คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คุณพ่อ คุณแม่
"วันนี้ฉันจะไม่นอนบนโซฟาอีกเด็ดขาด! ขนาดแค่คืนเดียวฉันยังปวดหลังขนาดนี้เลย เธอจะใจร้ายให้สามีนอนปวดหลังอีกรึไง =_=!"
"แต่มันไม่สมควรนี่ เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริง นายจะมานอนเตียงเดียวกับฉันได้ยังไงกัน -O-" ฉันยืนเถียงกับแอรอนเรื่องที่นอน หมอนั่นยืนการจะนอนบนเตียงให้ได้
"บอกแล้วไงว่าฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า -*-"
"ฉันไม่ไว้ใจนายหรอก เมื่อคืนนายยัง..."
"เธอยั่วฉันก่อน!"
"ก็นายดูถูกฉันทำไมล่ะ L" มันไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย เขาอยากบอกว่าฉันไม่มีแรงดึงดูดฉันก็ต้องพิสูจน์สิ
"โอเค ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอแล้วฉันก็ยอมรับว่าเธอนะมีแรงดึงดูดต่อเรื่องอย่างว่ามาก ถ้าเธอไม่ไว้ใจฉันเอาหมอนข้างมากั้นก็ได้"
จะเอายังไงดีละ หมอนี่อ้างว่าโซฟามันแข็งเขานอนแล้วปวดหลังมาก ไอ้ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดให้เขานอนปวดหลังอีกคืนหรอกแต่จะให้นอนเตียงเดียวกับฉันก็คงไม่ไหว เมื่อคืนเขายังจะทำอะไรฉันเลย >< อืม จะว่าไปเตียงก็ใหญ่มากพอที่สองคนจะนอนได้ ให้เขานอนบนเตียงแล้วเอาหมอนข้างกั้นอย่างที่เขาพูดก็ไม่ได้เสียหายนี่
"ตกลง"
ฉันเดินไปนั่งที่เตียงแล้วเอาหมอนข้างกั้นตรงกลาง แอรอนดูเหมือนจะพอใจที่ฉันยอมเขาง่ายๆ เขาเดินมานอนที่เตียงฉันเลยปิดไฟนอนตาม
...
โอ๊ย! ฉันนอนไม่หลับ =_= มันแปลกนี่ที่มีผู้ชายมานอนด้วย ให้ตายเถอะ
"นอนไม่หลับหรอ -O-" แอรอนพลิกตัวเข้ามาฉัน
"ก็ใช่นะสิ ฉันไม่เคยนอนกับผู้ชายนี่นา =O=" ฉันพลิกตัวไปมองเขา หมอนี่ทำไมตอนนอนยังดูหล่อขนาดนี้เลย ดูสิหน้าก็เนียนใสจนผู้หญิงบางคนอิจฉา (ฉันเนี่ยแหละอิจฉา)
"งั้นเธอก็ยัง..." แอรอนพูดพึมพำเบาจนฉันได้ยินไม่ถนัด
"นายว่ายังไงนะ =O="
"เปล่าหรอก แต่ฉันมีวิธีทำให้เธอนอนหลับนะ J"
"ยังไงอ่ะ?"
แอรอนเดินไปหยิบกีต้าร์แล้วเดินกลับมานั่งบนเตียง
"ให้ฉันเดา เธอคงไม่เคยฟังเพลงของวงฉันใช่มั้ย" แอรอนหันมาถาม
"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ทำไม นายจะร้องเพลงให้ฟังรึไง >_<" ฉันกระเด้งตัวขึ้นมานั่งขัดสมาธิมองแอรอน
"อาฮะ รับรองว่าเธอจะต้องหลับปุ๋ยเพราะฟังเสียงของฉันจนเคลิ้มหลับแน่นอน J"
โอ้โฮ หมอนี่ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยแฮะ (ประชด) =_=^ แต่ต้องยอมรับว่าที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นคงไม่ดังทั่วเอเชียอย่างนี้หรอก
"ไหนๆ นายเล่นให้ฉันเพลงหนึ่งสิ ฉันว่าฉันหลับเพราะว่านายร้องเพี้ยนมากว่า~" ฉันยักคิ้วทำเป็นกวนประสาทใส่แอรอน หมอนั่นยิ้มให้ฉันแล้วพูดขึ้น
"ตั้งใจฟังเองแล้วกัน J"
~¯¯~
ฉันฟุบลงไปนอนมองแอรอนนั่งดีดกีตาร์เป็นทำนองเพลง ชักจะสงสัยแล้วสิว่าหมอนี่เทพบุตรตกสวรรค์จริงๆ ทำไมเขาทำอะไรก็ดูดีหาที่ติไม่ได้เลย ยิ่งดีดกีตาร์แบบนี้ยิ่งดูดี ไม่น่าละแฟนคลับหมอนั่นถึงได้หลงรักหนักหนา แอรอนเริ่มร้องเพลงท่อนแรก
...เพราะคำว่า รัก ที่ทำให้ใจฉันปั่นป่วน
เพราะความรักล้วนๆ ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้
เพราะว่าเธอทำให้ใจของฉันเปลี่ยนไป
เธอเองก็รู้ว่าฉันเปลี่ยนไป
อยากให้เธอใช้หัวใจมองฉันใหม่ได้มั้ย...
