คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : >>Code geass>Eternal Hope
ภาพของเด็กหนุ่มชาวบริททาเนียที่ควงคู่มากับสาวสวยในชุดวันพีซสีหวานเรียกสายตาใครต่อใครให้หันมองตามได้ตลอดทาง
“เด่นเกินไปแล้วนะ เธอน่ะ” ลูลูชพูดกับคนข้างตัวเสียงเครียด
“พูดไม่ดูตัวเองเลยนะ”ซีทูยิ้มเยาะ เธอหยุดดูชุดกระโปรงสีเขียวอ่อนหน้าตู้กระจกร้าน แอบมองภาพสะท้อนของคนข้างกายเงียบๆ
ร่างสูง ใบหน้าได้รูปหล่อเหลาชวนมองที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถปฎิเสธว่าดูดีทุกมุม เส้นผมที่เจ้าตัวจงใจย้อมเป็นสีทองเพื่อปกปิดตัวตนในอดีตตอนนี้ยาวจนต้องรัดไว้ เธอคิดว่าสีดำนั้นดูเข้ากับลูลูชมากกว่าแต่ผมทองแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอเริ่มสังเกตคนข้างตัวมากขึ้น และไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มสนใจแต่งตัวให้ดูดี เมื่อไหร่กันนะ
“ฉันอยากได้ชุดนี้ ซื้อให้หน่อยสิ” เธอชี้เข้าไปในร้าน ชุดสีเขียวอ่อนด้านบนเป็นเกาะออกกับสายเดี่ยวที่ผูกโบว์ตรงไหล่น่ารัก กระโปรงสีอ่อนสลับกับเขีบวเข้มไล่ระดับเหมือนสีใบไม้ยามต้องแสงแดดจ้า
ท่าทางจะแพงน่าดู ลูลูชคิด
เด็กหนุ่มย่นคิ้ว ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดส่อเค้าลางหงุดหงิดอย่างที่หญิงสาวข้างตัวจับความรู้สึกได้แต่ทำเป็นไม่สนใจ
“เธอคิดว่าฉันมีเงินมาขนาดไหนกันเชียว” ลูลูชบ่นขณะที่เดินนำเข้าร้านไป
“ก็มากพอดูไม่ใช่เหรอ”
“ถ้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับบัญชีบ่อยๆมันก็ตามรอยได้กันพอดีน่ะสิ”
“นี่นาย คิดว่าใครจะตามหาคนตายอย่างนั้นเหรอ” ซีทูเดินมาจับบ่าเขา ดวงหน้าสวยไร้ที่ติยื่นเข้ามาชิดจนลมหายใจร้อนสัมผัสใบหน้าของกันและกัน “ลูลูช วี บริททาเนีย”
“อย่ามาเรียกชื่อนั้นนะ” เด็กหนุ่มผลักร่างบางออกจากตัวไม่แรงนัก เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจ
“แค่นี้ก็ต้องทำโมโหไปได้ ลืมไม่ได้หรือยังไงกัน”
“ใครจะไปลืมได้กันล่ะ ก็เธอเล่นย้ำกันอยู่ตลอดเวลาเลยนี่”
“แล้วทำไมไม่ไล่ฉันไปซะล่ะ”
“นั่นสิทำไมกันนะ” ลูลูชยิ้ม “อาจจะเป็นเพราะเธอเป็นคนที่เข้าใจฉันมากที่สุดก็ได้ รู้ไหมซีทูถึงเธจะชอบยั่วแต่ฉันก็ไม่เคยโกรธเธอได้จริงจังซักที”
ลูลูชคว้าเอาชุดในมือของซีทูไปจ่ายเงิน ซีทูยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก่อนจะเสไปเลือกชุดอื่นตามราวแขวนเพื่อปิดบังความรู้สึกขมขื่นลึกๆ
“เห็นแก่ตัวนี่นา นายน่ะ พูดอย่างนี้แล้วฉันจะจากนายไปได้ยังไง แล้วตัวฉันจะทนได้ยังไงเมื่อนายจากไป”
…
“โทษนะครับ” ลูลูชเรียกพนักงานขายที่กำลังดูอะไรบางอย่างในมือถือจนไม่สนใจลูกค้าซักนิด ขนาดเรียกแล้วเจ้าหล่อนยังไม่ได้ยินเพราะสวมหูฟัง
“คุณครับ” ลูลูชพูดเสียงดังขึ้น
“ว้าย ขอโทษจริงๆค่ะ” พนักงานสาวคนนั้นรีบถอดหูฟังออกอย่างรวดเร็ว ละสายตาจากหน้าจอของโทรศัพท์มาจ้องหน้าลูกค้า
หนุ่มสุดหล่อตรงหน้า
“เป็นนักท่องเที่ยวเหรอคะเนี่ย” เจ้าหล่อนชวนคุย ขณะพับชุดสวยใส่กล่องให้อย่างระมัดระวัง
