คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เป็นเจ้าของ...
"เธอจะลาออกไม่ได้เด็ดขาด!" แอรอนเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้เอ่ยขึ้น
"นาย..." มาทำไม จะมาดูว่าฉันเจ็บปวดกับการกระทำของนายมากแค่ไหนใช่มั้ย...
"ฉันรักเธอ!"
แอรอนพูดด้วยเสียงดังชัดเจนนั่นทำให้ฉันกับไรอันอึ้งไม่น้อย
"ฉันคิดว่าเธอสองคนคงมีเรื่องจะพูดกัน ขอตัวนะ" พูดจบไรอันก็เดินออกจาห้องพักฟื้นคนป่วย
"ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว คาร่ากับเธอกำลังทำอะไร ทุกอย่างมันเป็นความผิดของฉันที่สับสนและปล่อยให้เรื่องมันไม่จบแบบนี้"
"นายรู้เรื่องได้ยังไง..."
"คาร่าบอกฉันหมดแล้ว เธอคงจะสงสัยเรื่องฉันกับคาร่าใช่มั้ย ครอบครัวของคาร่ามีบุญคุณกับครอบครัวฉันมากเราสองคนเติบโตมาด้วยกันและลงเอยด้วยการที่คาร่าบังคับให้ฉันคบกับเธอ"
"..."
"ฉันไม่กล้าขัดอะไรเพราะสิ่งที่ครอบครัวคาร่าทำให้กับครอบครัวฉันมาเกินกว่านี้ฉันก็เลยยอมคบกับเธอ หลังจากนั้นไม่นานฉันยอมรับว่าเริ่มรู้สึกดีกับเธอแต่...เธอกลับหักหลังฉันด้วยการไปมีอะไรกับคนอื่น ฉันตัดสินใจบอกเลิกกับเธอแต่เธอก็ไม่ยอมเลิกราและเยื้อฉันถึงที่สุด จนกระทั้งตอนนี้"
"แล้วนาย..."
"ฉันไม่ได้รักคาร่าอีกต่อไปแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปตอนเธอเข้ามา ตอนแรกมันไม่ค่อยชัดเจนเท่าไรหรอกนะว่าฉันคิดยังไงกับเธอถึงได้ยังไม่กล้าเอ่ยออกไป แต่วันที่เราจูบกันหน้าบ้านวันนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกชัดเจนมากขึ้น ฉันรักเธอนะโซรัม"
หัวใจฉันเต้นแรงมากขึ้นเมื่อเขาเรียกชื่อฉันทั้งๆ ที่ไม่เคยเรียกมาก่อน แอรอนประกบริมฝีปากเพื่อเตือนว่าเขาพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริง
"เชื่อฉันนะ..." เสียงกระซิบข้างหูของเขาทำให้ฉันรู้สึกปั่นป่วนในใจเล็กน้อย ฉันมองใบหน้าหล่อเหลาอันคุ้นเคยก่อนที่จะสวมกอดแน่น
"ฉันเชื่อนาย"
"งั้นเธอห้ามลาออกจากวงเข้าใจมั้ย ฉันบอกรักเธอไปแล้ว คาร่าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเดินจากไป"
"ไม่! ฉันไม่มีทางจะจากไปไหนทั้งนั้น รอนนายจะต้องกลับมาหาฉันไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าตัวตายและความผิดทั้งหมดก็อยู่ที่นาย นายเป็นคนทำให้ฉันต้องตาย!!!"
คาร่าเดินเข้ามาพร้อมกับปืนหนึ่งกระบอกที่ทำให้เราสองคนตกใจ แอรอนเหมือนจะได้สติเขาผละตัวออกจากฉันก่อนที่จะเดินไปหาคาร่า
"อย่าเข้ามานะ!"
"ใจเย็นคาร่า คนอย่างเธอไม่คิดจะทำร้ายตัวเองอยู่แล้ว"
"นายแน่ใจหรอ!!! ทำไมฉันจะไม่กล้าทำ ถ้านั้นจะทำให้นายรู้สึกผิดฉันก็จะทำ" คาร่าเอาปืนจ่อที่หัวตัวเองอย่างคนเป็นบ้าไปแล้ว
"ฉันไม่เสียใจหรอกนะที่เธอทำแบบนี้ เธอจะตายเปล่าเพราะคนที่ฉันรักไม่ใช่เธอ"
"กรี๊ดดดดด นายหมายความว่านายรักนังนั่นอย่างนั้นหรอ" คาร่าแผดเสียงดังลั่นห้อง
"ใช่ ฉันรักโซรัม เธอจะเป็นรักสุดท้ายของฉัน"
"งั้นก็จงตายไปกับรักสุดท้ายแล้วกัน!"
ปัง!
"กรี๊ดดดด แอรอน!"
คาร่าเนี่ยวไกรยิงเข้าที่หน้าท้องของแอรอน ตอนนี้เขาลงไปทรุดกับพื้น ส่วนยัยคาร่าก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งจับตัวออกไปข้างนอก ฉันวิ่งไปหาแอรอนที่มองฉันด้วยใบหน้าซีดเซียว เลือดไหลออกจากท้องเขาไม่หยุด
"นายต้องไม่เป็นอะไรนะแอรอน! แอรอน! ไม่นะ ใครก็ได้ช่วยที!!!!"
