คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [FIC] CENTRALIA - KRISYEOL , EXO - PART 7
(ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ในเรื่องถูกสร้างขึ้นมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นจริง)
CENTRALIA - PART 7
(Aquileia)
Baekhyun Part
"เซฮุน จุนมยอน พาจงอินกลับตึก!" พี่ฮีชอลพูดเมื่อมาถึงหน้าตึกอควิเลีย ผมรีบวิ่งเข้าไปช่วยจุนมยอนกับเซฮุนพยุงจงอินขึ้นมา
"แบคฮยอนนายอยู่นี่แหละ จำหน้าคนที่เล่นเพื่อนนายไว้จะได้เล่นกลับได้ถูกคน" ผมกำลังจะพาจงอินกลับตึก พี่ฮีชอลก็พูดขึ้นมาซะก่อน ผมจึงเดินไปยืนอยู่ข้างลู่หานกับเลย์แล้วก็รุ่นพี่คนอื่นๆ
"เอาเด็กตึกกูลงมาเดี๋ยวนี้!!!!" พี่ฮีชอลพูดพร้อมเปิดประตูตึกแล้วเดินเข้าไป
"หวัดดีครับพี่ฮีชอล" แอลเดินมาดักหน้าแล้วพูดขึ้น ดูเหมือนว่าแอลจะไม่กลัวรุ่นพี่ฮีชอลเลย แปลกแฮะ แอลมันก็น่าจะรู้ว่าพี่ฮีชอลมาทำไม
"รีบไปเอาคยองซูลงมาก่อนที่กูจะขึ้นไปเล่นงานเพื่อนมึง"
"พี่รู้ได้ยังไงว่าคยองซูเด็กตึกพี่อยู่ที่นี่ครับ เด็กตึกพี่ก็ต้องอยู่ที่ตึกพี่สิครับ จะมาอยู่ตึกนี้ได้ยังไง พี่ก็รู้กฏของทุกตึกดีนี่ครับ" แอลต่อปากกับพี่ฮีชอล
"ได้! งั้นกูจะขึ้นไปเล่นงานเพื่อนมึงถึงห้อง" พี่ฮีชอลพูดจบก็เดินไปยังบันไดแต่ยังไม่ทันจะถึงบันได
"ว่าไงฮีชอลบุกมาถึงนี่อีกแล้วนะ" เสียงของผู้ชายคนนึงพูดขึ้น ใครกันวะผู้ชายคนนั้น ไม่เคยเห็นหน้า
"ผู้ชายคนนั้นใครหรอ" ผมหันไปสะกิดลู่หานแล้วถาม
"ประธานตึกอควิเลียน่ะ" อ่อประธานตึกอยู่นี่เองไม่น่าล่ะแอลถึงกล้าต่อปากกับพี่ฮีชอล
"ดงอูมันเอาเด็กตึกผมมา ผมก็แค่จะมาเอาเด็กตึกผมคืน ก็แค่นั้น" รุ่นพี่ฮีชอลพูดจบก็ก้าวขาเดินตรงไปยังบันไดต่อ
"เรื่องของเด็กมันหน่าอย่าซีเรียสสิฮีชอล เด็กตึกนายอาจจะอยากมาเองก็ได้"
"ไม่จริง!!!" ชิบหายละ ผมหลุดตะโกนออกไปจนทุกคนหันมามองที่ผม
"อะไรคือไม่จริง" ประธานตึกถามผม
"ดงอูมันลากเพื่อนผมเข้าไป" ผมพูดพร้อมก้าวขาเดินเพื่อจะเข้าไปในตัวตึก
ตอนนี้ทุกคนอยู่นอกตัวตึกยกเว้นพี่ฮีชอลที่เข้าไปในตัวตึกแล้ว เพราะตอนมาถึงลู่หานบอกให้ยืนรอหน้าตึกไม่ต้องตามพี่ฮีชอลเข้าไป แต่ตอนนี้ผมกำลังจะก้าวขาข้ามเข้าไปยังตัวตึก จู่ๆ รูปปั่นทหาร2ตัวที่ยืนขนาบข้างประตูก็เอาหอกกั้นไม่ให้ผมเข้าไป ฟังไม่ผิดหรอก มันคือรูปปั้นทหารจริงๆ ยืนนิ่งอยู่ตั้งนานพอจะเข้าไปมันดันขยับได้อย่างหน้าตาเฉย
"เสียใจด้วยนะเด็กน้อย ตึกทุกตึกมีกฎ" ประธานพูดขึ้น ผมจึงเดินถอยหลังกลับมาที่เดิมอย่างงงๆ ใจนึกก็ตกใจเหมือนกันนะตอนที่เห็นมันขยับได้ ไม่น่าล่ะทำไมลู่หานถึงให้ผมรออยู่หน้าประตูกับคนอื่นๆ แต่ทำไมพี่ฮีชอลถึงเข้าไปได้? พี่ฮีชอลก็ไม่ใช่คนของตึกอควิเลียหนิ
"ลู่หานทำไมฉันเข้าไปไม่ได้ล่ะ แล้วกฏอะไร" ยังไม่ทันที่ลู่หานจะตอบผม
"แบคฮยอนเข้ามา" พี่ฮีชอลเรียกผมให้เข้าไปในตึก
"ผมเข้าไปไม่ได้นี่ครับพี่ เมื่อกี้มัน . ."
