คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : >>Code GeassEternal Hope
บทที่ 4
หากใครบอกว่ารักนั้นหวานเขาจะเป็นคนแรกที่บอกว่ามันโกหก เพราะรักของผมนั้นขมนัก ทั้งขมและขื่นยิ่งกว่ารสของน้ำตา
....
ดวงตาสีม่วงสว่างกระจายทอดมองไปตามทิวทัศน์ด้านนอก ผ่านต้นไม้สูงใหญ่ ลำธารใส ทุ่งหญ้า และดอกไม้ บรรยากาศของชนบทให้ความรู้สึกโล่งโปร่งสบายนัก เจ้าของดวงตาสีม่วงล้ำนั้นถึงได้ทอดกายเอนๆอย่างผ่อนคลายบนเก้าอี้ด้านข้างคนขับ
ทั้งๆที่คนคนนี้ไม่เคยผ่อนคลาย ซีทูคิด
เธอผลัดกันกับรถกับลูลูชมาได้หลายวันแล้ว ออกห่างมาจากพระราชวังแห่งบริททาเนียเรื่อยๆ พวกเขาไม่มีจุดหมายปลายทาง แต่ยิ่งห่างออกมาท่วงท่าของลูลูชก็ยิ่งผ่อนคลาย ใบหน้าราวสลักงดงามถึงได้ปรากฎรอยยิ้มแผ่วบาง
หญิงสาวแอบมองคนด้านข้าง รูปร่างสูงเพรียงทอดยาวไปตามความยาวของเบาะในแจ็คเก็ทสีดำที่ขับให้ร่างนั้นดูบางยิ่งขึ้นไปอีก เส้นผมของลูลูชนั้นยาวขึ้นเล็กน้อยแล้วเจ้าตัวก็ไปย้อมเสียกลายเป็นสีทองเพื่อไม่ให้มีคนจำได้ และทุกครั้งที่จำเป็นให้ต้องออกจากรถลูลูชก็จะสวมแว่นตาดำขนาดใหญ่ที่ปิดไปเสียครึ่งหน้า
“นายไปไหนกันอย่างนั้นเหรอ”ซีทูถาม
“ตอนนี้น่ะ ไม่ใช่ฉันหรือเธอแต่เป็น เราแล้วไม่ใช่เหรอ” ลูลูชพูดอย่างอารมณ์ดี
ซีทูหัวเราะเบาๆ ดวงตาสีอำพันฉายแววครุ่นคิด “ถ้าอย่างนั้นแล้วเรากำลังจะไปที่ไหน”
“ไปเที่ยวอย่างไรล่ะ”
“หมายถึงนายจะไม่หยุด” ซีทูเลิกคิ้วน้อยๆ แม้จะทำเสียงให้ดูร่าเริงอย่างไรแต่ความรู้สึกของคนที่ไม่มีที่ให้กลับไปก็ยังคงเป็นสิ่งที่น่าเศร้าอยู่ดี ซีทูเองก็เคยท่องเที่ยวมาก่อนจะให้เรียกว่าเที่ยวก็คงไม่ได้เพราะว่ามันไม่ได้สนุก และมันยิ่งกว่าน่าเบื่อ แม้ว่าจะเธอจะอยู่มานานจนแทบจะลืมวิธีที่จะร้องไห้แต่ว่าวิธีเศร้านั้นก็ตรึงติดกับส่วนลึกของหัวใจอย่างไม่มีทางแก้ไข
การไปเรื่อยๆนั้น เหนื่อย และสิ้นหวัง
การไม่มีที่ของตัวเองนั้นปวดร้าว
บางทีการตายไปซะยังดีซะกว่า ซีทูถึงอยากตายตลอดเวลา จนกระทั่งได้พบลูลูช
ลูลูชคือที่ของเธอ แม้อาจจะเป็นการทึกทักไปเองแต่ดูเหมือนเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร
แม้ตัวยังคงท่องเที่ยวต่อไปแต่หัวใจของเธอนั้นหยุดแล้ว หยุดตรงที่มีลูลูช
ดวงตาสีม่วงสว่างทั้งสองข้างนั้นดูสวยยิ่งกว่าเมื่อไม่ได้ถูกช่วงชิงสีสันไปด้วยกีอัส
“ไปญี่ปุ่นกันเถอะ” ลูลูชเอ่ย
เสียงเครื่องยนต์ยังคงดังเหมือนเดิมแต่ทำไมนะ ซีทูกลับได้ยินเพียงเสียงของลูลูช
นาย ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้นะ เป็นผู้ชายแย่ๆที่ชอบโกหก
“อืม”
ซีทูรับคำพร้อมกับที่โทรศัพท์มือถือที่ได้มาจากซูซาคุดังขึ้น
ชื่อคุรุรุกิแสดงชัดพร้อมกับริงโทนที่ถูกตั้งอย่างมั่วๆ ก่อนที่ซีทูจะรับมือของอีกคนก็คว้าไปแล้วกดรับสายอย่างไม่ลังเล ดวงตาสีม่วงนั้นทอดไปแสนไกลจนอ่านความรู้สึกไม่ออกจนกระทั่งกระแสเสียงเรียงเรื่อยไม่ทุกร้อนจะถูกเอ่ยออกมา
“สวัสดีซีโร่ ชีวิตใหม่สนุกสนานดีไหมล่ะ” เรียวปากบางแย้มเป็นรอยยิ้มเย็นชา
ซูซาคุแทบปล่อยมือถือร่วงลงจากมือ แต่ในความเป็นจริงเขากลับกำมันแน่เสียจนนิ้วขึ้นข้อภายใต้ทุกมือสีดำ
ความคิดเห็น