ฉันตะโกนเรียกคนให้มาช่วยไม่นานก็มีคนเข้ามาช่วยห่ามเขาไปห้องฉุกเฉิน
"นายอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ ฉันยังไม่ได้บอกว่ารักนายเลย ฮือ ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด!!!" ฉันร้องโวยวายขณะที่เดินไปส่งเขาที่ห้องฉุกเฉิน
"คนนอกเข้าไม่ได้นะค่ะ" นางพยาบาลห้ามฉันเอาไว้เมื่อฉันจะเดินตามร่างแอรอนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
ทำไมจะต้องเกินเรื่องบ้าบอแบบนี้กับแอรอนด้วย ทำไมกัน!
สามวันต่อมา...
อาการบาดเจ็บจากรถเสียหลักของฉันหายค่อนข้างจะปกติดีแล้ว แต่คนที่น่าเป็นห่วงก็คือแอรอน เขายังไม่ยอมฟื้นเลย หมอบอกว่าเขาคงเสียเลือดมาก อาการตอนนี้ทรงตัวดีแล้วเหลือแค่ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเท่านั้นส่วนคาร่ารอดตัวจากข้อหาทำร้ายร่างกายเพราะอำนาจบาดใหญ่ของครอบครัวเธอ มันน่าเจ็บใจที่ยัยนั่นรอดมาได้ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันขอให้หล่อนไม่มาจองเวรจองกำกับฉันและแอรอนอีกก็พอ
เฮ้อ ทำไมแอรอนยังไม่ฟื้นอีกฉันจะบ้าตายอยู่แล้วรู้มั้ยเนี่ย
"เมื่อไรนายจะฟื้นสักที ไม่อยากจะได้ยินฉันบอกรักนายหรือไง" ฉันพูดออกมาอย่างคนบ้าที่พูดคนเดียว
"..."
"ลัคกี้คิดถึงคุณพ่อมาก แต่มาไม่ได้เพราะโรงพยาบาลไม่ให้นำสัตว์เลี้ยงเข้ามา นายใจร้ายจริง ลูกอุตส่าห์คิดถึงเมื่อไรจะฟื้นห๊ะ =^="
"..."
"โอเค! ฉันก็คิดถึงนาย พอใจยัง ถ้าเป็นไปได้อยากให้นายลุกขึ้นมาคุยกับฉันสักคำก็ยังดี นายเอาแต่นอนแบบนี้ได้ยังไง มากวนประสาทฉัน มาจูบฉันสิ..."
"..."
"ฟื้นเถอะนะ"
นี่ฉันเป็นอีบ้าไปแล้วจริงๆ ใช่มั้ย พูดอยู่คนเดียว =_=^
"ฟื้นก็ได้ J"
"กรี๊ดดด ผีหลอก =[]=" ฉันสะดุ้งสุดๆ เมื่อร่างสูงที่นอนไม่ได้สติอยู่ลุกขึ้นพรวด
"ผีเผออะไร =*="
"นะ...นี่นายฟื้นตั้งแต่เมื่อไรกันแล้วนายได้ยิน..."
"ฉันได้ยินที่เธอพูดทุกประโยค ฉันฟื้นเมื่อเช้านี้เองแหละส่วนเมื่อกี้ฉันแค่หลับไปเท่านั้นแล้วดันตื่นมาได้ยินเธอพูดพอดี ฮ่าๆ เธอนี่มันน่ารักชะมัด" ไม่พูดเปล่าเขายังเอื้อมมือมาหยีผมฉันเล่น
"แล้วทำไมไม่ลุกขึ้นมาละย่ะ ปล่อยให้ฉันพูดอยู่ตั้งนาน =///="
แถมแต่ละประโยคก็ช่าง...
"ถ้าลุกขึ้นมาก็ไม่ได้ยินประโยคเด็ดๆ จากเธอนะสิ เอ๋ เมื่อกี้เหมือนจะได้ยินว่าจะบอกรักฉันนี่แล้วก็จะให้ฉันจูบเธอด้วยถ้าฟื้น ขอทวงสัญญาเลยได้มั้ย"
"ไม่ต้องเลยย่ะ! ฉันแค่เผลอพูดไปเท่านั้นละ =///="
"งั้นหรอ" แอรอนยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกุมท้องตัวเอง "โอ๊ยยย เจ็บจัง"
"ไม่ต้องมาใช้อาการเจ็บของนายเป็นข้ออ้างเลยย่ะ L"
"โอ๊ยยย นี่ฉันเจ็บจริงๆ นะ เหมือนแผลจะฉีกดูสิเลือดซึมออกมาแล้ว"
"อ๊ะ จริงด้วย! แย่จริง ต้องรีบ..." ทันทีที่ฉันเข้ามาประชิดเตียงคนป่วยที่กุมท้องอยู่ก็ประคองหน้าฉันประกบริมฝีปากลงอย่างร้อนแรง
"ฉันอยากเป็นเจ้าของริมฝีปากของเธอ...เพียงคนเดียว J"
เขานี่มันมือไว ปากไวมากไปแล้ว >_<
ความคิดเห็น