"เข้ามา ฉันเป็นคนสั่งให้เข้ามานายก็ต้องเข้าได้" ไม่ใช่ผมก้าวเข้าไปแล้วรูปปั้นทหารเอาหอกกระซวกไส้ผมหรอกนะ เอาวะ เข้าก็เข้า ตอนนี้พี่ฮีชอลน่ากลัวกว่ารูปปั้นทหารขยับได้ซะอีก ผมเดินไปยังหน้าประตูแล้วก้าวขาเข้าไป
เฮ้ยยยยยยยยเข้าได้เฉยเลย อะไรวะ งง งงมาก เมื่อกี้ยังเข้าไม่ได้เลยนะ มันคืออะไร ผมหันไปมองหน้าพี่ฮีชอล
"ก็บอกแล้วว่าฉันสั่งให้เข้านายก็เข้าได้" พี่ฮีชอลยักคิ้วให้ผม สยองชิบหาย
"ประธานคงไม่ว่าอะไรนะกับสิ่งที่ผมทำ"
"หึ ใครจะว่าอะไรนายได้ ลูกหลานเซ็นทราเลีย"
"ถ้าเกิดเด็กตึกผมโดนดงอูสลักอควิเลียผมไม่ปล่อยมันไว้แน่ คนที่มีส่วนรู้เห็นก็โดนด้วยประธานคงเข้าใจจุดนี้"
"แบคฮยอนขึ้นไปพาเพื่อนนายลงมา" พี่ฮีชอลหันมาพูดกับผม ผมรีบเดินตามพี่ฮีชอลไปทันที
"นายไม่ต้องขึ้นไปเดี๋ยวให้เด็กไปเอาคยองซูลงมา"
"แอล! ไปเอาคยองซูลงมา" ประธานตึกหันไปสั่งแอล
"นายเอาเด็กตึกนายกลับไป ส่วนเด็กตึกฉันเดี๋ยวฉันสั่งสอนเอง"
"แต่ถ้าสภาพเด็กตึกผมไม่ปกติเหมือนเดิม ผมก็คงให้ประธานจัดการเองไม่ได้หรอกครับ"
(Vicenza)
Chanyeol Part
"พี่ฮีชอลสั่งว่าไม่ให้ไป"
"แล้วไง ฉันจะไป ถอยไปเลยนะคริส!" ผมดันตัวคริสที่ยืนขวางประตู
"อย่าไปเลยเชื่อฉัน . .นะ" คริสพูดพร้อมจับข้อมือผมเอาไว้
"ฉันจะไปช่วยคยองซู"
"ก็พี่ฮีชอลไปช่วยแล้วไงนายอยู่นี่แหละ"
"ทำไมฉันถึงไปไม่ได้ทั้งๆ ที่คนอื่นไปกันหมด!" ผมอารมณ์เสียมาก คนตึกนี้เป็นไรกันหมดวะ ทำอย่างกับเรื่องมันใหญ่โตอะไรมากมาย ทำไมวะไปตึกอควิเลียแล้วมันเป็นอะไร โว๊ะ!! ในขณะที่ผมกำลังโวยวายอยู่ในใจ ประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับ
"จงอิน!!"
