คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
che
ery
ตั้งแต่ที่ผมเข้ามาเรียนที่นี้ ผมก็มีต้นไผ่เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด เรากินข้าว ไปเที่ยว และทำอะไรต่อมิอะไรด้วยกันตลอด และแล้ววันเวลาก็ผ่านเลยไป จนใกล้วันจบการศึกษาซะแล้ว
“ตะวัน วันเสาร์นี้ไปเที่ยวสวนสนุกกันดีมัย”
“อืม…ได้สิ กี่โมงดีหละ”
“9 โมงเช้าเลยเป็นไง ฉันจะทำอาหารไปปิกนิกด้วยซะเลย”
“อืม ก็น่าสนุกดีนิ”
“เป็นการส่งท้ายแล้วกันนะ” ต้นไผ่พูดแล้วทำหน้าเศร้าๆ เธอคงเสียใจที่ต้องจากที่นี้ไปสินะ
งั้นวันเสาร์นี้เจอกันที่สวนสนุกนะ อย่าลืมหละ” แล้วต้นไผ่ก็วิ่งเข้ากลุ่มเพื่อนไป วันเสาร์ ส่งท้าย งั้นเหรอ คงสนุกนะต้นไผ่
“ตะวัน ฉันอยากเล่นไวกิ้งอะ เร็วดิ” ต้นไผ่วิ่งไปมาอยู่อย่างนั้น ที่นี้เหมาะกับเธอซะจริงๆ
“เดียวซิ แล้วให้ฉันถืออะไรซะมากมายขนาดนี้หละ”
“ก็เธอเป็นผู้ชายนี่หน่า ก็ต้องถือสิ” พอเราเล่นไวกิ้งเสร็จ ต้นไผ่ก็พาผมไปเล่นเครื่องเล่นอะไรต่อมิอะไรมากมายจนผมจำไม่ได้ว่าเล่นอะไรไปแล้วบ้าง
“เข้าบ้านผีสิงกันเหอะ”
“อะไรนะ ต้นไผ่”
“ก็บ้านผีสิงไง ไปกันเหอะ”
“บ้าเหรอไง เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบอะ” ผมทำท่าจะหนี แต่ว่าสายเกินไปซะแล้ว
“ไปกันเหอะ นะๆๆๆๆๆ” ต้นไผ่ดึงแขนผมไว้แล้วลากไปซื่อตั๋ว ซึ่งมันยากที่จะปฏิเสธเลยจริงๆ
“ตะวัน อยู่ไหน” เราเข้าไปในบ้านผีสิงกันแล้ว มันทั้งมืด ทั้งน่ากลัว แถมเสียงก็ทำให้ตกในสุดยอด
“อ….อยู่….นี่….”
“อย่าเวอร์หน่า” ต้นไผ่พูดแล้วดึงมือผมไปจับไว้
“จับมือกันไว้ จะได้ไม่หลง”
“แฮ่……..” “ว้าก…(ว้าย…)” แล้วเสียงที่ไม่น่าฟังนักก็ออกจากปากเราทั้งสองคนออกมา ผมจะไม่เข้าไปที่นั้นอีกเป็นครั้งที่ 2 แน่ๆ
“วันนี้สนุกมากๆเลยตะวันวันหลังไปกันอีกนะ”
“เหรอ แต่ฉันไม่เห็นสนุกเลยโดยเฉพาะบ้านผีสิงนั้น”
“เถอะน่า จะได้ชินกับการเจอผีไงละ”
“ชินกะผีน่ะสิ” แล้วผมกับต้นไผ่ก็จากกันตรงนี้ เพราะบ้านไปคนละทางกัน แต่ว่าวันนี้ก็สนุกจริงๆนั้นแหละ
ความคิดเห็น