“ครับ” ลูลูชตอบอย่างสงบปากคำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นสิ่งที่พนักงานสาวดูค้างอยู่
แถลงการณ์ล่าสุดของคณะปกครองของมหาสหพันธรัฐ
"ข่าวด่วนเหรอครับ?" ลูลูชถาม
“อ๋อ” เจ้าหล่อนลากเสียงยาวก่อนแสดงสีหน้ากังวลออกมา “ข่าวเรื่องการขอแยกตัวของบางประเทศในมหาสหพันธ์รัฐน่ะค่ะ
เห็นว่าขอแยกออกไปมากกว่าสองในสามเสียอีก ตอนนี้สมาชิกหลักจึงเหลือแค่ญี่ปุ่นนี่กับ สหพันธ์จีนเท่านั้น”
“…”ลูลูชนิ่งฟังเธอพูดต่อ ซีทูแม้จะทำเป็นเดินเล่นดูหมวกปีกกว้างหลากหลายแบบแต่ก็ฟังด้วย
ไม่ใช่เพราะอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโลก แต่แค่อยากรู้ความคิดของลูลูช
“แล้วก็นะคะ พวกที่แยกตัวไปกลับเข้าไปร่วมกับ EU เดิม ตอนนี้เลยกลายเป็นมหาอำนาจที่สุดในโลกไปแล้ว เพราะตั้งแต่แต่งตั้งจักรพรรดินีองค์ใหม่ของบริททาเนีย ประเทศนั้นก็ดำเนินนโยบายผ่อนปรนทางการทหารมาตลอด เมื่อปีที่แล้วยังมีคำสั่งปลดอาวุธตามแนวชายแดนและยกเลิกโครงการอาวุธติดๆกันอีกเพื่อเป็นแบบอย่างในการนำไปสู่สันติภาพที่แท้จริง บริททาเนียตอนนี้เลยอ่อนแอมาก ถ้าไม่มีภาคีอัศวินดำของท่านซีโร่อยู่เป็นก้างล่ะก็ ป่านนี้ EU คงกลืนบริททาเนียไปแล้ว” เธอเล่าก่อนจะนึกได้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าก็เป็นชาวบริททาเนีย
“ขอโทษนะคะ บริททาเนียใช่ไหมคะเนี่ย”
“ครับ”
“ฉันก็วิจารณ์ซะ ขอโทษนะคะ จริงๆแล้วฉันก็ชอบจักรพรรดินีพระองค์นี้อยู่เหมือนกัน ออกจะสงสารด้วยซ้ำอายุยังไม่เท่าไหร่เลยต้องแบกภาระที่มีชื่อว่าประเทศซะแล้ว”
“นั่นสินะครับ” ลูลูชเออออไปตามเรื่อง
“ได้แล้วค่ะ ทั้งหมด สองหมื่นสามพันเยนค่ะ”
“นี่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ คราวหน้าเชิญอุดหนุนใหม่นะคะ”
ลูลูชรับถุงจากมือพนักงานออกมากพร้อมซีทู
“น่ากลัวจะเกิดสงครามขึ้นอีกนะ” ซีทูเปรย
“มันไม่เกี่ยวกับฉันนี่”
“เพราะมั่นใจว่าในตัวหมอนั่นใช่ไหมล่ะ มั่นใจว่าสุซาคุจะต้องปกป้องนานาลี่ได้”
“ก็ส่วนหนึ่งด้วยล่ะนะ อีกอย่างทั้งโคเนเลียและชไนเซลล์ก็ยังอยู่ทั้งคู่ สองคนนั้นน่ะไม่มีทางยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับบริททาเนียหรอก ทั้งภาคีอัศวินดำเองก็ด้วยพวกนั้นคงไม่ยอมให้สันติภาพที่ได้มานี้ละลายหายไปหรอก”
“สันติภาพจอมปลอม ต่อให้พวกนั้นไม่อยากซักวันมันก็ต้องหายไปอยู่ดีนั่นแหละ”
“อาจจะเป็นอย่างนั้นหรือไม่ใช่ก็ได้”
“นายอย่าไว้ใจชไนเซลล์นักเลย”
“องค์ชายลำดับที่สองของบริททาเนีย โดนกีอัสของฉันควบคุมแล้วจะทำอะไรได้อีก” ลูลูชพูดอย่างมั่นใจก่อนที่จะโดนคำพูดถัดมาของซีทูตอกเสียจนหน้าหงาย
“ไม่ใช่ซักหน่อย สุซาคุน่ะของให้เจราเมียใช้กีอัสแคนเซลเลอร์กับชไนเซลล์ไปแล้วน่ะสิ”
“ว่าไงนะ”
“ไปเถอะ ฉันอยากไปเที่ยวน้ำพุร้อน” ซีทูเดินนำคนที่เพิ่งรู้ความจริงและตกใจจนหยุดเดินไปพร้อมหัวเราะเบาๆ “ยังไงนายก็ไม่ได้เกี่ยวข้องแล้วนี่เนอะ”
“เดี๋ยวสิซีทูกลับมาอธิบายเรื่องนั้นก่อน เฮ้ยอย่ามาทำเป็นวิ่งหนีนะ ยัยบ้าเอ้ย”
…
พิมตอนนีแล้วตาลายอ่ะ ยังไม่ได้แก้คำผิดเลย T.T
ความคิดเห็น