"เฮ้ย! จงอินมึงเป็นไรวะ โดนอะไรมาวะทำไมมีสภาพนี้!" ผมตกใจมากที่เห็นเซฮุนกับจุนมยอนหิ้วปีกจงอินมาแบบนั้น
"มึงถอยไปก่อนชานยอล กู2คนจะพามันขึ้นห้อง" เซฮุนพูด
"กูไปด้วย" ผมรีบเดินนำหน้าเพื่อจะขึ้นไปเปิดประตูให้ คริสก็เดินตามมาด้วย.
.
.
"จงอิน จงอิน" ผมตบหน้ามันเบาๆ แล้วเรียกมันแต่มันก็ยังไม่ได้สติ
"ชานยอลฉันว่าให้จงอินพักเถอะ เดี๋ยวก็ฟื้น ไม่มีอะไรมากหรอก" คริสพูด
"ไม่มีอะไรมากหรอ ดูสภาพมันดิ๊! ไม่ใช่เพื่อนนายนายก็พูดได้หนิ!"
"พวกนายก็เพื่อนฉันหมดทุกคนนั่นแหละ"
"มึงก็ใจเย็นหน่อยดิชานยอล" จุนมยอนพูด
"ใจเย็นหรอวะ เหี้ย!! เห็นจงอินสภาพนี้แล้วให้กูใจเย็นได้อีกหรอ" ผมทิ้งตัวลงข้างเตียง จู่ๆคริสก็เดินออกไปจากห้อง ผมพูดอะไรไม่ดีออกไปงั้นหรอ
"มึงอย่าใช้อารมณ์ดิวะ ดูดิน้อยใจกลับไปแล้วมั้ง" จุนมยอนแม่งก็พูดซะผมรู้สึกผิดเล็กๆ หัวก็ไม่ล้านทำมาน้อยใจ
"ไปขอโทษคริสเลย มึงอะพูดเกินไป คริสก็แค่พูดให้มึงสบายใจแต่มึงแม่งดันไปพูดแบบนั้น"
"ทำไมกูต้องไปด้วยวะ"
"คริสดูเป็นห่วงมึงจะตายมึงไม่รู้ตัวเลยรึไง" เซฮุนพูด
"ห่วงหรอ? ไม่เห็นจะดูห่วงตรงไหนเลย"
"ก็มึงไม่เห็นไง"
"เห็นไรวะจุน? "
"ป่าว ไม่มีไร"
"เดี๋ยวกูมา" ผมบอกมัน2คนแล้วเดินออกจากห้อง นี่ผมจะเดินไปเพื่อขอโทษคริสจริงดิ ผมแคร์มันด้วยหรอ แต่ก็ช่างเหอะ ผมก็ไม่สบายใจเหมือนกันที่พูดไปแบบนั้น ผมเดินลงมาชั้น3 หยุดอยู่หน้าห้องของคริส ผมยืนอยู่หน้าห้องสักพักผมถึงเคาะประตูแต่คริสก็ไม่เปิดไม่ตอบอะไรใดๆ ทั้งสิ้น
"อะไรวะ โกรธขนาดนั้นเลยหรอ" ผมยืนสบถอยู่หน้าประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คริส"
"คริส" ไม่มีเสียงตอบรับทั้งสิ้นอีกแล้ว
"เออ! โกรธก็โกรธไปเลยไม่ง้อแล้วเว้ย!" ผมตะโกนแม่งหน้าห้องนั่นแหละ แล้วหมุนตัวจะเดินกลับห้อง
"เฮ้ยยยยย!!!" จู่ๆ คริสก็โผล่มาข้างหลัง คริสไม่ได้อยู่ในห้องอย่างที่ผมเข้าใจ
"ว่าไงง้ออะไร" คริสพูดยิ้มๆ ชิบหายแล้วกูพูดอะไรออกไป
"ง้อ? ง้ออะไร บ้าบอ"
"ก็เมื่อกี้ได้ยิน"
"ได้ยินอะไร หูฝาดแล้ว ถอยดิจะกลับห้อง" ผมผลักคริสเบาๆ ให้หลีกทาง
"แล้วมาเคาะห้องฉันทำไม" ยังไม่เลิกถามอีก ผมไม่สนใจหรอกเดินต่อไปไม่ตอบ
"ชานยอลมาทำอะไร" ทำไมมันตื้องี้วะ
"ผ่านไปเฉยๆ " ผมตอบปัดๆ ไป
"ผ่านไปตะโกนหน้าห้องน่ะหรอ" ทำไมมันต้องมาได้ยินและเห็นผมหน้าห้องมันด้วยวะ
"เออ!! ผ่านไปไม่มีไรทำเลยตะโกนเล่น เห็นตึกมันเงียบ" แถๆ มันไปงั้นแหละ รู้ว่ามันไม่เชื่อผมหรอก แต่จะให้ตอบยังไงอ่ะ ผมดันใช้คำว่าง้อตอนตะโกน
"หรอ~"
"เออ!"
