คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : >>Code geass>Eternal Hope
บทที่ 2 อิสระภาพ
...
“ฟื้นแล้วเหรอ” เสียงของซีทูทักขึ้นก่อนที่ลูลูชจะนึกอะไรออก
ดวงตาสีม่วงกระพริบลืมขึ้นเชื่องช้า ก่อนที่เพดานโค้งบุผ้ากำมหยี่สีเข้มระย้าจะเข้ามาอยู่ในสายตา
“นายหลับไปนานมากเลยนะ นานจนพวกเราคิดว่านายจะไม่ฟื้นขึ้นมาแล้วซะอีก เป็นห่วงซะแทบแย่”
นี่เขาฝันไปใช่เหรือเปล่าที่ได้ยินซีทูพูดว่าเป็นห่วงเขา
“ทำไมฉันยังไม่ตาย” ลูลูชเริ่มนึกได้ มือเรียวลูบไปตามหน้าอกของตัวเอง บริเวณที่ควรจะมีแผลขนาดใหญ่จากคมดาบ แต่เปล่ามันเรียบสนิท ไม่มีรอยแผล ไม่มีเลือด ไม่มีความเจ็บปวดหรือร่องรอยใดๆที่แสดงให้เห็นว่าเขาถูกแทงซักนิด ไม่มีเลย ทั้งๆที่ความเจ็บปวดนั่นเป็นของจริงไม่ผิดแน่
“ซีทู เกิดอะไรขึ้น” ลูลูชถามซ้ำ ริมฝีปากเขาแห้งผาดเหมือนขาดน้ำมานาน เสียงที่เปล่งออกมาจึงแผ่วเบาและแหบต่ำ
หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของเส้นผมยาวเหยียดตรงสีเขียวอ่อน ชันตัวจากเก้าอี้นวมที่เธอนั่งๆนอนๆอยู่กับตุ๊กตาตัวโตก่อนจะมานั่งที่
เตียงของลูลูชแทนพร้อมกับแก้วน้ำในมือ
“กีอัสยังไงล่ะ” ซีทูตอบ
ลูลูชหลับตาลง เพียงคำเดียวอธิบายได้ทุกสิ่ง สุซาคุสินะ แล้วตัวเขาก็ยังหนีไม่พ้น
“ไม่ใช่นายคนเดียวหรอกนะที่ทำอะไรตามใจตัวเอง” ซีทูประคองลูลูชให้นั่งเอนๆบนหมอนใบใหญ่ แก้วน้ำถูกยื่นให้คนป่วยที่รับไปอย่างอ่อนแรง
“แล้วแผนการของฉันล่ะ” ลูลูชว่า ทั้งๆที่มีเรื่องมากมายอยากจะถาม ทั้งอยากรู้ว่าทำไมสุซาคุถึงได้ทำแบบนี้ แล้วตอนนี้หมอนั่นอยู่ที่ไหน แต่สิ่งที่หลุดออกจากปากก็ยังคงมีแต่เรื่องของแผนการ
ซีทูยักไหล่ ยิ้มบางๆ “ทุกอย่างเป็นไปตามที่นายต้องการ ยกเว้นเพียงอย่างเดียวก็คือ นายยังไม่ตาย เสียใจด้วยนะ”
ลูลูชหัวเราะเบาๆน้ำเสียงเย้ยหยัน ขณะที่ซีทูก็พูดต่อไปด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
“ทุกคนเข้าใจตรงกันว่าลูลูช วี บริททาเนียสิ้นพระชนม์แล้วด้วยฝีมือของซีโร่ วีรบุรุษผู้สวมหน้ากาก ยุคสมัยแห่งสงครามและการแก่งแย่งกำลังจะจบลง ถ้านายไม่รู้นะลูลูชระหว่างที่นายหลับยาวไปกว่าสองอาทิตย์นี่ ซีโร่ได้เปิดการประชุมกับผู้นำระดับโลกไปกว่าสามครั้งแล้ว เขาทำได้ดีไม่เท่านายแต่ว่า ทุกประเทศที่เคยถูกบริททาเนียเข้ายึดครองจะได้รับอิสระ แต่บางประเทศยังต้องอยู่ภายใต้การปกครองของบริททาเนียไปก่อน จนกว่าสภาพทางการเมืองภายในประเทศจะมีเสถียรภาพมากขึ้น ยังไงก็ตามทุกประเทศก็ได้ชื่อของตัวเองคืน”
