม่รู้ว่ามีคนกลุ่มหนี่งแอบเข้ามาโดยทั้งคู่ไม่รู้สึกตัว อ่า จะเรียกแบบนั้นไม่ได้เพราะฟาและคนภายในบ้านรู้เรื่องนี้อยู่แล้วแต่ไม่ว่าอะไร มีแต่เมลที่ไม่รู้

    ด้านกลุ่มคนที่แอบเข้ามา

    "รีบเข้ามาเร็วๆสิเดี๋ยวเมลก็รู้หรอก"ผู้หญิงผมแดงชุดแดงกับพ่อบ้าน

    "ขอรับนายหญิง"พ่อบ้านของผู้หญิงผมแดงชุดแดง

    "เงียบๆสิ"เด็กผู้ชายที่ใส่ทีปิดตาไว้

    "ดีนะที่กระผมแจ้งฟาไว้แล้ว"พ่อบ้านของผู้ชายที่ใส่ที่ปิดตา

    พวกเขาเหล่านั้นย่องไปเงียบๆโดยไม่ให้เจ้าบ้านรู้ของการมาของพวกเขา

    หลังจากทำงานต่างๆและเรียนเสร็จแล้วเมลก็เดินมาที่สวนหลังบ้านตามลำพัง ไปตรงที่มีป้ายสุสานของพ่อแม่ของตน พร้อมกับช่อดอกไม้2ช่อ

    "ท่านพ่อ..ท่านแม่ หนูขอโทษที่ไม่มีเวลามาหาเลย ตอนนี้หนูอายุ13แล้วนะคะ"เมลนั่งตรงพื้นแล้วพูดคุยกับหลุมศพของพ่อแม่ตนอย่างทุกที ตั้งแต่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างเมลไม่ยอมจัดงานวันเกิดอีกเลย เมลเล่าทั้งน้ำตา เมลกล้าร้องเพราะตรงนี้ไม่ค่อยมีใครมา เมลนั่งคุยจนถึงหัวค่ำจึงเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์

    ปัง ปัง ปัง

    เสียงพลุกระดาษ

    "สุขสันต์วันเกิดนะเมล!!!!!"

    เมลได้แต่ยืนอึ้งเพราะตอนนี้ในห้องโถงกลายเป็นห้องจัดงานวันเกิดไปแล้ว นอกจากคนใช้ในบ้านแล้วยังมีชิเอล เซบาสเตียน มาดามเรด(น้าแอง) เกรลย์(พ่อบ้านมาดามเรด) มาจัดงานวันเกิดให้เมล ใช่แล้วกลุ่มคนที่แอบเข้ามาคือคนเหล่านี้นั่นเอง

    และทุกคนก็ให้ของขวัญให้เมลมากมายก่ายกอง

    "เอ้านี่เมลสุขสันต์วันเกิด"ชิเอลให้ตุ๊กตากระต่ายที่แต่งตัวเหมือนเมลกับชิเอลให้เมล ดูเหมือนว่าจะออกแบบใหม่

    "นายน้อยแอบทำเองเพื่อคุณหนูเลยครับ "เซบาสเตียนแอบกระซิบบอกเมล

    เมลเห็นของขวัญเมลยิ้มหน้าบาน รอยยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มที่ไม่เห็นมานาน ชิเอลรีบบังไม่ให้คนอื่นเห็นทันที(น้องหวง555/ไรต์)

    "ชิเอลอย่าหวงสิ น้าก็อยากเห็นสีหน้าของเมลบ้างนะ"มาดามเรด

    "ไม่ได้!!!"ชิเอล

    และแล้วก็เกิดความวุ่นวายตามเคย

    TBC

    ไรต์เหนื่อย ไรต์อยากให้มีคนมาเม้นเยอะๆ

    1เม้น:1กำลังใจ

    Bee_Poko

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×