"เออ โกรธก็โกรธไปเลยไม่ง้อแล้วเว้ย ใช่มั้ยที่พูด" ผมหยุดกึกทันที มันได้ยินจริงๆด้วยแล้วก็ทั้งประโยคเลยด้วย
"จะมาง้ออะไร"
"ไม่ได้ง้อ!"
"แล้วอะไร"
"ก็"
"ก็? "
"ก็จะไปขอโทษที่พูดแบบนั้นในห้องจงอินไง พอใจยัง ไม่ได้ง้อแค่พูดผิด"
"ก็แค่นั้น" มันพูดแล้วหัวเราะนิดๆ
"แล้วนายไปไหนมาทำไมไม่อยู่ห้อง"
"ลงไปเอายามาให้จงอิน" คริสพูดพร้อมยกยาที่อยู่ในมือให้ดู
"ก็ไม่บอกเห็นเดินออกจากห้องไปเลยไอเราก็นึกว่า . ." ผมหยุดพูดอยู่แค่นั้นแล้วเดินต่อ
"นึกว่าอะไร? "
"ไม่มีไร"
"ก็เห็นอยู่ว่ายังพูดไม่จบประโยค" ทำไมมันต้องถามเซ้าซี้ด้วยวะ
"ก็บอกว่าไม่มีไงถามมากว่ะ" ผมเร่งฝีเท้าเต็มที่กลัวคริสมันจะถามอีก ผมรู้ว่ามันรู้ แต่มันแค่อยากแกล้งผม
.
.
"อะ ยาวิเศษ" พอถึงห้องจงอิน คริสก็ยื่นยาให้กับจุนมยอน
"โคตรขี้โม้" ผมพูดขึ้นเบาๆ ได้ยินคริสพูดแล้วหมั่นไส้ ยาวิเศษอะไรของมัน ดูสภาพจงอินซะก่อนเหอะ
"เรื่องจริงไม่กี่วันก็หาย" คริสพูด
"เดี๋ยวกูมา"
"จะไปไหน" คริสถาม
"จะไปหาคยองซู"
"ไม่ต้องไป รออยู่นี่แหละ" คริสพูดพร้อมดึงแขนผมกับเข้ามาในห้อง
"ทำไมจะต้องมาห้ามกันด้วย ถอยไปเลย" คริสนี่ชอบทำให้หงุดหงิดอยู่เรื่อย
"เป็นห่วง"
เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วงเป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง เป็นห่วง
มันร้อนๆที่หน้าเนอะว่ามั้ย
"มึงรออยู่นี่แหละชานยอล ถึงมึงไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ให้พี่ฮีชอลจัดการอะดีแล้ว" เซฮุนพูด
"อืมๆ ไม่ไปแล้ว" ผมเดินออกจากห้องจงอิน
"ไหนบอกไม่ไปแล้วไงชานยอล" คริสเดินตามผมออกมาแล้วคว้าแขนผมไว้
"ก็ไม่ได้ไปไง แค่จะกลับห้อง"
.
.
.