“สันติสุขชั่วข้ามคืนสินะ”ลูลูชพึมพำ
ซีทูหัวเราะ “เพราะมีใครบางคนยอมรับบาปทั้งหมดไว้เองยังไงล่ะ”
“อีกอย่างนะลูลูชตอนนี้น่ะ จักรพรรดิของบริททาเนียคือนานาลี่”
ภาพของน้องสาวที่ถูกล่ามตรวนเขายังจำได้ น้องคงมีความสุขได้เสียที โลกที่น้อยใฝ่ฝันพี่ทำให้น้องได้แล้ว
แม้จะช้าไปซักนิดเพราะน้องลืมตาขึ้นมาเร็วเกินไป แต่ว่าพี่ก็ได้ทำตามสัญญานั้นแล้ว
“เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันยังไม่ตาย”
“ฉันว่านายรู้คำตอบดี” ซีทูว่า
“ฉันคิดว่า ซีโร่คงไม่อยากให้ใครรู้ว่าลูลูช วี บริททาเนียยังมีชีวิตอยู่” ลูลูชว่าก่อนเปลี่ยนเรื่อง “ฉันหลับไปสองอาทิตย์เลยเหรอ”
“อืม จริงๆก็คือ ผ่านมาสิบหกวันแล้วตั้งแต่มีการประกาศไปทั่วโลกเรื่องการตายของนาย” มีข่าวออกทุกสถานีและทุกวันเลยทีเดียว
“นานขนาดนั้น กีอัสของสุซาคุคืออะไร”
“ก็แค่มายาภาพเท่านั้น”
“หมายความว่าฉันถูกทำให้เข้าใจว่าตัวเองถูกแทง”
“คนทั้งโลกด้วย จะให้ฉันไปขอไฟล์ที่บันทึกภาพเหตุการณ์ในวันนั้นมาไหมล่ะ ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องเชื่อกันทั้งนั้นแหละว่านายถูกฆ่าตาย”
“ฉันเองก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ”
“กีอัสของสุซาคุเข้มแข็งมาก เขาเองก็แทบไม่มีข้อจำกัดในการใช้เลย และมันสามารถทำให้ทุกประสาทสัมผัสนั้นเชื่อว่ามายาของเขาคือของจริง จะให้กับใครก็ได้ กี่คนก็ได้ และกี่ครั้งก็ได้ เยี่ยมไปเลยใช้มั้ยล่ะ”
“รู้สึกเหมือนตัวเองแพ้ราบคายเลยแฮะ” ลูลูชหัวเราะอีกครั้งคราวนี้มีน้ำเสียงร่าเริงมากขึ้น
“นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกอย่างนั้นหรอก เพราะถึงอย่างไรกีอัสของสุซาคุก็มีแต่การหลอกลวง”
“เพราะหมอนั่นเป็นคนอย่างนั้นอย่างไรล่ะ แล้วพวกคาเรนกับโอกิล่ะ”
“พวกนั้นน่ะเหรอได้รับการปล่อยตัว แล้วกลับญี่ปุ่นไปแล้วล่ะ ตอนนี้ภาคีอัศวินดำกลายเป็นองครักษ์ของความยุติธรรมอย่างแท้จริงแล้วนี่นา พวกนั้นได้รับการยกย่อง ได้รับเกียตริและทุกอย่างที่พวกนั้นต้องการ”
“ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีแล้วสินะ เหลือก็แค่ตัวฉันเท่านั้น”
ห้องนอนที่คุ้นตาเพราะเป็นบ้านแห่งแรกของเขา เบื้องนอกสวนของท่านแม่ก็ยังสวยงามเหมือนเดินแต่ความรู้สึกของเขากลับไม่สามารถยอมรับได้อีกแล้วว่าที่นี่คือบ้าน เมื่อก่อนดอกไม้ไม่ได้เบ่งบานอย่างนี้ นกก็ไม่ได้ร้องเสียงนี้ เพียงเพราะไม่มีครอบครัวอยู่ที่นี่อีกแล้ว ไม่มีตัวตนของเขาอีกแล้ว “ซีทูไม่สิ ซาระ”
“เธอจะไปด้วยกันกับฉันไหม”
...
ความคิดเห็น