วันต่อมา...
=_=
ทำไมหมอนข้างอุ่นจัง? ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นจากห่วงนิทรา...โอ๊ะ! ไม่ใช่หมอนข้างแต่เป็นอีตาแอรอนต่างหาก =///= นี่ฉันนอนกอดอีตาแอรอนไม่ใช่หมอนข้างงั้นหรอ!!! อ๊ายยย แล้วเขาก็กอดฉันอยู่ด้วย >_< ฉันพยายามแกะมือแอรอนออกจากตัวฉัน เอ๊ะ! ยิ่งแกะอีตาแอรอนยิ่งกอดฉันแน่นกว่าเก่า มากไปแล้วน่ะ >O<
"อื้อ~" อีตาแอรอนร้องครางแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองฉันที่พยายามแกะมือเขาออกจากตัว หมอนั่นอมยิ้มมองฉันแต่ก็ยังไม่เอามือออกจากตัวฉันสักที หน็อย มากไปแล้วน่ะ ฉันไม่น่าไว้ใจให้หมอนี่มานอนด้วยเลย!!
"นี่นายยังจะมีหน้ามายิ้มอีก เอามือออกไปจากตัวฉันเลยนะ L"
"คงจะยาก J"
"=///="
แล้วทำไมฉันจะต้องใจเต้นกับคำพูดและใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์นั่นด้วยเล่า ฮึ่ย หมอนั่นกำลังแกล้งฉันอยู่น่ะ ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว จริงสิ! ฉันหยิบของที่ซ่อนเอาไว้ใต้หมอนออกมาโชว์ให้หมอนี่ดู มันคือเครื่องช็อตไฟฟ้า คิดถูกจริงๆ ที่เอามาไว้ใต้หมอน อีตาแอรอนไว้ใจไม่ได้ยังไงฉันก็ต้องป้องกันตัวเอาไว้ก่อน =^=
ดูเหมือนจะได้ผล พอแอรอนเห็นของที่อยู่ในมือฉันเขาก็รีบปล่อยฉันทันที เฮอะ ให้มันได้อย่างนี้สิ!
"นี่เธอคงไม่ช็อตฉันจริงๆ ใช่มั้ย =_=;;"
"ฉันจะช็อตนายจริง! ถ้านายกล้าทำแบบนี้อีกเตรียมโรงศพเอาไว้เลย!!!"