"จะปล่อยแขนได้ยัง"
(Aquileia)
Baekhyun Part
ตอนนี้ผมได้แต่ยืนรอหลังจากที่ประธานตึกให้แอลขึ้นไปพาคยองซูลงมาก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย ผมยืนอยู่ข้างพี่ฮีชอลในห้องโถงของตึกอควิเลียส่วนคนอื่นอยู่นอกตัวตึก ไม่นานนักผมก็เห็นคยองซูเดินลงมา ผมรีบวิ่งไปหาคยองทันที สภาพมันตอนนี้ตาบวมไปหมดแล้ว
จู่ๆพี่ฮีชอลก็เดินเข้ามาเปิดผมตรงท้ายทอยของคยองซู เมื่อเปิดดูเสร็จพี่ฮีชอลก็ตรงไปที่ดงอูแล้วบีบคอทันที ตอนที่พี่ฮีชอลเปิดผมตรงท้ายทอยคยองเมื่อกี้ มีรอยสีดำจางๆขีดนึงเล็กๆรอบเส้นจางๆนั้นแดงเถือกไปหมดเหมือนจะมีเลือดซิปๆออกมาด้วย มันเหมือนรอยสักแต่มันมีแค่ขีดเดียว มันคืออะไร?
"ฮีชอล!!! ฉันบอกว่าจะจัดการมันเองไง" ประธานเป็นคนพูดขึ้น
"เด็กตึกผมมีรอยที่ท้ายทอย!!" ประธานตึกรีบเดินมาเปิดท้ายทอยคยองซูดูทันทีที่พี่ฮีชอลพูดจบ
"ขีดเดียวมันยังไม่ชัดสักหน่อยอย่าถือสามันเลยหน่าฮีชอล เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้ให้แน่"
"ผมหวังว่าประธานจะรักษาคำพูดนะครับ" พูดจบพี่ฮีชอลก็ปล่อยมือออกจากคอดงอู
"ผมยังไม่ได้ชำระแค้นให้เด็กผมที่ถูกรุมแล้วทิ้งให้อยู่หน้าตึกเลยนะครับประธาน"
"ประธานบอกว่ามันเป็นเรื่องของเด็กใช่มั้ยครับ งั้นผมว่าผมรอให้จงอินมาจัดการเองดีกว่า ประธานคงไม่ขัดนะครับเพราะมันเรื่องของเด็กๆ " พี่ฮีชอลพูดจบก็แสยะยิ้ม
"กลับตึก หมดเรื่องแล้ว"
.
.
.
"แดยอน!!!!! มึงปล่อยแบคฮยอนไปใช่มั้ย!!!!!!!" แอลเดินมากระชากคอเสื้อแดยอน
"พี่แอล! แดยอนมันไม่ได้ปล่อยนะพี่" ฮิมชานวิ่งเข้ามาพูดกับแอลทันทีเมื่อเห็นแอลตรงเข้ามาเอาเรื่องเพื่อนของตน
"ไม่ได้ปล่อยแล้วมันกลับไปบอกพี่ฮีชอลได้ไง!!" ดงอูพูดขึ้น
"แดยอนมันไม่ได้ปล่อยไปจริงๆพี่ พวกผมเห็นกับตาตอนแดยอนมันลากแบคฮยอนเข้ามาในตึก แบคฮยอนมันเล่นแดยอนทีเผลอแล้ววิ่งกลับไปจริงๆครับพี่" ฮิมชานพูดจบคนอื่นๆก็พยักหน้ากันหมด
"อย่าให้กูรู้นะว่ามึงตั้งใจปล่อยมัน" ดงอูพูดจบก็เดินไปกับแอล
.
.
"กูรู้นะว่ามึงตั้งใจปล่อยแบคฮยอน" ฮิมชานพูดขึ้นเมื่ออยู่กับแดยอน2คน
". . . . . . . . ."
"กูช่วยมึงได้แค่นี้ จะทำอะไรก็คิดดีๆ เพราะมึงโดนหมายหัวตั้งแต่มึงคิดช่วยลู่หานครั้งนั้นแล้ว"
". . . . . . . . ." แดยอนก็คงยังไม่พูดอะไร
"อย่าลืมนะว่ามึงเป็นคนของอควิเลีย ถึงแม้มึงจะเป็นคนของวีเซ็นซามาก่อนก็เถอะ"
* - * - * C E N T R A L I A * - * - *
ความคิดเห็น