"โหดชะมัด ฮึ่ย แค่กอดภรรยาตัวเองเนี่ยมันผิดตรงไหนห๊ะ ทีเธอกับไอ้ฝรั่งนั่นทำไมยังไปอี๋อ๋อกันได้เลย L"
อะไรของหมอนี่! =O=/// ทำไมจะต้องทำหน้าบึ้งเหมือนงอนฉันอย่างนั้นแหละ ดูดีๆ ก็น่ารักแฮะ คิกๆ ขนาดหน้าเขาตอนบึ้งตึงยังหล่อมาก อย่างนี้มันต้องแกล้งพูดยั่วโมโหเขาสักหน่อย >_<
"ก็ปีเตอร์เขาออกจะสุภาพและนิสัยดี ใครไม่ชอบบ้างล่ะ :P"
"เธอชมมันว่าสุภาพ นิสัยดี ทั้งๆ ที่ไม่เคยชมฉันเนี่ยนะ! เฮอะ"
"น้อยๆ หน่อย นายนะสุภาพกับฉันมั้ยคิดดูซิแถมยังชอบแกล้งฉันอีก อย่างนี้จะให้ฉันชมนายว่านิสัยดีได้ยังไงกันเล่า ถ้าอยากให้คนอื่นชมตัวเองก็เปลี่ยนตัวเองก่อนสิย่ะ" โอ๊ะ นี่ฉันเผลอพูจากแรงไปหรือเปล่าแอรอนถึงได้ไม่พูดอะไร เขามองหน้าฉันแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอนไปโดยไม่คิดจะหันกลับมามองหรือพูดอะไรกับฉันอีก ตายละ เขาโกรธที่ฉันพูดแบบนั้นหรือเปล่านะ T_T รู้สึกผิดชะมัด ฉันแค่แกล้งพูดเล่นนะ ทำไมหมอนี่จะต้องคิดมาก ฮึ่ย ฉันลุกขึ้นจะไปง้อเขาแต่นึกดูอีกทีอาบน้ำก่อนดีกว่าแล้วค่อยออกไปง้อเขา
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ออกมาจากห้องนอน อ๊ะ! กลิ่นอาหารลอยมากจากในครัวอีกแล้วอีตาแอรอนจะต้องทำของอร่อยๆ อยู่ในครัวแน่เลยเดินไปดูดีกว่า >_<
"ทำอะไรนะ! ว้าว *O*" พอฉันโพล่เข้าไปเห็นเขากำลังทำอาหารเช้าแบบตะวันตกหน้าตาหน้ากินมาก อ๊ายย เขาทำเผื่อฉันด้วยใช่มั้ยไม่งั้นเขาคงไม่ทำถึงสองจานหรอก จะว่าไปเขาก็น่ารักดีแฮะ ใครได้เป็นภรรยาเขาโชคดีชะมัด...เอ่อ ฉันหมายถึงภรรยาจริงๆ ของเขาอ่ะนะไม่ได้หมายถึงตัวเอง =///=
"อาหารเช้าครับคุณภรรยา ทีนี้คุณสามีคนนี้ทำตัวให้คุณภรรยาน่าชมหรือยังล่ะ J"
"นี่อย่าบอกนะว่านายทำอาหารเช้าก็เพื่อให้ฉันชม =O=///" นายมันบ้าชะมัด! ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะโกรธฉันซะอีกที่ไหนได้เขามาทำอาหารเช้าให้ฉันในครัว อ๊าย ฉันเผลอยิ้มออกมาจนได้ >_<
"ก็ใช่สิครับ ชมผมหน่อยสิ J"
"เฮอะ เลิกพูดจาแบบนี้ใส่ฉันเถอะ มันแปลกๆ น่า โอเค ฉันชมนายก็ได้ วันนี้นายทำตัวน่ารักมากกกกกก พอใจยัง >_<///"
"ยัง!"
"อาว =O="
แอรอนยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบขนมปังในจานยื่นมาให้ฉัน
"ป้อนหน่อย J"
"ปะ...ป้อน =O=///" ฉันไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าหมอนี่จะทำอะไรแบบนี้ใส่ มันทำให้หัวใจฉันปั่นป่วนอยากแปลกๆ ฉันหยิบขนมปังจากแอรอนมาป้อนให้เขา ฮึ่ย ไม่รู้ว่าฉันทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายเพราะอะไร คงเพราะเขาทำดีกับฉันก็เลยอยากตอบแทนเท่านั้นแหละ...จริงๆ นะ แค่เท่านั้น...กรี๊ด ทำไมยิ่งคิดสิ่งที่เขาทำให้ฉันยิ่งกลั่นยิ้มไม่อยู่กัน >_<
"บ๊อกๆๆๆ"
"ว่าไงจ๊ะลัคกี้ เดี๋ยวหยิบอาหารให้นะ" เจ้าลัคกี้วิ่งเข้ามาในห้องครัวสงสัยจะหิวฉันก็เลยลุกขึ้นไปหยิบอาหารสำหรับลัคกี้ที่อยู่ในตู้กับชามอาหารสุนัขมาจัดแจงให้ลัคกี้เสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับมานั่นทานอาหารเช้าของตัวเองต่อ
"เป็นคุณแม่ที่ดีจริงๆ เลย ใช่มั้ยลัคกี้!"
"บ๊อกๆ"
เจ้าลัคกี้กระดิกหางมองฉันกับแอรอนแล้วกินอาหาร ให้ตายเถอะ เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าอะไรนะ?
"นายเรียกฉันว่าอะไรนะ =_=?"
"เรียกว่าคุณแม่ไง ลัคกี้เป็นลูกชายของเราสองคนส่วนฉันเป็นคุณพ่อไงละ J"
"นายนี่จิ้นไปไกลเนอะ =O=///"
ความคิดเห็น